۸۶٬۱۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:مشعر.jpg |جایگزین=مشعر |بندانگشتی|مشعر]]</div> | <div class="wikiInfo">[[پرونده:مشعر.jpg |جایگزین=مشعر |بندانگشتی|مشعر]]</div> | ||
'''مشعر'''، سرزمینی است در حدود 12 کیلومتری [[عرفات]] که در مسیر عرفات به سوی [[مکه]] قرار دارد. این سرزمین بین تنگه دو کوه (مازمین) و وادی | '''مشعر'''، سرزمینی است در حدود 12 کیلومتری [[عرفات]] که در مسیر عرفات به سوی [[مکه]] قرار دارد. این سرزمین بین تنگه دو کوه (مازمین) و وادی محَشر واقع شده و حدود 4 کیلومتر طول دارد. توقف در آن از ارکان [[حج]] است. | ||
حُجاج در راه بازگشت از عرفات به سوى مکه از وادى مأزَمَیْن مى گذرند که میان دو کوه است. «مأزم» به معناى راه تنگ و به عبارت دیگر تنگه است، این اشاره به دو راه رفت و برگشتِ تنگِ این ناحیه دارد. حاجى با عبور از این وادى به مزدلفه یا سرزمینِ مشعرالحرام مى رسد. و در آنجا با قصد قربت شب را به صبح میرسانند. مشعر را به نامهای مزدلفه، جمع، قُزَح و مشعرالحرام نیز میخوانند. | |||
== موقعیت جغرافیایی مشعر == | == موقعیت جغرافیایی مشعر == | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
در قرآن به نام این مکان اشاره شده و از مردم خواسته شده خدا را در این مکان یاد کنند: | در قرآن به نام این مکان اشاره شده و از مردم خواسته شده خدا را در این مکان یاد کنند: | ||
{{متن قرآن| فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکرُوا اللَّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَاذْکرُوهُ کمَا هَدَاکمْ وَإِن کنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّینَ| آیه = 198 |سوره = بقره}}. {{متن قرآن|ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ| آیه = 199 |سوره = بقره}}. (ترجمه: و هنگامی که از «عرفات» کوچ کردید، خدا را نزد «مشعَر الحرام» یاد کنید! او را یاد کنید همانطور که شما را هدایت نمود و قطعاً شما پیش از این، از گمراهان بودید. سپس از همانجا که مردم کوچ میکنند، (به سوی سرزمین منا) کوچ کنید! و از خداوند آمرزش بطلبید، که خدا آمرزنده مهربان است.) | {{متن قرآن |فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکرُوا اللَّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَاذْکرُوهُ کمَا هَدَاکمْ وَإِن کنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّینَ| آیه = 198 |سوره = بقره }}. {{متن قرآن |ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ| آیه = 199 |سوره = بقره }}. (ترجمه: و هنگامی که از «عرفات» کوچ کردید، خدا را نزد «مشعَر الحرام» یاد کنید! او را یاد کنید همانطور که شما را هدایت نمود و قطعاً شما پیش از این، از گمراهان بودید. سپس از همانجا که مردم کوچ میکنند، (به سوی سرزمین منا) کوچ کنید! و از خداوند آمرزش بطلبید، که خدا آمرزنده مهربان است.) | ||
== دلیل نامگذاری مشعر == | == دلیل نامگذاری مشعر == | ||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
واژه «مزدلفه» (از ماده «ازدلاف») به معنای نزدیک شدن یا اجتماع است<ref>طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵ ص۶۸</ref>. از آن جهت به سرزمین مشعر، «مزدلفه» گویند که مردم با کوچ از عرفات به سوی مشعر، به مکه و یا به خدا نزدیک میشوند و یا به جهت آنکه مردم در مشعر اجتماع میکنند<ref>حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۵، ص۱۲۱</ref>. | واژه «مزدلفه» (از ماده «ازدلاف») به معنای نزدیک شدن یا اجتماع است<ref>طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵ ص۶۸</ref>. از آن جهت به سرزمین مشعر، «مزدلفه» گویند که مردم با کوچ از عرفات به سوی مشعر، به مکه و یا به خدا نزدیک میشوند و یا به جهت آنکه مردم در مشعر اجتماع میکنند<ref>حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۵، ص۱۲۱</ref>. | ||
در حدیثی از [[ | در حدیثی از [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه السلام)]] حکایت شده است: | ||
[[جبرئیل امین|جبرئیل (علیه السلام)]] به هنگام آموزش مناسک حج به [[حضرت ابراهیم]]، بعد از غروب روز عرفه و هنگام حرکت به مشعر به [[حضرت ابراهیم|ابراهیم (علیه السلام)]] فرمود: «ازدلف الی المشعر الحرام»؛ «به سوی مشعر الحرام حرکت کن و به آنجا نزدیک شو<ref>مجلسی، بحار الانوار، بحارالانوار، ج۹۹، ص۲۶۶.</ref>». | [[جبرئیل امین|جبرئیل (علیه السلام)]] به هنگام آموزش مناسک حج به [[حضرت ابراهیم]]، بعد از غروب روز عرفه و هنگام حرکت به مشعر به [[حضرت ابراهیم|ابراهیم (علیه السلام)]] فرمود: «ازدلف الی المشعر الحرام»؛ «به سوی مشعر الحرام حرکت کن و به آنجا نزدیک شو<ref>مجلسی، بحار الانوار، بحارالانوار، ج۹۹، ص۲۶۶.</ref>». | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
* «تجلیه»: یعنی جلا بخشیدن نفس با پذیرش دین مبین [[اسلام]] و رعایت حلال و حرام. | * «تجلیه»: یعنی جلا بخشیدن نفس با پذیرش دین مبین [[اسلام]] و رعایت حلال و حرام. | ||
* «تخلیه»: یعنی زدودن هرگونه گناه و صفت رذیله از نفس. | * «تخلیه»: یعنی زدودن هرگونه گناه و صفت رذیله از نفس. | ||
* «تحلیه»: یعنی جایگزینی صفات نیک و پسندیده در نفس. | * «تحلیه»: یعنی جایگزینی صفات نیک و پسندیده در نفس. | ||
* «وقوف در عرفات» اشاره به مرتبه تخلیه دارد؛ زیرا انسان در آنجا باید با [[دعا]] و [[استغفار]] نفس خویش را از هر گونه آلودگی پاکسازی نماید. و «وقوف در مشعر» اشاره دارد به مرتبه تحلیه؛ زیرا در این مکان، انسان تمام مشاعر و قواهای نفس را باید در خدمت خدا گرفته و آنها را با فضیلتهای نفسانی و رحمتهای خداوند آشنا نماید. | * «وقوف در عرفات» اشاره به مرتبه تخلیه دارد؛ زیرا انسان در آنجا باید با [[دعا]] و [[استغفار]] نفس خویش را از هر گونه آلودگی پاکسازی نماید. و «وقوف در مشعر» اشاره دارد به مرتبه تحلیه؛ زیرا در این مکان، انسان تمام مشاعر و قواهای نفس را باید در خدمت خدا گرفته و آنها را با فضیلتهای نفسانی و رحمتهای خداوند آشنا نماید. | ||
خط ۵۰: | خط ۴۷: | ||
=== مزدلفه === | === مزدلفه === | ||
در علت نامگذاری مشعر به «مزدلفه» چند احتمال وجود دارد: | در علت نامگذاری مشعر به «مزدلفه» چند احتمال وجود دارد: | ||
# واژه «مزدلفه» از «ازدلاف» مشتق گرفته شده است و «ازدلاف» به معنای تقدّم است. و چون مشعرالحرام مکانی مقدّم بر منی است، نام آن را «مزدلفه» گذاشتهاند. | # واژه «مزدلفه» از «ازدلاف» مشتق گرفته شده است و «ازدلاف» به معنای تقدّم است. و چون مشعرالحرام مکانی مقدّم بر منی است، نام آن را «مزدلفه» گذاشتهاند. | ||
# «ازدلاف» یعنی «تقرّب»، و چون در این مکان، مردم به خداوند تقرّب میجویند لذا «مزدلفه» نامیده شده است. | # «ازدلاف» یعنی «تقرّب»، و چون در این مکان، مردم به خداوند تقرّب میجویند لذا «مزدلفه» نامیده شده است. | ||
# «إزدلاف» یعنی «اجتماع». و به خاطر اینکه مردم در آنجا اجتماع میکنند، «مزدلفه» نامیده شده است. | # «إزدلاف» یعنی «اجتماع». و به خاطر اینکه مردم در آنجا اجتماع میکنند، «مزدلفه» نامیده شده است. | ||
=== جمع === | === جمع === | ||
گفته شده علت نامگذاری آن به «جمع» این است که [[حضرت آدم]] و [[حوا]] (علیهما السلام) در این مکان با هم ملاقات کرده و اجتماع کردند<ref>اسرار وقوف در عرفات و مشعر الحرام – الشیعه | گفته شده علت نامگذاری آن به «جمع» این است که [[حضرت آدم]] و [[حوا]] (علیهما السلام) در این مکان با هم ملاقات کرده و اجتماع کردند<ref>اسرار وقوف در عرفات و مشعر الحرام – الشیعه | ||
خط ۶۲: | خط ۵۶: | ||
== وقوف در مشعرالحرام == | == وقوف در مشعرالحرام == | ||
پس از مغرب روز نهم ذیحجه، | پس از مغرب روز نهم ذیحجه، حجاج باید از عرفات خارج شده و به مشعرالحرام رفته و تا طلوع آفتاب در آنجا بمانند. در [[قرآن کریم]] [[خداوند]] میفرماید: | ||
{{متن قرآن| | {{متن قرآن |فَإذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فاذْکُرُوا اللَّه عِنْدَالمَشْعَرِ الحَرامِ| سوره = بقره| آیه = ۱۹۷ }}. یعنی: «هنگامی که از عرفات کوچ کردید، در مشعرالحرام خداوند را یاد کنید». | ||
== وقوف در مشعر از نظر فرقتین == | == وقوف در مشعر از نظر فرقتین == | ||
وقوف به مشعر الحرام (مزدلفه): به اتفاق فقیهان امامی<ref>لسرائر، ج۱، ص۵۸۹؛ تذکره الفقهاء، ج۸، ص۲۰۳٫</ref>، یکی از ارکان حج، وقوف در مشعر است<ref>الخلاف، ج۲، ص۳۴۲؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۲۸؛ الروضه البهیه، ج۲، ص۲۷۷٫</ref>. از میان صحابیان و فقهای متقدم نیز کسانی چون [[ابن عباس]]، ابن زبیر، نخعی، شعبی و حسن بصری وقوف در مشعر را رکن میدانستهاند<ref>زاد المعاد ابن القیم، ج۲، ص۲۳۲؛ الحاوی الکبیر، ج۴، ص۱۷۷٫</ref>، با این همه، از فقهای [[اهل سنت]] جز معدودی از [[شافعیان]]<ref>الحاوی الکبیر، ج۴، ص۱۷۷؛ فتح الباری، ج۳، ص۵۲۹٫</ref> و ابن ماجشون<ref>حاشیه الدسوقی علی الشرح الکبیر، ج۲، ص۲۱؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۱۲٫</ref> از [[مالکیان]] کسی آن را رکن نشمرده است<ref>المغنی، ج۳، ص۴۴۱؛ الفقه الاسلامی و ادلته، ج۳، ص۵۵۴٫</ref>. | وقوف به مشعر الحرام (مزدلفه): به اتفاق فقیهان امامی<ref>لسرائر، ج۱، ص۵۸۹؛ تذکره الفقهاء، ج۸، ص۲۰۳٫</ref>، یکی از ارکان حج، وقوف در مشعر است<ref>الخلاف، ج۲، ص۳۴۲؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۲۸؛ الروضه البهیه، ج۲، ص۲۷۷٫</ref>. از میان صحابیان و فقهای متقدم نیز کسانی چون [[ابن عباس]]، ابن زبیر، نخعی، شعبی و حسن بصری وقوف در مشعر را رکن میدانستهاند<ref>زاد المعاد ابن القیم، ج۲، ص۲۳۲؛ الحاوی الکبیر، ج۴، ص۱۷۷٫</ref>، با این همه، از فقهای [[اهل سنت]] جز معدودی از [[شافعیه|شافعیان]]<ref>الحاوی الکبیر، ج۴، ص۱۷۷؛ فتح الباری، ج۳، ص۵۲۹٫</ref> و ابن ماجشون<ref>حاشیه الدسوقی علی الشرح الکبیر، ج۲، ص۲۱؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۱۲٫</ref> از [[مالکیه|مالکیان]] کسی آن را رکن نشمرده است<ref>المغنی، ج۳، ص۴۴۱؛ الفقه الاسلامی و ادلته، ج۳، ص۵۵۴٫</ref>. | ||
برخی برای رکن بودن وقوف در مشعر به آیه ۱۹۸بقره/۲ که حاجیان را پس از برگشت از عرفات به ذکر الهی در مشعر الحرام فرا خوانده، تمسک کردهاند<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۱۱۱؛ تذکره الفقهاء، ج۸، ص۵۴۸؛ بدایه المجتهد، ج۱، ص۲۸۰٫</ref>؛ اما مستند اصلی | برخی برای رکن بودن وقوف در مشعر به آیه ۱۹۸بقره/۲ که حاجیان را پس از برگشت از عرفات به ذکر الهی در مشعر الحرام فرا خوانده، تمسک کردهاند<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۱۱۱؛ تذکره الفقهاء، ج۸، ص۵۴۸؛ بدایه المجتهد، ج۱، ص۲۸۰٫</ref>؛ اما مستند اصلی فقهای امامی بر نظر خود، علاوه بر اجماع، احادیثی <ref>وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۴۵٫</ref> است که فقیهان این وقوف را به منزله از دست دادن حج قلمداد کردهاند. <ref>مدارک الاحکام، ج۷، ص۴۳۴؛ کشف اللثام، ج۶، ص۹۵؛ ریاض المسائل، ج۶، ص۳۷۵٫</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:مکانها]] | ||
[[رده:مکانهای | [[رده:مکانهای اسلامی]] | ||
[[رده: | [[رده:مفاهیم و اصطلاحات]] |