کیمیاء السعادة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب '''«کیمیاء السعادة»''' یا '''''«''کیمیای سعادت'''» نوشتهٔ [[محمد غزالی]] است. این اثر دربارهٔ [[اصول دین]] و معاشرت در [[اسلام]] که در آخرین سال‌های قرن پنجم هجری به [[زبان فارسی]] به رشته تحریر درآمده‌ و از مشهورترین کتب عرفانی و دینی به‌شمار می‌رود که از لحاظ فصاحت کلام، درست‌نویسی و خالی بودن از تکلف و تصنع کم‌نظیر است<ref>غزالی طوسی، ابوحامد امام محمد، کیمیای سعادت، به کوشش حسین خدیوجم، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دهم ۱۳۸۲.</ref>.<br>

کیمیای سعادت چکیده‌ای است از کتاب بزرگ [[احیاء علوم الدین (کتاب)|احیاء علوم الدین]]، که غزالی آن را با همان نظم و ترتیب به زبان مادری خود نوشته‌ است. مقدمۀ کتاب در چهار عنوان است: [[خودشناسی]]، [[خداشناسی]]، شناخت دنیا و شناخت آخرت‌. متن کتاب مانند احیاء به چهار رکن تقسیم شده: [[عبادات]]، [[معاملات]]، [[مُهلکات]] و [[مُنجیات]].

* اصل دهم: ترتیب و اذکار.<br>

* اصل دهم: فرمانروایی و رعیت داشتن.<br>

* اصل دهم: علاج [[غرور]] و فریفتگی.<br>

* اصل دهم: در [[مرگ]] و احوال [[آخرت]].<br>

این کتاب چندین بار به زبان‌های [[انگلیسی]]، [[عربی]]، [[ترکی]]، [[ایتالیایی]]، [[هندی]] و [[اردو]]، [[بنگالی]] و [[مالی]] (زبان کشورهای مالزیایی و [[سنگاپور]]) ترجمه گردیده‌ است.