۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)' به '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)'
جز (جایگزینی متن - '[[حسن بن علی' به '[[حسن بن علی (مجتبی)') |
جز (جایگزینی متن - '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)' به '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)') |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
'''حضرت داود (علیه‌السلام)''' یکی از [[پیامبران]] بنی اسراییل است که در [[بیت اللحم]] متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت. | '''حضرت داود (علیه‌السلام)''' یکی از [[پیامبران]] بنی اسراییل است که در [[بیت اللحم]] متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت. | ||
زیبایی، معجزه صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در امور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از [[حضرت آدم(ع)|حضرت آدم (علیه‌السلام)]] تا [[محمد بن عبد‌الله (خاتم | زیبایی، معجزه صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در امور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از [[حضرت آدم(ع)|حضرت آدم (علیه‌السلام)]] تا [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم)]] توفیق داده است. | ||
حضرت داود (علیه‌السلام) یکی از پیامبران بزرگی است که علاوه بر قدرت معنوی و [[نبوّت]]، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بوده و نام مبارکشان شانزده بار در [[قرآن]] آمده است. | حضرت داود (علیه‌السلام) یکی از پیامبران بزرگی است که علاوه بر قدرت معنوی و [[نبوّت]]، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بوده و نام مبارکشان شانزده بار در [[قرآن]] آمده است. | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
الف) معارف اعتقادی راجع به توحید، نبوت حضرت داوود (علیه‌السلام)، [[معاد]] و یاد مرگ، تذکر و اتمام حجت راجع به انسان‌هایی که اهل طاعت و عمل نیستند. | الف) معارف اعتقادی راجع به توحید، نبوت حضرت داوود (علیه‌السلام)، [[معاد]] و یاد مرگ، تذکر و اتمام حجت راجع به انسان‌هایی که اهل طاعت و عمل نیستند. | ||
ب) پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها؛ مانند بشارت به عیسی و [[یحیی (علیه‌السلام)]] و بشارت به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم | ب) پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها؛ مانند بشارت به عیسی و [[یحیی (علیه‌السلام)]] و بشارت به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر آخر الزمان (صلی الله علیه و آله و سلم)]] که به اسم از ایشان نام برده شده است. [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا (علیه‌السلام)]] در یکی از مجالس مباحثه که مأمون ترتیب داده بود، در مقابل «رأس جالوت»؛ (از بزرگان یهود)، وقتی به استدلال و احتجاج می‌پردازد، «سِفر اول» زبور داوود را شروع به قرائت کرد تا این‌که به نام [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد]]، [[علی بن ابی طالب|علی]]، [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]]، [[حسن بن علی (مجتبی) (مجتبی)|حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین (علیه‌السلام)]] رسید. سپس حضرت به خداوند قسم یاد کرد که این نام‌های مقدس در زبور آمده، و [[رأس جالوت]] هم آمدن این اسماء در زبور را پذیرفته و به آن تصریح کرده است<ref>حضرت داوود(علیه‌السلام)</ref>. | ||
هم‌چنین آمدن و [[منجی|ظهورمنجی]] برای انسان‌ها و این‌که در نهایت، وارثان زمین، بندگان شایسته خداوند هستند، از مسائلی است که به تصریح قرآن، <ref> انبیاء، 105</ref> و احادیث<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 9، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق</ref> در زبور به آن اشاره شده است. | هم‌چنین آمدن و [[منجی|ظهورمنجی]] برای انسان‌ها و این‌که در نهایت، وارثان زمین، بندگان شایسته خداوند هستند، از مسائلی است که به تصریح قرآن، <ref> انبیاء، 105</ref> و احادیث<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 9، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق</ref> در زبور به آن اشاره شده است. | ||