پیش‌نویس:تبلیغ

تبلیغ

لغوی

واژه تبلیغ از ریشه بَلغ، بلوغ و بلاغ به معنای رسيدن بانتهاء مقصد اعمّ از آنكه مكان يا زمان يا امرى معيّن باشد. بنابراین وقتی ریشه بلغ به باب تفعیل که اثر آن متعدی کردن فعل لازم است می رود معنای واژه تبلیغ ،رساندن چیزی را به مقصد خواهد شد به عبارت دیگر چیزی را به مقصد و به انتها رساندن معنای واژه تبلیغ خواهد بود. یکی از ویژگیهایی که از لغت ماده تبلیغ برمیآید کفایت و بسندگی است به این معنا که دیگر نیاز به عمل اضافه در رساندن یا رسیدن نیست و این همان است که در بَلَّغْتُهُ‏ تَبْلِيغاً في الرسالة و نحوها و في كذا بَلَاغٌ‏ و تَبْلِيغٌ‏ أي كفاية آمده است.شاهد بر این مدعا را می توان در واژه «البُلاغی» به معنای مرد بليغ و فصيح كه با سخن خود حق مطلب را ادا می کند دید.

اصطلاحی

تبلیغ مجموعه اقداماتی است که در راه انتقال و نشر اطلاعات، افکار و عقاید از سوی یک فرستنده برای یک گیرنده به منظور دگرگونی در افکار، رفتار و احساسات مخاطبان انجام میگیرد یا به عبارت دیگر همه اقداماتی که در راه تغییر بینش و عقاید دیگران صورت می گیرد را تبلیغ گویند.

اهمیت تبلیغ

درک اهمیت تبلیغ کار بسیار دشواری است چرا که تبلیغ یعنی حرکت دادن و هدایت مردم و این مسئله ای است که اهمیتش درک نشده است. حرکتی که بزرگی آن نه تنها استیفا حقوق شخصی از ظالم بلکه حرکتی است که انسان را از منزل نفس به سوی حق سوق دهد و لازمه چنین حرکتی این است که باید بشر را از درون خویش علیه خودش برانگیخت و این کار بسیار دشواری است.از سوی دیگر دشواری امر تبلیغ به این است که پیام باید از سطح حواس ظاهری فراتر رفته و به عمق جان مخاطب نفوذ کند و به عقل و قلب او بنشیند و از این طریق در او حرکت و تغییر ایجاد کند بنابراین پیام باید به گونه ای باشد که عقلی که دروازه اش را بسته است و جز با ابزار برهان و استدلال پیامی را پذیرا نیست بتواند به ان نفوذ کرده و قرار پیدا کند. این است که کار را دشوار می کند. و همچنین یکی دیگر از دشواری های تبیلغ این است که عقل انسان تنها ورودی شناختی و مبدا افعال انسان نیست بلکه برخی افعال انسان مبدا قلبی و دلی دارند و به همین دلیل ابلاغ پیام به قلب و دل انسان به مراتب دشوار تر از نفوذ به عقل انسان است و از همین جهت است که مبلغ باید ابزار متناسب با قلب و دل انسان را بشناسد ودر موقعیت مناسب به کار گیرد که به نظر می رسد تبشیر و تنذیر ابزار متناسب با قلب انسان است.

ارکان تبلیغ

رکن در تبلیغ به این معناست که در صورت نبودن آن تبلیغ نیز معنایی نخواهد داشت. ارکان تبلیغ عبارتند از: فرستنده، گیرنده و محتوای پیام و در آخر ابزار پیام رسان.

شرایط موفقیت یک پیام

محتوای غنی

نیازهای گوناگون فکری، احساسی، عملی، اجتماعی و مادی ازجمله نیازهای انسان است که یک پیام علاوه بر عدم مخالفت با آنها لازم است که مطابق و موافق با آنها نیز باشد. در واقع پیام باید بگونه ای منطقی باشد که با عقل و فکر بشر سازگار باشد و جاذبه عقل انسان آن را به سوی خودش بکشاند چرا که یک پیام، اگر ضد منطق و عقل باشد ولو مثلا احساسی باشد برای مدت کمی ممکن است دوام پیدا کند و برای همیشه قابل دوام نیست. از سویی دیگر مطابقت پیام با احساسات بشری موجب غنا و نیرومندی آن خواهد بود چرا که انسان علاوه بر داشتن کانون عقلانیت دارای کانونی به نام احساست است که توافق و هماهنگی پیام با احساسات و تا حدی اشباع احساسات عالی و رقیق بشر و نیز هماهنگی با نیازهای زندگی و نیازهای عملی و عینی بشر از دیگر شرایط موفقیت یک پیام است. اگر پیامی با نیازهای طبیعی بشر ضدیت داشته باشد نمی تواند موفق باشد بنابراین اولین شرط موفقیت یک پیام مطابقت آن پیام با دو کانون عقل و احساس و نیازهای برخاسته از این دو کانون است.

متد و سبک پیام رسان

دومین شرط موفقیت یک تبلیغ داشتن متد و سبک یا اسلوب پیام رساندن است. در همین راستا خصوصیاتی که یک پیام باید داشته باشد از قرار ذیل است:

1. واضح و آشکار بودن: عبارت «بلاغ مبین» جمله ای است که در قرآن کریم ذکر شده است و بیان گر این است که پیام باید بی پیرایه باشد بگونه ای که مخاطب در کمال سهولت و سادگی آن را فهم و درک کند. و بگونه ای نباشد که حاوی کلمات مغلق و پیچیده باشد و یا شامل اصطلاحات زیاد باشد.

2. متکلفانه نبودن: تکلف در تبلیغ می تواند دو معنا داشته باشد؛ اول اینکه در ابلاغ پیام از الفاظ قلمبه و سلمبه استفاده نشود و معنای دوم که از آیه «ما انا من المتکلفین» برداشت می شود این است که انبیا چیزی را که نمی دانند و بر خودشان ان طور که باید ثابت و محقق و روشن نیست نمی گویند. .به عبارتی تکلف در معنای دوم به معنای تظاهر به دانستن است بگونه ای که انسان قصد وارد کردن مطلبی را در دل مردم دارد در حالی که خود به آن اعتقادی ندارد.

پیام رسان مناسب

فرستنده پیام یکی از ارکان پیام است و از همین سو یکی از شروط موفقیت پیام، داشتن یک پیام رسان خوب است که باید دارای خصوصیات زیر باشد:

1. شناسایی کامل پیام تبلیغی.

2. مهارت در شناسایی وسایل تبلیغی و نیز به کارگیری آن ها.

3. ناصح بودن مبلغ: به این معناست که مبلغ در ابلاغ پیام نباید هیچ هدف و غرضی جز خیر رساندن به مخاطب را داشته باشد.

4. شهامت و شجاعت داشتن: «خشیت» حالتی را گویند که انسان بر اثر مسلط شدن ترس بر او جرئت خویش را از دست می دهد. قرآن کریم در صفات مبلغین اینگونه بیان می کند که: «الذین یبلغون رسالات الله و لا یخشون احدا الا الله» کسانی که پیام¬های خدا را ابلاغ می کنند تنها در برابر خداوند متعال جرئت خویش را از دست می دهند و این خود بدین معناست که از غیر خداوند ترسی ندارند و با شهامت و شجاعانه پیام خویش را ابلاغ می کنند.

5. تواضع و فروتنی: مبلغ در ابلاغ پیام نباید اظهار پرمدعایی و انانیت و منیت کند و بگونه ای صحبت کند که مردم را تحقیر کند. این معنا از ذیل آیه «او عجبتم ان جاءکم ذکر من ربکم علی رجل منکم» برداشت می شود، عبارت «من ربکم» نشان دهنده این است که نمی خواهد خدا را به خودش اختصاص بدهد و بگوید خدای من و به نحوی سخن بگوید که مخاطب اینگونه برداشت کند که او را قابل ندانسته تا خدا را به او نسبت دهد به همین دلیل از جمله «من ربکم» استفاده می کند و یا عبارت «علی رجل منکم» گویای این است که مبلغ خودش را یکی از مردم می پندارد.

6. نرم خو بودن: مبلغ در ابلاغ پیام باید نرم خو باشد و از هر نوع خشونت اعم از کلامی و غیر کلامی پرهیز کند چرا که قصد مبلغ ایجاد علاقه و ایمان نسبت به پیام است که اگر اینگونه نباشد موجب تنفر مخاطب از مبلغ و پیام خواهد شد. در همین راستا وقتی که خداوند موسی و هارون را برای دعوت فردی مثل فرعون می فرستد به آن¬ها سفارش می کند که:«قولا لینا» با او به نحو نرم سخن بگویید باشد که متذکر شود و از خدای خودش بترسد.

7. بشیر و نذیر بودن: تبشیر و تنذیر به معنای تشویق و تنبیه است که هر دوی انها برای انسان لازم و ضروری است. در تبلیغ پیام نیز لازم است که تشویق و تنبیه با هم همراه باشند و اگر مبلغ و تبیلغ تکیه اش بر یکی از انها باشد درست نیست. چرا که انسان های متوسط الحان بيشتر به منافع و مضار خود مى ‏انديشند. البته قابل توجه است که در برخی از آیات قرآن کریم همانند «وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ» تبلیغ دین با انذار و تخویف (ترساندن)شروع شده است و اين خود در فهم عامه مردم مؤثرتر از تطميع است، براى اينكه گر چه تطميع و اميدوار ساختن مردم نيز راهى است براى دعوت انبيا؛ و قرآن عزيز هم تا اندازه‏اى اين طريقه را به كار برده است، ليكن اصولا اميدوارى، آدمى را به طور الزام وادار به طلب نمى‏كند، و بيش از ايجاد شوق و رغبت در آدمى، اثر ندارد، به خلاف تخويف و تهديد كه به حكم عقلى وجوب دفع ضرر احتمالى، احتراز از آنچه تهديد به آن شده واجب و آدمى به دفع آن ملزم مى‏شود. علاوه بر اين، اگر مردم در گمراهى خود هيچ گونه تقصيرى نمى‏داشتند، مناسب بود كه دعوت الهى از راه تطميع آغاز گردد، ليكن مردم در گمراهى خود مقصر هستند، براى اينكه دعوت اسلام، دعوت به دين فطرت، يعنى به دينى است كه سرچشمه‏اش در نهاد خود بشر است، و اين خود او است كه با دست خويش و با ارتكاب شرك و گناه، فطرت خود را پشت سر افكنده و شقاوت را بر دل خود چيره نموده و در نتيجه دچار سخط الهى شده است، و چون چنين است حزم و حكمت اقتضا مى‏كند كه دعوت آنان از راه انذار و هشدار آغاز گردد، و براى همين جهت بوده كه در آيات بسيارى وظيفه آن جناب منحصر در انذار شده است، مانند آيه:" إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِيرٌ" و آيه:" وَ إِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ" . البته اين مطلب، كه گفته شد، در باره مردم عامى است، و اما خواص از مردم، يعنى آنان كه خداى را از روى محبتى كه به او دارند عبادت مى‏كنند، نه از جهت ترس از آتش و يا طمع در بهشت، البته از خوف و رجا و تهديد و تطميعى كه در دعوت دينى هست چيز ديگرى تلقى مى‏كنند، وقتى به تهديد از آتش برمى‏خورند از آن آتش، آتش فراق و دورى از پروردگار و سخط وى را مى ‏فهمند، و همچنين از شنيدن وصف بهشت به نعمت وصل و قرب ساحت او و خشنودى او منتقل شده و مشتاق آن مى‏ گردند.

8. پرهیز از ایجاد تنفر: تبلیغ نباید مایع نفرت و بیزای مخاطب شود.پیامبر اسلام در سفارشی به معاذ بن جبل می فرمایند یا معاذ بشر و لاتنفر اموری که مانع از تنفر می شوند از این قرار است:

• توجه به لطافت روح: روح انسان لطیف است و زود واکنش نشان میدهد به عنوان مثال روح اگر احساس فشار و دشواری کند گریزان و فراری خواهد شد. سفارش پیامبر به جابر این است که یا جابر ان هذا الدین لمتین فاوغل.. یعین دین اسلام دین با متانتی است با خودت با مدارا رفتار کن چرا که ان ادم هایی که خیال می کنند با فشار اوردن بر روی خود و سخت گیری بر خود زودتر به مقصد می رسند اشتباه میکنند آنها اصلا به مقصد نمی رسند.
• نظافت و پاکیزگی: رعایت نظافت در لباس پوشیدن و نیز در سر و صورت و نیز استفاده از عطر مانع از تنفر و بیزاری است.
• زیبایی ظاهری: مبلغ دین نباید چهره یا اندام بدن و یا نحوه راه رفتن و سخن گفتن او بگونه ای باشد که تنفر آمیز باشد.
• پرهیز از خشونت و ملامت زیاد: برخی از انسان ها با ملامت تحریک می شوند اما مکان و زمان می توند در این واکنش موثر باشد ولی ملامت زیاد موجب تنفر می شود.