اتحادیه جهان اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

اما عیسی در تمام سخنانش که بیش از ۱۵ دقیقه به طول انجامید نه درباره شهرک سازی‌ها، اقدات نژادپرستانه و جرایم جنگی روزانه اسرائیل و صهیونیست‌ها در حق شهروندان فلسطین و نه درباره مقدسات اسلامی و مسیحی کلمه‌ای بر زبان نیاورد و حتی به مفرداتی مثل فلسطین، قدس و مسجدالاقصی هم اشاره نکرد در حالی که ریاست اتحادیه‌ای را برعهده دارد که باید اهتمام به سرزمین ادیان توحیدی در صدر اولویت‌هایش باشد چه رسد به اینکه آن سرزمین شهر قدس اولین قبله مسلمانان و سومین حرمین باشد.

اگر العیسی از بی‌تفاوتی به همه اینها و تملق گویی برای یکی از قدرتمندترین گروه‌های فشار اسرائیلی که شعار اولش را دفاع از رژیم اشغالگر قدس قرار داده، شرم نمی‌کرد حداقل از «آنگلا مرکل» صدر‌اعظم آلمان خجالت می‌کشید که در همین کنفرانس در پیامی بر اصل صلح دائمی در خاورمیانه از طریق گفتگوی‌ها و در چارچوب تشکیل دو کشور تاکید کرد. اما چگونه می‌توان موضع مشابهی را از اتحادیه‌ای با مرکزیت عربستان که غرق عادی سازی تدریجی روابط با اشغالگران شده و یا از مردی انتظار داشت که ریاستش را با سفر به آشویتس آغاز کرده است.

با گفتگوی ادیان مخالف نیستیم اما بین دیانت یهودی از یک طرف و فلسفه صهیونیسم و رژیم اشغالگر و نژادپرست از طرف دیگر تفاوت قائلیم و بدون هیچ گونه تردیدی جنایت‌های نازی‌ها علیه یهودیان را محکوم می‌کنیم و عین حال رژیم اشغالگر قدس و سیاست‌ها و جرایمش را هم‌تراز آن قرار می‌دهیم زیرا همدردی با یک قربانی و چشم‌پوشی از یک قربانی دیگر جایز نیست همچنانکه سکوت در قبال قربانیانی که به جلاد، قاتل، اشغالگر و غاصب تبدیل شدند، اخلاقی نیست.

جای تعجب ندارد که العیسی از فلسطین و قدس و مسجدالاقصی شرم نکند زیرا او در اصل از جانب رژِیم سعودی برای شرکت در چنین کنفرانسی مأموریت یافته است؛ رژیمی که برای عادی سازی روابط با اسرائیل له له می‌زند. علاوه بر این مشارکت وی در این کنفرانس، در سایه انتشار اخباری مبنی بر قصد رئیس موساد اسراییل برای دیدار با شماری از سران رژیم‌های عربی به هدف ترویج الحاق سرزمین‌های اشغالی به موجب معامله قرن صورت می‌گیرد و در همین چارچوب آیا جای تعجب دارد که انور قرقاش وزیر مشاور دولت امارات در امور خارجه پس از رئیس اتحادیه جهان اسلام، دومین سخنران عرب در کنفرانس کمیته یهودیان آمریکا باشد؟