حضرت یعقوب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه پیامبران

'''حضرت یعقوب(علیه‌السلام)''' از [[پیامبران]] بزرگ الهی بود که [[قوم بنی اسرائیل|قوم بنی‌اسرائیل]] از فرزندان و نوادگان او بودند. یعقوب (علیه‌السلام) پسر [[حضرت اسحاق|اسحاق (علیه‌السلام)]] و نوه [[حضرت ابراهیم|ابراهیم (علیه‌السلام)]، بر اساس برخی گزارش‌ها مادرش «رفقا بنت بتوئیل بن ناحور بن آزر» نام داشت.  

واژه «یعقوب» از ریشه «عقب» و به معنای «پاشنه» است<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق، مصحح، میر دامادی، جمال الدین، ‏ ج 1، ص 623، بیروت، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق</ref>. گفته می‌شود از آن‌جا که یعقوب بعد از برادر دوقلوی خود «عیسو»<ref>«زندگی‌نامه عیسو بن اسحاق و جریان نبوت او در تورات»، 7884</ref> به دنیا آمد، او را یعقوب نامیدند.

«... و یعقوب به فرزندانش گفت: ای فرزندان من، خدا برای شما این دین را برگزیده است، مبادا بمیرید بدون ‌آن‌که بدان گردن نهاده باشید<ref>بقره، 132</ref>».

نام حضرت یعقوب شانزده مرتبه با همین نام<ref> بقره، 133</ref>، و دو بار نیز با نام «اسرائیل»<ref> بقره، 132، 133، 136، 140؛ آل‌عمران، 84؛ نساء، 163؛ انعام، 84؛ هود، 71؛ یوسف، 6، 38، 68؛ مریم، 6، 49؛ انبیاء، 72؛ عنکبوت، 27؛ ص، 45</ref> در قرآن آمده و به بخش‌های مهمی از زندگی او اشاره شده است، اما به نام کتابی آسمانی که بر آن‌حضرت نازل شده باشد، در قرآن اشاره نشده است. نیز در منابع تاریخی، تفسیری و روایی هم مطلبی که بیانگر وجود کتابی آسمانی برای ایشان باشد، یافت نشد؛ لذا می‌توان گفت؛ یعقوب (علیه‌السلام) مروج [[دین ابراهیمی]] بود و کتابی آسمانی که متشکل از آیین و شرایع جدید باشد، نداشت.

{{متن قرآن|«...وَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَ عَلی‏ آلِ‏ یَعْقُوبَ‏ کَما أَتَمَّها عَلی‏ أَبَوَیْکَ مِنْ قَبْلُ إِبْراهیمَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبَّکَ عَلیمٌ حَکیمٌ»|سوره = یوسف|آیه = 6}} و نعمتش را بر تو و بر آل یعقوب تمام می‌کند، چنان‌که پیش از این بر پدرانت ابراهیم و اسحاق تمام کرد؛ یقیناً پروردگارت دانا و حکیم است.

 

[[امام سجاد(ع)|امام سجاد (علیه‌السلام)]] فرمود: «حضرت یعقوب (علیه‌السلام) هر روز گوسفندی را [[ذبح و قربانی|ذبح]] می‌کرد، بخشی از آن‌را صدقه می‌داد، و قسمت دیگرش را خود و خانواده‌اش استفاده می‌کردند، اما شب جمعه‌ای هنگام افطار، سائلی که آن‌روز را روزه داشت، به خانه‌اش آمده و چند بار درخواست غذا کرد، یعقوب و اهل‌ بیتش صدای او را ‏شنیدند، ولی چون او را نشناخته و به او اعتمادی نداشتند پاسخ ندادند.  

آن سائل ناامید شده و شب را در گرسنگی به سر برد و از یعقوب نزد خدا شکایت کرد. آن شب یعقوب و خانواده‌اش سیر خوابیدند و مقداری از غذایشان نیز اضافه آمد. خداوند به یعقوب وحی کرد که بنده ما را از خانه‌ات راندی و غضب ما را به سوی خود کشیدی و شایسته تأدیب گردیدی. در همان شب بود که یوسف (علیه‌السلام) نیز در خواب دید، یازده ستاره و آفتاب و ماه او را سجده می‏کنند، وقتی که صبح شد، و خواب را برای پدرش نقل کرد، یعقوب با آن درایتی که در تعبیر خواب داشت به ضمیمه وحیی که به او شده بود، از آینده دشوار خود مطلع شد<ref>علل الشرائع، ج 1، ص 45 - 46</ref> از آن لحظه گرفتاری‌های او آغاز شد: <ref>علت مبتلا شدن حضرت یعقوب (علیه‌السلام) به مصیبت»، 58029</ref>.

او هنگام وفات به یوسف (علیه‌السلام) وصیت کرد که جنازه او را در مصر [[دفن]] نکند<ref>تاریخ‏ الیعقوبی، ج‏ 1، ص 30</ref>؛ لذا یوسف (علیه‌السلام) پیکر او را به [[فلسطین]] برد و در کنار قبر ابراهیم (علیه‌السلام) و اسحاق (علیه‌السلام) واقع‌ در مَکفیله‌(واقع در شهر [[الخلیل]])<ref> البدء و التاریخ، ج 3، ص 52</ref> به خاک سپرد<ref>مروج‏الذهب، ج ‏1، ص 59 – 60</ref>.

[[رده:پیامبران بنی‌اسرائیل]]

[[رده:پیامبران در قرآن]]

[[رده:شخصیت‌های کتاب مقدس]]