لطف‌الله صافی گلپایگانی: تفاوت میان نسخه‌ها

در این بُعد، مسأله وحدت این نیست که از شیعه خواسته شود از عقاید خود ولای [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل بیت(علیهم‌السلام)]] دست بردارد و نسبت به افرادی که آنها را دشمن اهل بیت و منافق می‎داند و به موجب مستندات اسلامی محکوم می‎کند، حسن ظن داشته باشد و به عبارت دیگر از محتوای تشیع خود خارج گردد و همچنین در رابطه با تحقق این وحدت از سنّی خواسته نمی‌شود که از عقاید خود دست بردارد و محتوای خود را عوض کند؛ بلکه مقصود این است که برای فرع، خطر متوجه به اصل را فراموش نکنیم و برای حفظ جزء، کل را در خطر نیندازیم و در برابر کفّار و سلطه سیاسی و اقتصادی و فرهنگی آنها متحد و متفق گام برداریم و بدانیم آنجا که نفوذ سلطه کفار و خطر آنها مطرح است و قدر جامع‎های اصلی بین شیعه و سنی مورد هجوم و تجاوز می‎گردد توجه به مصالح فرقه‎ای و شیعه و سنی مفهوم ندارد و طرح جهات ما به الامتیاز رفع ید از جهات مابه الاشتراک و ما به الامتیاز است.