حازم حسنین: تفاوت میان نسخه‌ها

ایشان دستیابی به [[وحدت اسلامی|وحدت]] را به ویژه در خصوص مسائل مهمی مانند زندانیان ضروری می‌دانست و اعتقاد داشت که مشارکت ملی به عنوان انگیزه وحدت ملی در ابتدا در سطح [[سازمان آزادی بخش فلسطین|سازمان آزادیبخش]] و سپس بقیه نهادها یک ضرورت است. در اندیشه وی اتحاد میان مردم [[فلسطین]] و حضور نیروهای وابسته به آن، آینده [[فلسطین]] و آرمان آن را رقم خواهد زد و آزادی [[فلسطین]] را زودتر تحقق خواهد بخشید.

وی معتقداست که راه حل مسئله [[فلسطین]] باید از بحر تا نهر (دریا تا رودخانه) در چهارچوب سیاسی کامل باشد و  راه حل‌های موقت را، به شرطی که موجب دست کشیدن از تمامیت ارضی [[فلسطین]] نباشد، می توان پذیرفت.

به باور ایشان، بازگشت آوارگان امکان پذیر بوده و آن با راه حل جامع بحران [[فلسطین]] مرتبط است، با این حال، راه حل مرحله ای که در آن آوارگان به سرزمین های سال 1967 و سپس به خانه های خود که در سال 1948 از آنجا آواره شده بودند، بازگردند، اشکالی ندارد. از نظر وی، پیش‌بینی آینده مسئله [[فلسطین]] در حال حاضر دشوار است، زیرا شرایط آن به چند چیز مرتبط است، از جمله: رفتار اشغالگران، قدرت مقاومت در بازدارندگی از اشغال، قدرت [[فلسطین|فلسطینی‌ها]] و قدرت نظام [[فلسطین]] و توانایی او در غلبه بر اختلافاتش.

حسنین معتقد است که [[فلسطین]] فاقد یک نظام سیاسی به معنای حرفه ای یا علمی است و سیستم فعلی ناقص است. [[کرانه باختری]] توسط یک مرجع تحت اشغال اداره می شود و جنبش حماس در [[غزه]] در یک دولت ناقص در نتیجه محاصره حکومت می‌کند.

در اندیشه ایشان، آنچه را که در دهه گذشته در جهان عرب رخ داده و با [[بهار عربی]] توصیف می‌شود، به دلیل کودتا توسط نهادها و شخصیت‌های ضعیف به یک توطئه تبدیل شده است.