فضائل امام حسین در کتاب و سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '[[فاطمه بنت محمد (زهرا)(س)' به '[[فاطمه بنت محمد (زهرا) ') |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:فضائل امام حسین(ع) در کتاب و سنت.jpg|جایگزین=فضائل امام حسین(ع) در کتاب و سنت|بندانگشتی|فضائل امام حسین(ع) در کتاب و سنت]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:فضائل امام حسین(ع) در کتاب و سنت.jpg|جایگزین=فضائل امام حسین(ع) در کتاب و سنت|بندانگشتی|فضائل امام حسین(ع) در کتاب و سنت]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!عنوان مقاله | !عنوان مقاله | ||
!فضائل | !فضائل [[حسین بن علی (سید الشهدا)]] در [[کتاب خدا|کتاب]] و [[سنت]] | ||
|- | |- | ||
|زبان مقاله | |زبان مقاله | ||
| خط ۳۷: | خط ۱۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
مناقب و فضائل حضرت [[حسین بن علی | مناقب و فضائل حضرت [[حسین بن علی (ع)|حسین بن علی علیه‌السلام]] بسیار است؛ آنچه در این نوشتار آمده برخی از فضائل [[حسین بن علی (سید الشهدا)]] است که در [[آیات]] و [[روایات]] وارد شده که به نمونه‌هایی از آنها اشاره می‌شود. | ||
== آیات == | |||
برخی تا حدود ۱۲۰ آیه از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه روایات تفسیری درباره امام حسین علیه‌السلام استخراج کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این آیات در فضائل مشترک و بخش دیگر در فضائل مختص امام حسین علیه‌السلام است<ref>شواهد التنزیل حاکم حسکانی و فرائد السمطین و بحار، ج ۴۴، ص ۲۱۷ و الحسین فی القرآن سید محمد واحدی.</ref>. | |||
یکی از این آیات آیه اطعام است که مربوط است به ماجرای غذا دادن به فقیر و مسکین و یتیم از طرف [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین علیه‌السلام]] و [[فاطمه بنت محمد (زهرا) | |||
|فاطمه زهراء سلام الله علیها]] و [[امام حسن|امام حسن علیه‌السلام]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)]]: قرآن کریم در آیات ۵ تا ۱۱ سوره انسان (هل اتی) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: ﴿وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا﴾<ref>سوره انسان: ۸.</ref>، ﴿إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا﴾<ref>سوره انسان: ۹.</ref> و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‌دهند و می‌گویند: ما شما را برای خدا اطعام می‌کنیم و هیچ پاداش و تشکری از شما نمی‌خواهیم. کتاب [[الغدیر]] از ۳۴ نفر از علمای معروف [[اهل‌سنت]] نام می‌برد که این حدیث را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا روایت فوق از روایاتی است که در میان [[اهل‌سنت]] مشهور بلکه متواتر است<ref>ر. ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.</ref>. | |||
== روایات == | |||
'''''زیور آسمان‌ها و زمین، چراغ هدایت و کشتی نجات'''''<br>در کتاب '''عیون أخبار الرضا''' از امام حسین علیه‌السلام نقل شده است:"دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ عِنْدَهُ أُبَیُّ بْنُ کَعْبٍ فَقَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَرْحَباً بِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَا زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ قَالَ لَهُ أُبَیٌّ وَ کَیْفَ یَکُونُ یَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ أَحَدٌ غَیْرُکَ قَالَ یَا أُبَیُّ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أَکْبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ وَ إِمَامٌ غَیْرُ وَهْنٍ وَ عِزٌّ وَ فَخْرٌ وَ عِلْمٌ وَ ذُخْرٌ"<ref>عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۵۹، ح۲۹؛ کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.</ref>؛ بر پیامبر خدا صل الله علیه وآله وارد شدم در حالی که ابی بن کعب نزد ایشان بود. پیامبر خدا صل الله علیه وآله به من فرمود: «آفرین بر تو ای ابو عبدالله، ای زیور آسمان‌ها و زمین‌ها!». اُبَی به پیامبر گفت: ای پیامبر خدا! چگونه کسی غیر از تو زیور آسمان‌ها و زمین‌ها می‌شود؟! پیامبر فرمود: «ای اُبَی! سوگند به کسی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت، حسین بن علی در آسمان بزرگ‌تر شمرده می‌شود تا در زمین و در سمت راست عرش خدای عزوجل نوشته شده است: او چراغ هدایت، کشتی نجات، پیشوای خیر و برکت و عزّت و افتخار و دانش و سرمایه است»<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۳۹.</ref>. | |||
= | === کشتی نجات بودن امام === | ||
پیامبر خدا صل الله علیه وآله در حدیثی مشهور که به ایشان نسبت داده شده، فرموده است: "إِنَّ الحُسَینَ مِصْبَاحُ الهُدَی وَ سَفِینَةُ النَّجَاةِ". حسین، چراغ هدایت و کشتی نجات است. مضمون این حدیث در منابع معتبر روایی آمده است؛ اما نه با این الفاظ. برای روشن شدن مطلب لازم است تفاوت نقل‌های این روایت در منابع مختلف روایی مورد تأمّل قرار گیرد. بر اساس اسناد موجود شیخ المحدثین [[شیخ صدوق|صدوق]] (م ۳۸۱ق)، نخستین کسی است که مضمون این حدیث را در کتاب‌های '''کمال‌الدین''' و '''عیون أخبار الرضا'''، به ترتیب بدین‌گونه آورده است که پیامبر خدا صل الله علیه وآله ضمن گفتگویی با ابی بن کعب در توصیف امام حسین علیه‌السلام فرموده است: | |||
... "مَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ"<ref>ر. ک: کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.</ref>؛ در سمت راست عرش نوشته شده است [که او]: «چراغ هدایتگر و کشتی نجات است». "... مَکْتُوبٌ عَن یَمِینِ عَرشِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: مِصْبَاحُ هُدىً وَسَفینَةُ نَجَاةٍ"<ref>ر. ک: عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۵۹، ح۲۹.</ref> در سمت راست عرش خدای عزوجل نوشته شده است [که او]: «چراغ هدایت و کشتی نجات است». | |||
= | پس از [[شیخ صدوق]]، [[طبرسی]] (م ۴۶۸ق) در کتاب إعلام الوری، این‌گونه آورده است: "...لَمَکْتُوبٌ عَلَى یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ"<ref>إعلام الوری، ج۲، ص۱۸۶.</ref>؛ بر سمت راست عرش خدا نوشته شده: «چراغ هدایتگر و کشتی نجات». پس از وی علی بن یونس عاملی (م ۸۷۷ق) در کتاب الصراط المستقیم این متن را چنین گزارش کرده است: "... و إنَّهُ مَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ: و إنَّهُ مِصْبَاحٌ هُدًی و سَفینَةُ نَجاةٍ"<ref>الصراط المستقیم، ج۲، ص۱۶۱.</ref>. | ||
بر سمت راست عرش نوشته شده: «و او چراغ هدایت و کشتی نجات است». نخستین کتابی که این متن مشهور در آن آمده، کتاب المنتخب طُرَیحی (م ۱۰۸۵ق) است که ضمن نقل جریان دیدار ابی بن کعب با پیامبر خدا صل الله علیه وآله، آورده است: "وَاسمُهُ مَکْتُوبٌ عَن یَمِینِ العَرْشِ: إنَّ الحُسَیْنَ مِصْبَاحُ الهُدى وَ سَفِینَةُ النَّجَاةِ"<ref>المنتخب، طریحی، ص۱۹۷.</ref>. | |||
نام او بر سمت راست عرش نوشته شده است: «همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است». پس از المنتخب طریحی، در منابع دیگری مانند مدینة المعاجز نیز این متن دیده می‌شود که ظاهراً از همان المنتخب گرفته باشند. به نظر می‌رسد متن '''المنتخب''' ''طریحی'' و کتاب‌های پس از آن حدیث را نقل به معنا کرده‌اند. گفتنی است که '''المنتخب''' ''طریحی'' از منابع غیر معتبر است؛ لیکن به دلیل روان‌تر بودن عبارت نقل شده در آن، حدیث بدین شکل مشهور گردیده است. به هر حال چون این حدیث نقل به معناست و مضمون آن در منابع معتبر آمده است، ایرادی ندارد<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۰.</ref>. | |||
= | |||
پیامبر | |||
پس از شیخ | |||
=== محبوب‌ترینِ مردم نزد آسمانیان === | |||
در کتاب '''المناقب''' [[ابن شهرآشوب]] به نقل از [[علی بن ابی طالب بن موسی الرضا|امام رضا علیه‌السلام]]، از پدرانش آورده است: "هر کس دوست دارد به کسی بنگرد که محبوب‌ترینِ زمینیان نزد آسمانیان است، به حسین بنگرد" <ref>محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۲.</ref>. | |||
=== دعای پیامبر در حق دوستدارانش === | |||
در کتاب '''تاریخ دمشق''' به نقل از ''ابو‌هریره'' آمده است:"کُنْتُ مَعَ رَسُولِ اللّهِ(ص) فی سوقٍ مِنْ أسْواقِ المَدِینَةِ، فَانْصَرَفَ وَانْصَرَفتُ مَعَهُ، فَقَالَ: اُدعُ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ، فَجاءَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ(ع) یَمْشِی، فَقالَ النَّبِیُّ(ص) بِیَدِهِ هکَذَا، فَقَالَ الحُسَیْنُ بِیَدِهِ هکَذا، فَالتَزَمَهُ، فَقالَ: اللّهُمَّ إنّی اُحِبُّهُ فَأَحِبَّهُ، وأحِبَّ مَنْ یُحِبُّهُ"<ref>تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۵۴، ح۳۴۷۴.</ref> با پیامبر خدا صل الله علیه وآله در بازاری از بازارهای مدینه بودم. ایشان بازگشت و من نیز با ایشان بازگشتم. پیامبر خدا صل الله علیه وآله فرمود: «حسین بن علی را فرا بخوان» [و من، فرا خواندم]. همین که حسین بن علی آمد، پیامبر خدا صل الله علیه وآله دستش را دراز کرد و حسین همچنین کرد. آنگاه، پیامبر خدا صل الله علیه وآله او را در آغوش گرفت و گفت: «خدایا! من او را دوست دارم. تو نیز او و دوستدارش را دوست بدار». | |||
=== بوسیدن پیامبر === | |||
در کتاب '''کفایة الأثر''' به نقل از [[سلمان فارسی]] نوشته شده است:"دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ إِذَا الْحُسَیْنُ عَلَى فَخِذِهِ وَ هُوَ یُقَبِّلُ جَبِینَهُ وَ یَلْثِمُ فَاهُ"<ref>کفایة الأثر، ص۴۶.</ref>. بر پیامبر خدا صل الله علیه وآله وارد شدم و دیدم [[حسین بن علی (ع)|حسین بن علی علیه‌السلام]] بر روی ران اوست و پیامبر خدا صل الله علیه وآله پیشانی او را می‌بوسد و دهانش را بر دهان او نهاده و می‌بوسد. | |||
همچنین در کتاب '''الإرشاد''' به نقل از [[زید بن ارقم]] آمده است، در مجلس [[ابن زیاد]] هنگامی که وی با چوب دستی‌اش بر دندان‌های پیشین امام حسین می‌زد گفتم: چوب‌دستی‌ات را از این دو لب بردار، که سوگند به خدایی که جز او خدایی نیست، بارها و بارها که شماره نمی‌توانم کرد دیدم که پیامبر خدا صل الله علیه وآله دو لب خود را بر آنها نهاده و می‌بوسد! "اِرْفَعْ قَضِیبَکَ عَنْ هَاتَیْنِ الشَّفَتَیْنِ فَوَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ غَیْرُهُ لَقَدْ رَأَیْتُ شَفَتَیْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) عَلَیْهِمَا مَا لَا أُحْصِیهِ کَثْرَةً تُقَبِّلُهُمَا"<ref>الإرشاد، ج۲، ص۱۱۴؛ کشف الغمّة، ج۲، ص۲۷۵.</ref>،<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۲.</ref>. | |||
= | ===شناخت نهانی مؤمن === | ||
در کتاب '''الخرائج و الجرائح''' به نقل از ''مقداد بن اسود'' از پیامبر خدا صل الله علیه وآله آمده است: "إِنَّ لِلْحُسَیْنِ فِی بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِینَ مَعْرِفَةٌ مَکْتُومَةٌ"<ref>الخرائج والجرائح، ج۲، ص۸۴۲، ح۶۰.</ref> به راستی در دل‌های مؤمنان شناختی نهانی نسبت به حسین هست<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۳.</ref>. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مقاله‌ها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۳
_%D8%AF%D8%B1_%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8_%D9%88_%D8%B3%D9%86%D8%AA.jpg)
| عنوان مقاله | فضائل حسین بن علی (سید الشهدا) در کتاب و سنت |
|---|---|
| زبان مقاله | فارسی |
| اطلاعات نشر | ایران – قم – پژوهشگاه مطالعات تقریبی |
مناقب و فضائل حضرت حسین بن علی علیه‌السلام بسیار است؛ آنچه در این نوشتار آمده برخی از فضائل حسین بن علی (سید الشهدا) است که در آیات و روایات وارد شده که به نمونه‌هایی از آنها اشاره می‌شود.
آیات
برخی تا حدود ۱۲۰ آیه از قرآن کریم را با ملاحظه روایات تفسیری درباره امام حسین علیه‌السلام استخراج کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این آیات در فضائل مشترک و بخش دیگر در فضائل مختص امام حسین علیه‌السلام است[۱]. یکی از این آیات آیه اطعام است که مربوط است به ماجرای غذا دادن به فقیر و مسکین و یتیم از طرف امیرالمؤمنین علیه‌السلام و [[فاطمه بنت محمد (زهرا) |فاطمه زهراء سلام الله علیها]] و امام حسن علیه‌السلام و حسین بن علی (سید الشهدا): قرآن کریم در آیات ۵ تا ۱۱ سوره انسان (هل اتی) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: ﴿وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا﴾[۲]، ﴿إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا﴾[۳] و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‌دهند و می‌گویند: ما شما را برای خدا اطعام می‌کنیم و هیچ پاداش و تشکری از شما نمی‌خواهیم. کتاب الغدیر از ۳۴ نفر از علمای معروف اهل‌سنت نام می‌برد که این حدیث را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا روایت فوق از روایاتی است که در میان اهل‌سنت مشهور بلکه متواتر است[۴].
روایات
زیور آسمان‌ها و زمین، چراغ هدایت و کشتی نجات
در کتاب عیون أخبار الرضا از امام حسین علیه‌السلام نقل شده است:"دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ عِنْدَهُ أُبَیُّ بْنُ کَعْبٍ فَقَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَرْحَباً بِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَا زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ قَالَ لَهُ أُبَیٌّ وَ کَیْفَ یَکُونُ یَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ أَحَدٌ غَیْرُکَ قَالَ یَا أُبَیُّ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أَکْبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ وَ إِمَامٌ غَیْرُ وَهْنٍ وَ عِزٌّ وَ فَخْرٌ وَ عِلْمٌ وَ ذُخْرٌ"[۵]؛ بر پیامبر خدا صل الله علیه وآله وارد شدم در حالی که ابی بن کعب نزد ایشان بود. پیامبر خدا صل الله علیه وآله به من فرمود: «آفرین بر تو ای ابو عبدالله، ای زیور آسمان‌ها و زمین‌ها!». اُبَی به پیامبر گفت: ای پیامبر خدا! چگونه کسی غیر از تو زیور آسمان‌ها و زمین‌ها می‌شود؟! پیامبر فرمود: «ای اُبَی! سوگند به کسی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت، حسین بن علی در آسمان بزرگ‌تر شمرده می‌شود تا در زمین و در سمت راست عرش خدای عزوجل نوشته شده است: او چراغ هدایت، کشتی نجات، پیشوای خیر و برکت و عزّت و افتخار و دانش و سرمایه است»[۶].
کشتی نجات بودن امام
پیامبر خدا صل الله علیه وآله در حدیثی مشهور که به ایشان نسبت داده شده، فرموده است: "إِنَّ الحُسَینَ مِصْبَاحُ الهُدَی وَ سَفِینَةُ النَّجَاةِ". حسین، چراغ هدایت و کشتی نجات است. مضمون این حدیث در منابع معتبر روایی آمده است؛ اما نه با این الفاظ. برای روشن شدن مطلب لازم است تفاوت نقل‌های این روایت در منابع مختلف روایی مورد تأمّل قرار گیرد. بر اساس اسناد موجود شیخ المحدثین صدوق (م ۳۸۱ق)، نخستین کسی است که مضمون این حدیث را در کتاب‌های کمال‌الدین و عیون أخبار الرضا، به ترتیب بدین‌گونه آورده است که پیامبر خدا صل الله علیه وآله ضمن گفتگویی با ابی بن کعب در توصیف امام حسین علیه‌السلام فرموده است: ... "مَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ"[۷]؛ در سمت راست عرش نوشته شده است [که او]: «چراغ هدایتگر و کشتی نجات است». "... مَکْتُوبٌ عَن یَمِینِ عَرشِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: مِصْبَاحُ هُدىً وَسَفینَةُ نَجَاةٍ"[۸] در سمت راست عرش خدای عزوجل نوشته شده است [که او]: «چراغ هدایت و کشتی نجات است». پس از شیخ صدوق، طبرسی (م ۴۶۸ق) در کتاب إعلام الوری، این‌گونه آورده است: "...لَمَکْتُوبٌ عَلَى یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ"[۹]؛ بر سمت راست عرش خدا نوشته شده: «چراغ هدایتگر و کشتی نجات». پس از وی علی بن یونس عاملی (م ۸۷۷ق) در کتاب الصراط المستقیم این متن را چنین گزارش کرده است: "... و إنَّهُ مَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ: و إنَّهُ مِصْبَاحٌ هُدًی و سَفینَةُ نَجاةٍ"[۱۰]. بر سمت راست عرش نوشته شده: «و او چراغ هدایت و کشتی نجات است». نخستین کتابی که این متن مشهور در آن آمده، کتاب المنتخب طُرَیحی (م ۱۰۸۵ق) است که ضمن نقل جریان دیدار ابی بن کعب با پیامبر خدا صل الله علیه وآله، آورده است: "وَاسمُهُ مَکْتُوبٌ عَن یَمِینِ العَرْشِ: إنَّ الحُسَیْنَ مِصْبَاحُ الهُدى وَ سَفِینَةُ النَّجَاةِ"[۱۱]. نام او بر سمت راست عرش نوشته شده است: «همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است». پس از المنتخب طریحی، در منابع دیگری مانند مدینة المعاجز نیز این متن دیده می‌شود که ظاهراً از همان المنتخب گرفته باشند. به نظر می‌رسد متن المنتخب طریحی و کتاب‌های پس از آن حدیث را نقل به معنا کرده‌اند. گفتنی است که المنتخب طریحی از منابع غیر معتبر است؛ لیکن به دلیل روان‌تر بودن عبارت نقل شده در آن، حدیث بدین شکل مشهور گردیده است. به هر حال چون این حدیث نقل به معناست و مضمون آن در منابع معتبر آمده است، ایرادی ندارد[۱۲].
محبوب‌ترینِ مردم نزد آسمانیان
در کتاب المناقب ابن شهرآشوب به نقل از امام رضا علیه‌السلام، از پدرانش آورده است: "هر کس دوست دارد به کسی بنگرد که محبوب‌ترینِ زمینیان نزد آسمانیان است، به حسین بنگرد" [۱۳].
دعای پیامبر در حق دوستدارانش
در کتاب تاریخ دمشق به نقل از ابو‌هریره آمده است:"کُنْتُ مَعَ رَسُولِ اللّهِ(ص) فی سوقٍ مِنْ أسْواقِ المَدِینَةِ، فَانْصَرَفَ وَانْصَرَفتُ مَعَهُ، فَقَالَ: اُدعُ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ، فَجاءَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ(ع) یَمْشِی، فَقالَ النَّبِیُّ(ص) بِیَدِهِ هکَذَا، فَقَالَ الحُسَیْنُ بِیَدِهِ هکَذا، فَالتَزَمَهُ، فَقالَ: اللّهُمَّ إنّی اُحِبُّهُ فَأَحِبَّهُ، وأحِبَّ مَنْ یُحِبُّهُ"[۱۴] با پیامبر خدا صل الله علیه وآله در بازاری از بازارهای مدینه بودم. ایشان بازگشت و من نیز با ایشان بازگشتم. پیامبر خدا صل الله علیه وآله فرمود: «حسین بن علی را فرا بخوان» [و من، فرا خواندم]. همین که حسین بن علی آمد، پیامبر خدا صل الله علیه وآله دستش را دراز کرد و حسین همچنین کرد. آنگاه، پیامبر خدا صل الله علیه وآله او را در آغوش گرفت و گفت: «خدایا! من او را دوست دارم. تو نیز او و دوستدارش را دوست بدار».
بوسیدن پیامبر
در کتاب کفایة الأثر به نقل از سلمان فارسی نوشته شده است:"دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ إِذَا الْحُسَیْنُ عَلَى فَخِذِهِ وَ هُوَ یُقَبِّلُ جَبِینَهُ وَ یَلْثِمُ فَاهُ"[۱۵]. بر پیامبر خدا صل الله علیه وآله وارد شدم و دیدم حسین بن علی علیه‌السلام بر روی ران اوست و پیامبر خدا صل الله علیه وآله پیشانی او را می‌بوسد و دهانش را بر دهان او نهاده و می‌بوسد. همچنین در کتاب الإرشاد به نقل از زید بن ارقم آمده است، در مجلس ابن زیاد هنگامی که وی با چوب دستی‌اش بر دندان‌های پیشین امام حسین می‌زد گفتم: چوب‌دستی‌ات را از این دو لب بردار، که سوگند به خدایی که جز او خدایی نیست، بارها و بارها که شماره نمی‌توانم کرد دیدم که پیامبر خدا صل الله علیه وآله دو لب خود را بر آنها نهاده و می‌بوسد! "اِرْفَعْ قَضِیبَکَ عَنْ هَاتَیْنِ الشَّفَتَیْنِ فَوَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ غَیْرُهُ لَقَدْ رَأَیْتُ شَفَتَیْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) عَلَیْهِمَا مَا لَا أُحْصِیهِ کَثْرَةً تُقَبِّلُهُمَا"[۱۶]،[۱۷].
شناخت نهانی مؤمن
در کتاب الخرائج و الجرائح به نقل از مقداد بن اسود از پیامبر خدا صل الله علیه وآله آمده است: "إِنَّ لِلْحُسَیْنِ فِی بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِینَ مَعْرِفَةٌ مَکْتُومَةٌ"[۱۸] به راستی در دل‌های مؤمنان شناختی نهانی نسبت به حسین هست[۱۹].
پانویس
- ↑ شواهد التنزیل حاکم حسکانی و فرائد السمطین و بحار، ج ۴۴، ص ۲۱۷ و الحسین فی القرآن سید محمد واحدی.
- ↑ سوره انسان: ۸.
- ↑ سوره انسان: ۹.
- ↑ ر. ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.
- ↑ عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۵۹، ح۲۹؛ کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۳۹.
- ↑ ر. ک: کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.
- ↑ ر. ک: عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۵۹، ح۲۹.
- ↑ إعلام الوری، ج۲، ص۱۸۶.
- ↑ الصراط المستقیم، ج۲، ص۱۶۱.
- ↑ المنتخب، طریحی، ص۱۹۷.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۰.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۲.
- ↑ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۵۴، ح۳۴۷۴.
- ↑ کفایة الأثر، ص۴۶.
- ↑ الإرشاد، ج۲، ص۱۱۴؛ کشف الغمّة، ج۲، ص۲۷۵.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۲.
- ↑ الخرائج والجرائح، ج۲، ص۸۴۲، ح۶۰.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۳.