سید محمدباقر حکیم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
| سال درگذشت = ۱۳۸۲ ش
| سال درگذشت = ۱۳۸۲ ش
| تاریخ درگذشت =  
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت = عراق، نجف
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[سید محسن حکیم|آیت‌الله سید محسن حکیم]] |[[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌اللّه سید ابوالقاسم خویی]] }}
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[سید محسن حکیم|آیت‌الله سید محسن حکیم]] |[[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌اللّه سید ابوالقاسم خویی]] }}
| شاگردان =  
| شاگردان =  
خط ۱۸: خط ۱۸:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''شهید آیت‌الله سیّدمحمّدباقر حکیم''' در 25 جمادی الاولی سال 1358 ق. در شهر [[نجف]] اشرف مرکز مرجعیّت دینی [[تشیع]] متولّد شد. او فرزند [[سید محسن حکیم|آیت‌الله‌العظمی سیّد محسن طباطبایی حکیم]]، [[مرجع تقلید]] [[شیعیان]] جهان و نوه سیّد مهدی بن سیّد صالح بن سیّد احمد بن سیّد محمود حکیم بود.  
'''شهید آیت‌الله سیّدمحمّدباقر حکیم''' در 25 [[جمادی الاول|جمادی الاولی]] سال 1358 ق. در شهر [[نجف]] اشرف مرکز مرجعیّت دینی [[مذهب شیعه|تشیع]] متولد شد. او فرزند [[سید محسن حکیم|آیت‌الله‌العظمی سیّد محسن طباطبایی حکیم]]، [[مرجع تقلید]] [[مذهب شیعه|شیعیان]] جهان و نوه سیّد مهدی بن سیّد صالح بن سیّد احمد بن سیّد محمود حکیم بود.  


== خاندان عالم‌پرور حکیم ==
== خاندان عالم‌پرور حکیم ==
خط ۲۰۳: خط ۲۰۳:


== شهادت؛ پایان خونین سید محمدباقر حکیم ==
== شهادت؛ پایان خونین سید محمدباقر حکیم ==
آیت‌الله سید محمّد‌باقر حکیم پس از سقوط رژیم صدام به رغم بی‌میلی مقامات اشغالگر و کارشکنی آنان به عراق بازگشت و به تبلیغ و فعالیت سیاسی و اقامه‌ [[نماز جمعه]] در صحن علوی پرداخت. هنگام ورود وی در 10 می‌2003 م/ 20 اردیبهشت 1382 ش به عراق مورد استقبال بی‌نظیر مردم و عشایر [[بصره]] و دیگر شهرها واقع شد، امّا هنوز سه ماه و نیم از ورودش به زادگاه خویش نگذشته بود که در یکم [[رجب]] 1424 ق/ 7 شهریور 1382 مقارن میلاد [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد‌ باقر(علیه‌السلام)]]، پس از اقامه چهاردهمین نماز جمعه در حرم علوی در حالی که از حرم خارج می‌شد، در پی انفجار دو خودروی بمب‌گذاری شده همراه بیش از یکصد نفر از نمازگزاران به [[شهادت]] رسید. در این انفجار بیش از یکصد تن نیز زخمی شدند. اجساد بسیاری از افراد که در این جنایت هولناک به فیض [[شهادت]] نایل آمدند، قابل شناسایی نبود.
آیت‌الله سید محمّد‌باقر حکیم پس از سقوط رژیم صدام به رغم بی‌میلی مقامات اشغالگر و کارشکنی آنان به عراق بازگشت و به تبلیغ و فعالیت سیاسی و اقامه‌ [[نماز جمعه]] در صحن علوی پرداخت. هنگام ورود وی در 10 می‌2003 م/ 20 اردیبهشت 1382 ش به عراق مورد استقبال بی‌نظیر مردم و عشایر [[بصره]] و دیگر شهرها واقع شد، اما هنوز سه ماه و نیم از ورودش به زادگاه خویش نگذشته بود که در یکم [[رجب]] 1424 ق/ 7 شهریور 1382 مقارن میلاد [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد‌ باقر(علیه‌السلام)]]، پس از اقامه چهاردهمین نماز جمعه در حرم علوی در حالی که از حرم خارج می‌شد، در پی انفجار دو خودروی بمب‌گذاری شده همراه بیش از یکصد نفر از نمازگزاران به [[شهادت]] رسید. در این انفجار بیش از یکصد تن نیز زخمی شدند. اجساد بسیاری از افراد که در این جنایت هولناک به فیض [[شهادت]] نایل آمدند، قابل شناسایی نبود.


بنا بر آنچه آخرین رئیس شاخه [[موساد]] در ایران در خاطرات خود روایت می‌کند، [[رژیم صهیونیستی]] بسیار نگران از قدرت‌گیری شیعیان انقلابی در پی سرنگونی صدام و حزب بعثش بود و حسب همین یادمانده‌ها از تولد "خمینی دیگری" بیمناک و مضطرب شد و لذا با هماهنگی بقایای حزب بعث و با همکاری سرویس‌های امنیتی برخی از کشورهای مرتجع منطقه و حامی تفکر [[سلفی]] مبادرت به تصفیه فیزیکی آن بزرگوار ورزید.
بنا بر آنچه آخرین رئیس شاخه [[موساد]] در ایران در خاطرات خود روایت می‌کند، [[رژیم صهیونیستی]] بسیار نگران از قدرت‌گیری شیعیان انقلابی در پی سرنگونی صدام و حزب بعثش بود و حسب همین یادمانده‌ها از تولد "خمینی دیگری" بیمناک و مضطرب شد و لذا با هماهنگی بقایای حزب بعث و با همکاری سرویس‌های امنیتی برخی از کشورهای مرتجع منطقه و حامی تفکر [[سلفی]] مبادرت به تصفیه فیزیکی آن بزرگوار ورزید.
confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱

ویرایش