۸۸٬۰۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '[[امام حسین' به '[[حسین بن علی (سید الشهدا)') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
برخی عقیده دارند که منظور از این شفا، شفای جسمی است و همگان در این موارد شفا جسمی میگیرند. این سخن افراط است و مثال نقض دارد. زیرا در برخی از موارد بیماران شفای جسمی نمیگیرند. | برخی عقیده دارند که منظور از این شفا، شفای جسمی است و همگان در این موارد شفا جسمی میگیرند. این سخن افراط است و مثال نقض دارد. زیرا در برخی از موارد بیماران شفای جسمی نمیگیرند. | ||
برخی دیگر نیز به این خاطر که میدیدند افراد به حرمهای مطهر مراجعه میکنند و خوب نمیشوند، میگفتند که منظور از دارالشفاء، شفای [[روح|روحی]] است نه شفای جسمی. لکن گفته شد که درمان نشدن برخی از بیماریهای زوار، با شفابخشی حقیقی هیچ تنافی ندارد. در ثانی وقتی به روایات نگاه میکنیم، روایات کاملا و به صورت شفاف از شفایی صحبت میکنند که شامل شفا ظاهری نیز میشود و مردم را برای همین بیماریهای جسمی به زیارت و [[توسل]] و تربت [[ | برخی دیگر نیز به این خاطر که میدیدند افراد به حرمهای مطهر مراجعه میکنند و خوب نمیشوند، میگفتند که منظور از دارالشفاء، شفای [[روح|روحی]] است نه شفای جسمی. لکن گفته شد که درمان نشدن برخی از بیماریهای زوار، با شفابخشی حقیقی هیچ تنافی ندارد. در ثانی وقتی به روایات نگاه میکنیم، روایات کاملا و به صورت شفاف از شفایی صحبت میکنند که شامل شفا ظاهری نیز میشود و مردم را برای همین بیماریهای جسمی به زیارت و [[توسل]] و تربت [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حضرت سیدالشهداء]] ارجاع میدهند و نمیشود این روایات را صرفا ناظر به شفا باطنی دانست. | ||
پس در نگاه [[ادیان]] و فلسفه الهی، به این دلیل که وجود انسان مرکب از جسم و روح است، شفا او نیز شفا برآیندی است. | پس در نگاه [[ادیان]] و فلسفه الهی، به این دلیل که وجود انسان مرکب از جسم و روح است، شفا او نیز شفا برآیندی است. |