مجلس وحدت مسلمین پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
خط ۳۷: خط ۳۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
== منابع ==
== منابع ==
# سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی، رساله دکتری تاریخ اهل بیت(ع)، جامعه المصطفی العالمیه، قم ایران،‌۱۳۹۹ش.
# دستور مجلس وحدت مسلمین، باب دوم، شق1.
# خیر العمل فاوندیش،‌ انسانیت کی خدمت کا تین سال، حصہ دوم۔
# ترحیمی، تروریسم در پاکستان، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ۱۳۸۸ش.

نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۴

مجلس وحدت المسلمین
نام جریانمجلس وحدت المسلمین
رهبرانراجه ناصر عباس جعفری،‌ سید علی رضوی
اهدافترویج اسلام، حفظ تمامیت ارضی کشور پاکستان، حفظ ارزشهای دینی، حمایت از محرومان و وحدت اسلامی
نحوه تبلیغاتhttp://www.mwmpak.org/

مجلس وحدت مسلمین پاکستان (MWM) از احزاب سیاسی شیعیان پاکستان که در سال ۲۰۰۹م (فروردین ۱۳۸۸ش) تأسیس شد و اهداف آن، ترویج اسلام، حفظ تمامیت ارضی کشور پاکستان، حفظ ارزش های اسلامی، حمایت از محرومان و وحدت اسلامی اعلام شده است. دبیرکل این حزب، از سال ۲۰۱۰م، راجا ناصرعباس جعفری است. مجلس وحدت مسلمین پاکستان کارهای عام‌المنفعه همانند تأسیس مساجد، مراکز بهداشتی و سرپرستی ایتام نیز انجام داده است.

تأسیس

حزب وحدت المسلمین(mwm) این حزب به سعی و تلاش شیخ راجه ناصر جعفری به وجود آمد و تأسیس شد. این حزب در دوم آگوست سال ۲۰۰۹ میلادی اعلام موجودیت کرد[۱]. حزب وحدت المسلمین از یکی احزاب بزرگ سیاسی در پاکستان محسوب می شود و برمبنای مکتب تشیع دوازه امامی تأسیس شده و به دنبال یک دولت دموکراتیک اسلامی، با تأکید بر وحدت شیعه و سنی در این کشور است[۲].

راجه ناصر عباس جعفری دبیر کل این، امین شهیدی معاون دبیر کل و سید ناصر عباس دبیر سیاسی آن است. که اکثر مسؤلین و حامیان آن فارغ التحصلان حوزه علمیه قم و اعضای دانشجویان امامیه (iso) هستند.[۳]

ساختار

بالاترین نهاد تصمیم‌گیری در ساختار مجلس وحدت مسلمین پاکستان شورای عالی آن است که تدوین سیاست کلان حزب را بر عهده دارد. علاوه بر آن شورای مرکزی، شورای عمومی، هیئت رئیسه مرکزی، هیئت رئیسه ایالتی و شهرستانی نیز در ساختار این نهاد هستند.[۴] دفتر مرکزی حزب در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان قرار دارد و در ایالت‌ها نیز دفتر ایالتی دارد. در ایران نیز شعبه مجلس وحدت مسلمین تشکیل شده است.[۵]

خدمات اجتماعی

مجلس وحدت مسلمین، علاوه بر فعالیت سیاسی، فعالیت اجتماعی نیز دارد. مؤسسه خیرالعمل و مدیریت بحران المجلس این نوع کارها را بر عهده دارند.[۶]

حزب وحدت المسلمین در انتخابات مجلس فدرال و مجالس ایالتی نمایندگان را انتخاب کرد و اما به جز یک کرسی در ایالت بلوچستان پیروزی دیگری را بدست نیاورد و اما در انتخابات سال ۲۰۱۵م مجلس محلی ایالت گلگت بلتستان پاکستان به طور فعال شرکت کرد و سه دو کرسی را از آن خود کرد.[۷]

فعالیت های سیاسی

حزب وحدت المسلمین خود مطیع و فرمانبردار رهبر ایران می داند و خواهان مشارکت حد اکثر در عرصه سیاست و تحولات سیاسی و اجتماعی است. این حزب علاوه بر مشارکت سیاسی در بخش فرهنگی، تربیتی و رفاهی هم فعال و کارهای زیادی انجام داده است[۸]. یکی از اهداف مجلس وحدت مسلمین، ایجاد [[وحدت اسلامی فرق اسلامی است تا همه مذاهب اسلامی در پاکستان زندگی با آرامش داشته باشند.[۹]. از این رو به پیروان مسلک بَریلوی نزدیک شد و در برگزاری هفته وحدت همیشه سعی نمود[۱۰]. حزب وحدت المسلمین در انتخابات مجلس فدرال و مجالس ایالتی نمایندگان را انتخاب کرد و اما به جز یک کرسی در ایالت بلوچستان پیروزی دیگری را بدست نیاورد و اما در انتخابات سال ۲۰۱۵م مجلس محلی ایالت گلگت بلتستان پاکستان به طور فعال شرکت کرد و سه دو کرسی را از آن خود کرد.[۱۱]

پانویس

  1. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۱۰.
  2. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۱۰.
  3. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۱۰.
  4. دستور مجلس وحدت مسلمین، باب دوم، شق ۱ ص۹ و ۱۰.
  5. دستور مجلس وحدت مسلمین، باب دوم، شق ۱.
  6. خیر العمل فاوندیش،‌ انسانیت کی خدمت کا تین سال، حصہ دوم۔
  7. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۱۰.
  8. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۱۱.
  9. ترحیمی، تروریسم در پاکستان، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۹.
  10. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۱۲.
  11. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۱۰.

منابع

  1. سعیدی شگری،‌تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی، رساله دکتری تاریخ اهل بیت(ع)، جامعه المصطفی العالمیه، قم ایران،‌۱۳۹۹ش.
  2. دستور مجلس وحدت مسلمین، باب دوم، شق1.
  3. خیر العمل فاوندیش،‌ انسانیت کی خدمت کا تین سال، حصہ دوم۔
  4. ترحیمی، تروریسم در پاکستان، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ۱۳۸۸ش.