فاضل بهسودی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: عالمان شیعه' به 'رده: عالمان رده: عالمان شیعه') |
جز (جایگزینی متن - '[[سید ابوالقاسم خویی' به '[[سید ابوالقاسم خوئی') |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:فاضل .jpg|بندانگشتی| | <div class="wikiInfo">[[پرونده:فاضل .jpg|بندانگشتی|آیت‌الله فاضل بهسودی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | ''' آیت‌الله سید ابوالحسن فاضل فقیه و عالم شیعه کشور [[افغانستان]] و از شاگردان [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله خویی]] و [[سید محمد باقر صدر|آیت‌الله سید محمدباقر صدر]] بود.''' | ||
=ولادت= | |||
سید ابوالحسن فاضل مشهور به فاضل بهسودی در ۱۳۱۹ش در کجاب بهسود که در 100 | سید ابوالحسن فاضل مشهور به فاضل بهسودی در ۱۳۱۹ش در کجاب بهسود که در 100 کیلومتری شهر کابل (پایتخت) واقع گردیده است، در افغانستان زاده شد. | ||
=تحصیلات= | |||
فاضل بهسودی مقداری از فقه، اصول و منطق را از سیدحسن، عموی خود فراگرفت. او بخش‌هایی از قوانین الاصول و رسائل شیخ انصاری را از حجت‌الاسلام شیخ خان‌علی خواتی آموخت.پس از | فاضل بهسودی مقداری از فقه، اصول و منطق را از سیدحسن، عموی خود فراگرفت. او بخش‌هایی از قوانین الاصول و رسائل شیخ انصاری را از حجت‌الاسلام شیخ خان‌علی خواتی آموخت. پس از آنکه مدارس بهسود را فراخور نیاز و ضرورت تحصیلی خود ندید برای طی نمودن مدارج بالاتر علمی به کابل عزیمت و دروس سطوح عالیه را نزد استاد فرزانه و عالم ربانی حضرت آیت‌الله شهید سیّد محمد سرور واعظ (ره) آموخت و بسیار سریع از چهره‌های ممتاز حوزه علمیه محمدّیه - که زیر نظر و هدایت شهید واعظ (ره) اداره می‌شد. - گردید و جایگاه خاصی را در بین طلاب علوم دینی باز نمود. | ||
سیدابوالحسن در ۱۳۴۹ش به نجف اشرف رفت و دروس سطح عالی فقه و اصول را پی گرفت. او در درس مکاسب شیخ صدرا بادکوبه‌ای و درس کفایة الاصول شیخ حسین لنکرانی حضور می‌یافت و در سال ۱۳۵۱ش، سطوح عالی را به پایان رساند. | سیدابوالحسن در ۱۳۴۹ش به نجف اشرف رفت و دروس سطح عالی فقه و اصول را پی گرفت. او در درس مکاسب شیخ صدرا بادکوبه‌ای و درس کفایة الاصول شیخ حسین لنکرانی حضور می‌یافت و در سال ۱۳۵۱ش، سطوح عالی را به پایان رساند. | ||
فاضل بهسودی سپس حدود ۱۰ سال در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله خویی حضور یافت علاوه بر آن، از درس | فاضل بهسودی سپس حدود ۱۰ سال در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله خویی حضور یافت علاوه بر آن، از درس آیت‌الله شهید صدر هم بهره برد. | ||
== | =وفات= | ||
وی در آبان ۱۳۷۷ش بر اثر ابتلا به سرطان خون، در شهر قم فوت کرد و در قبرستان شیخان دفن شد. <ref>https://fa.wikishia.net/view</ref> | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده: عالمان | [[رده:عالمان وحدت‌گرا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۱
| نام | سید ابوالحسن فاضل |
|---|---|
| نامهای دیگر | فاضل بهسودی |
| سمت | عالم و فقیه شیعه |
| ملیت | افغانستان |
| متولد | 1319ش |
| محل تولد | شهر کجاب |
| وفات | 1377ش در ایران |
آیت‌الله سید ابوالحسن فاضل فقیه و عالم شیعه کشور افغانستان و از شاگردان آیت‌الله خویی و آیت‌الله سید محمدباقر صدر بود.
ولادت
سید ابوالحسن فاضل مشهور به فاضل بهسودی در ۱۳۱۹ش در کجاب بهسود که در 100 کیلومتری شهر کابل (پایتخت) واقع گردیده است، در افغانستان زاده شد.
تحصیلات
فاضل بهسودی مقداری از فقه، اصول و منطق را از سیدحسن، عموی خود فراگرفت. او بخش‌هایی از قوانین الاصول و رسائل شیخ انصاری را از حجت‌الاسلام شیخ خان‌علی خواتی آموخت. پس از آنکه مدارس بهسود را فراخور نیاز و ضرورت تحصیلی خود ندید برای طی نمودن مدارج بالاتر علمی به کابل عزیمت و دروس سطوح عالیه را نزد استاد فرزانه و عالم ربانی حضرت آیت‌الله شهید سیّد محمد سرور واعظ (ره) آموخت و بسیار سریع از چهره‌های ممتاز حوزه علمیه محمدّیه - که زیر نظر و هدایت شهید واعظ (ره) اداره می‌شد. - گردید و جایگاه خاصی را در بین طلاب علوم دینی باز نمود.
سیدابوالحسن در ۱۳۴۹ش به نجف اشرف رفت و دروس سطح عالی فقه و اصول را پی گرفت. او در درس مکاسب شیخ صدرا بادکوبه‌ای و درس کفایة الاصول شیخ حسین لنکرانی حضور می‌یافت و در سال ۱۳۵۱ش، سطوح عالی را به پایان رساند. فاضل بهسودی سپس حدود ۱۰ سال در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله خویی حضور یافت علاوه بر آن، از درس آیت‌الله شهید صدر هم بهره برد.
وفات
وی در آبان ۱۳۷۷ش بر اثر ابتلا به سرطان خون، در شهر قم فوت کرد و در قبرستان شیخان دفن شد. [۱]