زید بن حارثه: تفاوت میان نسخه‌ها

زیدبن حارثه بن شرحبیل کلبی، از صحابه پیامبر خدا (صلی الله علیه) و دومین مردی است که پس از [[علی بن ابی طالب|امام علی بن ابی طالب (علیه‌السلام)]] اسلام آورد. او از بردگانی بود که به دست [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] آزاد شد. [[پیامبر خدا]] او را بسیار دوست داشت و به پسر خواندگی خویش برگزیده بود. وی در بیشتر جنگ‌های زمان پیامبر خدا (صلی الله علیه) شرکت داشت. بنابر قولی، در نه [[غزوه]] حاضر بوده است و گاه، او مسئولیت فرماندهی لشکر [[اسلام]] را بر دوش داشت. او به سبب علاقه بسیار به پیامبر، همواره در کنار آن حضرت بود و از وجود مبارک رسول خدا (صلی الله علیه) مراقبت می‌کرد. آورده‌اند هنگام مسافرت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلی الله علیه)]] به طایف، وقتی که به تحریک بزرگان طایف، جوانان و اراذل و اوباش به حضرت سنگ می‌زدند، زید از آن حضرت دفاع می‌کرد. او خود را سپر پیامبر کرده بود و سنگ‌ها به بدن وی می‌خورد. به این ترتیب، نمی‌گذاشت آسیب جدی بر بدن حضرت وارد شود<ref> محمدبن سعد، طبقات الکبری، ج1، ص212.</ref>. او تنها صحابه [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلی الله علیه)]] به شمار می‌آید که نامش در [[قرآن کریم]] آمده است<ref>احزاب (35)، 37.</ref>.