فاطمه بنت موسی بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''فاطمه بنت موسی بن جعفر'''، بانویی ممتاز در خاندان [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] بود. [[مذهب شیعه|شیعیان]] فاطمه معصومه (سلام‌الله علیها) را بسیار بزرگ می‌دارند و برای [[زیارت]] ایشان در [[قم]] اهمیت بسیاری قائل هستند. در روایاتی که درباره حضرت معصومه (سلام‌الله علیها) نقل می‌کنند از [[شفاعت]] وی برای شیعیان سخن گفته شده و [[بهشت]] را پاداش زیارت او دانسته‌اند.

آن حضرت در واقع بتول دوم و جلوه‌ای از وجود [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهرا (سلام‌الله علیها)]] بود. در طهارت نفس امتیازی خاص و بسیار والا داشت که امام هشتم برادر تنی آن حضرت او را (که نامش فاطمه بود) معصومه خواند. فرمود: «من زار المعصومة بقم کمن زارنی»: (کسی که حضرت معصومه (سلام‌الله علیها) را در قم زیارت کند مانند آن است که مرا زیارت کرده است).

مقام علم و عرفان او در مرحله‌ای است که در فرازی از زیارت‌نامه غیر معروف او چنین می‌خوانیم: «السلام علیک یا فاطمه بنت موسی بن جعفر و حجته و امینه» ‍: (سلام بر تو‌ای فاطمه دختر موسی بن جعفر و حجت و امین از جانب موسی بن جعفر). و باز می‌خوانیم: <big>السلام علیک ایتها الطاهرة الحمیدة البرة الرشیدة التقیة الرضیة المرضیة</big>: (سلام بر تو ای بانو پسندیده نیک سرشت، ای بانوی رشد یافته، پاک طینت، پاک روش، شایسته و پسندیده). بدین لحاظ و مقامات عالی معنوی آن بانوست که [[علی بن موسی (رضا)|حضرت رضا (علیه‌السلام)]] در فرازی از زیارت‌نامه معروفش به ما آموخته که در کنار مرقدش خطاب به او بگوییم:<big>یا فاطمه اشفعی لی فی الجنة فان لک عندالله شانا من الشان</big>.

در این سال‎ها محل رشد آن حضرت خاندانی بود که او را با دریایی از علم و معرفت رو به رو ساخت. ولی بیش از ده بهار از عمر شریفش نگذشته بود که پدر بزرگوارش با زهر جفا در زندان [[هارون الرشید|هارون]] به [[شهید|شهادت]] رسید و دریایی از غم و اندوه بر قلب شریفش فرو ریخت که در این ایام غم و تنهایی، تنها مایه تسلی او برادرش امام رضا(علیه‌السلام) بود که ناگهان [[مأمون عباسی|مأمون]] وجود اقدس [[علی بن موسی (رضا)|امام هشتم]] را از کانون خانواده جدا نمود و به اجبار به [[خراسان]] جلب کرد و به اقامت اجباری در خراسان وادار نمود. حضرت معصومه (سلام‌الله علیها) دوری یک ساله فراق برادر را تحمل کرد<ref> زندگی‌نامه حضرت معصومه (سلام‌الله علیها)، مختار اصلانی</ref>.

به روایت دیگر و به نوشته حسن بن محمد بن حسن قمی در «تاریخ قم» به روایت صحیح چون شبانگاه خبر به آل سعد رسید، موسی بن خزرج به نمایندگی آنان در همان شب از قم به قصد ساوه بیرون آمد تا ایشان را به قم دعوت کند. پس از دیدار حضرت و پذیرفتن دعوت وی، خود افسار شتر ایشان را گرفت و به سمت قم و به منزل خویش آورد. حضرت پس از هفده روز اقامت در خانه موسی بن خزرج و در حال بیماری درگذشت. پیکر مطهرش پس از اقامه [[نماز]] توسط موسی بن خزرج، در باغ «بابلان» (مکان فعلی) مدفون گردید.

=== علت بیماری ===

«مطابق نقل بعضی مسموم نمودن حضرت توسط زنی در ساوه انجام شد<ref>محمدی اشتهاردی، پیشین، ص 123 به نقل از وسیله المعصومین، ص 68</ref>».