confirmed، مدیران
۳۷٬۴۲۱
ویرایش
←اسلامگرایی در خاورمیانه
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
</ref>. | </ref>. | ||
== | == اسلامگرایی در خاورمیانه == | ||
ظهور جنبش‌های نوین اسلامی در منطقه خاورمیانه در واکنش به محیط بحرانی این کشورها بود. | ظهور جنبش‌های نوین اسلامی در منطقه خاورمیانه در واکنش به محیط بحرانی این کشورها بود. مهمترین عوامل بحرانزا در منطقه از یکسو جریان‌های [[ملی‌گرایی]] بود که میان مسلمانان خاورمیانه تفرقه ایجاد کرد و از سوی دیگر فقر و تضادهای طبقاتی بود که در نتیجه سیاست‌های دولت‌های ناکار آمد همچنان گسترش می‌یافت. ضعف نظامی کشورهای منطقه و به ویژه شکست اعراب از [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]] و نیز بحران فرهنگی ناشی از تلاش این کشورها برای نوسازی و تقلید از غرب به انگیزه دستیابی به پیشرفت‌های نظامی و توسعه اقتصادی از دیگر عوامل بحرانزا در منطقه بود. در این میان ناکامیگفتمانهای رقیب مانند گفتمان [[سکولاریسم|سکولار]] [[ملی‌گرا]]، گرایش به [[اسلامگرایی]] را در منطقه تسریع کرد. شکست اعراب از اسرائیل در ۱۳۴۶ش/ ۱۹۶۷ و مرگ [[جمال عبدالناصر]] رهبر ملی‌گرای مصر در ۱۳۴۹ش/ ۱۹۷۰ زمینه زوال اندیشه‌های ملی‌گرایی عرب و جانشین کردن گفتمان جدید (اسلامگرایی) را فراهم کرد و راه را برای فعالیت گروه‌های اسلامگرا هموار نمود<ref> فایز ساره، دراسات فی الاسلام السیاسی، ج۱، ص۵</ref>. | ||
در ۱۳۵۷ش/۱۹۷۹ اسلامگرایی در خاورمیانه با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به اوج خود رسید. بسیاری از جنبش‌های اسلامی به نوعی از انقلاب اسلامی ایران الهام گرفتند و برای رسیدن به جامعه اسلامی آن را الگوی خود قرار دادن | در ۱۳۵۷ش/۱۹۷۹ اسلامگرایی در خاورمیانه با پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]] به اوج خود رسید. بسیاری از جنبش‌های اسلامی به نوعی از انقلاب اسلامی ایران الهام گرفتند و برای رسیدن به جامعه اسلامی آن را الگوی خود قرار دادن<ref>انقلاب ایران، مقدمه جان اسپوزیتو</ref>. | ||
از دهه ۱۳۵۰ش/ ۱۹۷۰ بر تعداد احزاب و گروه‌های اسلامگرا در کشورهای خاورمیانه افزوده شد. این تشکل‌ها در عرصه سیاسی این کشورها نقش مؤثری داشتند. در مصر جمعیت | از دهه ۱۳۵۰ش/ ۱۹۷۰ بر تعداد احزاب و گروه‌های اسلامگرا در کشورهای خاورمیانه افزوده شد. این تشکل‌ها در عرصه سیاسی این کشورها نقش مؤثری داشتند. در مصر جمعیت [[اخوان المسلمین|اخوانالمسلمین]]، که در [[اسفند]] ۱۳۰۶/ مارس ۱۹۲۸ تأسیس شده بود، با توجه به فضای سیاسی جدید، در ۱۳۶۳ش/ ۱۹۸۴ در انتخابات مجلس هفت کرسی را به دست آورد. در دورههای بعد نیز حضور آنها در مجلس همچنان ادامه داشت. در لبنان الجماعة الاسلامیة در ۱۳۴۵ش/ ۱۹۶۴ و دو حزب شیعی امل (افواج المقامة اللبنانیة) و حزباللّه در دهه‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ش/ ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به وجود آمدند. در فلسطین نیز [[جنبش جهاد اسلامی]] (حرکة الجهادالاسلامی) تحت تأثیر انقلاب اسلامی ایران و جنبش حماس با تأسی از اخوانالمسلمین در این زمان شکل گرفتند. در عراق حزب الدعوة الاسلامیه با آن‌که در سال‌های ۱۳۳۷ـ۱۳۳۸ش/ ۱۹۵۸ـ ۱۹۵۹ تأسیس شده بود، اما پس از انقلاب اسلامی ایران بر فعالیتش افزوده شد. در سوریه جبهه اسلامی سوریه (الجبهة الاسلامیة فی سوریا) در ۱۳۵۹ش/ ۱۹۸۰ از گروه‌های مختلف اسلامی شکل گرفت. در اردن اخوانالمسلمین قانونی شناخته شد و در انتخابات ۱۳۶۸ش/ ۱۹۸۹، ۲۲ کرسی مجلس را به دست آورد. در یمن در ۱۳۴۹ش/۱۹۷۰ شاخهای از اخوانالمسلمین تأسیس شد و پس از وحدت بین یمن شمالی و جنوبی در ۱۳۶۹ش/ ۱۹۹۰ شمار احزاب اسلامی که به صورت قانونی فعالیت می‌کردند، به ۴۶ رسید. در کویت [[جمعیت اصلاح اجتماعی]] (جمعیة الاصلاح الاجتماعی) که در ۱۳۴۲ش/۱۹۶۳ شکل گرفته بود در دهه ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ش/ ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به اوج فعالیت خود رسید. در ترکیه نیز در دهه ۱۳۵۰ش/ ۱۹۷۰ احزاب اسلامی‌مانند [[حزب رفاه]] (رفاه پارتیسی) و حزب نظام ملی (ملی نظام پارتیسی) به وجود آمدند که در صحنه سیاسی ترکیه نقش مهمی‌داشتند<ref> حیدر ابراهیم علی، التیارات الاسلامیة و قضیة الدیمقراطیة، ج۱، ص۸۸ـ۹۱</ref>. | ||
== زیباترین شهرهای خاورمیانه == | == زیباترین شهرهای خاورمیانه == | ||