عبدالله بن مسعود: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان = عبدالله بن مسعود

| تصویر = عبدالله بن مسعود.jpg

| نام = عبدالله بن مسعود بن غافل بن حبیب الهُذَلی

| نام‌های دیگر = ابوعبدالرحمن، ابن ام‌ عبد، ذوالهجرتین

| سال تولد =

| تاریخ تولد =

| محل تولد =

| سال درگذشت =

| تاریخ درگذشت = ۳۲ ق

| محل درگذشت = [[مدینه]]

| استادان =

| شاگردان =

| دین = [[اسلام]]

| مذهب =

| فعالیت‌ها = قاری قرآن، صاحب مصحف

| وبگاه =

'''عبدالله بن مسعود''' از [[اصحاب]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر(صلی الله علیه)]] بوده که در بسیاری از جنگ‌های [[صدر اسلام]] حضور داشته است و بسیار به پیامبر(صلی الله علیه) نزدیک بود. او [[قاری قرآن]] و صاحب [[مصحف]] بود.

پیامبر(صلی الله علیه) و [[علی بن ابی طالب|حضرت علی(علیه‌السلام)]] به نیکی از او نام می‌کردند؛ این مطلب که او از محبین [[اهل بیت|اهل‌بیت(علیه‌السلام)]] بوده است به راحتی قابل اثبات است اما این مطلب که وی معتقد به [[امامت]] و خلافت بلافصل حضرت علی(علیه‌السلام) بوده است هرچند مورد اختلاف دانشمندان [[علم رجال]] است ولی با توجه به تعریف و تمجید [[سید مرتضی]] از او، و ارتباط نزدیکی که با پیامبر(صلی الله علیه) داشته است و قرائن دیگر، شاید بتوانیم بگوئیم وی معتقد به امامت حضرت علی(علیه‌السلام) نیز بوده است.

عبدالله‌ بن‌ مسعود بن‌ غافل بن حبیب هُذَلی<ref>التنبیه و الاشراف، ص۲۵۵؛ جمهرة انساب العرب، ص۱۹۷</ref>. از تیره بنی مخزوم [[قریش]] است<ref> الطبقات، ج۳، ص۱۵۰</ref>. از آن رو که به هُذَیل بن مدرکه از عرب عدنانی نسب می‌بُرد، به هُذَلی مشهور بود<ref> السیرة النبویه، ج۱، ص۲۵۵؛ الطبقات، ج۳، ص۱۵۰</ref>. کنیه‌اش ابوعبدالرحمن <ref> الطبقات، ج۳، ص۱۵۰؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۴۶۱؛ اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۰</ref>. و ابن ام‌ عبد ثبت گشته است؛ زیرا مادرش ام‌ عبد بنت عَبدِودّ بن سواء از هُذیل بود<ref> سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۴۶۲</ref>. بر پایه گزارشی، پیامبر(صلی الله علیه) کنیه ابوعبدالرحمن را به او داد<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۴۶۲</ref>. به‌ سبب هم‌پیمانی پدرش با بنی‌زهره از تیره‌های قریش، وی را «حلیف‌ بنی‌زهره» خوانده‌اند<ref>الطبقات، ج۳، ص۱۵۰؛ اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۰</ref>.

مادر ابن‌ مسعود از [[راویان حدیث]] پیامبر بود<ref>الاستیعاب، ج۴، ص۱۹۴۶؛ اسدالغابه، ج۶، ص۳۶۳</ref>. همسر وی، زینب بنت عبدالله ثقفیه، نیز راوی حدیث بود<ref>الاستیعاب، ج۴، ص۱۸۵۶</ref>. او دو پسر به نام عبدالرحمن و ابوعبیده داشت<ref>الطبقات، ج۶، ص۲۱۰؛ تهذیب التهذیب، ج۶، ص۱۹۵</ref>.

== اسلام‌آوردن ابن‌ مسعود ==

درباره زمان [[اسلام|اسلام‌]] آوردن ابن‌ مسعود اختلاف است. برخی او را ششمین پذیرنده اسلام دانسته و از این رو او را '''سادسُ سِتَّة''' گفته‌اند<ref> المستدرک، ج۳، ص۳۱۳؛ اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۱؛ الاصابه، ج۴، ص۱۹۹</ref>؛ اما ابن‌ اسحاق و برخی دیگر او را بیست و دومین اسلام آورنده شمرده‌اند<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۴۶۴</ref>. در نحوه اسلام او آمده است که هنگام چراندن گوسفندان، اعجازی از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)]] دید و مسلمان شد<ref>مسند احمد، ج۱، ص۳۷۹؛ الاستیعاب، ج۳، ص۹۸۷-۹۸۸؛ اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۱</ref>. و از پیامبر خواست که به او دانش بیاموزد. پیامبر فرمود: «إنّک لَغلامٌ مُعَلَّم» (تو پسری تعلیم یافته‌ای)<ref>الطبقات، ج۳، ص۱۵۰-۱۵۱؛ اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۱؛ الاصابه، ج۴، ص۱۹۹</ref>. با توجه به این گزارش‌ها اسلام آوردنش پیش از دعوت پیامبر در‌ دارُ اَرقم بوده است؛ چنان‌که [[واقدی]] بدان اشاره دارد<ref>انساب الاشراف، ج۱۱، ص۲۱۰</ref>.

ابن‌ مسعود نخستین‌ نومسلمانی بود که داوطلبانه [[سوره الرحمن]] را با‌ صدای‌ بلند بر [[مشرکان|مشرکان‌]] [[مکه]] خواند و به همین سبب [[قریش]] او را زیر ضرب و شتم گرفتند؛ ولی از تلاوت دست برنداشت تا خواندن آن آیات را به پایان رساند<ref> السیرة النبویه، ج۱، ص۳۱۴-۳۱۵؛ انساب الاشراف، ج۱۱، ص۲۱۱؛ اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۱-۲۸۲</ref>.

او همراه مادرش که اسلام آورده بود در منزل پیامبر خدمت می‌کرد و در سفر و حضر همراه وی بود و به نگهداری لوازم شخصی او همچون جامه و کفش و فراهم‌آوردن بسترش اهتمام داشت<ref>اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۲؛ الاصابه، ج۴، ص۱۹۹-۲۰۰</ref>. ازاین رو او را «صاحبُ النَّعلَینِ و السِّواکِ و الوَساد» (صاحب کفش و مسواک و بستر) لقب داده‌اند<ref>انساب الاشراف، ج۱۱، ص۲۱۷؛ الاستیعاب، ج۳، ص۹۸۸؛ الاصابه، ج۴، ص۲۰۰</ref>.

ابن مسعود را به سبب [[هجرت]] به [[حبشه]] و [[مدینه]] <big>ذوالهجرتین</big> گفته‌اند<ref>ابن اثیر، علی بن محمد الجزری، اسدالغابه، (م. ۶۳۰ق.)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۸۲</ref>. در هجرت دوم، برادرش عتبه نیز حضور داشت<ref>بلاذری، احمد، انساب الاشراف، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۲۳۳</ref>. در حبشه در بازاری به خرید و فروش اشتغال داشت<ref>بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوه، (م. ۴۵۸ق.)، به کوشش عبدالمعطی، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۲۹۹</ref>. اما [[ابن اسحاق]] از ۱۰ مرد و چهار زن در [[هجرت]] اول نام می‌برد که نام او در میان‌شان نیست<ref> ابن هشام، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، (م. ۲۱۸ق.)، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، المکتبة العلمیه، ج۱، ص۳۲۲--۳۲۳</ref>.

[[ابن حجر]] نیز تنها از حضور وی در هجرت دوم سخن گفته است<ref> ابن حجر، عسقلانی، فتح الباری، (م. ۸۵۲ق.)، بیروت، دار المعرفه، ج۷، ص۱۹۰</ref>.

به نقلی وی در پی شایعه اسلام آوردن مکیان از حبشه بازگشت؛ اما برخلاف دیگران که با استفاده از '''قانون جوار''' یا مخفیانه در [[مکه]] ماندند<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۴۰-۳۴۱</ref>، دیگر بار به حبشه بازگشت<ref> ابن سعد، محمد، الطبقات الکبیر، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴-۱۹۱۸م، ج۳، ص۱۱۲</ref>.

[[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] بر جلالت قدر او اتفاق‌نظر دارند و او را از [[عشره مبشره|عَشَرهٔ مُبَشَّره]] می‌دانند<ref> الاستیعاب، ج۳، ص۹۸۸؛ اسدالغابه، ج۳، ص۲۸۴</ref>. در آثار [[امامیه]] هم از‌ ابن‌ مسعود همواره‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ از بزرگان‌ صحابه‌ به احترام‌ یاد و به روایت‌های او به‌ ویژه‌ احادیثش در تأیید فضیلت‌های [[اهل بیت|اهل‌ بیت(علیه‌السلام)]] توجه‌ شده است<ref>الخصال، ص۱۷۳، ۴۶۴، ۴۶۷-۴۶۹</ref>. البته علماء شیعه درباره وی اتفاق‌نظر ندارند. برخی در شیعه‌ بودن او تردید کرده‌اند؛ با استناد به ادله‌ای از جمله روایت منقول از [[فضل بن شاذان]] در مورد مخلط بودن (راوی‌ای که صحیح و ناصحیح را نقل می‌کند) ابن‌ مسعود<ref>رجال کشی، ج۱، ص۱۷۸-۱۷۹</ref> و نیز فتاوای فقهی وی و تخطئه‌اش در برخی روایت‌ها و ترجیح قرائت [[ابی بن کعب|ابی ‌بن کعب]] بر قرائت او از سوی [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق(علیه‌السلام)]]<ref>الکافی، ج۲، ص۶۳۴؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۴۵</ref>.

این گروه روایت‌های [[شیخ صدوق]] را ضعیف دانسته‌اند که ابن‌ مسعود را از ۱۲ مخالف [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] شمرده و از پیامبر(صلی الله علیه) روایتی در معرفی [[امامان شیعه|امامان دوازده‌گانه]] جانشین ایشان آورده است<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۴۵-۳۴۶</ref>. گروهی دیگر با استدلال‌هایی وی را توثیق کرده‌اند؛ از جمله این‌که [[ابن قولویه]] در [[کامل الزیارات]] از او نقل کرده است<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۴۴-۳۴۵</ref>.

براساس آنچه در منابع آمده ابن مسعود آیات قرآن را از حافظه بر شاگردان املا می‌نمود و آنان قرائت او را در مصاحفی می‌نوشتند<ref>«‌المبانی»، صص۳۵-۳۶؛ ابونعیم، ج۱، ص۱۲۴</ref>.

در جریان گردآوری قرآن و فراهم آوردن مصحف رسمی توسط [[عثمان]] و به مباشرت [[زید بن ثابت]] در روایات سخن از نسخه‌ای با عنوان <big>مصحف ابن مسعود‌</big> به میان آمده که مورد توجه قرار نگرفته و عثمان او را امر کرده مصحف خود را تحویل نماید تا به همراه دیگر مصاحف از بین برده شود. به گفته روایات ابن مسعود به این امر تن در نداد و به همین سبب به امر عثمان مضروب شد<ref>ابن ابی داوود، کتاب المصاحف، ۱۳۵۵ق، ص۱۳-۱۸</ref>.

اما بنا به برخی روایات ابن مسعود از این موضع خود عدول و [[مصحف عثمانی]] را تأیید کرد<ref>پاکتچی، احمد، مدخل "ابن مسعود، ابو عبدالرحمن" در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد 4</ref>.

اما از طرف دیگر برخی علمای رجال او را پیرو عامه دانسته‌اند و شواهدی را در مخالفت ابن مسعود با حضرت علی (علیه‌السلام) نقل کردند؛ از جمله:

فتاوایی که در باب [[ارث]] داده با [[علی بن ابی طالب

|حضرت علی(علیه‌السلام)]] مخالف بوده و اختلافاتی در قرائت قرآن با قرائت ائمه داشته است؛ یعنی ائمه بر قرائت او صحه نگذاشتند؛ از جمله:

=== روایتی از امام باقر ===

از [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه‌السلام)]] نقل شده که فرمود: ابن مسعود دو [[سوره معوذتین]] را از قرآن حذف کرده بود؛ در‌حالی‌که پدرم فرمود: ابن مسعود این کار را به رأی خودش انجام داده است<ref>علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۴۵۰</ref>.

=== دیدگاه علامه تستری ===

مرحوم [[علامه تستری]] در کتاب [[قاموس الرجال]] به دلایلی که در شیعه بودن ابن مسعود ذکر شد خدشه می‌کند و می‌گوید: خبر انکار دوازده نفر به [[خلافت]] ابوبکر در منابع دیگر مثل [[احتجاج طبرسی]] ذکر شده و ابن مسعود جزء آنها شمرده نشده است و از طرفی اخباری بر مخالفت او با حضرت علی (علیه‌السلام) داریم؛ و روایتی هم که نقل شده با این مضمون که "ابن مسعود گفته من از امام خودم در کارها اذن نمی‌گرفتم، همان‌طور که [[سلمان]] و [[عمار]] می‌گرفتند؛ لذا من [[توبه]] می‌کنم" خبر واحد است و نمی‌شود به آن استناد کرد<ref> محمدتقی، تستری، قاموس الرجال، ج ۶، ص ۶۰۰ ـ ۶۰۸، چاپ جامعه مدرسین قم، محرم ۱۴۱۵</ref>.

=== دیدگاه مرحوم خویی ===

مرحوم [[سید ابوالقاسم خوئی]] هم در [[کتاب معجم رجال]] او را محب حضرت علی (علیه‌السلام) نمی‌داند و می‌گوید: تابع حضرت نبوده؛ ولی چون در اسناد [[کتاب کامل الزیارات]] آمده می‌شود حکم به وثاقت او داد<ref>خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج ۱۰، ص ۳۲۲، چاپ اول، سال ۱۳۹۸، انتشارات مدینه العلم قم</ref>.

== وفات ==

او در سال ۳۲ هجری در سن شصت و چند سالگی در مدینه درگذشت و در [[قبرستان بقیع]] دفن شد<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۱۱۲ ۱۱۹، بیروت، چاپ ۱، ۱۴۱۰، دارالکتب العلمیه</ref>.

== پانویس ==