کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
او یکی از چهره هایی است که از بدو ورود به این فراخوان تا زمانی که خدا رحلت کرد، تحت تأثیر این فراخوان قرار گرفت و تأثیرات فراوانی از خود بر جای گذاشت. ناشناخته یا در دسترس نیست، اما واضح است که او در طنطا، استان غربیه بزرگ شده است، دکتر حسن حثوت می گوید: «از آنچه به یاد دارم، سعید رمضان از نظر من یکی از سخنوران قرن بیستم بود، زیرا او دانشجو بود، از طنطا آمد تا وارد دانشکده حقوق شود، سخنوری متکلم بود و دانشجویان زیادی نزد او آمدند و شروع به سخنرانی و سخنرانی کرد، پس نزد استاد البنا رفتم و به سعید گفتم رمضان. در خانه اش ساکن می شود تا لیسانس و فوق لیسانس و دکترا بگیرد و بعد با مردم خلوت کند جمله ای که به او گفتم این بود: یک اندیشمند برای وکالت بهتر از هزار سرباز است. | او یکی از چهره هایی است که از بدو ورود به این فراخوان تا زمانی که خدا رحلت کرد، تحت تأثیر این فراخوان قرار گرفت و تأثیرات فراوانی از خود بر جای گذاشت. ناشناخته یا در دسترس نیست، اما واضح است که او در طنطا، استان غربیه بزرگ شده است، دکتر حسن حثوت می گوید: «از آنچه به یاد دارم، سعید رمضان از نظر من یکی از سخنوران قرن بیستم بود، زیرا او دانشجو بود، از طنطا آمد تا وارد دانشکده حقوق شود، سخنوری متکلم بود و دانشجویان زیادی نزد او آمدند و شروع به سخنرانی و سخنرانی کرد، پس نزد استاد البنا رفتم و به سعید گفتم رمضان. در خانه اش ساکن می شود تا لیسانس و فوق لیسانس و دکترا بگیرد و بعد با مردم خلوت کند جمله ای که به او گفتم این بود: یک اندیشمند برای وکالت بهتر از هزار سرباز است. | ||
== تولد == | |||
و در فضای مدرسه حسن البناء و تربیت اخوان المسلمین با تربیتی خاص پرورش یافت و فرهنگ نوین اسلامی را پرورش داد و در مورد آنچه می داند... اسلام در فضای مسلمانان به او معرفی شد. برادری با صفای دل و عشق به اسلام. | و در فضای مدرسه حسن البناء و تربیت اخوان المسلمین با تربیتی خاص پرورش یافت و فرهنگ نوین اسلامی را پرورش داد و در مورد آنچه می داند... اسلام در فضای مسلمانان به او معرفی شد. برادری با صفای دل و عشق به اسلام. | ||
تحصیلات و مراحل تحصیل وی: | تحصیلات و مراحل تحصیل وی: | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۵
سعید رمضان، (1926 - 1995) م، یکی از نسل اول رهبران اخوان المسلمین و داماد حسن البنا، بنیانگذار اخوان المسلمین و منشی شخصی او. او یکی از رهبران اخوان المسلمین است. رهبران اخوان در اروپا و یکی از اولین بنیانگذاران اخوان در کار اسلامی در اروپا و به ویژه آلمان.
- او داوطلبان اخوان المسلمین را در جنگ فلسطین در سال 1948 میلادی رهبری کرد.
- او در سال 1958 به ژنو نقل مکان کرد و در آنجا حقوق خواند.
- او مرکز اسلامی را در ژنو تأسیس کرد و به انتشار «مجله مسلم» به عنوان جایگزین مجله «الشهاب» و ادامه آن ادامه داد و صاحب امتیاز و سردبیر آن بود و یک ماهنامه اسلامی است. که در دهه‌های پنجاه و شصت منتشر شد و علما، رهبران فکری، واعظان بزرگ و رهبران اصلاح‌طلب در آن تألیف کردند و تیراژ وسیعی یافت و در سراسر جهان اسلام مدتی در سوریه به چاپ رسید زیر نظر دکتر مصطفی الصبایی و سپس در ژنو زیر نظر دکتر سعید رمضان.
- او در آلمان سازمانی را تأسیس کرد که به یکی از سه سازمان اسلامی در آنجا تبدیل شد، یعنی جامعه اسلامی آلمان که از سال 1958 تا 1968 رهبری آن را بر عهده داشت.
- یکی از بنیانگذاران لیگ جهانی مسلمانان
- او پدر واعظ طارق رمضان، واعظ هانی رمضان، رئیس مرکز اسلامی ژنو، و ایمن، بلال، یاسر و عروه است.
- قوه قضائیه مصر او را به دلیل مشارکت در توطئه ترور جمال عبدالناصر رئیس جمهور این کشور به طور غیابی به اعدام محکوم کرد.
سعید رمضان
او یکی از چهره هایی است که از بدو ورود به این فراخوان تا زمانی که خدا رحلت کرد، تحت تأثیر این فراخوان قرار گرفت و تأثیرات فراوانی از خود بر جای گذاشت. ناشناخته یا در دسترس نیست، اما واضح است که او در طنطا، استان غربیه بزرگ شده است، دکتر حسن حثوت می گوید: «از آنچه به یاد دارم، سعید رمضان از نظر من یکی از سخنوران قرن بیستم بود، زیرا او دانشجو بود، از طنطا آمد تا وارد دانشکده حقوق شود، سخنوری متکلم بود و دانشجویان زیادی نزد او آمدند و شروع به سخنرانی و سخنرانی کرد، پس نزد استاد البنا رفتم و به سعید گفتم رمضان. در خانه اش ساکن می شود تا لیسانس و فوق لیسانس و دکترا بگیرد و بعد با مردم خلوت کند جمله ای که به او گفتم این بود: یک اندیشمند برای وکالت بهتر از هزار سرباز است.
تولد
و در فضای مدرسه حسن البناء و تربیت اخوان المسلمین با تربیتی خاص پرورش یافت و فرهنگ نوین اسلامی را پرورش داد و در مورد آنچه می داند... اسلام در فضای مسلمانان به او معرفی شد. برادری با صفای دل و عشق به اسلام. تحصیلات و مراحل تحصیل وی: او دیپلم دبیرستان را در مصر گرفت و لیسانس را در انگلستان گرفت و در آنجا در رشته حقوق تخصص گرفت و سپس در دانشگاه قاهره در رشته حقوق تحصیل کرد و از دانشگاه کلن آلمان مدرک دکترا گرفت. وی وارد دانشکده حقوق دانشگاه ملک فواد شد و پس از پیوستن به اخوان المسلمین در آنجا به شهرت رسید.پروفسور جمعه امین عبدالعزیز در مورد دوران تحصیل خود می گوید: «در سال 1942 میلادی انجمن فرهنگ در دانشکده حقوق تشکیل شد و ناظر فعالیت های آن دکتر عثمان خلیل عثمان بود و در سال 1944 میلادی انجمن با همت عده ای از اخوان که در فعالیت های آن شرکت کردند و آن را فعال کردند، به ویژه دو کمیته خطابه که ریاست آن ها بر عهده برادر سعید رمضان است، فعال شد. برادران آقایان طه ابوالنقا، حسن علام، حسن عبدالحلیم و عمادالدین عسکر همراه او هستند. هیئت مدیره انجمن می تواند متشکل از: محسن سمیع سراج الدین، دبیر، سعید محمد العیساوی، خزانه دار، سعید علام، عضو و رئیس کمیته شورا، اسماعیل صبری، عضو و رئیس کمیته شورا، آقایان. طه ابوالنگا، عضو و رهبر کمیته سخنرانی و سخنرانی، سعید رمضان، عضو و رهبر کمیته تحقیق و مناظره، دبیر شورا و شایان ذکر است که برادر سعید رمضان نماینده اخوان المسلمین در این شورا بود. دانشگاه در آن دوره
سعید رمضان و تأسیس اخوان المسلمین فلسطین
چند ماه قبل از مرگ شیخ عزالدین قسام، که حماس او را پیشرو خود می‌داند، از 3 تا 6 اوت 1935، هیئتی از اخوان‌المسلمین مصر برای اولین بار از فلسطین دیدن کرده بود.
در آن زمان، مسئله فلسطین از قبل برای اخوان المسلمین اهمیت حیاتی داشت. ناسیونالیست های مصری موضوع فلسطین را اساساً از منظر ژئوپلیتیک می نگریستند، زیرا یک کشور یهودی در فلسطین تهدیدی دائمی برای مصر بود. اما با این حال، بنیانگذار اخوان المسلمین البنا و همکارانش به مسئله فلسطین به عنوان یک موضوع دینی و مذهبی مهم می نگریستند.
فلسطین تنها یکی از مسائل متعددی نبود که اخوان المسلمین در دهه های 1930 و 1940 به آن علاقه مند شد. این مسئله اساسی مورد توجه البنا بود تا پیروانش را به درک بعد فراملی سوق دهد و جنبشی را که با افق محدود مصری متولد شده بود به یک واقعیت جهانی اسلامی تبدیل کند.
اخوان المسلمین به دلیل اینکه مسئله فلسطین را بر مسئله مصر ارجحیت دادند تعدادی از اعضای مصری خود را از دست دادند. از سوی دیگر، آنها این فرصت را داشتند که به وضوح خود را از ناسیونالیست های مصری متمایز سازند.به همین خاطر تبليغات به نفع آرمان فلسطين اساس موفقيت بين‌المللی جنبش در سال‌های ۱۹۴۵_۱۹۳۵ را رقم زد.
پس از تأسیس شاخه های سوری و لبنانی در سال 1937، شاخه فلسطینی آن در سال 1945 با تلاش سعید رمضان (1926-1995) 20 ساله، تأسیس شد.
سعید رمضان داماد حسن البنا و از شخصيت‌هاى برجسته و عالى‌رتبه سازمان اخوان‌المسلمين مصر است كه در كنار مرشد خود، در زمينه‌هاى سياسى، فرهنگى، رسانه‌اى و... پيشتاز بود و از نقطه نظر نطق و خطابه، در ميان رهبران اخوان، يگانه و بى‌نظير به شمار مى‌آمد.
وى نخست، مديريت مرکز فرهنگی_ رسانه ای «الشهاب» در غزه را به عهده گرفت و سپس به عنوان سردبير ماهنامه تئوريك «المسلمون» انتخاب شد كه در آن، شخصيت‌هاى برجسته‌اى چون شهيد سيد قطب مقالاتى مى‌نوشتند.
او پس از توطئه سرهنگ عبدالناصر حاكم بر مصر و قتل عام رهبران اخوان‌المسلمين، توانست به «سوريه» بگريزد و مجله «المسلمون» را از دمشق منتشر سازد، سپس در كشورهاى مختلف اسلامى و عرب، به فعاليت‌هاى تبليغى خود ادامه داد و سرانجام در «ژنو» استقرار يافت و مؤسسه «مركز اسلامى ژنو» را تأسيس نمود و نشرياتى به زبان‌هاى: عربى، آلمانى، انگليسى و فرانسوى منتشر ساخت.
سعيد رمضان در سفرى به ايران، در دوران شكوفايى نهضت ملى شدن صنعت نفت، به محضر آيت‌الله كاشانى رسيد و تحت تأثير معنويت و صداقت او قرار گرفت و طى نامه سرگشاده‌اى، آرزوها و ايده‌هاى خود را با ايشان در ميان گذاشت.
فعالیت‌های سعید رمضان فوق‌العاده موفق بود: در یک سال، از سال 1945 تا 1946، او پانزده هزار عضو اخوان‌المسلمین را در فلسطین جمع کرد و در سال 1947، این رقم از بیست هزار نفر فراتر رفت.
اعضای فلسطینی اخوان خط اصیل را آنگونه از حسن البنا و داماد وی دریافته بودند که با هرگونه مواضع سازش پذیر، سخت مخالفت می کردند و هرگونه حل و فصل مسالمت آمیز در خصوص مسئله فلسطین را قاطعانه پس می زدند.
سعید رمضان
سعید رمضان یکی از چهره های بسیار شناخته شده در بین اعضای اخوان المسلمین، چه در سطح محلی و چه در سطح سازمان بین المللی است، او مغز متفکر نحوه کار اخوان در سراسر جهان، به ویژه در اروپا و آمریکا است، اما در او در سطح غربی چندان شناخته شده نیست و از آنجایی که دوست دارد در خفا پشت سر افرادی کار کند، می تواند مانند عروسک های خیمه شب بازی برای اجرای نقشه های خود حرکت کند، مانند یوسف نادا، علی غالب همت یا احمد هوپر و در عین حال. او همیشه محرک آنهاست. پژوهشگر گروه «التقوی» و گسترش سریع آن به عنوان یکی از بزرگترین بانک های اخوان اسلامی در غرب به گستردگی تهاجم اخوان المسلمین به غرب به طور عام و سوئیس به طور خاص پی خواهد برد، اما همچنین لازم است که نقش حیاتی سعید رمضان در تأسیس گروه التقوی را درک کنید.
نویسنده ریچارد لپویر در کتاب خود "دلار برای حمایت از تروریسم" سعید رمضان، یکی از رهبران مهم اخوان در تاریخ این گروه را برجسته می کند که در سال 1940 به آن پیوست. سپس رمضان به سرعت با وفا حسن البنا ازدواج کرد و پسرش شد. -قانون مؤسس گروه.در سال 1948 رمضان رهبری یک تیپ را برعهده داشت. داوطلبان عرب برای جنگ علیه اسرائیل در جنگ 1948، و زمانی که عبدالناصر گروه و اعضای آن را سرکوب کرد، رمضان به پادشاهی عربستان سعودی نقل مکان کرد، اما او بعداً پس از جلب حمایت پادشاهی در گسترش اسلام در غرب به پاکستان و از آنجا به اروپا و به ویژه به سوئیس نقل مکان کرد.بنابراین رمضان مرکز اسلامی را در مونیخ افتتاح کرد و در بخشی دیگر از کتاب، لبویر به بررسی این کتاب پرداخته است. همکاری اخوان با نازی‌ها در اواخر دهه 1930، با استناد به برخی گزارش‌های مصری که همکاری یوسف نادا با «ابوهر» یا اطلاعات نظامی آلمان را در دوره بین سال‌های 1930 و 1940، مصادف با فرانسوا ژانود، بانکدار نازی سوئیسی تأیید می‌کرد، شروع به توسعه ارتباطات در این کشور کرد. جهان عرب به نمایندگی از اطلاعات آلمان.
منابع
استان سیستان و بلوچستان
استان سیستان و بلوچستان در شرق جنوب شرقی ایران واقع است. این استان با حدود ۱۸۰٬۷۲۶ کیلومتر مربع وسعت، بیش از ۱۱ درصد وسعت این کشور را دربرمی‌گیرد. سیستان شامل زابل و شهرهای اطرافش است و بلوچستان دربرگیرنده بقیه شهرها از زاهدان تا چابهار می‌باشد.
سیستان و بلوچستان ۱۱۰۰ کیلومتر مرز با کشورهای پاکستان و افغانستان و ۳۰۰ کیلومتر مرز آبی با دریای عمان دارد و به دلیل قرار گرفتن در موقعیت راهبردی و ترانزیتی از اهمیت فراوانی برخوردار است به ویژه بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی ایران و آسانترین و بهترین راه دسترسی کشورهای آسیای میانه به آبهای آزاد است.
مردم استان سیستان و بلوچستان از قومیتهای بلوچ و سیستانی می‌باشد که بلوچ ها به زبان بلوچی با لهجه های متفاوت و اغلب با مذهب تسنن و سیستانی ها به گویش پارسی سیستانی صحبت می کنند و عموماً پیرو مذهب تشیع اند. این استان بیشتر آب و هوای گرم و خشک دارد اما در عین حال از تنوع آب و هوایی و اقلیمی ویژه‌ای برخوردار است و مناطق کوهستانی، جنگلی و باتلاقی نیز در این استان پهناور به چشم می‌خورد.
زاهدان مرکز این استان است که از طریق راه‌آهن با میرجاوه پاکستان ارتباط دارد و از سوی کرمان هم به راه‌آهن سراسری ایران متصل است. به زودی قرار است خط راه‌آهنی از سوی چابهار به مشهد و از آنجا به کشورهای آسیای میانه کشیده شود که این خط آهن نقش مهمی را در توسعهٔ این استان و خاور ایران ایفا خواهد کرد.
استان سیستان و بلوچستان با داشتن موقعیت راهبردی بازرگانی و ترانزیتی و دارا بودن کشاورزی و باغبانی (به ویژه میوه‌های استوایی و گرمسیری) و همچنین جاذبه‌های فراوان تاریخی و طبیعی و نیز صنعت در حال رشد از توانایی و ظرفیت فوق‌العاده‌ای برای توسعه و آبادانی برخوردار است
دلیل نامگذاری
سیستان که صورت تغییر یافته سجستان یا سکستان است به معنای سرزمین قوم سکا است و بلوچستان نیز محل سکونت قوم بلوچ است.
پیش از اسلام
سرزمین اساطیری سیستان و بلوچستان از دو ناحیه شمال و جنوب تشکیل شده‌است. سیستان امروزی که قسمت شمالی استان را در برمی گیرد، در کتاب اوستا، یازدهمین سرزمینی است که «اهورامزدا» آفریده. همچنین زادگاه رستم دستان قهرمان حماسی شاهنامه فردوسی می‌باشد. تاریخ نگاران سیستان را به گرشاسب، یکی از نوادگان کیومرث نسبت داده‌اند. نام سیستان از نام اقوام آریایی «سکا» اخذ شده‌است. «سکاها» در حدود سال ۱۲۸ قبل از میلاد، سیستان را به تصرف خود در آورده و در پهنه آن استقرار یافته‌اند.
«نیمروز» نام دیگر سیستان است. همچنین بنای بیشتر شهرهای سیستان را به پهلوانان اسطوره‌ای ایران چون زال، سام و رستم نسبت داده‌اند. زمانی سیستان جزو متعلقات دولت ساسانی به شمار می‌آمد که به دست اردشیر بابکان فتح شد و در سال ۲۳ هجری قمری، مسلمانان عرب این سرزمین را فتح کردند.
اولین فرمانروای معروف ایرانی این سرزمین بعد از اسلام، «یعقوب لیث» صفاری بود. همچنین یعقوب لیث صفاری پس از شکست اعراب زبان فارسی را به عنوان زبان رسمی کشور اعلام کرد بعد از صفاریان، سامانیان، غزنویان و سلجوقیان نیز هر یک، مدتی در این سرزمین فرمان رانده‌اند.
سر زمین سیستان دارای مکان‌های باستانی ودیدنی فراوانیست مانند کوه خواجه که نام دیگر آن به زبان پهلوی (اوشیدا) است و به معنای کوه ابدی است. این کوه تنها بلندی دشت سیستان است و مورد تقدس زرتشتیان هم قرار دارد زیرا آنان بر این باورند که پیامبر دین زرتشت از آنجا ظهور می‌کند. کوه خواجه از سه سلسله زمانی در خود آثاری بجا دارد از سه سلسله اشکانیان ساسانیان و حکومت‌های اسلامی بعد از آن.
سرزمینی که اکنون بلوچستان نام دارد، به اسم مکا «مکه» مشهور بوده که یونانی‌ها آن را «گدروزیا» نامیده اند. در زمان قدیم در سرزمین بلوچستان باتلاق بسیار وجود داشت و «اراینا» یا «ایرینا» در زبان سانسکریت به معنی باتلاق است و برخی معتقدند از ترکیب این کلمه با کلمه «مکا» کلمه‌ای پدید آمد که به مرور زمان به مکران تبدیل شد. کلمه بلوچستان نیز از زمانی به این سرزمین اطلاق شد که بلوچ‌ها در آن سکونت کردند.
در فرهنگ معین درباره قوم بلوچ آمده است:«قومی ایرانی، صحرانشین و دلیر ساکن بلوچستان، طوایف خارجی کمتر در آن ناحیه نفوذ کرده و ایشان در برابر بیگانگان مقاومت نموده‌اند. آنان لهجه خاصی دارند که به بلوچی معروف است در تپه‌های بلوچستان آثاری به دست آمده است که تاریخ این سرزمین را به سه هزار سال پیش از میلاد می‌رساند.
آنچه مسلم است، کورش هنگام لشکرکشی به هند، مکران را نیز تصرف کرد. فردوسی در شاهنامه، ازگردان بلوچ سخن گفته است یکی از وقایع مهم بلوچستان، عبور اسکندر مقدونی از این سرزمین در هنگام بازگشت از هندوستان است که در جریان آن در اثر وجود ریگ‌های روان، بیابان‌های خشک و بی‌‌آب و سرسختی مردمان این سرزمین، اکثر قوای خویش را از دست داد .
در زمان خلافت خلیفه دوم، این سرزمین به وسیله عرب‌ها فتح و یکی از سرداران عرب به عنوان حاکم آن منصوب شد، ولی در اثر مخالفت‌ها و جنگ‌های مردم بلوچستان با وی، سرانجام این سرزمین را ترک کرد در سال سی‌صد و چهار هجری قمری، سرزمین بلوچستان به وسیله دیلمیان فتح گردید.
در زمان حکومت سلجوقیان در کرمان، منطقه بلوچستان نیز توسط آنها اشغال و تابع کرمان شد بعد از حکومت نادر، بلوچستان اسماً جزو ایران بود، اما حکومت مرکزی تسلط کاملی بر آن نداشت.
پس از اسلام
از زمان ساسانیان به بعد این سرزمین همواره جزیی از ایران محسوب می‌شد تا اینکه با دخالت بریتانیا در قرن نوزدهم میلادی عملاً به دو بخش غربی و شرقی تقسیم شد. از این به بعد بلوچستان مانند سایر ایالت‌ها و ولایت‌های کشور حکومت خانی داشت تا در سال ۱۳۰۷ ه. ش. پس از شکست دوست‌محمدخان بارکزایی قدرت حکومت مرکزی در این بخش کشور تثبیت شد.
جغرافیای استان
استان سیستان و بلوچستان با وسعتی حدود ۱۸۷٬۵۰۲ کیلومتر مربع، پهناورترین استان ایران می‌باشد،که با قرار گرفتن در بین ۲۵ درجه و ۳ دقیقه تا ۳۱ درجه و ۲۷ دقیقه عرض شمالی از خطاستوا و ۵۸ درجه و ۵۰ دقیقه تا ۶۳ درجه و ۲۱ دقیقه طول شرقی از نصف‌النهار گرینویچ، از نظر جمعیتی از کم تراکم‌ترین استان‌های کشور است.
استان سیستان و بلوچستان از دو منطقه سیستان و بلوچستان تشکیل می‌شود و از شمال به استان خراسان جنوبی و کشور افغانستان، از شرق به کشورهای پاکستان و افغانستان، از جنوب بهدریای عمان و از مغرب به استان‌های کرمان و هرمزگان محدود می‌شود.
شمال استان، برآمده از آبرفتهای رودخانه هیرمند، که بزرگترین دریاچه آب شیرین جهان را در خویش جای داده‌است. کوه خواجه تنها پشتهٔ بلندی می‌باشد که در منطقه مسطح سیستان خود نمایی نموده و نزد اهالی از قداستی خاص برخوردار است. دشت سیستان که در گروه اقلیم بیابانی میانه قرار دارد، بارشی کمتر از ۶۵ میلی متر را در سال دریافت می‌کند و میزان تبخیر در آن به بیش از ۵۰۰۰ میلی متر می‌رسد. این شرایط در مجموع باعث خشکی فیزیکی شدید محیط بوده و در سالهایی که میزان ورودی آب رودخانه هیرمند کاهش می‌یابد، خشکسالی‌های مخرب توسعه پیدا می‌کند. شریان حیاتی منطقه یعنی هیرمند نوسانات سالیانه قابل ملاحظه‌ای را نشان می‌دهد. وزش بادهای ۱۲۰ روزه که از اواخر بهار تا پایان تابستان می‌وزد در تشدید نیاز و خشکی محیط موثر است.
جنوب استان که وسعت متنوع اش را با دریای عمان گره زده‌است. این وادی دارای طبیعتی کوهستانی می‌باشد. مناطق جنوبی استان با توجه به مجاورت با دریای عمان و بهره‌گیری از بادهای موسمی اقلیم متفاوتی دارند. بالا بودن میانگین دما و پایین بودن نوسانات آن از مشخصه‌های اساسی اقلیم منطقه‌است. با توجه به پایین بودن بارش و عدم وجود منابع برفی کوهستانی اکثر جریانات رودخانه‌ای، موقتی و فصلی بوده و در بخش وسیعی از استان منابع محدود آبهای زیر زمینی تنها امکانات تأمین آب بشمار می‌آیند. وجود مخروط آتشفشانی تفتان با ۳۹۴۱ متر ارتفاع در شمال بلوچستان مرکزی، شرایط اقلیمی متنوع و جالبی را فراهم آورده‌است. با توجه به دوره آماری ۱۳۷۵- ۱۳۵۹ میانگین بارش سالیانه استان ۸/۱۳۹ میلی متر و میانگین دمای سالیانه ۶/۲۲ درجه سانتی گراد، می‌باشد.
شهرهای استان
آثار باستانی معروف
اقوام در سیستان و بلوچستان
لباس محلی
لباس محلی در بلوچستان بر می‌گردد به اقلیم و آب و هوای بلوچستان که حالت گرم و خشک دارد لباسشان هم را از قدیم‌الایام بیشتر برهمین اساس انتخاب کرده‌اند. پوشاک و لباس بلوچی نیز می‌تواند برای بررسی قدمت تاریخی این قوم و مطالعات فرهنگی و تبار شناسی مورد توجه قرار گیرد. لباس بلوچی، لباسی است که در یک منطقه بزرگ جغرافیایی از قدیم مورد استفاده مردم بوده است. مناطقی چون ناحیه سیستان و بلوچستان ایران، بخش‌هایی از خراسان (به خصوص جنوب آن)، بخش‌هایی از استان کرمان و هرمزگان، کشورهایی چون پاکستان، هندوستان، افغانستان و... از جمله نواحی هستند که مردمان ملبس به این لباس را در آنها مشاهده می‌کنیم. شباهت لباس برخی دیگر از اقوام ایرانی با لباس بلوچ به دلیل ریشه‌های مشترک مردمی، قومی، تبارشناسی، فرهنگی و تاریخی مردم ایران است.
گویش سیستانی
گویش سیستانی یکی از گویش های مهم زبان فارسی است که مردم سیستان بدان تکلم می کنند. این گویش هم اکنون به صورت عمده در منطقه سیستان ایران، نیمروز و فراه افغانستان، سرخس ایران، ترکمنستان و دشت گرگان جاری می باشد.
این گویش از یک سو بیشترین خویشاوندی واژگانی و دستوری را با گویش موجود و گذشته خراسانی و فراتر از آن با لهجه های مرده ماوراءالنهری وتاجیکی کنونی دارد و از سوی دیگر واژه های مشترک بسیار با بلوچی دارد که با توجه به پیوندهای تاریخی و پیوستگی های جغرافیایی و مهاجرتهای قومی و خویشاوندی طایفه ای، امری طبیعی می باشد.
سابقه تاریخی
فرهنگ نویسان، سیستانی را یکی از چهار زبان متروک پارسی یاد کرده‌اند. ابوریحان بیرونی در الصیدنه، چند لغت از زبان قدیم سیستانی آورده است. بسیاری از واژگان سیستانی از هزار سال پیش تاکنون تفاوت چندانی نکرده است. اگرچه اصل زبان که احیاناً همان سکزی است، پیش از این منقرض شده و تنها گویش آن باقی‌مانده است.
یک سرود دینی به گویش سیستانی باقی‌مانده است که به اواخر دوره ساسانی نسبت داده می شود. سرود آتشکده کرکویه یکی از زیباترین سرودهای مذهبی زرتشتیان سیستان بوده است که به هنگام روشن کردن آتشگاه ها، به آواز بلند خوانده می شده است.
خاستگاه
گویش سیستانی از گویشهای وابسته به زبانهای ایرانی غربی و از شاخه جنوبی آن است که به گروه زبانهای هندوایرانی تعلق دارند.
دکتر محمد معین در مقدمه کتاب برهان قاطع، گویش های سگزی و زاولی را زیرمجموعه زبانهای ایرانی قید کرده است.
نوشتار
گویش سیستانی هیچگاه یک زبان نوشتاری نبوده است، پس اثر مکتوبی که مستقلاً متعلق به گویش سیستانی باشد نیز وجود ندارد. در میان کتب ادبی به نوشتار سیستانی در صده اخیر نیز ناهماهنگی های بارزی در رسم الخط سیستانی به چشم می خورد. تلاش های اخیری که برای یکپارچه سازی رسم الخط سیستانی انجام شده است تاکنون با بی اقبالی مواجه شده است.
گونه های زبانی
چهار گونه فرعی می توان برای گویش سیستانی متصور شد که شامل گونه های زرگری، ادبی (ملّایی)، سیّدی و عربی می شود.
زرگری
در گونه زرگری، ساخت هجایی یک اصل زیربنایی بوده و گویش به هجاهای سازنده تقسیم می شود و پس از هر هجای اصلی، یک هجای تبعی با ساخت «ز+مصوت» ظاهر می شود. به عنوان مثال واژه پو (به معنی پا) به صورت پوزو تلفظ می شود.
ادبی
گونه ادبی سیستانی مورد کاربرد در مواردی از قبیل تقلید ادا، مداحی، متن خوانی، شبیه خوانی (تعزیه)، زبان ملایی و سخن گفتن از سر تأمل می باشد. این گونه از چند زاویه با گونه معیار گویش سیستانی در تفاوت می باشد، شامل: ساختمان تک واژ وجهی «می»، ساختمان تک واژ وجهی «ب»، جزء پیشین، ساختمان تک واژ نفی و نهی و تکیه فعل هایی که تک واژ «می» دارند.
سیدی
در گونه سیدی، واج «س» به جای واج نخست قرار گرفته و در پایان عبارت «واج نخست حذف شده + اِدی» افزوده می شود. مثلاً کتاب به ستابکدی تبدیل می شود.
عربی
گونه عربی تنها در میان طایفه شیخ (از طوایف سیستانی) دیده می شود و غالباً برای ایجاد ارتباط میان اعضای خانواده در حضور مهمان بیگانه به کار برده می شود و حالت خصوصی دارد. این گونه از لغات عربی بیشتری بهره می جوید.
زبان بلوچی
اولین محققی که لهجه‌های بلوچی را بیشتر بطور سیستماتیک مورد مطالعه قرارداد ویلهلم گیگر Wilhelm Geiger بود. او بلوچی را به دو لهجه اصلی تقسیم کرده و بلوچی شمالی (سرحدی) و بلوچی جنوبی (مکرانی) نامید. وی همچنین بلوچی جنوبی را به گروههای شرقی و غربی و بلوچی شمالی را به گروههای شمالی و جنوبی که بترتیب توسط طوایف لغاری Leghلri و مری Mari نمایندگی می‌شدند تقسیم کرد. گیگر برای نشان دادن تفاوت لغوی لهجه‌ها به این واقعیت اشاره می‌کند که بلوچی جنوبی به میزان بالایی از زبانهای هندی همسایه لغت اقتباس می‌کند در حالیکه بلوچی شمالی بیشتر دارای لغات اقتباس شده با ریشه فارسی می‌باشد.(ترجمه و نقل از جهانی (۸۹)) یکی دیگر از محققین لهجه‌های بلوچی “سر جرج گریرسون” Sir George Grierson می‌باشد. او لهجه‌های بلوچی را به شرقی و غربی تقسیم کرد. وی معتقد بود که بلوچی غربی در محدوده حکومتی بریتانیا دارای سه لهجه می‌باشد و آنهارا بر اساس منطقه عمده‌ای که در آن صحبت می‌شوند، لهجه کراچی karلči، کیچی kیči و پنجگوری panjguri نامید.
محقق برجسته دیگری که بصورت سیستماتیک لهجه‌های بلوچی را مطالعه کرده است پروفسور جوزف الفنبین Josef Elfenbein می‌باشد، او در کتاب “زبان بلوچی، لهجه شناسی بامتن” برای نشان دادن تفاوت بین لهجه‌های مختلف، لیستی شامل آواشناسی، دستور (صرف و نحو) و لغت تهیه کرده و آنرا بعنوان معیار مقایسه شباهت‌ها و تمایز لهجه‌ها بکار برده است.
مدارس دینی
این استان، یکی از استان‌هایی است که بیشترین مدارس علوم دینی اهل‌سنت را در خود جای داده است استان سیستان و بلوچستان است. در دوران پیش از انقلاب تعداد مدارس علمیه در استان سیستان و بلوچستان محدود بوده و حداکثر از تعداد انگشتان دو دست تجاوز نمی‌کرد و علاقمندان به تحصیل علوم دینی برای فراگیری این علوم اغلب به کشورهای هندوستان و پاکستان مهاجرت می‌کردند. کیفیت مدارس دینی نیز به دلیل محدودیت‌های مختلف و کمبود علمای برجسته در حد پایینی بود. پیش از انقلاب اسلامی در استان سیستان و بلوچستان 3 مدرسه دینی وجود داشت و اکنون 130 مدرسه دینی مخصوص برادران و 450 مدرسه دینی خواهران در استان در حال فعالیت هستند. با پیروزی انقلاب اسلامی و رشد روزافزون مدارس دینی در استان باعث شد طالبان علوم دینی از مهاجرت به کشورهای خارجی برای فراگیری علوم دینی بی‌نیاز گشته و مدارس متعددی در شهرهای مختلف استان راه‌اندازی گردید. هم اکنون تعداد مدارس دینی (مکاتب) و حوزه‌های علمیه در استان به بیش از 100واحد می‌رسد. رشد کیفی حوزه‌های علمیه باعث شده بسیاری از هموطنان اهل‌سنت از نقاط مختلف کشور و حتی کشور افغانستان و ایالت بلوچستان پاکستان برای تحصیل علوم دینی به مراکزدینی بلوچستان مراجعه کنند. تعداد محصلین علوم دینی در این استان 7000 نفر تخمین زده می‌شود، این در حالی است که رقم محصلین علوم دینی قبل از انقلاب در این استان از 300 نفر تجاوز نمی‌کرده است. هم اکنون عالی‌ترین سطوح دینی در حوزه‌های علمیه اهل‌سنت سیستان و بلوچستان تدریس می‌شود. در کنار مدارس علوم دینی اهل‌سنت در استان سیستان و بلوچستان موسسات و کانون‌های فرهنگی نیز فعال هستند. کتاب‌خانه‌های مجهز سالن‌های مطالعه خذمات بی‌نظیری را به اهل‌سنت ارائه می‌دهد.