اصحاب الکساء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '[[حسن بن علی' به '[[حسن بن علی (مجتبی)') برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
از دیدگاه این فرقه، اصحاب‌کساء یا آل‌عبا پنج تن بیش نیستند و آنان [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد (ص)]]، [[علی بن ابی طالب|علی (ع)]]، [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه (س)]]، [[حسن بن علی (مجتبی)|حسن (ع)]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین (ع)]] هستند و روح خدا با کساء در ایشان حلول کرده و هیچکدام نسبت به دیگری برتری ندارند. از این جهت، فاطمه را بدون‌های تأنیث (فاطم) می‌خوانند، چنان که یکی از سخنوران مربوط به این فرقه می‌گوید: تولیت بعد الله فی‌الدین خمسة، نبیا و سبطیه و شیخا و فاطما. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش</ref> | از دیدگاه این فرقه، اصحاب‌کساء یا آل‌عبا پنج تن بیش نیستند و آنان [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد (ص)]]، [[علی بن ابی طالب|علی (ع)]]، [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه (س)]]، [[حسن بن علی (مجتبی) (مجتبی)|حسن (ع)]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین (ع)]] هستند و روح خدا با کساء در ایشان حلول کرده و هیچکدام نسبت به دیگری برتری ندارند. از این جهت، فاطمه را بدون‌های تأنیث (فاطم) می‌خوانند، چنان که یکی از سخنوران مربوط به این فرقه می‌گوید: تولیت بعد الله فی‌الدین خمسة، نبیا و سبطیه و شیخا و فاطما. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۹
اصحاب‌الکساء از فرقه «غلاة» و از علیائیه (علیاویه) به شمار می‌روند. علیائیه به افرادی می‌گویند که در حق امامان خود گزافه‌گو شدند و آنان را از حد مخلوق بودن خارج کردند.
پیشوا
پیشوای این طایفه علیاء‌بن‌دراع اسدی یا دوسی میباشد.[۱]
اعتقادات
از دیدگاه این فرقه، اصحاب‌کساء یا آل‌عبا پنج تن بیش نیستند و آنان محمد (ص)، علی (ع)، فاطمه (س)، حسن (ع) و حسین (ع) هستند و روح خدا با کساء در ایشان حلول کرده و هیچکدام نسبت به دیگری برتری ندارند. از این جهت، فاطمه را بدون‌های تأنیث (فاطم) می‌خوانند، چنان که یکی از سخنوران مربوط به این فرقه می‌گوید: تولیت بعد الله فی‌الدین خمسة، نبیا و سبطیه و شیخا و فاطما. [۲]