ملک عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

 

وی در سال ١٩٢٤متولد شد و از اول آگوست ٢٠٠٥ (١٠ اسد ١٣٨٤) به دنبال مرگ برادرش ملک «فهد بن عبدالعزیز»، به تخت سلطنت نشست و به طور رسمی به عنوان پادشاه عربستان معرفی شد.

 

 

عبدا… بر عکس دیگر اعضای خاندان سلطنتی و برادر متوفی اش فهد که گرایش بسیاری به [[آمریکا]] داشت، به شدت انگلیسی و ضد آمریکایی نشان می‌داد.

این سیاست تا بدانجا پیش رفت که او خود، برادرش و خاندان سلطنتی را غیر وهابی و حتی ضد وهابی معرفی کرد. او با حفظ ظاهر ضد آمریکایی اجازه داد تا فرهنگ غربی به کشورش نفوذ کند و تا آنجا پیش رفت که مکان‌های اختصاصی برای گردشگران خارجی ایجاد شود. مکان‌هایی که به صورت غیر علنی به سعودی‌ها نیز اجازه می‌داد تا آنها نیز از این مکان‌ها استفاده کنند. او برای گردشگری اهمیت بسیاری قایل است، اما همیشه گفته است که با وجود فرهنگ افراطی و نفوذ آن در جامعه نمی‌توان برای گردشگری کشور کاری کرد. از سال ١٩٩٨ او به صورتی بسیار آرام و نامحسوس اقدام به دنبال کردن پروژه‌ای در جهت باز کردن فرهنگ جامعه کرد. از سال ٢٠٠٠ نگاه او به گردشگری از حالتی صرفا مذهبی خارج شد و جای خود را به نگاهی کاملا اقتصادی داد.

از این رو اقدام به ترویج گردشگری داخلی کرد، از اعمال فشارهای سخت به مناطق [[شیعه]] نشین ولی کلیدی عربستان مانند [[بندر دمام]] کاست، به [[شیعیان]] عربستانی اجازه سفر، ارتباطات و مکاتبات آزاد داد و برای نخستین بار در تاریخ عربستان به مناطق شیعه نشین این کشور سفر و با سران شیعه دیدار کرد. در دوران او برای اولین بار در تاریخ عربستان امکان سفر دریایی از بندر دمام به بنادر [[ایران]] و امکان ایجاد خطوط هوایی از این شهر به شهرهای ایران مطرح شد.

در درون خاندان سعودی بر سر جانشینی پادشاه اختلافاتی وجود داشت. کسی که بعد از شاهزاده سلطان توانست به ولیعهدی برسد، شاهزاده نایف بن عبدالعزیز بود که ۲ سال از شاهزاده سلطان جوان‌تر بود. اما شاهزاده نایف، دومین ولیعهد عبدالله نیز در شانزدهم ژوئن 2012 از دنیا رفت. وی معتقد بود که حملات تروریستی [[۱۱ سپتامبر]] توسط یهودی‌ها انجام شده است. پس از مرگ نایف برادرش، سلمان بن عبدالعزیز ولیعهد عبدالله بن عبدالعزیز شد.

روابط ریاض و واشنگتن پس از حادثه ۱۱ سپتامبر تحت‌الشعاع روابط خاندان سعودی با برخی از تروریست‌ها و حمایت از آنها قرار گرفت. با این وجود همکاری‌های دو کشور همچنان در سطح بالایی ادامه دارد. در این خصوص به نظر می‌رسد وابستگی آمریکا به نفت عربستان، بیش از آن چیزی است که از دید مقامات آمریکا قابل صرف‌نظر کردن باشد. به همین دلیل عربستان همچنان به عنوان مهمترین متحد کلیدی آمریکا در [[خاورمیانه]] باقی مانده است. تحولات داخلی و اصلاحات سیاسی و اجتماعی در عربستان، روابط سعودی – آمریكا و مناسبات عربستان با [[عراق]] و ایران از جمله مسایلی است که خصوصا در تحولات پس از حمله آمریکا به عراق، در مطالعات مرتبط با سیاست‌ خارجی کشور عربستان اهمیت بسزایی پیدا کرده است.

دو نقطه تعادل روابط آمریکا و عربستان سعودی از دوران قدیم – [[جنگ سرد]] و سلطه آمریکا بر میادین نفتی ریاض- دیگر به پایان رسیده و واشنگتن و ریاض باید به دنبال منافع مشترکشان در دیگر حوزه‌ها بگردند. این نوشتار به تحلیل روابط واشنگتن – ریاض خصوصا پس از وقوع انقلاب عربی در کشورهای خاورمیانه پرداخته است.

[[رده:سران کشورهای اسلامی]]