افزودن پیوند

    عبد السلام یاسین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    | عنوان = عبدالسلام یاسین
    | تصویر = عبدالسلام یاسین.jpg
    | نام = عبدالسلام یاسین
    | نام‌های دیگر =
    | سال تولد = 1956 م
    | تاریخ تولد =
    | محل تولد = [[مراکش]]
    | سال درگذشت = 1434 ق
    | تاریخ درگذشت =
    | محل درگذشت = [[مراکش]]
    | استادان =
    | شاگردان =
    | دین = [[اسلام]]
    | مذهب =
    | آثار =
    | فعالیت‌ها = همکاری با [[اخوان‌المسلمین]]
    | وبگاه =
    }}
    '''عبدالسلام یاسین''' واعظ اسلامی اهل [[مراکش]] ([[مغرب]]) و مؤسس (گروه عدل و احسان)<ref>این گروه در سال 1987 میلادی تاسیس و شعار آنها آیه شریفه: (إن الله يأمر بالعدل والاحسان وإيتاء ذي القربى وينهى عن الفحشاء والمنكر والبغي يعظكم لعلكم تذكّرون) می‌باشد.</ref> است. وی در چهارم ربیع الثانی 1347 هجری قمری برابر با 19/9/1928 میلادی متولد شد و از خانواده‌ای که از اشراف ادریسی بود در شهر اولوز در منطقه سوس در جنوب [[مغرب]] زندگی می‌کردند. ایشان به مربی با فضیلت شهرت داشت.


    <noinclude>
    == تحصیلات ==
    </div>
    وی در سال 1947 میلادی در [[مراکش]] به تحصیل علوم دینی پرداخت و در سال 1965 میلادی از شیخ عباس [[تصوف]] و [[عرفان]] [[اهل‌سنت]] را به دور از بدعت‌ها آموخت. او بین سال‌های 1948 - 1963 میلادی مشغول به کار شد و به سمت‌های عالی آموزشی و اداری رسید و بین سال‌های 1965 - 1967 میلادی به‌عنوان مدیر مرکز آموزش بازرسان در رباط منصوب شد. او در سال 1968 میلادی از کار تعلیق و در سال 1987 میلادی به دلیل پایبندی شدید به اصول، جسارت، صراحت شدید و انتقاد از مراکز فساد در دستگاه‌های اداری بازنشسته شد.
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:عبدالسلام یاسین.jpg|جایگزین=عبدالسلام یاسین|بندانگشتی|عبدالسلام یاسین]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام


    !نام
    == افتخار به هویت عربی ==
    |عبدالسلام یاسین
    او به هویت عربی خود بسیار افتخار می‌کرد و می‌گفت: من خود را عرب می‌دانم، حتی اگر اصالتاً بربری باشم، به زبان عربی صحبت می‌کنم. من در دل و جان و زبان، عرب هستم. کسانی که عرب نیستند بیشتر از عرب‌ها اهمیت و ماهیت زبان عربی و عربیت را احساس می‌کنند. و اینکه تمام ملت نسبت به اعراب احساس احترامی دارند که از اجداد خود به ارث برده‌اند. او روشنفکران عرب را سرزنش کرد که با اسلام به گونه‌ای برخورد می‌کنند که گویی اسلام افزوده‌ای فطری بر [[ناسیونالیسم]] عربی است.
    |-
    |زاده
    |1956 میلادی / [[مراکش]]
    |-
    |درگذشت
    |1434 قمری/ [[مراکش]]
    |-
    |دین و مذهب
    |[[اسلام]]، [[تسنن]]
    |-
    |فعالیت‌ها
    |همکاری با [[اخوان‌المسلمین]]
    |}
    </div>
    '''عبدالسلام یاسین''' واعظ اسلامی اهل [[مراکش]] ([[مغرب]])، و مؤسس (گروه عدل  و احسان) <ref>این گروه در سال 1987 میلادی تاسیس و شعار آنها آیه شریفه: (إن الله يأمر بالعدل والاحسان وإيتاء ذي القربى وينهى عن الفحشاء والمنكر والبغي يعظكم لعلكم تذكّرون) می‌باشد.</ref> است. وی در چهارم ربیع الثانی 1347 هجری قمری (19/9/1928 میلادی) متولد شد و از خانواده‌ای که از اشراف ادریسی بود در شهر [[اولوز]] در منطقه [[سوس]] در جنوب [[مغرب]] زندگی می کردند. ایشان به مربی با فضیلت شهرت داشت.<br>


    = تحصیلات =
    == الگوگیری از حسن البنا ==
    وی در سال 1947 میلادی در [[مراکش]] به تحصیل علوم دینی پرداخت و در سال 1965 میلادی از شیخ عباس [[تصوف]] و [[عرفان]] [[اهل‌سنت]] را به دور از بدعت‌ها آموخت. او بین سال‌های 1948 -  1963 میلادی مشغول به کار شد و به سمت‌های عالی آموزشی و اداری رسید و بین سال‌های 1965 - 1967 میلادی به عنوان مدیر مرکز آموزش بازرسان در رباط منصوب شد. او در سال 1968 میلادی از کار تعلیق و در سال 1987 به دلیل پایبندی شدید به اصول، جسارت، صراحت شدید و انتقاد از مراکز فساد در دستگاه‌های اداری بازنشسته شد.<br>
    ایشان یک مربی فاضل بود که با الهام از روش دینی و اجتماعی امام [[حسن البنا]] با اهتمام ویژه به تربیت معنوی، تصوف را با کنش سیاسی سازمان یافته اسلامی در هم آمیخت و آن را سرلوحه اقدامات اسلامی قرار داد. او مشکل کشورهای ضعیف مسلمان که در کمین یکدیگر بودند، را در بیان اختلافات رهبران مستبد و ناتوانی آنها در اتخاذ سیاست قدرت، و پراکندگی اراده ملت در دستان کسانی که افسار سیاست را در دست دارند، یافت. او [[جهاد]] را ترک نکرد و این تصور را که [[اسلام]] با شمشیر گسترش یافته بود را رد کرد و گفت: اسلام با خشونت قیام نکرده و نخواهد قیام کرد، بلکه روش [[اسلام]] را بر رفعت و حکمت، و عقاید خود را در کتاب (الإسلام غداً) گردآوری نمود که در آن به بیان اسلام و نهضت نبوی پرداخته است و دو کتاب خود (الإسلام بين الدعوة والدولة) و (المنهاج النبوي: تربيةً وتنظيماً وزحفاً) را درباره این موضوع نگاشته است.


    = افتخار به هویت عربی =
    == آثار ==
    او به هویت عربی خود بسیار افتخار می‌کرد و می‌گفت: من خود را عرب می دانم، حتی اگر اصالتاً بربری باشم، به زبان عربی صحبت می‌کنم. من در دل و جان و زبان، عرب هستم. کسانی که عرب نیستند بیشتر از عرب‌ها اهمیت و ماهیت زبان عربی و عربیت را احساس می‌کنند. و اینکه تمام ملت نسبت به اعراب احساس احترامی دارند که از اجداد خود به ارث برده‌اند. او روشنفکران عرب را سرزنش کرد که با اسلام به گونه‌ای برخورد می‌کنند که گویی اسلام افزوده‌ای فطری بر [[ناسیونالیسم]] عربی است.<br>
    او تولیدات فکری و آثار علمی بسیاری داشت از جمله:
     
    = الگوگیری از حسن البنا =
    ایشان یک مربی فاضل بود که با الهام از روش دینی و اجتماعی امام [[حسن البنا]] با اهتمام ویژه به تربیت معنوی، تصوف را با کنش سیاسی سازمان یافته اسلامی در هم آمیخت و آن را سرلوحه اقدامات اسلامی قرار داد. او مشکل کشورهای ضعیف مسلمان که در کمین یکدیگر بودند، را در بیان اختلافات رهبران مستبد و ناتوانی آنها در اتخاذ سیاست قدرت، و پراکندگی اراده ملت در دستان کسانی که افسار سیاست را در دست دارند، یافت.او [[جهاد]] را ترک نکرد، و این تصور را که [[اسلام]] با شمشیر گسترش یافته بود را رد کرد و گفت: اسلام با خشونت قیام نکرده و نخواهد قیام کرد، بلکه روش [[اسلام]] را بر رفعت و حکمت، و عقاید خود را در کتاب (الإسلام غداً) گردآوری نمود که در آن به بیان اسلام و نهضت نبوی پرداخته است. و دو کتاب خود را(الإسلام بين الدعوة والدولة) و (المنهاج النبوي: تربيةً وتنظيماً وزحفاً) درباره این موضوع نگاشته است.<br>


    = آثار =
    * نظرات فی الفقه والتاريخ؛
    او تولیدات فکری و آثار علمی بسیاری داشت از جمله:
    * مقدّمات فی المنهاج؛
    * نظرات في الفقه والتاريخ؛  
    * شذرات؛
    * مقدّمات في المنهاج؛
    * شذرات؛  
    * المنظومة الوعظيّة؛
    * المنظومة الوعظيّة؛
    * الإسلام وتحدي الماركسيّة اللينينيّة؛
    * الإسلام وتحدی الماركسيّة اللينينيّة؛
    * الإسلام والقوميّة العلمانيّة؛
    * الإسلام والقوميّة العلمانيّة؛
    * محنة العقل المسلم بين سيادة الوحي وسيطرة الهوى؛  
    * محنة العقل المسلم بين سيادة الوحی وسيطرة الهوى؛
    * حوار مع الفضلاء الديمقراطيين؛  
    * حوار مع الفضلاء الديمقراطيين؛
    * في الاقتصاد والبواعث الإيمانيّة والضوابط الشرعيّة؛  
    * فی الاقتصاد والبواعث الإيمانيّة والضوابط الشرعيّة؛
    * الشورى والديمقراطية؛
    * الشورى والديمقراطية؛
    * حوار الماضي والمستقبل؛  
    * حوار الماضي والمستقبل؛
    * المنهاج النبوی؛  
    * المنهاج النبوی؛
    * الإحسان؛
    * الإحسان؛
    * تنوير المؤمنات؛  
    * تنوير المؤمنات؛
    * الإسلام والملك.<br>
    * الإسلام والملك.
     
    == نامه‌نگاری ==
    وی از طریق نامه‌هایی که خطاب به مقامات ارشد کشوری از جمله نامه‌ای که در صد صفحه با عنوان (اسلام یا سیل) خطاب به پادشاه [[مراکش]] در سال 1974 میلادی نوشت؛ وبیان داشت که دو راه پیش روی او می‌باشد: یا [[توبه]] و بازگشت به سوی [[خدا]]، و اداره کشور تحت لوای اسلامی، و یا سیل یا امت اسلامی. پاسخ مقامات، خشونت‌آمیز بود، زیرا او را به مدت سه سال در بیمارستان روانی بستری کردند، او نامه‌ای به پادشاه محمد ششم فرستاد و از او خواست که ثروتی را که پدرش در اختیار داشت، بازگرداند و او را پادشاه فقرا توصیف کرد.


    = نامه‌نگاری =
    == تأسیس أسرة الجماعة ==
    وی از طریق نامه‌هایی که خطاب به مقامات ارشد کشوری از جمله نامه‌ای که در صد صفحه با عنوان (اسلام یا سیل) خطاب به پادشاه [[مراکش]] در سال 1974 میلادی نوشت؛ وبیان داشت که دو راه پیش روی او می‌باشد: یا [[توبه]] و بازگشت به سوی [[خدا]]، و اداره کشور تحت لوای اسلامی، و یا سیل یا امت اسلامی. پاسخ مقامات، خشونت آمیز بود، زیرا او را به مدت سه سال در بیمارستان روانی بستری کردند، او نامه‌ای به پادشاه محمد ششم فرستاد و از او خواست که ثروتی را که پدرش در اختیار داشت، بازگرداند و او را پادشاه فقرا توصیف کرد.<br>
    پس از آزادی، او با آموزش سربازان (أسرة الجماعة) را تأسیس کرد که درآنجا آموزش، سازماندهی و ایجاد چهارچوب قانونی را فراهم می‌ساخت و نیز به تأسیس بستری رسانه‌ای که بتواند در آنجا مواضع و نظرات خود را بیان کند، همت گماشت و روزنامه (الصباح) را در سال 1362 و سپس روزنامه (الخطاب) را راه‌اندازی نمود.
    پس از آزادی، او با آموزش سربازان خدا، حکومت (ملت) را تأسیس کرد، که با تأسیس (أسرة الجماعة) شروع شد، که مشخصه مرحله آن توسعه چهارچوب نظری عمل بود که در برنامه درسی نبوی نشان داده شده بود. آموزش، سازماندهی و تجاوز و ایجاد چارچوب قانونی با ایجاد (الجمعيّة الخيريّة) و بستر رسانه ای که مواضع و نظرات خود را بیان می کند روزنامه (الصباح) در سال 1362 و سپس روزنامه (الخطاب) است. در سال 1984 که از شماره اول آنها و (مجله العدل و احسان) مصادره شد و آن و ادبیات آن از جمله نشریات مستوجب قانون مراکش تلقی شد.<br>


    = درگذشت =
    == درگذشت ==
    شیخ عبدالسلام یاسین در 28 محرم الحرام 1434 قمری دار فانی را وداع گفت.<br>
    شیخ عبدالسلام یاسین در 28 محرم الحرام 1434 قمری درگذشت.


    = منبع =
    == پانویس ==
    {{پانویس}}


    *ر.ک: مدخل عبد السلام یاسین در ویکی‌اخوان؛ [http://ikhwanwiki.com ikhwanwiki.com.].
    == منابع ==
    = پانویس =
    * ر. ک: مدخل عبد السلام یاسین در ویکی‌اخوان؛ [http://ikhwanwiki.com ikhwanwiki.com.].


    [[رده: شخصیت‌های اخوان‌المسلمین]]
    [[رده:شخصیت‌ها]]
    [[رده: شخصیت‌های جهان اسلام]]
    [[رده:اخوان المسلمین]]
    [[رده: اخوان‌المسلمین]]
    [[رده:اعضای اخوان المسلمین‎‏]]
    [[رده: شخصیت‌ها]]
    [[رده:مراکش]]
    [[رده: مراکش]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۴

    عبدالسلام یاسین
    عبدالسلام یاسین.jpg
    نام کاملعبدالسلام یاسین
    اطلاعات شخصی
    سال تولد1956 م، ۱۳۳۴ ش‌، ۱۳۷۵ ق
    محل تولدمراکش
    سال درگذشت1434 ق، ۱۳۹۱ ش‌، ۲۰۱۳ م
    محل درگذشتمراکش
    دیناسلام
    فعالیت‌هاهمکاری با اخوان‌المسلمین

    عبدالسلام یاسین واعظ اسلامی اهل مراکش (مغرب) و مؤسس (گروه عدل و احسان)[۱] است. وی در چهارم ربیع الثانی 1347 هجری قمری برابر با 19/9/1928 میلادی متولد شد و از خانواده‌ای که از اشراف ادریسی بود در شهر اولوز در منطقه سوس در جنوب مغرب زندگی می‌کردند. ایشان به مربی با فضیلت شهرت داشت.

    تحصیلات

    وی در سال 1947 میلادی در مراکش به تحصیل علوم دینی پرداخت و در سال 1965 میلادی از شیخ عباس تصوف و عرفان اهل‌سنت را به دور از بدعت‌ها آموخت. او بین سال‌های 1948 - 1963 میلادی مشغول به کار شد و به سمت‌های عالی آموزشی و اداری رسید و بین سال‌های 1965 - 1967 میلادی به‌عنوان مدیر مرکز آموزش بازرسان در رباط منصوب شد. او در سال 1968 میلادی از کار تعلیق و در سال 1987 میلادی به دلیل پایبندی شدید به اصول، جسارت، صراحت شدید و انتقاد از مراکز فساد در دستگاه‌های اداری بازنشسته شد.

    افتخار به هویت عربی

    او به هویت عربی خود بسیار افتخار می‌کرد و می‌گفت: من خود را عرب می‌دانم، حتی اگر اصالتاً بربری باشم، به زبان عربی صحبت می‌کنم. من در دل و جان و زبان، عرب هستم. کسانی که عرب نیستند بیشتر از عرب‌ها اهمیت و ماهیت زبان عربی و عربیت را احساس می‌کنند. و اینکه تمام ملت نسبت به اعراب احساس احترامی دارند که از اجداد خود به ارث برده‌اند. او روشنفکران عرب را سرزنش کرد که با اسلام به گونه‌ای برخورد می‌کنند که گویی اسلام افزوده‌ای فطری بر ناسیونالیسم عربی است.

    الگوگیری از حسن البنا

    ایشان یک مربی فاضل بود که با الهام از روش دینی و اجتماعی امام حسن البنا با اهتمام ویژه به تربیت معنوی، تصوف را با کنش سیاسی سازمان یافته اسلامی در هم آمیخت و آن را سرلوحه اقدامات اسلامی قرار داد. او مشکل کشورهای ضعیف مسلمان که در کمین یکدیگر بودند، را در بیان اختلافات رهبران مستبد و ناتوانی آنها در اتخاذ سیاست قدرت، و پراکندگی اراده ملت در دستان کسانی که افسار سیاست را در دست دارند، یافت. او جهاد را ترک نکرد و این تصور را که اسلام با شمشیر گسترش یافته بود را رد کرد و گفت: اسلام با خشونت قیام نکرده و نخواهد قیام کرد، بلکه روش اسلام را بر رفعت و حکمت، و عقاید خود را در کتاب (الإسلام غداً) گردآوری نمود که در آن به بیان اسلام و نهضت نبوی پرداخته است و دو کتاب خود (الإسلام بين الدعوة والدولة) و (المنهاج النبوي: تربيةً وتنظيماً وزحفاً) را درباره این موضوع نگاشته است.

    آثار

    او تولیدات فکری و آثار علمی بسیاری داشت از جمله:

    • نظرات فی الفقه والتاريخ؛
    • مقدّمات فی المنهاج؛
    • شذرات؛
    • المنظومة الوعظيّة؛
    • الإسلام وتحدی الماركسيّة اللينينيّة؛
    • الإسلام والقوميّة العلمانيّة؛
    • محنة العقل المسلم بين سيادة الوحی وسيطرة الهوى؛
    • حوار مع الفضلاء الديمقراطيين؛
    • فی الاقتصاد والبواعث الإيمانيّة والضوابط الشرعيّة؛
    • الشورى والديمقراطية؛
    • حوار الماضي والمستقبل؛
    • المنهاج النبوی؛
    • الإحسان؛
    • تنوير المؤمنات؛
    • الإسلام والملك.

    نامه‌نگاری

    وی از طریق نامه‌هایی که خطاب به مقامات ارشد کشوری از جمله نامه‌ای که در صد صفحه با عنوان (اسلام یا سیل) خطاب به پادشاه مراکش در سال 1974 میلادی نوشت؛ وبیان داشت که دو راه پیش روی او می‌باشد: یا توبه و بازگشت به سوی خدا، و اداره کشور تحت لوای اسلامی، و یا سیل یا امت اسلامی. پاسخ مقامات، خشونت‌آمیز بود، زیرا او را به مدت سه سال در بیمارستان روانی بستری کردند، او نامه‌ای به پادشاه محمد ششم فرستاد و از او خواست که ثروتی را که پدرش در اختیار داشت، بازگرداند و او را پادشاه فقرا توصیف کرد.

    تأسیس أسرة الجماعة

    پس از آزادی، او با آموزش سربازان (أسرة الجماعة) را تأسیس کرد که درآنجا آموزش، سازماندهی و ایجاد چهارچوب قانونی را فراهم می‌ساخت و نیز به تأسیس بستری رسانه‌ای که بتواند در آنجا مواضع و نظرات خود را بیان کند، همت گماشت و روزنامه (الصباح) را در سال 1362 و سپس روزنامه (الخطاب) را راه‌اندازی نمود.

    درگذشت

    شیخ عبدالسلام یاسین در 28 محرم الحرام 1434 قمری درگذشت.

    پانویس

    1. ↑ این گروه در سال 1987 میلادی تاسیس و شعار آنها آیه شریفه: (إن الله يأمر بالعدل والاحسان وإيتاء ذي القربى وينهى عن الفحشاء والمنكر والبغي يعظكم لعلكم تذكّرون) می‌باشد.

    منابع

    • ر. ک: مدخل عبد السلام یاسین در ویکی‌اخوان؛ ikhwanwiki.com..
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=عبد_السلام_یاسین&oldid=170558»