۸۸٬۰۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
'''نظر عبدالقادر بغدادی''' | '''نظر عبدالقادر بغدادی''' | ||
عبدالقادر‌بغدادی معتقد بود که وقتی مُغیریه (پیروان مغیرة‌بن‌‌سعید از غالیان قرن‌‌دوم) از وی تبرّی جستند و در طلب امام از [[کوفه]] به [[مدینه|مدینه]] رفتند، در آنجا با عبداللّه‌‌بن‌‌معاویه برخورد کردند. عبداللّه با این ادعا که بعد از | عبدالقادر‌بغدادی معتقد بود که وقتی مُغیریه (پیروان مغیرة‌بن‌‌سعید از غالیان قرن‌‌دوم) از وی تبرّی جستند و در طلب امام از [[کوفه]] به [[مدینه|مدینه]] رفتند، در آنجا با عبداللّه‌‌بن‌‌معاویه برخورد کردند. عبداللّه با این ادعا که بعد از علی علیه‌السلام، کسانی که از نسل او هستند، باید [[امامت]] را بر عهده بگیرند، آنان را به‌سوی خود دعوت کرد، آنان نیز با او بیعت کردند و به‌‌کوفه بازگشتند.<ref>عبدالقاهر بن‌‌طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ج۱، ص ۲۴۵ـ۲۴۶، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا | ||
</ref> | </ref> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
جناحیه عبدالله‌بن‌معاویه را امام می‌دانستند و معتقد بودند که علم چون علف در دل او می‌روید و او را خدا و مظهر | جناحیه عبدالله‌بن‌معاویه را امام می‌دانستند و معتقد بودند که علم چون علف در دل او می‌روید و او را خدا و مظهر رسول‌الله می‌دانستند و از [[اباحیه]] به‌شمار می‌رفتند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص</ref> <ref>خطط مقریزی، ج 4، ص 176.</ref>. آنان همچنین به حلول و [[تناسخ]] معتقد بودند و می‌گفتند ارواح از بدنی به بدنی دیگر منتقل می‌شوند. | ||
به باور آنان، روح‌خدا در آدم حلول کرد و از او به دیگر پیامبران رسید تا به حضرت رسول صلی‌اللّه‌علیه وآله وسلم، سپس در علی و فرزندانش حسن و حسین علیهم‌السلام و محمد‌بن‌‌حنفیه و از محمد‌بن‌‌حنفیه در فرزندش ابوهاشم و از او در عبداللّه‌‌بن‌‌معاویه حلول کرد.<ref>سعد‌بن‌‌عبداللّه اشعری، المقالات و الفرق، ج۱، ص ۴۲، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref> <ref> عبدالقاهر بن‌‌طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ج۱، ص ۲۵۵، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref> <ref> محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref> <ref>نشوان بن سعید حمیری، الحورالعین، ج۱، ص ۱۶۱، چاپ کمال مصطفی، چاپ افست تهران ۱۹۷۲.</ref> | به باور آنان، روح‌خدا در آدم حلول کرد و از او به دیگر پیامبران رسید تا به حضرت رسول صلی‌اللّه‌علیه وآله وسلم، سپس در علی و فرزندانش حسن و حسین علیهم‌السلام و محمد‌بن‌‌حنفیه و از محمد‌بن‌‌حنفیه در فرزندش ابوهاشم و از او در عبداللّه‌‌بن‌‌معاویه حلول کرد.<ref>سعد‌بن‌‌عبداللّه اشعری، المقالات و الفرق، ج۱، ص ۴۲، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref> <ref> عبدالقاهر بن‌‌طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ج۱، ص ۲۵۵، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref> <ref> محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref> <ref>نشوان بن سعید حمیری، الحورالعین، ج۱، ص ۱۶۱، چاپ کمال مصطفی، چاپ افست تهران ۱۹۷۲.</ref> | ||
همچنین معتقد بودند که ارواح یاران | همچنین معتقد بودند که ارواح یاران پیامبر(ص) در بدن ایشان جای گرفته است و ازاین‌رو نام آنها را بر خویش می‌نهادند | ||
<ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص ۴۸ | <ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص ۴۸ | ||
</ref> <ref>نوبختی، فرق الشیعة، ص 39</ref> بر همین اساس، اعتقاد به فنا‌ناپذیری جهان، نفی معاد و بهشت و دوزخ اخروی، و منحصر دانستن ثواب و عقاب به زندگی دنیوی، از اعتقادات ایشان شمرده شده است.موسس این فرقه نیز ادعای نبوت و در عین حال الوهیت می‌کرد<ref>حمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref>. | </ref> <ref>نوبختی، فرق الشیعة، ص 39</ref> بر همین اساس، اعتقاد به فنا‌ناپذیری جهان، نفی معاد و بهشت و دوزخ اخروی، و منحصر دانستن ثواب و عقاب به زندگی دنیوی، از اعتقادات ایشان شمرده شده است.موسس این فرقه نیز ادعای نبوت و در عین حال الوهیت می‌کرد<ref>حمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref>. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
<references /> | <references /> | ||