حواریین: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۷۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۶ دسامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
حواريين‏ در اصطلاح دينى و علماى [[رجال]]، جماعتى  از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم السلام هستند . در بعضى از آثار ديني، با همین عبارت از ایشان مدح شده است.
'''حواریین‏''' در اصطلاح دینی و علمای رجال، به جماعتی از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم‌السلام هستند. در بعضی از آثار دینی با همین عبارت از ایشان مدح شده است.
==وجه تسمیه==
== وجه تسمیه ==
تعریف در پی، مربوط به یاران خاص [[حضرت عیسی]] علیه السلام است، و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنا بر این، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد.«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همين معنا يار برگزيده و خالص در محبت خويش را نيز «حوارى» گويند. از [[امام رضا علیه السلام]] در وجه تسميه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد، هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانيده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>
حواریون در ابتدا به یاران خاص [[حضرت عیسی]] ‌علیه‌السلام گفته می‌شد و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنابراین، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد.  
از [[علی بن موسی (رضا)|علی بن موسی (رضا) ‌علیه‌السلام]] در وجه تسمیه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانیده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>


==مصادیق==
==معناشناسی==
کشى در «رجال» خود با پنج واسطه از [[حضرت موسى بن جعفر]] (ع) روايت کرده که در روز قيامت منادى ندا مى ‏کند که کجايند حواريين [[محمد بن عبد الله (ص)]] که به عهد آن حضرت در گذشتند و اصلا نقض پيمان نکردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر مى‏ خيزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[حضرت على (ع)]] مى ‏رسد. پس [[محمد بن ابى بکر]] و [[ميثم تمار]] و [[اويس قرنی]] و [[عمرو بن حمق خزاعى]] بر می خيزند.سپس همان ندا درباره حضرت [[امام حسن مجتبى]] (ع) مى ‏رسد پس [[سفيان بن ابى ليلى]] و [[حذيفه بن اسيد غفارى]] برمی خيزند. ديگر بار همان ندا درباره [[حسين بن على (ع)]] مى‏ رسد در اين ندا، حواريين آن حضرت يعنى تمام [[شهداى کربلا]] بر می خيزند. در نداى حواريين، [[حضرت على بن حسين (ع)]]، [[جبير بن مطعم]] و [[يحيى بن ام الطويل]] و [[ابو خالد کابلى]] و [[سعيد بن مسيب]] بر می خيزند.حواريين [[حضرت باقر (ع)]]، [[عبد الله بن‏ شريک عامرى]] و [[زرارة بن اعين]] و [[بريد بن معاويه]] و [[محمد بن مسلم]] و [[ليث بن بخترى]] هستند که با نداى منادى برمی خيزند. در نداى حواريين [[حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، [[عبد الله بن شريک عامرى]] و [[عبد الله بن ابى يعفور]] و [[عامر بن عبد الله بن خداعه]] و [[حجر بن زائده]] و [[حمران بن اعين]] برمی خيزند. سپس حواريين ساير ائمه فرا خوانده می شوند. این اشخاص در روز قیامت و صحرای محشر، اول سابقين و اول مقربين هستند.<ref>ر.ک.فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>
«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفید سبوس گرفته است. نانی را که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد حواری گویند و به‌مناسبت همین معنا یار برگزیده و خالص در محبت خویش را نیز «حواری» گویند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>


 
== مصادیق ==
==پانویس==  
کشی در «رجال» خود با پنج واسطه از [[موسی بن جعفر (کاظم)|حضرت موسی بن جعفر]] (ع) روایت کرده که در روز قیامت منادی ندا می‌‏کند که کجایند حواریین [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد‌بن عبدالله (ص)]] که در عهد آن حضرت در‌گذشتند و اصلا نقض پیمان نکردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر‌می‏‌خیزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی طالب (ع)]] می‌‏رسد. پس [[محمد بن ابی بکر|محمد‌بن‌ابی‌بکر]] و [[میثم تمار]] و [[اویس قرنی|اویس‌قرنی]] و [[عمرو‌بن‌حمق‌خزاعی]] بر می‌خیزند. سپس همان ندا درباره حضرت [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن مجتبی]] (ع) می‌‏رسد، پس [[سفیان‌بن‌ابی‌لیلی]] و [[حذیفة‌بن‌اسید‌غفاری]] برمی‌خیزند. دیگر بار همان ندا درباره [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین‌بن‌علی(ع)]] می‏‌رسد در این ندا، حواریین آن حضرت یعنی تمام [[شهدای کربلا|شهدای‌کربلا]] بر‌می‌خیزند. در ندای حواریین، [[علی بن الحسین (زین العابدین)|حضرت‌علی‌بن‌حسین (ع)]]، [[جبیر‌بن‌مطعم]] و [[یحیی‌بن‌ام‌الطویل]] و [[ابو‌خالد‌کابلی]] و [[سعید‌بن‌مسیب]] بر‌می‌خیزند. حواریین [[محمد بن علی (باقر العلوم)|حضرت باقر (ع)]]، [[عبدالله‌بن‌شریک‌عامری]] و [[زرارة بن اعین|زرارة‌بن‌اعین]] و [[برید‌بن‌معاویه]] و [[محمد بن مسلم|محمد‌بن‌مسلم]] و [[لیث‌بن‌بختری]] هستند که با ندای منادی برمی‌خیزند. در ندای حواریین [[جعفر بن محمد (صادق‌)|حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، عبدالله‌بن‌شریک عامری و عبدالله‌بن‌ابی‌یعفور و عامر‌بن‌عبدالله‌بن‌خداعه و حجر‌بن‌زائده و حمران‌بن‌اعین برمی‌خیزند. سپس حواریین سایر ائمه فرا خوانده می‌شوند. این اشخاص در روز قیامت و هنگام حضور در صحرای محشر؛ اول سابقین و اول مقربین هستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>
 
== پانویس ==
[[رده: کلام اسلامی]]
{{پانویس}}
[[رده: فرقه های دینی ]]
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات]]
[[رده: مذاهب کلامی ]]
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات اسلامی]]
Writers، confirmed، مدیران
۸۶٬۰۹۳

ویرایش