۲۱٬۸۹۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:ماه محرم الحرام.jpg|جایگزین=ماه محرم الحرام|بندانگشتی|]] | [[پرونده:ماه محرم الحرام.jpg|جایگزین=ماه محرم الحرام|بندانگشتی|]] | ||
'''مُحَرَّمُ الحَرام''' اولین ماهِ سال هجری قمری است. دلیل نام‌گذاری این ماه [[حرام]] بودن [[جنگ]] در آن ذکر شده است. ماه محرم، ماه حزن و اندوه و [[عزاداری]] [[مسلمانان]]، خصوصا [[شیعیان]] در شهادت [[ | '''مُحَرَّمُ الحَرام''' اولین ماهِ سال هجری قمری است. دلیل نام‌گذاری این ماه [[حرام]] بودن [[جنگ]] در آن ذکر شده است. ماه محرم، ماه حزن و اندوه و [[عزاداری]] [[مسلمانان]]، خصوصا [[مذهب شیعه|شیعیان]] در شهادت [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام)]] است. واقعه [[کربلا]] که منجر به [[شهادت]] امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش شد در ماه محرم سال ۶۱ قمری، اتفاق افتاد. شیعیان هر سال از ابتدای این ماه [[عزاداری|سوگواری]] می‌کنند. | ||
== علت نام‌گذاری == | == علت نام‌گذاری == | ||
''مُحَرَّمُ الحَرام'' یا مُحَرَّم اولین ماهِ سال، در تقویم هجری قمری است. این ماه را از آن جهت محرم نامیدند که در آن جنگ و غارت حرام بود<ref>قمی؛ منتهی الآمال؛ ج ۱، ص ۵۴۰.</ref>. ماه مُحَرّم یا محرم‌الحرام نخستین ماه تقویم اسلامی (هجری قمری) و به اعتقاد [[مسلمانان]] از جملهٔ ماه‌های حرام است. نام این ماه پیش از [[اسلام]] در دوران جاهلیت «مؤتمر» (در عربی: مُؤْتَمِر یا المُؤْتَمِر) بوده است و در زمان جاهلیت محرم (در عربی :المُحَرَّم) نامی بوده که به ماه صفر گفته می‌شد. محرم نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری و یکی از ماه‌های حرام است که در دوران جاهلیت و نیز در اسلام، جنگ در آن تحریم شده بود. البته این ماه برای | ''مُحَرَّمُ الحَرام'' یا مُحَرَّم اولین ماهِ سال، در تقویم هجری قمری است. این ماه را از آن جهت محرم نامیدند که در آن جنگ و غارت حرام بود<ref>قمی؛ منتهی الآمال؛ ج ۱، ص ۵۴۰.</ref>. ماه مُحَرّم یا محرم‌الحرام نخستین ماه تقویم اسلامی (هجری قمری) و به اعتقاد [[مسلمانان]] از جملهٔ ماه‌های حرام است. نام این ماه پیش از [[اسلام]] در دوران جاهلیت «مؤتمر» (در عربی: مُؤْتَمِر یا المُؤْتَمِر) بوده است و در زمان جاهلیت محرم (در عربی :المُحَرَّم) نامی بوده که به ماه صفر گفته می‌شد. محرم نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری و یکی از ماه‌های حرام است که در دوران جاهلیت و نیز در اسلام، جنگ در آن تحریم شده بود. البته این ماه برای شیعیان بسیار مقدس می‌باشد؛ آنها برای گرامی‌داشتن این ماه برای [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام)]] گریه کرده و سینه‌زنی و هیئت می‌گیرند و کسانی که به هیئت بروند را اطعام می‌کنند؛ زیرا معتقد هستند که این کارها پس از مرگ به آنها نفع می‌رساند و گناهان آنها آمرزیده می‌شود. | ||
شب و روز اول محرم به‌عنوان اول سال قمری دارای [[نماز]] و آداب خاصی است که در کتاب '''مفاتیح‌الجنان''' بیان شده است. محرم، ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در قتل | شب و روز اول محرم به‌عنوان اول سال قمری دارای [[نماز]] و آداب خاصی است که در کتاب '''مفاتیح‌الجنان''' بیان شده است. محرم، ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در قتل حسین بن علی است. | ||
== عزاداری شیعیان == | == عزاداری شیعیان == | ||
پس از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، این ماه برای شیعیان به ماه عزا تبدیل شد. [[امامان معصوم (ع)|امامان معصوم (علیهم‌السلام)]] و شیعیان آنها به برگزاری مراسم [[عزاداری]] در این ماه همت داشته و دارند. در حدیثی از | پس از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، این ماه برای شیعیان به ماه عزا تبدیل شد. [[امامان معصوم (ع)|امامان معصوم (علیهم‌السلام)]] و شیعیان آنها به برگزاری مراسم [[عزاداری]] در این ماه همت داشته و دارند. در حدیثی از امام رضا (علیه‌السلام) آمده است: «چون ماه محرم فرا می‌رسید، کسی پدرم را خندان نمی‌دید و اندوه و حزن پیوسته بر او غالب می‌شد تا روز [[عاشورا]]. آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و می‌گفت: امروز روزی است که امام حسین (علیه‌السلام) [[شهید]] شده است»<ref>مسعودی؛ مروج الذهب؛ ج ۲، ص ۱۸۸.</ref>. | ||
میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب '''المراقبات''' در ذیل مراقبات و اعمال ماه محرم می‌نویسد: «برای دوستداران خاندان [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] شایسته است که در دهۀ اول محرم در قلب و ظاهرشان آثار حزن و اندوه هویدا باشد و بعضی از لذت‌های حلال را به ویژه در [[نهم محرم|نهم]]، [[دهم محرم|دهم]] و یازدهم این ماه ترک کنند، به مانند کسی که داغدار عزیزانش است؛ و در دهۀ اول محرم هر روز امام خویش را با [[زیارت عاشورا]] یاد کنند»<ref>ر. ک: ملکی تبریزی؛ المراقبات، ص ۲۵-۲۶.</ref>. | میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب '''المراقبات''' در ذیل مراقبات و اعمال ماه محرم می‌نویسد: «برای دوستداران خاندان [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] شایسته است که در دهۀ اول محرم در قلب و ظاهرشان آثار حزن و اندوه هویدا باشد و بعضی از لذت‌های حلال را به ویژه در [[نهم محرم|نهم]]، [[دهم محرم|دهم]] و یازدهم این ماه ترک کنند، به مانند کسی که داغدار عزیزانش است؛ و در دهۀ اول محرم هر روز امام خویش را با [[زیارت عاشورا]] یاد کنند»<ref>ر. ک: ملکی تبریزی؛ المراقبات، ص ۲۵-۲۶.</ref>. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
جهت رعایت عدل و انصاف باید اذعان داشت که دیدگاه [[اهل‌سنت]] یکسان نیست و نمی‌شود حکم واحدی در مورد همۀ آنها داد. بالعکس [[شیعه]]، به دلیل اجتماع حول یک محور «[[ولایت]] و [[امامت]]» از دیدگاه واحدی برخوردار هستند. | جهت رعایت عدل و انصاف باید اذعان داشت که دیدگاه [[اهل‌سنت]] یکسان نیست و نمی‌شود حکم واحدی در مورد همۀ آنها داد. بالعکس [[شیعه]]، به دلیل اجتماع حول یک محور «[[ولایت]] و [[امامت]]» از دیدگاه واحدی برخوردار هستند. | ||
به‌عنوان مثال اگر به [[اهل‌سنت]] [[ایران]] توجه شود، همگی [[اهل‌بیت]] را دوست داشته و معظم می‌دارند و اگر به [[اهل‌سنت]] [[ترکیه]] توجه کنیم، چند دسته هستند. در حالی که برخی از حنفی‌ها در [[آنکارا]]، [[استانبول]] و … تعصبات شدیدی دارند، نام بسیاری از مسلمانان اهل‌سنت مناطق کرد نشین، حسن یا حسین است. | به‌عنوان مثال اگر به [[اهل‌سنت]] [[ایران]] توجه شود، همگی [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] را دوست داشته و معظم می‌دارند و اگر به [[اهل‌سنت]] [[ترکیه]] توجه کنیم، چند دسته هستند. در حالی که برخی از حنفی‌ها در [[آنکارا]]، [[استانبول]] و … تعصبات شدیدی دارند، نام بسیاری از مسلمانان اهل‌سنت مناطق کرد نشین، حسن یا حسین است. | ||
برای شناخت دیدگاه [[اهل‌سنت]]، باید دسته‌بندی‌های متفاوتی در نظر گرفت. به‌عنوان مثال: کتب و منابع معتبر آنها یک شاخه است و دیدگاه عامۀ مردم که معمولاً کتاب نمی‌خوانند و به سخن بزرگان خود گوش می‌دهند یک شاخۀ دیگر است و سخن بزرگانشان نیز کاملاً متفاوت و اغلب متضاد است. به همین دلیل اهل‌سنت، از یک مذهب در دو قوم، کاملاً دیدگاه‌های متفاوتی دارند. | برای شناخت دیدگاه [[اهل‌سنت]]، باید دسته‌بندی‌های متفاوتی در نظر گرفت. به‌عنوان مثال: کتب و منابع معتبر آنها یک شاخه است و دیدگاه عامۀ مردم که معمولاً کتاب نمی‌خوانند و به سخن بزرگان خود گوش می‌دهند یک شاخۀ دیگر است و سخن بزرگانشان نیز کاملاً متفاوت و اغلب متضاد است. به همین دلیل اهل‌سنت، از یک مذهب در دو قوم، کاملاً دیدگاه‌های متفاوتی دارند. | ||
=== منابع معتبر و کتب === | === منابع معتبر و کتب === | ||
* ابن عماد حنبلی که از بزرگان [[اهل‌سنت]] است، حوادث [[کربلا]] و [[عاشورا]] را نقل می‌کند و سپس می‌نویسد: «قاتل الله فاعل ذلک وأخزاه ومن أمر به أو رضیه …» خداوند بکشت کسی را که امام (علیه‌السلام) را کشت و خاندان [[اهل بیت | * ابن عماد حنبلی که از بزرگان [[اهل‌سنت]] است، حوادث [[کربلا]] و [[عاشورا]] را نقل می‌کند و سپس می‌نویسد: «قاتل الله فاعل ذلک وأخزاه ومن أمر به أو رضیه …» خداوند بکشت کسی را که امام (علیه‌السلام) را کشت و خاندان [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] را به اسارت برد و راضی به این عمل بوده است<ref>شذرات الذهب؛ ج ۱ ص ۶۶.</ref>. | ||
* آلوسی، یکی از علمای اهل‌سنت است در پاسخ عده‌ای که برای خلاصی از وجدان در طرفداری [[یزید]] مدعی شدند او توبه کرده است، می‌نویسد: «الظاهر أنه لم یَتُب، و احتمال توبته أضعف من إیمانه، و یلحق به ابن زیاد و ابن سعد و جماعه فلَعنهُ اللّهِ عز وجل علیهم أجمعین، و عَلی أنصارِهم و أَعوانهم و شیعتهم و مَن مال إِلیهم إلی یومِ الدین ما دمعتْ عین علی أبی عبداللّه الحسین». | * آلوسی، یکی از علمای اهل‌سنت است در پاسخ عده‌ای که برای خلاصی از وجدان در طرفداری [[یزید]] مدعی شدند او توبه کرده است، می‌نویسد: «الظاهر أنه لم یَتُب، و احتمال توبته أضعف من إیمانه، و یلحق به ابن زیاد و ابن سعد و جماعه فلَعنهُ اللّهِ عز وجل علیهم أجمعین، و عَلی أنصارِهم و أَعوانهم و شیعتهم و مَن مال إِلیهم إلی یومِ الدین ما دمعتْ عین علی أبی عبداللّه الحسین». | ||