پیش‌نویس:تبلیغ: تفاوت میان نسخه‌ها

«پدر من رمضان‌علی بود، و به ایام طفولیت شبانی همی کردمی و بعد گاهی چند به [[تهران]] [[علوم معقول|معقول]] همی آموختمی. روزگاری نیز به [[نجف اشرف]] به درس [[مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] می‌نشستم مگر گاهی دربافتم که شیخ علی‌الدوام ایام چهارشنبه را به منزل آقا [[سیدعلی شوشتری|سید علی شوشتری]] می‌شود از تلامیذ خویش و روزی بدانجای شدم و یافتم شیخ را نشسته به هیئت تلمیذ و سید را نشسته به هیئت استاد و سید چیزها می‌فرمود، مگر در دل گذراندم که من علی الدوام بدین حضرت شوم و چون برخاستم سید با من فرمود که اگر خواستی همی آی و از آن روز بدان حضرت باریافتم» <ref>منوچهر صدوقی سها، ص 133</ref>

ایشان دروس سطح را در حوزه علمیه تهران و در مدرسه مروی گذراند که از اساتید برجسته این دوره ایشان می‌توان به آیت الله [https://fa.wikishia.net/view/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C شیخ عبدالحسین طهرانی] معروف به [https://fa.wikishia.net/view/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C شیخ العراقین] اشاره کرد. <ref>https://wiki.ahlolbait.com/%D9%85%D9%84%D8%A7_%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%82%D9%84%DB%8C_%D9%87%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C</ref> پس از این دوران عشق و علاقه به حکمت، او را به شهر سبزوار کشاند و در مکتب فیلسوف بزرگ و پرآوازه ایرانی، [[ملا هادی سبزواری]] شرکت کرد. استاد [[مرتضی مطهری]] در این زمینه می‌گوید: «بزرگترین حسنه حکیم سبزواری، مرحوم حکیم ربانی، عارف کامل الهی، فقیه نامدار، آخوند ملا حسینقلی همدانی قدس سره است. این مرد بزرگ و بزرگوار که فرزند یک چوپان پاک سرشت بود، برای ادامه تحصیل از همدان به تهران آمد. جاذبه معنوی [[حکیم سبزواری]] او را به سبزوار کشانید. اگر همه شاگردان حوزه حکیم سبزواری به حضور وی در حوزه او افتخار می‌کنند، حوزه حکیم به حضور چنین مردی مفتخر است». <ref>[[خدمات متقابل اسلام و ایران]]، ص ۶۰۴</ref> ایشان پس از این دوران به منظور ادامه تحصیلات به حوزه نجف عزیمت کرده و در درس شیخ [[مرتضی انصاری]] حاضر شد. ایشان علاوه‌بر دروس حوزوی به کسب کمالات معنوی نیز پرداخت و به همین منظور در درس [[سید علی شوشتری]] حاضر شد و از همان اوایل مورد لطف ایشان قرار گرفت. خود در این‌باره می‌فرماید: «در دل گذراندم که من علی الدوام بدین حضرت شوم و چون برخاستم سید با من فرمود که اگر خواستی همی آی و از آن روز بدان حضرت باریافتم»<ref>منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکما و عرفاء متاخرین صدرالمتألهین، انتشارات انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران، ص 133</ref>