۸۷٬۵۶۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '[[حسن بن علی' به '[[حسن بن علی (مجتبی)'
جز (جایگزینی متن - '[[علی بن موسی بن جعفر' به '[[علی بن موسی (رضا)') |
جز (جایگزینی متن - '[[حسن بن علی' به '[[حسن بن علی (مجتبی)') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| مادر = | | مادر = | ||
}} | }} | ||
'''عبدالعظیم حسنی''' مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از عالمان [[سادات حسنی]] و از راویان [[حدیث]]. نسب او با چهار واسطه به [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن مجتبی(علیهالسلام)]] میرسد. او را مردی با تقوا، معروف به [[امانت]] داری، صداقت در گفتار، عالم به امور [[دین]]، قائل به [[اصول دین]] شیعه ومحدث دانستهاند. [[شیخ صدوق]]، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است. | '''عبدالعظیم حسنی''' مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از عالمان [[سادات حسنی]] و از راویان [[حدیث]]. نسب او با چهار واسطه به [[حسن بن علی (مجتبی) (مجتبی)|امام حسن مجتبی(علیهالسلام)]] میرسد. او را مردی با تقوا، معروف به [[امانت]] داری، صداقت در گفتار، عالم به امور [[دین]]، قائل به [[اصول دین]] شیعه ومحدث دانستهاند. [[شیخ صدوق]]، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است. | ||
عبدالعظیم حسنی، [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا(علیهالسلام)]] و [[امام جواد(ع)|امام جواد(علیهالسلام)]] را درک کرد. نقل است که [[ایمان]] خویش را بر [[امام هادی|امام هادی(علیهالسلام)]] عرضه داشت و در زمان او وفات یافته است. [[حرم حضرت عبدالعظیم]] واقع در [[شهر ری]]، [[زیارتگاه]] [[مذهب شیعه|شیعیان]] است. در برخی روایات [[ثواب]] [[زیارت]] قبر او برابر با ثواب [[زیارت قبور|زیارت قبر]] [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین(علیهالسلام)]] دانسته شده است. | عبدالعظیم حسنی، [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا(علیهالسلام)]] و [[امام جواد(ع)|امام جواد(علیهالسلام)]] را درک کرد. نقل است که [[ایمان]] خویش را بر [[امام هادی|امام هادی(علیهالسلام)]] عرضه داشت و در زمان او وفات یافته است. [[حرم حضرت عبدالعظیم]] واقع در [[شهر ری]]، [[زیارتگاه]] [[مذهب شیعه|شیعیان]] است. در برخی روایات [[ثواب]] [[زیارت]] قبر او برابر با ثواب [[زیارت قبور|زیارت قبر]] [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین(علیهالسلام)]] دانسته شده است. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
شیخ صدوق مینویسد: «حضرت عبدالعظیم (علیهالسلام)» شخصی خدا پرست، پارسا و پسندیده خدا و [[محمد بن عبدالله (خاتم الأنبیاء)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] و مردم بوده است<ref>من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 80</ref>.» | شیخ صدوق مینویسد: «حضرت عبدالعظیم (علیهالسلام)» شخصی خدا پرست، پارسا و پسندیده خدا و [[محمد بن عبدالله (خاتم الأنبیاء)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] و مردم بوده است<ref>من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 80</ref>.» | ||
[[صاحب بن عباد]] (که یکی از علمای [[اهل تسنن]] و وزیر فخرالدوله بوده است) میگوید: «عبدالعظیم حسنی (علیهالسلام) مردی با ورع، پارسا و پرهیزگار و دیندار و خدا پرست، معروف به امانتداری و دارای صداقت لهجه، دانای به امور دین و گویای [[توحید]]، و [[عدل]] بسیار بود. در زمان خودش در علم و ادب و فضل و دانش و [[تقوا]]، بعد از امام زمانش، برتمام معاصران خویش برتری داشته، هیچ کس را منزلت او نبوده و به تمام معنا تبعیّت و [[تقلید]] از حضرات ائمه (علیهالسلام) مینمود و در اولاد و احفاد حضرت [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن مجتبی(علیهالسلام)]] کسی به قدر مرتبه و مقام او نرسیده است<ref> امام زادگان ری، جلد 1، ص 74</ref>.» | [[صاحب بن عباد]] (که یکی از علمای [[اهل تسنن]] و وزیر فخرالدوله بوده است) میگوید: «عبدالعظیم حسنی (علیهالسلام) مردی با ورع، پارسا و پرهیزگار و دیندار و خدا پرست، معروف به امانتداری و دارای صداقت لهجه، دانای به امور دین و گویای [[توحید]]، و [[عدل]] بسیار بود. در زمان خودش در علم و ادب و فضل و دانش و [[تقوا]]، بعد از امام زمانش، برتمام معاصران خویش برتری داشته، هیچ کس را منزلت او نبوده و به تمام معنا تبعیّت و [[تقلید]] از حضرات ائمه (علیهالسلام) مینمود و در اولاد و احفاد حضرت [[حسن بن علی (مجتبی) (مجتبی)|امام حسن مجتبی(علیهالسلام)]] کسی به قدر مرتبه و مقام او نرسیده است<ref> امام زادگان ری، جلد 1، ص 74</ref>.» | ||
[[نجاشی]] نیز در کتاب «رجال» خود درباره شخصیت حضرت عبدالعظیم میگوید: «عبدالعظیم (علیهالسلام) در حال خوف و فرار از [[خلیفه]]، وارد شهر [[ری]] گردید و در سرداب منزل یکی از شیعیان ساکن شد؛ وی در آن زیر زمین، که مخفی گاه او بود، روزها را [[روزه]] میداشت و شبهارا به [[نماز]] مشغول میشد<ref> رجال نجاشی، ص 247</ref>.» | [[نجاشی]] نیز در کتاب «رجال» خود درباره شخصیت حضرت عبدالعظیم میگوید: «عبدالعظیم (علیهالسلام) در حال خوف و فرار از [[خلیفه]]، وارد شهر [[ری]] گردید و در سرداب منزل یکی از شیعیان ساکن شد؛ وی در آن زیر زمین، که مخفی گاه او بود، روزها را [[روزه]] میداشت و شبهارا به [[نماز]] مشغول میشد<ref> رجال نجاشی، ص 247</ref>.» | ||