پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">پرونده:Bonyade-esra.jpg|جایگزین=پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن|بندانگشتی|...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۱۴
| نام موسسه | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
|---|---|
| نام موسس | وابسته به دفتر تبلیغات |
| مدیر مسئول | نجف لک زایی |
| تاریخ تاسیس | 1384 ه.ش. |
| کشور | ایران |
| استان | قم |
| شهر | قم |
| آدرس | خیابان معلم نبش چهار راه شهدا |
| وبسایت | http://isca.ac.ir |
پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی (isca)، وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، که از سال 1363 با عنوان «مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی» فعالیت خود را آغاز کرد، در سال 1384 با مجوز قطعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تأسیس شد. پژوهشگاه نهادی حوزوی، انقلابی، پژوهشی و علمی است كه با ايفای نقش واسط فعال ميان حوزه‌های علميه با نيازهای دينی مردم و نظام اسلامی به «تبيين و گسترش باور، بينش و ارزش‌های اسلامی و انقلابی» و «تعميق و توسعه دانش و معرفت اسلامی» می پردازد.
اهداف تأسیس مؤسسه
- تبیین معارف ناب اسلامی و پالایش فرهنگ دینی از پیرایه‌های جمود و التقاط؛ [۱] [۲]
- تبیین نظام‌مند اسلام و ارائه الگوهای كارآمد فردی و اجتماعی متناسب با نیازهای جهان معاصر از طریق توسعه، تعمیق و توانمندسازی علوم اسلامی؛
- تأمین پشتوانه‌های علمی و نظری برای نظام بخشی وكارآمدسازی حكومت دینی و انقلاب اسلامی.
اهم فعالیت
تسهیل دسترسی قرآن پژوهان و اساتید علوم و معارف قرآنی به منابع قرآنی با تدوین تفسیرهای جامع ( ترتیبی و موضوعی مسئله محور) و تدوین متون آموزشی، ترجمه های گوناگون، دایره المعارف‌ها و فرهنگنامه های قرآنی.
تولیدات و فعالیت مؤسسه
پرتال جامع علوم و معارف قرآن
پرتال نشریات
دانشنامه اهل بیت
نشر دیجیتال پژوهان
کتابخانه دیجیتال پژوهشگاه
کتابخانه پژوهشگاه
پایگاه مدیریت اسلامی
ویکی علوم اسلامی
فروشگاه کتاب
کتابخانه دیجیتال پژوهشگاه
پی نوشت مقاله
- ↑ التقاط از ریشه «ل ق ط» بر وزن افتعال و به معنای برچیدن، از زمین برگرفتن، بخشی از گفتار یا سخن کسی را گرفتن و مانند آن است.
- ↑ التقاط در فلسفه ، مکتبی است که به جای تعقل و نقد افکار فلسفی، فرضیه‌ها، نظریات و افکار غیر متجانس را گرد می‌آورد تا از مجموع آن‌ها مکتبی فلسفی بسازد، ازاین‌رو حاوی تحریف نیز هست -التقاطیون گروهی از فلاسفه بودند که درصدد جمع میان گفته‌های پیشینیان و وفق دادن آرای آن‌ها با یکدیگر بوده یا از هر طایفه از قدما قولی را گرفته و در واقع در حکمت التقاط کرده و فلسفه مختلطی فراهم آورده‌اند.