شورای زنان افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
=ساختار و وضعیت زنان در حزب= | =ساختار و وضعیت زنان در حزب= | ||
تعداد اعضای شورا حدود ۱۵۰٬۰۰۰ نفر در سراسر کشور بود و در همه ولایات افغانستان به استثنای وردک و کاتاواز شعبه و پایگاه داشت. | تعداد اعضای شورا حدود ۱۵۰٬۰۰۰ نفر در سراسر کشور بود و در همه ولایات افغانستان به استثنای وردک و کاتاواز شعبه و پایگاه داشت. | ||
<ref>[https://books.google.com/books?id=X95R043HBJwC&q=Afghan+Women%27s+Council&pg=PA227#v=snippet&q=Afghan%20Women's%20Council&f=false فرهنگ زنان افغان]</ref>.. | |||
= | =فعالیت‌ها= | ||
شورای زنان افغانستان در مبارزه با بی‌سوادی و آموزش حرفه‌ای برای زنان در زمینه منشی‌گری، آرایشگری و کارگاهی به زنان در افغانستان خدمات اجتماعی ارائه می‌کرد. بسیاری ترس از ناپدیدشدن شورا در حین مذاکرات آشتی ملی که در سال ۱۹۸۷ آغاز شد داشتند<ref>[https://archive.org/details/fundamentalismin00lawr_0 وضعیت اجتماعی زنان]</ref>. | شورای زنان افغانستان در مبارزه با بی‌سوادی و آموزش حرفه‌ای برای زنان در زمینه منشی‌گری، آرایشگری و کارگاهی به زنان در افغانستان خدمات اجتماعی ارائه می‌کرد. بسیاری ترس از ناپدیدشدن شورا در حین مذاکرات آشتی ملی که در سال ۱۹۸۷ آغاز شد داشتند<ref>[https://archive.org/details/fundamentalismin00lawr_0 وضعیت اجتماعی زنان]</ref>. | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۰: | ||
یکی از مهمترین برنامه‌های شورا، مبارزه آنها برای سواد و آموزش دختران بود. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۱۹۹۱، حدود ۷۰۰۰ زن در مؤسسه آموزش عالی و حدود ۲۳۰٬۰۰۰ دختر در مدارس سراسر افغانستان مشغول به تحصیل بودند. بر اساس این نظرسنجی، حدود ۱۹۰ استاد زن و ۲۲۰۰۰ معلم زن در کشور وجود داشت<ref>[https://archive.org/details/fundamentalismin00lawr_0 شرایط آموزش زنان]</ref>. | یکی از مهمترین برنامه‌های شورا، مبارزه آنها برای سواد و آموزش دختران بود. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۱۹۹۱، حدود ۷۰۰۰ زن در مؤسسه آموزش عالی و حدود ۲۳۰٬۰۰۰ دختر در مدارس سراسر افغانستان مشغول به تحصیل بودند. بر اساس این نظرسنجی، حدود ۱۹۰ استاد زن و ۲۲۰۰۰ معلم زن در کشور وجود داشت<ref>[https://archive.org/details/fundamentalismin00lawr_0 شرایط آموزش زنان]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
[[رده: افغانستان]] | {{پانویس}} | ||
[[رده: احزاب ]] | |||
[[رده:افغانستان]] | |||
[[رده:احزاب و گروه‌ها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۳
شورای زنان افغانستان (به پشتو: کونسل برائی افغان خواتین) (همچنین شناخته‌شده به عنوان شورای زنان یا به اختصار AWC) یک سازمان تحت نظر جمهوری دموکراتیک افغانستان (۱۹۷۸–۱۹۸۷) و جمهوری افغانستان (۱۹۸۷–۱۹۹۲) بود.
ماهیت
به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی تلاش آن روی بهبود وضعیت زندگی و افزایش آگاهی از حقوق بشر به زنان و کودکان افغان بود. رهبر سازمان تا سال ۱۹۸۹ معصومه عصمتی وردک بود. وردک عضو حزب دموکراتیک خلق افغانستان نبود و در ۱۹۹۱ وزیر آموزش و پرورش شد[۱].
در دوران رژیم کمونیستی
سازمان توسط وردک و حدود هشت زن افغان دیگر اداره می‌شد. برخی از این کارکنان نیز اعضای حزب بودند. رژیم کمونیستی در سال ۱۹۷۸ تحت فرمان نور محمد تره‌کی حقوق مساوی به زنان داد. زنان در آن زمان این توانایی را داشتند که همسر خود را انتخاب کنند و در مورد تحصیلات و زندگی خودشان تصمیم بگیرند[۲].
ساختار و وضعیت زنان در حزب
تعداد اعضای شورا حدود ۱۵۰٬۰۰۰ نفر در سراسر کشور بود و در همه ولایات افغانستان به استثنای وردک و کاتاواز شعبه و پایگاه داشت. [۳]..
فعالیت‌ها
شورای زنان افغانستان در مبارزه با بی‌سوادی و آموزش حرفه‌ای برای زنان در زمینه منشی‌گری، آرایشگری و کارگاهی به زنان در افغانستان خدمات اجتماعی ارائه می‌کرد. بسیاری ترس از ناپدیدشدن شورا در حین مذاکرات آشتی ملی که در سال ۱۹۸۷ آغاز شد داشتند[۴].
یکی از مهمترین برنامه‌های شورا، مبارزه آنها برای سواد و آموزش دختران بود. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۱۹۹۱، حدود ۷۰۰۰ زن در مؤسسه آموزش عالی و حدود ۲۳۰٬۰۰۰ دختر در مدارس سراسر افغانستان مشغول به تحصیل بودند. بر اساس این نظرسنجی، حدود ۱۹۰ استاد زن و ۲۲۰۰۰ معلم زن در کشور وجود داشت[۵].