احمد بن مصطفی علاوی: تفاوت میان نسخه‌ها

ایشان در سال 1291 هجری قمری در شهر مستغانم [[الجزایر]] به دنیا آمد. وی دانش خود را از دانشمندان زمان خود فراگرفت، سپس با مربی بزرگ، شریف محمد بن حبیب البوسیدی الشازلی الدرقاوی ملاقات کرد و با تربیت او پرورش یافت. وی از نظر دانش و ادبیات از همسالان خود پیشی گرفت. او اصول نگارش [[قرآن]] و سوره‌ها را به دست پدرش، حاجی مصطفی که معلم [[قرآن کریم]] بود آموخت. او [[سوره الرحمن]] را حفظ کرد. برای حمایت از خانواده به‌ویژه پس از مرگ پدر در سنین پایین مجبور به تجارت شد. وی به همراه گروهی از دانش‌آموزان در [[فقه]]، مباحث کلامی مثل [[توحید]] و نیز [[تفسیر قرآن]] به دست گروهی از استادان [[مدینه منوره|مدینه]]، فعالیت علمی خویش را دنبال کرد، تا زمانی که با معلم معنوی خود شیخ ''محمد بن حبیب البوزیدی'' ملاقات کرد و تا زمان مرگش در سال 1909 میلادی نزد او ماند و بهرۀ علمی و معنوی گرفت. سپس با عزم و ارادۀ صادقانه در سال 1909 میلادی، '''نظم علوی''' را تأسیس کرد. او برای ایجاد مکان‌های علمی('''زاویه''' یا '''گوشه''') که هم سازگار با تحولات مدرن و هم حفظ نقش آموزشی و معنوی آن باشد تلاش کرد. او برای ساختن گوشۀ جدیدی تعدادی امکانات را مانند بخش‌های مطالعه، چاپخانه، و نانوایی گرد هم آورده بود او منتخبی از دانشمندان در [[تفسیر]] و [[حدیث]] را جذب کرد.