|
|
| (۷۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="wikiInfo">[[پرونده:پرچم فلسسطین.jpg |جایگزین=پرچم فلسسطین|بندانگشتی|جپرچم فلسسطین]][[پرونده:نمایی از فلسطین.jpg|جایگزین=نمایی از فلسطین|بندانگشتی|نمایی از فلسطین]]
| | {{جعبه اطلاعات کشور |
| {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| | | عنوان = فلسطین |
| | | تصویر = فلسطین 4.jpg |
| | | تصویر نقشه = |
| | | نام رایج = |
| | | نام کامل = |
| | | پایتخت = [[بیت المقدس|بیتالمقدس]] |
| | | تعداد جمعیت = |
| | | دین = [[اسلام]] |
| | | زبان = [[زبان عربی|عربی]] |
| | }} |
| | '''فلسطین''' کشوری عربی اسلامی و خاستگاه [[ادیان ابراهیمی|ادیان توحیدی]] و منشا تمدنهای بزرگ است. این کشور از نظر جغرافیایی سرزمینی کموسعت است که در ناحیه [[خاورمیانه|خاورمیانه]] و در شرق دریای مدیترانه واقع شده است و با کشورهای [[لبنان]]، [[سوریه]]، [[جمهوری عربی مصر|مصر]]، [[اردن]] مرز مشترک دارد و همچون پلی، سه [[آسیا|قاره آسیا]]، [[آفریقا]] و [[اروپا]] را به هم متصل میکند. فلسطین را بهعنوان قلب جهان عرب و نیز حلقه اتصال شرق و غرب میشناسند. به همین دلیل این سرزمین دارای موقعیت استراتژیک در خاورمیانه و میان کشورهای عربی اسلامی است. فلسطین در معنای دیگر، وسیعتر از کشور امروزی فلسطین است و شامل مناطق بخشهایی از لبنان و سوریه میشود. |
|
| |
|
| |نام کشور
| | == سابقه حضور انسان در فلسطین == |
| | data-type="authorfatherName" |فارسی: فلسطین ، عربی: فلسطین ، انگلیسی: PALESTIN
| | آن طور که در اسناد تاریخی آمده است اولین نشانههای زیست انسانهای اولیه که مربوط به دوازده هزار سال قبل از میلاد مسیح است، در فلسطین دیده شده است. به طور مثال شهرهایی چون غزه، اریحا، و مجد از قدیمیترین شهرهای جهان محسوب میشوند. البته وضعیت مناسب جغرافیایی در این موضوع بی تاثیر نبوده و بر همین اساس از هزاران سال قبل از میلاد مسیح، کشاورزی و کسب و کار در این سرزمین رونق داشته است. |
| |-
| |
| |مکان
| |
| |data-type="authorbirthDate" خاورمیانه
| |
| |-
| |
| |شناسه منطقه زمانی
| |
| |Central Africa Time (CAT), UTC +2
| |
| |-
| |
| |زبان
| |
| | data-type="authorfatherName" |عربی
| |
| |-
| |
| |پایتخت
| |
| | data-type="authorfatherName" |بیت المقدس
| |
| |-
| |
| |نوع حکومت و ساختار سیاسی
| |
| | data-type="authorfatherName" |.....
| |
| |-
| |
| |زبان های رسمی
| |
| | data-type="authorfatherName" |عربی
| |
| |-
| |
| |واحد پول
| |
| | data-type="authorfatherName" |؟
| |
| |-
| |
| |}
| |
| </div>
| |
|
| |
|
| | == تاریخ فلسطین == |
| | فلسطین دارای تاریخی کهن به قدمت حضور انسان بر کره خاکی است. این کشور از مهد ادیان بزرگ الهی و منزلگاه تمدنهای مشهور جهان است. در طول تاریخ اقوام مختلفی با ادیان گوناگون چون مسلمانان، مسیحیان و یهودیان در این منطقه زندگی میکردند و اما ریشه ادیان توحیدی را میبایست با ورود [[حضرت ابراهیم|حضرت ابراهیم (علیهالسلام)]] به این کشور جستجو کرد. [[مسجد الاقصی]] قبله اول مسلمانان در این کشور قرار دارد. |
|
| |
|
| '''فلسطین''' کشوری عربی و اسلامی است. این کشور از نظر جغرافیایی سرزمینی کم وسعت است که در ناحیه خاور میانه و در شرق دریای مدیترانه واقع شده است و همچون همچون پلی سه قاره آسیا، افریقا و اروپا را به هم متصل می کند. فلسطین را به عنوان قلب جهان عرب و نیز حلقه اتصال شرق و غرب می شناسند که مهد تمدن ها و نیز نقطه عطف سه دین بزرگ دنیا است.به همین دلیل این کشور دارای موقعیت استراتژیک در دنیا و خصوصا در میان دیگر کشورها خصوصا کشورهای عربی اسلامی دارد. با این حال اشغال این کشور به دست صهیونیست ها موجب آواره شدند میلیون ها فسطینی شده است.
| | == مردم فلسطین == |
| | مردمی که امروزه در فلسطین به سر میبرند نسل مردمی هستند که همواره در این سرزمین زندگی میکردند که بیشتر از نظر فرهنگ و زبان به نژاد عربی مربوط میشوند. در بررسیهای ژنتیکی معلوم شده است که جمعیت عمده مسلمانانی که در این سرزمین سکونت دارند به علاوه شهروندان عرب اسراییل فرزندان یهودیان مسیحیان و دیگر ساکنان مناطق جنوبی شام هستند که سابقه حضورشان به دوره قبل از تاریخ بر میگردد. بخش عمدهای از جمعیت فلسطین بعد از پیروزیهای مسلمانان در قرن هفتم به دین اسلام گرویدند و البته تعداد بسیاری نیز بر دین مسیح باقی ماندند که میتوان به دروزیها و نیز سامریها اشاره کرد. |
|
| |
|
| | == پایتخت فلسطین == |
| | پایتخت این کشور بیتالمقدس است که از نظر ادیان اسلام، مسیحیت و یهود دارای اهمیت ویژه است. |
|
| |
|
| =تاریخچه= | | == استانهای فلسطین == |
| | استانهای فلسطین در دو منطقه کرانه باختری و [[نوار غزه]] قرار گرفتهاند. استانهایی که مربوط به کرانه باختری است عبارت است از جنین، طوباس، طولکرم، نابلس، قلقیلیه، سلفیت، رام الله، البیره، اریحا، قدس، بیت لحم و هبرون. استانهایی که مربوط به نوار غزه عبارت است از استان شمال غزه، غزه، دیر البلح، خان یونس، رفح |
|
| |
|
| | == شهرهای مهم فلسطین == |
| | شهرهای مهم فلسطین عبارت است از غزه، بیت لحم، الخلیل، حیفا، عکا، عسقلان |
|
| |
|
| در باره تاریخچه فلسطین می بایست گفت 3500 سال قبل از میلاد اقوامی از نژاد سامی از قلب عربستان به سوی مصر، عراق، سوریه، لبنان و فلسطین کوچ نمودند. یکی از این اقوام که به کنعانیان معروف بودند، فلسطین را به عنوان محل سکونت خود برگزیدند و اولین دولت با عنوان کنعانیان را تشکیل دادند.
| | == زبان مردم فلسطین == |
| | اهالی فلسطین چه مسلمان و چه مسیحی به زبان عربی با لهجه فلسطینی سخن میگویند و حال آن که بخشی از اهالی عرب، زبان عبری را به عنوان زبان دوم میدانند و با این زبان به راحتی سخن میگویند. |
|
| |
|
| در سال ۱۲۲۵ ق.م، قوم بنی اسرائیل به رهبری حضرت موسی علیه السلام در فلسطین سکونت یافتند. حدود هزار سال ق.م، اقوامی بنام «فلسطین» که از جزایر دریای اژه آمده بودند به این ناحیه راه یافته و جای کنعانیان را گرفتند. بنی اسرائیل به سرکردگی داوود نبی و بعد از او به رهبری سلیمان پیامبر در حدود ده قرن ق.م دولت عبرانی را در این کشور بوجود آورده که رقیب دولت اقوام فلسطین بود. | | == ورود اسلام به فلسطین == |
| | در عصر اسلام و در زمان [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]]، مردم این سرزمین، پذیرای [[اسلام|دین اسلام]] شدند و در ادامه تحت سلطه حکومتهای اموی عباسی فاطمی و عثمانی قرار گرفتند. صلیبیان پس از پیروزی بر مسلمانان در جنگ، مدتی در فلسطین حکومت کردند و سپس مسلمانان سرزمین خود را پس گرفتند. در قرن اخیر و در سال 1917 بریتانیا فلسطین را اشغال کرد و این کار موجب شد تا زمینه اشغال این کشور از طرف اسراییل در سال 1948 فراهم شود و اکنون نیز این اشغال ادامه دارد. |
|
| |
|
| فلسطین در سال ۷۷۲ق.م به تصرف آشور و به سال ۵۳۹ ق.م توسط کوروش اشغال شد. در اواسط نیمه دوم قرن چهارم ق.م اسکندر آن را تصاحب نمود. در سال ۳۹۵ میلادی فلسطین به عنوان مستعمره روم غربی اداره می شد و از اواسط قرن هفتم تا شانزدهم فرمانروایان عرب بر آن استیلا داشتند. | | == جمعیت، نژاد و قومیت فلسطین مردم فلسطین == |
| | جمعیت فلسطین تا سال 200 میلادی حدود هشت میلیون نفر بوده است که بیشتر شامل فلسطینیان مسلمان میشود. |
| | نژاد این مردم سامی بوده و زبان شان عربی است. |
|
| |
|
| در سال ۱۵۱۷م فلسطین جزئی از خاک امپراطوری عثمانی بود که به مدت ۴ قرن آن را در اختیار خود داشتند و تا سال ۱۹۱۷م بر آن حکومت می کردند.[۱] در سال ۱۸۹۷م اولین کنگره صهیونیسم در شهر بال سوئیس به سرپرستی هرتزل برگزار شد و هدف خود از این گونه مشخص نمود: «هدف صهیونیسم عبارت است از ایجاد یک وطن قومی برای ملت یهود در سرزمین فلسطین». | | == جایگاه فلسطین در جهان اسلام == |
| | این کشور از جهات مختلفی در جهان اسلام مورد توجه شدید است. وجود مسجد الاقصی در فلسطین بهعنوان اولین [[قبله]] مسلمانان و نیز معراج پیامبر، موقعیت این کشور را ممتاز کرده است. فلسطین در [[قرآن]] با القابی چون ارض مقدسه و ارض مبارکه شناخته شده است. علاوه فلسطین مولد و مدفن بسیای از [[پیامبران]] است. |
|
| |
|
| در نوامبر ۱۹۱۷م، بریتانیا اعلامیه مشهور بالفور را مبنی بر تاسیس وطن قومی برای ملت یهود در فلسطین صادر کرد. جنگ جهانی اول پایان نیافته بود که یهودیان وعده تشکیل کشور یهود را از بریتانیا دریافت نمودند و انگلیس با مشارکت شریف حسین حکمران وقت حجاز، دولت عثمانی را از فلسطین بیرون راند و مهاجرت یهودیان به این سرزمین آغاز شد و دولت انگلستان به قیمومیت خود در این کشور پایان داد.[۲]
| | == شیعیان در فلسطین == |
| | بعد از ورود اسلام به فلسطین، شیعیان در این کشور ساکن شدند. هر چند جمعیت قابل توجهی ندارند. با این حال مهمترین گروههای منتسب به شیعه شامل مجلس شیعه اعلی فلسطین، انجمن شقاقی و نیز جنبش صابرین میشود. |
|
| |
|
| اعراب در خلال قیامها و انقلابهائی، مخالفت خود را با وعده بالفور اعلام نمودند که این حرکات زمینه ساز انقلاب بزرگ سال ۱۹۳۶م و ۱۹۳۹م بود که برجسته ترین رهبرش شیخ عزالدین قسام است و بالاخره سازمان ملل متحد قطعنامه شماره ۱۸۱ را مبنی بر تقسیم فلسطین به دو کشور یهودی و عربی در تاریخ نوامبر ۱۹۴۷م صادر نمود و در سال ۱۹۴۸م سازمان جهانی صهیونیسم برپائی اسرائیل را اعلام داشت. در سال ۱۹۴۸م سکنه یهودی فلسطین اشغالی به ۳۳% کل جمعیت فلسطین رسید که ۶۷/۵% اراضی فلسطین را اشغال نموده بودند.
| | == جنبش اسلامی فلسطین == |
| | فلسطین که محل تلاقی سه دین بزرگ آسمانی ([[اسلام]]، [[مسیحیت]] و [[یهود]]) است، تاریخ سراسر حادثه و غمباری دارد. این کشور در سال 395 میلادی به عنوان مستعمره [[رم]] غربی اداره میشد و از میانه قرن هفتم میلادی تا قرن شانزدهم، اعراب مسلمان بر آن حکومت میکردند. سرزمین فلسطین از سال 1517 تا سال 1917 میلادی جزو سرزمینهای امپراتوری [[عثمانی]] به شمار میآمد. |
|
| |
|
| گرچه ارتش دول عربی وارد جنگ با متجاوزین اسرائیلی شد ولی پس از رسوائی ها و خیانت ها، به آتشبس ها و موافقت هایی تن داده و عقب نشینی نمود و رژیم غاصب به سال ۱۹۵۶م به کانال سوئز حمله کرد. در ۲۸ مه ۱۹۶۴م کنگره عمومی فلسطین در شهر قدس با اعلام تاسیس: سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف) پیمان ملی فلسطین را تصویب کرد و سپتامبر همین سال ارتش آزادی بخش فلسطین برای مبارزه با غاصبین بوجود آمد.
| | اولین همایش [[صهیونیسم]] برای دستیابی به سرزمین موعود در سال 1897 در شهر «بال» [[سوئیس]] به سرپرستی «هرتزل» برگزار شد و هدف خود را اینگونه اعلام نمود: |
|
| |
|
| در ژوئن ۱۹۶۷م، اسرائیل به سه کشور مصر، سوریه و اردن حمله نمود و کرانه غربی رود اردن، نوار غزه، صحرای سینا و بلندی های جولان را متصرف شد. این حرکت موجب آواره شدن تعداد زیادی از مردمان فلسطین به سوی کشورهای عربی و خاورمیانه گردید و بدین گونه متجاوزین که بعد از سال ۱۹۴۸م، ۷۸% سرزمین مزبور را تصرف کرده بودند با ضمیمه کردن نواحی متصرف شده، علاوه بر سرزمین فلسطین به نقاط حساس دول مجاور هم دست یافتند.[۳] | | «هدف صهیونیسم عبارت است از ایجاد یک وطن قومی برای ملت یهود در سرزمین فلسطین.» |
|
| |
|
| آمریکا برای آنکه عربها را به طور کامل در مسیر بیراهه و خیانت باری قرار دهد طرح راجرز را برای متوقف ساختن جنگ علیه اسرائیل، ارائه نمود که مقدمه ای شد برای تصفیه مقاومت فلسطین توسط رژیم های دست نشانده کشورهای عربی که نمونه بارز آن کشتار معروف سپتامبر سیاه در سال ۱۹۷۰م توسط شاه حسین پادشاه اردن بود که گروهی از مبارزین فلسطینی را به شهادت رسانید.
| | در پی این اقدام همایش صهیونیستی، بریتانیا طرحی مشهور به [[اعلامیه بالفور]] را مبنی بر تشکیل دولت مستقل برای ملت یهود در فلسطین و مهاجرت یهودیان تمام جهان به این سرزمین در نوامبر 1917 ارایه کرد. |
|
| |
|
| کشتار تل زعتر در سال ۱۹۷۶م در تعقیب سیاست امریکائی ها به اجرا درآمد. از این پس پایگاه مقاومت مبارزین فلسطینی به لبنان انتقال یافت. در لبنان نیز فالانژهای لبنان نبردهایی را بر علیه رزمندگان فلسطینی ترتیب دادند که این حرکت جنگ داخلی لبنان را برافروخت. در سال ۱۹۸۷م قوای اسرائیل جنوب لبنان را مورد حملات شدید خود قرار دادند که پس از ۳ ماه با استقرار نیروهای سازمان ملل و گرفتن یک نوار ده کیلومتری در مرز لبنان، عقب نشینی کردند.
| | این تصمیم اول استعمارگر اروپایی که همزمان با جنگ جهانی اول بود و امپراتوری عثمانی نیز به علت مشکلات و اختلافات داخلی، آخرین نفسهای خود را میکشید، به آسانی اجرا شد. قبل از اینکه جنگ جهانی اول پایان یابد، سرزمینهای امپراتوری عثمانی بر اساس موافقتنامه «سایکس ـ پیکو» بین انگلیس و فرانسه تقسیم گردید. |
|
| |
|
| در همین سال مصر با امضای پیمان کمپ دیوید و به رسمیت شناختن اسرائیل به فلسطینی ها خیانت نمود و به جز سودان تمامی کشورهای عربی با او قطع رابطه نموددند. در دوازدهمین اجلاس اتحادیه عرب که به سال ۱۹۸۱م در فاس مراکش تشکیل شد، طرح فَهَد برای حل و فصل مسئله فلسطین موضوع اصلی اجلاس بود. این طرح که شامل ۷ بند بود، بر به رسمیت شناختن اسرائیل تاکید ورزیده بود. لیبی و ایران بر مصوبات این طرح به شدت اعتراض نمودند و جبهه پایداری اعراب آن را مردود اعلام نمود.
| | تجزیه قلمرو عثمانی، زمینه را هر چه بیشتر برای تحقق اعلامیه بالفور و طرح خائنانه بریتانیا و دول اروپایی آماده کرد و یهودیان پاداش ایجاد کشور مستقل را از انگلیس دریافت کردند. در راستای اجرای این طرح، بریتانیا با همراهی «[[شریف حسین]]» حاکم وقت حجاز موفق شد که عثمانیها را از فلسطین بیرون کند و به این ترتیب دروازههای فلسطین به روی یهودیان دیگر کشورها گشوده شد. |
|
| |
|
| اخیراً نیز سیاستمداران خائن محافظه کار و سازشکار عرب در صدد آنند تا تحت پوشش صلح خاورمیانه، بدون در نظر گرفتن حقوق واقعی ملت مظلوم فلسطین و در جهت تامین منافع صهیونیسم و استکبار به سازش با دولت غاصب اسرائیل تن دهند. اما جنبش فلسطین به صورت خود جوش و تحت عنوان انتفاضه می کوشد تا از طریق مبارزات گسترده و پیگیر به حقوق واقعی خود دست یابد و گرچه در این راه شهدای زیادی تقدیم نموده و مصائب زیادی را تحمل کرده اند ولی در مقابل غاصبین سرزمینشان از پای نخواهند نشست و تسلیم طرحهای امریکائی و رژیمهای وابسته عربی نخواهند گشت.
| | شروع مهاجرت یهودیان به فلسطین، موجب ناآرامیهایی در این کشور گردید و عربهای مسلمان با قیامهای آوریل 1920 و مه 1921 و اوت 1929 مخالفت خود را با مهاجرت یهودیان و اعلامیه بالفور اعلام کردند. این قیامها اگرچه نتوانست جلو مهاجرت یهودیان به فلسطین را بگیرد، ولی زمینهای شد برای قیامهای بعدی که بین سالهای 1936 ـ 1939 به طور گسترده تر آغاز شد. رهبری نهضت مردم فلسطین را در این دوره «شیخ [[عزالدین قسام]]» بر عهده داشت. |
|
| |
|
| یکی از اسف بارترین آثار شوم غصب فلسطین، حادثه ناگوار آوراگی بیش از سه میلیون نفر از مسلمانان مظلومی است که هستی خود را از دست داده و در نواحی مختلف خاورمیانه و حتی سراسر جهان پراکنده اند. پناهندگانی که در سوریه، مصر، اردن و لبنان سکونت دارند در شرایط دشواری زندگی می کنند و نیز به عنوان مثال در جریان یورش اسرائیل به اردوگاههای صبرا و شتیلا ۴۰۰۰ نفر که اغلب زن و کودک بودند به شهادت رسیدند. گاهی هدایایی زیبا و فریبنده به کودکان فلسطینی هم توسط اسرائیل داده می شود اما این هدایا چیزی جز بمب های رنگارنگ خوشه ای نیستند و به محض آنکه کودکان بر این گوی ها دست می گذارند، در آغوش آنها منفجر شده و امیدشان را به یاس مبدل می سازد و چه بسا کودکانی با این هدایا! دست و پای خود را از دست داده و یا قطعه قطعه می شوند.[۴]
| | در نوامبر 1947، سازمان ملل متحد با هدف فرو نشاندن [[جنبش اسلامی فلسطین]] و تحت تأثیر افکار صهیونیستی، قطعنامه شماره 181 خود را مبنی بر تقسیم سرزمین فلسطین به دو کشور یهودی و عربی صادر کرد. صدور این قطعنامه باعث شد که «شورای جهانی صهیونیسم» موجودیت اولین دولت «[[اسراییل]]» را در فلسطین اعلام نماید. همزمان با پایهگذاری دولت اسراییل، انگلستان نیز در 15 مه 1948 پایان قیمومیت خود بر این کشور را اعلام کرد. |
|
| |
|
| آن دو میلیون نفری هم که در سرزمینهای اشغال شده بسر می برند که بگین آنان را «سرخ پوستان ما» نامیده بود، وضع رقت باری داشته و از هیچگونه حقوق اجتماعی و سیاسی برخوردار نیستند و هر لحظه مورد تهاجم، شکنجه و ایذا قرار می گیرند. خانه و اراضی ایشان نیز مصادره و گاهی محصولاتشان را با مواد شیمیائی نابود می کنند. فاجعه کشتار خونین دیر یاسین در آوریل ۱۹۴۸ که بگین جزئیات آن را در کتاب خود توضیح داده و بدان اعتراف نموده، از جمله حوادث ناگواری است که برای ملت محروم فلسطین رخداده است.[۵] | | == نوع حکومت در فلسطین == |
| وضعیت جغرافیایی فلسطین
| | امروزه در فلسطین سازمانی به نام حکومت خود گردان فلسطین اداره امور را بر عهده دارد. پیشینه حکومت خودگردان فلسطین به سال 1939 باز میگردد. در آن زمان توافقی به نام اعلامیه اصولی اسراییلی میان محمود عباس به نمایندگی از طرف یاسر عرفات رهبر سازمان آزدیبخش فلسطین و حزب الفتح با شیمون پرز نخستوزیر اسراییل به نمایندگی از طرف اسحاق رابین رییسجمهور اسراییل امضا و ادامه با بندهای زیادی تکمیل شد. نتیجه این توافق آن شد که اسراییل در طول پنج سال از مناطقی چون غزه و اریحا عقبنشینی کند و حاکمیت این مناطق را به تشکیلات خود گردان بسپارد. با این حال در اواخر سال 1995 میلادی اسرائیل بار دیگر به مناطق تحت کنترل خود بازگشت و تنها 27 درصد از سرزمین مورد توافق را به تشکیلات واگذار نمود که این وضع رفته رفته به تغییر اوضاع انجامید و در این زمان یاسر عرفات توانست در شواری فلسطینی حق وتو را به دست آورد و در پی اعتراضات در شورای فلسطینی در سال 2003، عرفات از حق وتو برای ایجاد پست نخستوزیری استفاده کرد و این منصب به محمود عباس از اعضای حزب فتح رسید. این منصب به دلیل نبود پشتوانههای محکم در زمانی کوتاه از دست محمود عباس خارج و وی مجبور به استعفا شد. با فوت یاسر عرفات در سال 2004 میلادی، انتخابات جدیدی در سال 2005 میلادی برگزار شد، این بار 62 درصد از مردم فلسطین به محمود عباس رای دادند و علاوه در ژانویه 2005 انتخابات مربوط به شورای قانونگذاری فلسطین نیز برگزار شد، در این انتخابات تشکیلات حماس با به دست آوردن 44.45 درصد به اکثریت آراء رسید و اسماعیل هنیه به عنوان نخستوزیر تشکیلات فلسطین انتخاب شد. تشکیلات حماس به دلیل حساسیتهایی که داشت و آن را گروه تروریستی میخواندند، از طرف آمریکا و اسراییل و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی تحریم شد. همین موضوع موجب شد تا در دسامبر 2006 اسماعیل هنیه اعلام کند که دولتش هرگز اسراییل را به رسمیت نمیشناسد. در روز 14 ژوئن 2007 جنبش فتح و حماس با هم درگیر شدند و در این زمان محمود عباس با اعلام انحلال دولت هنیه، شخصی به نام سلام فیاض را به جای او نشاند و برخی از کشورهای عربی چون عربستان، اردن و مصر، دولت فیاض را که در اریحا مستقر شده بود تنها دولت قانونی فلسطین دانستند و حتی مصر سفارت خود را از غزه به اریحا منتقل کرد. |
|
| |
|
| فلسطین به لحاظ جغرافیائی در حال حاضر شامل دو منطقه است: منطقه شمالی که بخش بالای آن را ادامه تپه های جنوب لبنان می پوشاند که زمین های بلندی بنام «جلیلی» را بوجود می آورد. قسمت جنوبی که شامل جلگه مرتفع بیابانی است و به بیابان نقب موسوم است که نیمی از سرزمین فلسطین را دربر می گیرد. آب و هوای فلسطین در تابستانها گرم و در زمستانها معتدل و بارانی استو به غیر از چند رود کوچکی که به دریای مدیترانه می ریزد رود مهمی در این سرزمین جریان ندارد. | | == جریانهای اسلامی در فلسطین == |
| | فلسطین مانند بسیاری از کشورها، دارای جریانات و احزاب سیاسی مختلف با منشا دینی است. احزابی چون [[حماس]]، [[جهاد اسلامی فلسطین|جهاد اسلامی]]، [[اخوان المسلمین|اخوانالمسلمین]] و [[جنبش فتح]] از معروفترین آن است. |
|
| |
|
| اکثریت جمعیت ۵/۶ میلیونی فلسطینی را مسلمانان تشکیل می دهند که اغلب از نژاد سامی بوده و به عربی صحبت می کنند. مرکز فلسطین بیت المقدس است که از نظر اسلام، مسیحیت و یهود مکانی مقدس می باشد. این شهر که به قدس و اورشلیم هم مشهور است، در ۵۵ کیلومتری غرب رود اردن و ۸۰ کیلومتری شرق مدیترانه بر روی ارتفاعات متوسط قرار گرفته و از قدیمی ترین شهرهای مذهبی جهان به شمار می رود.
| | == جستارهای وابسته == |
| | * [[مسجد الاقصی]] |
| | * [[بیت المقدس]] |
| | * [[حماس]] |
|
| |
|
| بیت المقدس شامل دو بخش قدیم و جدید می باشد، قسمت قدیمی تماماً داخل قلعه و حصار محکمی است که آخرین بار در زمان عثمانیان بازسازی شد. در جنوب شرقی بخش قدیم محوطه مستطیلی است که مسجد الاقصی، مسجد قبة الصخره در آن قرار گرفته و مجموعاً حرم شریف نام دارد و مساحت آن به ۱۵% مساحت بیت المقدس قدیم بالغ می گردد. دروازه شرقی این حرم که دروازه طلایی نام دارد (در دیوار شرقی قرار گرفته) حرم را با کوه زیتون یا کوه طور ربط می دهد. دروازه جنوبی رو به شهرهای بیت اللحم و الخلیل است. مسجدالاقصی چون در دامنه کوه ساخته شده، شامل دو طبقه ای است که شیب آن در طبقه اول تمام شده و طبقه دوم صاف است. سقف طبقه زیرین بر روی ۸۸ ستون مربعی سنگی در ۱۵ ردیف قرار دارد. طول مسجد ۱۸/۵ متر و عرض آن ۵/۵۴ متر است. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله پس از آنکه به قدرت خداوند از مسجدالحرام به مسجدالاقصی سیر داده شدند، از این مسجد سفر آسمانی (معراج) خود را آغاز نمودند. در بخش غربی حرم دیوار ندبه واقع شده که مکان مقدس یهودیان است و در پای آن زانو زده و به تفکر فرو می روند.[۶] سطح سر ستونها و حاشیه محراب آیاتی از قرآن کریم با بهترین خط نسخ عربی و کوفی که گاهی از طلای ناب و برجسته هستند، دیده می شود.[۷]
| | {{کشورهای جهان}} |
| | | {{فلسطین}} |
| =اقتصاد و فرهنگ=
| | [[رده:کشورها]] |
| | | [[رده:کشورهای اسلامی]] |
| از وضع اقتصادی مردم فلسطین که حدود ۶۰% آنان در خارج از وطن خود زندگی می کنند به دلیل پراکندگی در سایر کشورها، آمارهای دقیقی در دست نمی باشد، با این حال برخلاف مصائب زیاد و آواردگی و بی خانمانی بین کودکان و نوجوانان فلسطینی، عشق وافری به فراگیری دانشهای مورد نیاز جامعه وجود دارد به لحاظ فرهنگی در سایه تلاش و کوشش خود در زمینه های گوناگون علمی، تخصص های عالی داشته و به مدارج عالی علمی و شغلی دست یافته اند و متخصصان آنان در بخش صنایع کشورهای عربی به ویژه پالایشگاه ها و مراکز پتروشیمی مشغول بکارند و برخی در سطح معاونت وزارت در کشورهای خاورمیانه ارتقاء یافته اند.
| |
| | |
| | |
| ==جغرافیا==
| |
| از نظر جغرافیایی [[فلسطین]] نام منطقه ای است میان [[دریای مدیترانه]] و کرانه های رود [[اردن]] که با کشورهای [[لبنان]]، [[سوریه]]، [[مصر]] و [[اردن]] مرز مشترک دارد. این کشور در انتهای غرب [[قاره آسی]]ا و در شرق مدیترانه واقع شده است. فلسطین در معنای دیگر، وسیع تر از کشور امروزی فلسطین است و شامل مناطق بخش هایی از [[لبنان]] [[سوریه]] و [[اردن]] می باشد.
| |
| این کشور به دو منطقه شمالی و جنوبی تقسیم می شود. منطقه شمالی از زمین های بلندی به نام جلیلی تشکیل شده که به [[جنوب لبنان]] متصل می شود. منطقه جنوبی که تقریبا نیمی از فلسطین را شامل می شود، شامل جلگه ای مرتفع است که به [[بیابان نقب]] معروف است. فلسطین از نظر آب و هوایی دارای تابستان هایی گرم و زمستان های معتدل است. در این کشور رودخانه دایمی و مهمی وجود ندارد.<ref>گیتاشناسی کشورها، ص۲۲۳</ref>
| |
| | |
| | |
| | |
| | |
| =اطلاعات عمومی=
| |
| '''استان های فلسطین'''
| |
| استان هایی که مربوط به [[کرانه باختری]] است عبارت است از [[جنین]]، [[طوباس]]، [[طولکرم]]، [[نابلس]]، [[قلقیلیه]]، [[سلفیت]]، [[رام الله]] [[البیره]]، [[اریحا]]، [[قدس]]، [[بیت لحم]] و [[هبرون]]
| |
| استان هایی که مروبط به نوار غزه عبارت است از استان [[شمال غزه]]، [[غزه]]، [[دیر البلح]]، [[خان یونس]]، [[رفح]]
| |
| | |
| ==جمعیت==
| |
| ==پراکندگی مذهبی==
| |
| ===اسلام===
| |
| | |
| ===مسیحیت===
| |
| =جریانات مٰوثر=
| |
| ==جریانات دینی==
| |
| ==جریانات غیر دینی==
| |
| | |
| ==اطلاعات سیاسی==
| |
| [[حکومت خودگردان فلسطین]] (به عربی: [[السلطة الوطنیة الفلسطینیة]]) یک سازمان اداره موقت است که حکومت بر بخشهایی از [[کرانه باختری رود اردن]] و تمام مناطق [[نوار غزه]] را بر عهده داشت.پس از جنگ داخلی فلسطین در سال ۲۰۰۷ که به موفقیت [[حماس]] در به دست گرفتن کنترل [[نوار غزه]] انجامید، قلمرو تحت کنترل حکومت خودگردان به [[کرانه باختری]] محدود شد.
| |
| | |
| | |
| ===نظام حکومتی===
| |
| |امروزه در فلسطین سازمانی به نام [[حکومت خود گردان فلسطین]] تا قبل از تثبیت موقعیت [[حماس]] که نتیجه آن کنترل نوار غزه بود شامل قسمت هایی از کرانه باختری رود اردن و تمام مناطق مربوط به نوار غزه بود اما اکنون حکومت خود گردان تنها کرانه باختری رود اردن را تحت کنترل خود دارد.
| |
| پیشینه حکومت خود گردان فلسطین به سال 1939 باز می گردد و آن نتیجه توافقی است که در سال 1994 میلادی میان [[سازمان آزادی بخش فلسطین]] و [[حزب الفتح]] از یک طرف و [[رژیم اسراییل]] از طرف دیگر امضا شد. در آن زمان میان [[محمود عباس]] از طرف [[یاسر عرفات]] رهبر سازمان آزدی بخش فلسطین و حزب الفتح با [[شیمون پرز]] نخست وزیر اسراییل که نماینده [[اسحاق رابین]] رییس جمهور [[اسراییل]] بود توافقی به نام [[اعلامیه اصولی اسراییلی فلسطینی]] امضا شد که در ادامه با بندهای زیادی تکمیل شد.نتیجه این توافق آن شد که اسراییل در طول پنج سال از مناطقی چون [[غزه]] و [[اریحا]] عقب نشینی کند و در زمان خودش حاکمیت این مناطق را به [[تشکیلات خود گردان]] بسپارد. با این حال در اواخر سال 1995 میلادی اسرائیل بار دیگر به مناطق تحت کنترل خود بازگشت و تنها 27 درصد از سرزمین مورد توافق را به تشکیلات واگذار نمود که این وضع رفته رفته به تغییر اوضاع انجامید و در این زمان [[یاسر عرفات]] توانست در [[شواری فلسطینی]] [[حق وتو]] را به دست آورد و در پی اعتراضات در شورای فلسطینی در سال 2003 عرفات از حق وتو برای ایجاد پست نخست وزیری استفاده کرد و این پست به [[محمود عباس]] رسید که این منصب به دلیل نبود پشتوانه های محکم از سوی اسراییل و [[آمریکا]] و نیز عرفات در زمانی کوتاه از دست محمود عباس خارج شده وی مجبور به استعفا شد.با فوت یاسر عرفات در سال 2004 میلادی انتخابات جدیدی در روز نهم از سال 2005 میلادی برگزار می شود و این بار 62 درصد از مردم فلسطین به محمود عباس که از اعضای حزب فتح بود رای می دهند و در 25 ژانویه 2005 انتخابات مربوط به [[شورای قانون گذاری فلسطین]] برگزار می شود که و در این انتخابات [[تشکیلات حماس]] با به دست آوردن 44.45 درصد آرا حایز اکثریت می شود و [[اسماعیل هنیه]] به عنوان نخست وزیر تشکیلات فلسطین انتخاب می شود.تشکیلات حماس به دلیل حساسیت هایی که داشت از طرف آمریکا و اسراییل و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی تحریم شد و اعلام کردند که حماس گروه تروریستی است.همین موضوع موجب شد تا در دسامبر 2006 [[اسماعیل هنیه]] اعلام کند که دولتش هرگز اسراییل را به رسمیت نمی شناسد.در روز 14 ژوئن 2007 [[جنبش فتح]] و حماس با هم در گیر شدند و در این زمان محمود عباس با اعلام انحلال دولت هنیه شخصی به نام [[سلام فیاض]] را به جای او نشاند و برخی از کشورهای عربی چون [[عربستان]]،[[اردن]] و [[مصر]] دولت فیاض را که در اریحا مستقر شده بود تنها دولت قانونی فلسطین دانستند و حتی مصر سفارت خود را از غزه به اریحا منتقل کرد.
| |
| نظام حقوقی تشکیلات خودگردان فلسطین
| |
| تشکیلات خود گردان نظام حقوقی خود را بر اساس نظام پایه که یک نظام مبنایی است استوار کرده است.
| |
| این قانون مبنایی در سال 2002 میلادی در [[شورای تشکیلات فلسطین]] تصویب شد و در ادامه یاسر عرفات آن را برای ابلاغ امضا کرد این قانون اکنون نیز ساختار فعلی تشکیلات خود گردان را شامل می شود. تشکیلات خود گردان دارای سه قسمت اجرایی، قانون گذاری و قضایی است.
| |
| انتخاب ریاست تشکیلات بر عهده مردم است و رییس آن نخست وزیر را انتخاب می کند و نخست وزیر وزاری خود را انتخاب می کند تا جریان امور را به طور مستقیم به رییس جمهور گزارش دهند.در شورای قانون گذاری فلسطین 132 نماینده حضور دارند. در ماده 4 قانون مبنایی فلسطین، اسلام به عنوان پایه همه قوانین معرفی شده است. علاوه در این قانون فلسطین جزیی از جهان عرب به شمار آمده است و [[بیت المقدس]] پایتخت فلسطین معرفی شده است در قانون مبنایی فلسطین چیزی به نام تبعیض نژادی وجود ندارد حقوق بشر در این قانون جای پای محکمی دارد و هم چنین آزادی مذاهب بر پایی اجتماعات پذیرفته شده است. تجارت آزاد بیمه برای حمایت از معلولان و نیز زندانیان از جمله قوانین مصوب فلسطین است.با استفاده از [https://fa.alkawthartv.com/news/96799 با استفاده از مقاله نگاهی به حکومت خود گردان فلسطین]
| |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| گیتاشناسی کشورها، ص۲۲۳.
| |
| مسئله فلسطین - راشد الغنوشی ترجمه سید هادی خسروشاهی - تهران دفتر نشر فرهنگ اسلامی - ۱۳۷۰.
| |
| اسرائیل و فلسطین، علی اکبر هاشمی رفسنجانی و نیز مسئله فلسطین تالیف حسین الهی.
| |
| آسمان گریست - تونی کلیفتون - ترجمه کاظم چایچیان، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴، ص۶۰ و ۶۱.
| |
| اقلیت های مسلمان در جهان (مجموعه مقالات)، ترجمه ایرج کرمانی، ص۲۵۰.
| |
| اورشلیم پایتخت سه مذهب، مقالات لوموند ترجمه سید خلیل خلیلیان، ص۶۵ تا ۶۷.
| |
| بیت المقدس، ترجمه و تالیف مرتضی اسعدی.
| |
| | |
| ۸ - ۱۲- ۱۳-Galilee ۱۴ - Negeb ۱۵ - تاریخ آلبر ماله.
| |
| | |
| منابع
| |
| | |
| غلامرضا گلی زواره، سرزمین اسلام (شناخت اجمالی کشورها و نواحی مسلمان نشین جهان).
| |
| | |
| | |
| برگرفته از: ویکی فقه
| |
| =پانویس=
| |
| <references />
| |
| | |
| [[رده: کشورهای اسلامی]] | |
| [[رده: جریانشناسی جهان اسلام]]
| |
