جوهریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''جوهریه‏''' فرقه‌ای هستند که معتقدند جوهر قدیم و واحدالذات است، ولی در مقدار اجزای آن اختلاف کرده‌اند و گفتند: اگر جوهر دارای دو جزء باشد، منشأ گرمی می‌شود و اگر دارای سه جزء باشد، منشأ سردی می‌شود و اگر دارای چهار جزء باشد، منشأ رطوبت می‌شود. همچنین جوهریه ثابت کردند که حرکت وجود دارد و آن مقوله‌ای است که نمی‌توان هیچ نهایتی را برای آن فرض کرد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 145 همراه با ویرایش تا حد باز نویسی.</ref><ref>نشوان الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 138</ref>.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = جوهریه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = جوهریه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده = معتقدند که جوهر قدیم و واحدالذات است؛ در مقدار اجزای آن اختلاف دارند
}}
'''جوهریه‏'''، فرقه‌ای هستند که معتقدند جوهر قدیم و واحدالذات است، ولی در مقدار اجزای آن اختلاف کرده‌اند و گفتند: اگر جوهر دارای دو جزء باشد، منشأ گرمی می‌شود و اگر دارای سه جزء باشد، منشأ سردی می‌شود و اگر دارای چهار جزء باشد، منشأ رطوبت می‌شود. همچنین جوهریه ثابت کردند که حرکت وجود دارد و آن مقوله‌ای است که نمی‌توان هیچ نهایتی را برای آن فرض کرد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 145 همراه با ویرایش تا حد باز نویسی.</ref>.<ref>نشوان الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 138</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸

جوهریه
نامجوهریه
عقیدهمعتقدند که جوهر قدیم و واحدالذات است؛ در مقدار اجزای آن اختلاف دارند

جوهریه‏، فرقه‌ای هستند که معتقدند جوهر قدیم و واحدالذات است، ولی در مقدار اجزای آن اختلاف کرده‌اند و گفتند: اگر جوهر دارای دو جزء باشد، منشأ گرمی می‌شود و اگر دارای سه جزء باشد، منشأ سردی می‌شود و اگر دارای چهار جزء باشد، منشأ رطوبت می‌شود. همچنین جوهریه ثابت کردند که حرکت وجود دارد و آن مقوله‌ای است که نمی‌توان هیچ نهایتی را برای آن فرض کرد[۱].[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 145 همراه با ویرایش تا حد باز نویسی.
  2. نشوان الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 138