confirmed، مدیران
۳۷٬۴۵۷
ویرایش
←حضرت آدم (علیه السلام) در صحرای عرفات
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
گناه‌کارترین فرد در عرفات کسی است که از آنجا بازگردد در حالی که گمان می‌برد هرگز آمرزیده نخواهد شد. | گناه‌کارترین فرد در عرفات کسی است که از آنجا بازگردد در حالی که گمان می‌برد هرگز آمرزیده نخواهد شد. | ||
== حضرت آدم (علیه السلام) در | == حضرت آدم (علیه السلام) در عرفات == | ||
مطابق روایتی از [[امام صادق | مطابق روایتی از [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه السلام)]]، وقتی جد اعلای ما [[حضرت آدم |حضرت آدم (علیه السلام)]] از باغ [[بهشت|بهشتی]] به زمین فرود آمد، چهل روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در حال [[سجده]] بود. جبرئیل (علیه السلام)، فرود آمد و پرسید: | ||
چرا می‌گریی، ای آدم؟ | * چرا می‌گریی، ای آدم؟ | ||
چرا نگریم در حالیکه از جوار خداوند به این دنیا فرود آمده ام؟ | * چرا نگریم در حالیکه از جوار خداوند به این دنیا فرود آمده ام؟ | ||
به درگاه خدا توبه کن و بسوی او بازگرد. | * به درگاه خدا توبه کن و بسوی او بازگرد. | ||
چگونه؟ | * چگونه؟ | ||
جبرئیل در روز هشتم ذیحجه آدم را به منی برد، آدم شب را در | جبرئیل در روز هشتم [[ذی الحجه|ذیحجه]] آدم را به منی برد، آدم شب را در آنجا ماند و صبحگاهان عازم صحرای عرفات شد. جبرئیل هنگام خروج از [[مکه]]، [[احرام]] بستن و لبیک گفتن را به او آموخت و چون عصر روز عرفه فرا رسید، آدم را به [[غسل]] فرا خواند و پس از نماز عصر، او را به وقوف در عرفات دعوت کرد و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به وی تعلیم داد، این کلمات عبارت بودند از: | ||
سبحانک اللهم و بحمدک | سبحانک اللهم و بحمدک | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
مرا ببخش که تو بخشنده و مهربانی. | مرا ببخش که تو بخشنده و مهربانی. | ||
آدم (علیه السلام) تا غروب آفتاب | آدم (علیه السلام) تا غروب آفتاب همچنان دعا می‌کرد و با تضرع اشک می‌ریخت. وقتی که آفتاب غروب کرد همراه جبرئیل روانه [[مشعر]] شد و شب را آنجا گذراند. صبحگاهان در مشعر بپاخاست و به دعا پرداخت… تا اینکه سرانجام بخشیده شد … | ||
== امام حسین (علیه السلام) و عرفه == | == امام حسین (علیه السلام) و عرفه == | ||