علوی بن طاهر الحداد: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات اشخاص

'''علوی بن طاهر الحداد''' (1301 - 1382 ه. ق) مفتی، مورخ و زبان‌شناس از خانواده ای بود که علما و فقهای بسیاری از خاندان باعلوی در [[حضرموت]] به دنیا آمد. به علم و نویسندگی و شعر اشتغال داشت. او به جزیره جاوه مهاجرت کرد و از [[سنگاپور]] دیدن کرد و در آنجا به تبلیغ دین اسلام پرداخت و عضو یک انجمن خیریه مدرسه سازی در [[اندونزی]] و یکی از شرکای موسس انجمن علوی در آن بود. سپس به [[مالزی]] سفر کرد و فتوا را در سلطنت جوهر به عهده گرفت. او کتاب‌های بسیاری در هنرهای مختلف نوشته است که از جمله آنها می‌توان به «کلام پایانی بنی هاشم فضل» و «فیلم جامع تاریخ حضرموت» اشاره کرد<ref> Fauzi, Nurulwahidah; Yusuf, Abdullah; Ladjal, Tarek; Mohd Nor, Mohd Roslan (2013). "Hadhrami 'Ulama' Within the Malay-johor Activism: The Role of Sayyid 'Alwi Bin Tahir Al-haddad (1934-1961)" (PDF). Middle-East Journal of Scientific Research. Kuala Lumpur, Malaysia. 13 (3): 354–362. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 26 أکتوبر 2020.</ref>.  

علوی بن طاهر بن عبدالله بن طه بن عبدالله بن طه بن عمر بن علوی بن محمد بن أحمد بن عبدالله بن محمد بن علوی بن أحمد الحداد بن أبی‌بکر الطویل بن أحمد مسرفة بن محمد بن عبدالله بن الفقیه أحمد بن عبدالرحمن بن علوی عم الفقیه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[امام صادق (ع)|جعفر الصادق]] بن [[امام باقر (ع)|محمد‌الباقر]] بن علی [[امام سجاد (ع)|زین‌العابدین]] بن [[امام حسین (ع)|الحسین]] بن امام [[امام علی (ع)|علی بن أبی‌طالب]]، و امام علی، همسر [[فاطمه]] دختر [[محمد]]، صلی الله علیه و آله است.

او از کودکی علم آموزی را دوست داشت و تیزهوشی فوق العاده‌ای داشت تا آنجا که قرآن کریم و «ألفیة ابن مالک» را در سه ماه با هم حفظ کرد و دوازده سال بیشتر نداشت که کتاب «إحیاء علوم الدین» غزالی را خواند. قبل از بیست سالگی به تدریس و سخنرانی و موعظه پرداخت. او در سایر علوم و تفسیر و حدیث و فقه و عرفان و اصالت و ادب و تاریخ و نجوم و فلسفه سرآمد بود و در تبلیغ دین اسلام مانند بسیاری از حضرمیان برجسته بود.<ref>"al-Habib Alwi bin Thohir Al - Haddad (Mufti Johor)". Pustaka Pejaten. مؤرشف من الأصل فی 20 أکتوبر 2020.</ref>  

بسیاری از علماء، شاگردان بن طاهر بودند و از محضر ایشان فارغ‌التحصیل شدند، از جمله کسانی که از او بهره بردند و از او نقل روایت کرده اند، عبارتند از:

به سواحل و [[حبشه]] و [[یمن]] و حرمین شریفین و جاوه سفر کرد و در سفرها تبلیغ دین اسلام می‌کرد و علم را گسترش می‌داد و به هر آنچه برای اسلام و مسلمین سودمند و خیر است کمک می‌کرد. او در مکلا، زنگبار، جاوه و غیره تدریس می‌کرد. او در سال 1328 هجری قمری وارد حبشه شد و در صدد ساخت مسجد معروف دیردوه و مسجد دیگری در آدیس آبابا برآمد. او همچنین یکی از طرفداران تأسیس مدرسه معروف بازرعه در عدن بود. سپس در سال 1336 هجری قمری به عنوان بازدیدکننده وارد جاوه شد، سپس به حضرموت بازگشت و در رباط العالم الشریف که به کمک برادرش در قیدون تأسیس کرد به تدریس پرداخت و چون دید کار و آزار بر او تشدید شد، از حضرموت به اندونزی هجرت کرد و آخرین عزیمتش در سال 1341 هجری قمری بود و در جزیره جاوه به تبلیغ و تدریس پرداخت. او از بنیانگذاران انجمن خیریه و مدرسه یتیم خانه جاکارتا بود و مسئولیت اتحادیه علویان را در آنجا به عهده گرفت. ایشان دارای مقالات ارزشمندی در مجله رابطة العلویة دارد که از سال 1346 تا 1351 هجری قمری هر دو ماه یکبار منتشر می‌شد. در سال 1353 هجری شمسی با تصدی ولایت ابراهیم بن ابی‌بکر سلطان جوهر، وظیفه صدور فتوا در ایالت جوهر، یکی از ایالت‌های مالزی را به عهده گرفت، چرا که قانون اساسی کشور ایجاب می‌کند که مفتی یکی از سادات علوی باشد. او نزد سلطان دارای منزلت و جایگاه والایی بود، پس در شهر جوهر سکنی گزید تا از دنیا رفت.

==منبع==