۸۶٬۰۹۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[رده: ' به '[[رده:') |
جز (جایگزینی متن - '[[امام علی' به '[[علی بن ابی طالب') |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
=تولد= | =تولد= | ||
او در سال ۵۱۹هـ.ق در منطقه غماره در کشور [[مغرب]] متولد شد و مدتی بعد در منطقه شاذله در کشور [[تونس]] ساکن شد و همین سکونت سبب شد او را شاذلی بخوانند.<ref>الأعلام، ج ۴، ص ۳۰۵</ref> | او در سال ۵۱۹هـ. ق در منطقه غماره در کشور [[مغرب]] متولد شد و مدتی بعد در منطقه شاذله در کشور [[تونس]] ساکن شد و همین سکونت سبب شد او را شاذلی بخوانند.<ref>الأعلام، ج ۴، ص ۳۰۵</ref> | ||
=هجرت= | =هجرت= | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
=مذهب= | =مذهب= | ||
بسیاری از اهل تصوف و عرفایی که به [[اهل سنت]] منتسب میشوند، [[شیعه]] یا [[سنی]] بودن آنها چندان روشن نیست. بیشتر اهل تصوف، در [[طریقت]] خویش، خود را به [[ | بسیاری از اهل تصوف و عرفایی که به [[اهل سنت]] منتسب میشوند، [[شیعه]] یا [[سنی]] بودن آنها چندان روشن نیست. بیشتر اهل تصوف، در [[طریقت]] خویش، خود را به [[علی بن ابی طالب]](ع) منتسب میدانند و از آنجا که علم شریعت و [[فقه]] و [[کلام]] نیز در میان آنها چندان نقش پُر رنگی ندارد، لذا تقسیم بسیاری از آنها به شیعه و یا سنی، چندان آسان نیست. شیخ شاذلی نیز اینگونه است؛ در مورد او کمتر اشارهای به شیعه یا سنی بودنش وجود دارد ولی با اینکه در طریقت خود امام علی(ع) را سر سلسله قرار میدهد،<ref>تاریخ الإسلام، ج ۴۸، ص ۲۷۳.</ref> اما هیچکس او را در زمره شیعیان قرار نداده و با این حال از فرقه او به عنوان یک فرقه صوفی از اهل سنت یاد میشود. | ||
=مبانی فکری شاذلی= | =مبانی فکری شاذلی= | ||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
شاذلی و پیروان او، مانند بسیاری از صوفیان و طریقتهای صوفی در دهههای نخست تأسیس اعتقادی، به کتاب و کتابت اعتقادی نداشته و حتی در برخی موارد آنرا مذمت میکردند. ولی بعد از گذشت چندین دهه که تغییراتی حاصل شد و ضرورت و اقتضائات جدید به وجود آمد، مشایخ خودشان به کتاب و نوشتن روی آوردند، عطاء الله اسکندری که شاگرد المرسی(جانشین شاذلی) بود، دست به قلم برده و آثاری را تألیف کرد.<ref>عتبی، خالد بن ناصر، الطریقت الشاذلیه، ج ۱، ص ۴۴۶، </ref> <ref>ریاض، ۱۴۳۰ق؛ فرهنگ فرق اسلامی، ص ۲۴۸</ref>امروزه نیز برخی از کتابها به شخص شاذلی منسوب است اما به نظر میرسد، پیروان متأخر او، اوراد و اذکارش را در قالب کتابی جمعآوری کردند.<ref>اذکار و اوراد شاذلیه</ref> | شاذلی و پیروان او، مانند بسیاری از صوفیان و طریقتهای صوفی در دهههای نخست تأسیس اعتقادی، به کتاب و کتابت اعتقادی نداشته و حتی در برخی موارد آنرا مذمت میکردند. ولی بعد از گذشت چندین دهه که تغییراتی حاصل شد و ضرورت و اقتضائات جدید به وجود آمد، مشایخ خودشان به کتاب و نوشتن روی آوردند، عطاء الله اسکندری که شاگرد المرسی(جانشین شاذلی) بود، دست به قلم برده و آثاری را تألیف کرد.<ref>عتبی، خالد بن ناصر، الطریقت الشاذلیه، ج ۱، ص ۴۴۶، </ref> <ref>ریاض، ۱۴۳۰ق؛ فرهنگ فرق اسلامی، ص ۲۴۸</ref>امروزه نیز برخی از کتابها به شخص شاذلی منسوب است اما به نظر میرسد، پیروان متأخر او، اوراد و اذکارش را در قالب کتابی جمعآوری کردند.<ref>اذکار و اوراد شاذلیه</ref> | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
=منابع= | =منابع= | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
9. اذکار و اوراد شاذلیه، علی بن عبدالله بن عبدالجبار شاذلی، چاپ خطی، الخزانة العلمیه الصبیحیه، مغرب. | 9. اذکار و اوراد شاذلیه، علی بن عبدالله بن عبدالجبار شاذلی، چاپ خطی، الخزانة العلمیه الصبیحیه، مغرب. | ||
[[رده:صوفیه]] | [[رده:صوفیه]] |