برید بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''برید بن معاویة المعجلی ''' مكنی به ابوالقاسم از بزرگان فقهای [[اصحاب]] و فردی ثقه و جلیل‌القدر و از [[حواریین|حواریین]] [[امام محمد باقر|امام باقر (علیه‌السلام)]] و [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق(علیه‌السلام)]] می‌باشد. او از [[اصحاب اجماع]] است. راویان [[حدیث]]، با حفظ [[احادیث]] و نقل سینه به سینه آن، امکان بهره‌برداری از سخنان گهربار [[اهل‏ بیت|اهل‏‌بیت(علیه‌السلام)]] را برای آیندگان فراهم آورده‏‌اند.

برید، فرزند [[معاویه]]، از قبیله بنی‏عجل است که در [[کوفه]] ساکن بوده‌‏اند؛ قبیله بنی‏عجل از نژاد اعراب قحطانی می‏‌باشند که به کوفه [[هجرت]] کرده و در آن جا سکنا گزیده‌‏اند<ref>معجم قبایل عرب، باب بنی‏عجل.</ref>.

# [[جمیل بن درّاج]] می‌‏گوید: روزی وارد منزل امام صادق (علیه‌السلام) شدم. هنگام ورود، مردی از اهل [[کوفه]] را مشاهده کردم که از اطاق امام بیرون آمد و خارج شد. وارد اطاق امام شدم و گفتم: مردی کوفی را مشاهده کردم که از دیدار شما برمی‏‌گشت. حضرت فرمود: خداوند روحش را مقدس گرداند، وی مورد اطمینان پدرم بود. امروز هم وی مورد اطمینان و رازدار من است. حضرت ادامه داد: زمانی که خداوند اراده کند بدی به اهل زمین برساند، به واسطه آنها آن بدی را برطرف می‏‌کند. آنها ستارگان [[مذهب شیعه|شیعیان]] ما هستند. آنها باعث می‏شوند نام و یاد پدرم در همه جا زنده بماند. هر بدعتی را کشف می‏‌کنند و به مقابله برمی‏‌خیزند و بدعت‌‏ها را از [[دین]] می‌‏زدایند. در این هنگام حضرت گریه کردند. من پرسیدم: اینها چه کسانی هستند؟! فرمود: درود خداوند بر آنها باد! آنها «برید بن معاویه عجلی، زرارة بن اعین، [[ابوبصیر]] و [[محمد بن مسلم]]» هستند<ref> قاموس الرجال، ج 2، ص 277.</ref>.

# علی بن اسباط نقل می‏کند از پدرش و اسباط نقل می‏‌کند از [[موسی بن جعفر|امام موسی (علیه‌السلام)]] که فرمود: [[روز قیامت]] منادی ندا: می‏دهد حواریون [[امام محمد بن علی]] و [[جعفربن محمد]] چه کسانی هستند؟! در این هنگام چهارنفر بلند می‌شوند: «برید بن معاویه، زرارة بن اعین، محمد بن مسلم، لیث بن البختری.» که منظور ابوبصیر است<ref> بحارالانوار، ج 46، ص 243.</ref>.

# برید بن معاویه می‌گوید: شنیدم از امام صادق (علیه‌السلام) که ایشان فرمود: من از پدرم و پدرم از پدرش... و [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|رسول خدا((صلی الله علیه و آله و سلم) و آله و سلم)]] و آن حضرت از [[جبرئیل]] و ایشان از خداوند شنید که خداوند فرموده است: زمانی که اراده کنم جمع کنم برای مسلمانی خیردنیا و آخرت را، قرار می‌دهم برای او قلبی خاشع؛ زبانی ذاکر؛ جسدی بر بلاصا بر و زن مؤمن‌ه‏ای که وقتی به او نگاه کند، خوشحال شود و وقتی از او دور است، خود را حفظ کند<ref>وسایل الشیعه، ج 20، ص 40.</ref>. همراه حضرت صادق (علیه‌السلام) نشسته و مشغول صحبت بودیم که مردی وارد شد و گفت: من از [[خراسان]] برای دیدن شما آمده‏‌ام. (آنگاه پای خود را به حضرت نمایاند و گفت) به خدا قسم! نیامدم مگر به عشق شما؛ ببین چگونه پایم تاول زده است!

# برید می‌گوید: از حضرت صادق (علیه‌السلام) شنید که فرمود: از پدرم و او از پدرش... از [[علی بن ابی طالب|علی (علیه‌السلام)]] و او از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|رسول اللّه ((صلی الله علیه و آله و سلم) و آله و سلم)]] شنیدم که رسول اللّه (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: مرز اسلام و کفر چیزی نیست مگر ترک [[نماز]] واجبی که عمدی ترک شود، یا نماز را سبک بشمارد و اگر چنین کند، مثل آن است که نماز نخوانده باشد<ref>وسایل الشیعه، ج 4، ص 42.</ref>.

[[برگرفته از سایت برید بن معاویه عجلی - پرتال جامع علوم انسانیhttp://ensani.irhttp://ensani.ir/fa/article/57537/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%86-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D9%88%DB%8C%D9%87-%D8%B9%D8%AC%D9%84%D9%89|برگرفته از سایت برید بن معاویه عجلی - پرتال جامع علوم انسانیhttp://ensani.ir]]