وحدت و همگرایی (کتاب): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== فصل سوم == | == فصل سوم == | ||
در فصل سوم با عنوان «وحدت از نگاه متفكران شیعی» اندیشه چهار نفر از مصلحان بزرگ ایرانی و شیعی معاصر پیرامون همدلی و وحدت به رشته تحریر درآمده است. این چهار مصلح بزرگ عبارتاند از: ١ـ [[سید جمال الدین اسد آبادی|سید جمال الدین اسدآبادی]] كه آغازگر همدلی جدی سنی و شیعه بوده و رویكرد همگرایانه او به نحوی از مسئله تجدد متأثر است؛ ٢ـ [[سید حسین بروجردی|آیتاللهالعظمی بروجردی]] كه با رویكردی سنتی به وحدت شیعه و سنی عشق میورزید؛ ٣ـ [[امام خمینی]] كه هم در نظر به صورت جدی به وحدت ایرانیان و وحدت پیروان مذاهب شیعه و سنی معتقد بود و هم در عمل در این مسیر گامهای اساسی برداشت؛ ٤ـ [[مرتضی مطهری|استاد مطهری]]، شاگرد برجسته امام خمینی كه هم منادی وحدت ملی و هم مقوم انسجام مذهبی بود. اندیشه این چهار متفكر در سه مقاله «همگرایی شیعه با اهل سنت مقایسه دو رویكرد: سید جمالالدین اسدآبادی و آیتاللهالعظمی بروجردی»، «كتاب و عترت از دیدگاه امام خمینی» و مطهری و رویكردی همگرایانه در مباحث اعتقادی» بررسی شده است. | در فصل سوم با عنوان «وحدت از نگاه متفكران شیعی» اندیشه چهار نفر از مصلحان بزرگ ایرانی و شیعی معاصر پیرامون همدلی و وحدت به رشته تحریر درآمده است. این چهار مصلح بزرگ عبارتاند از: ١ـ [[سید جمال الدین اسد آبادی|سید جمال الدین اسدآبادی]] كه آغازگر همدلی جدی سنی و شیعه بوده و رویكرد همگرایانه او به نحوی از مسئله تجدد متأثر است؛ ٢ـ [[سید حسین بروجردی|آیتاللهالعظمی بروجردی]] كه با رویكردی سنتی به وحدت شیعه و سنی عشق میورزید؛ ٣ـ [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]] كه هم در نظر به صورت جدی به وحدت ایرانیان و وحدت پیروان مذاهب شیعه و سنی معتقد بود و هم در عمل در این مسیر گامهای اساسی برداشت؛ ٤ـ [[مرتضی مطهری|استاد مطهری]]، شاگرد برجسته امام خمینی كه هم منادی وحدت ملی و هم مقوم انسجام مذهبی بود. اندیشه این چهار متفكر در سه مقاله «همگرایی شیعه با اهل سنت مقایسه دو رویكرد: سید جمالالدین اسدآبادی و آیتاللهالعظمی بروجردی»، «كتاب و عترت از دیدگاه امام خمینی» و مطهری و رویكردی همگرایانه در مباحث اعتقادی» بررسی شده است. | ||
== فصل چهارم == | == فصل چهارم == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۹
وحدت و همگرایی | |
---|---|
پدیدآوران | محمّد منصور نژاد |
زبان اصلی | فارسی |
سال نشر | 1378 ش |
ناشر | مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی |
وحدت و همگرایی كتابی است دربردارنده مقالات و نوشتارهای مختلفی از مؤلف که در سالهای متمادی با رویكردی هم گرایانه و وحدتجویانه در مناسبتهای مختلف و كه در چهار فصل تنظیم شده است؛
فصل اول
فصل اول با عنوان «وحدت در سنت و سیره معصومین علیهمالسلام» مشتمل بر سه بحث زیر است: وحدت و مبعث، رفتار پیامبر صلی الله علیه و آله با پیروان ادیان و زمینههای انسجام مذهبی در صحیفه سجادیه كه پتانسیل نصوص معتبری چون «صحیفه سجادیه» را برای تقویت انسجام مذهبی تبیین میكند.
فصل دوم
عنوان فصل دوم «دین و وحدت ملی، فرهنگ دینی و انسجام اسلامی» است كه پتانسیلهای فرهنگ دینی برای ایجاد انسجام ملی را مورد توجه و بررسی قرار داده و در مقاله «بررسی ریشههای همگرایی بین اهل كتاب با سایر ایرانیان در دفاع مقدس» به خوبی نشان میدهد كه دین اسلام در كنار سایر عوامل، در عمل سبب هم-گرایی و همدلی همه ایرانیان برای دفاع از مرز و بوم كشورشان گردیده است.
فصل سوم
در فصل سوم با عنوان «وحدت از نگاه متفكران شیعی» اندیشه چهار نفر از مصلحان بزرگ ایرانی و شیعی معاصر پیرامون همدلی و وحدت به رشته تحریر درآمده است. این چهار مصلح بزرگ عبارتاند از: ١ـ سید جمال الدین اسدآبادی كه آغازگر همدلی جدی سنی و شیعه بوده و رویكرد همگرایانه او به نحوی از مسئله تجدد متأثر است؛ ٢ـ آیتاللهالعظمی بروجردی كه با رویكردی سنتی به وحدت شیعه و سنی عشق میورزید؛ ٣ـ امام خمینی كه هم در نظر به صورت جدی به وحدت ایرانیان و وحدت پیروان مذاهب شیعه و سنی معتقد بود و هم در عمل در این مسیر گامهای اساسی برداشت؛ ٤ـ استاد مطهری، شاگرد برجسته امام خمینی كه هم منادی وحدت ملی و هم مقوم انسجام مذهبی بود. اندیشه این چهار متفكر در سه مقاله «همگرایی شیعه با اهل سنت مقایسه دو رویكرد: سید جمالالدین اسدآبادی و آیتاللهالعظمی بروجردی»، «كتاب و عترت از دیدگاه امام خمینی» و مطهری و رویكردی همگرایانه در مباحث اعتقادی» بررسی شده است.
فصل چهارم
فصل چهارم با عنوان «وحدت از راه گفت وگو و دعوت» با مقاله «زمینههای ایجاد وحدت اسلامی از طریق گفتوگوی بین تمدنی» آغاز میشود، و مقاله دیگر با عنوان «اصل گفتوگو و دعوت در روابط بینالملل از نگاه اسلامی» نگاهی به سطح فراتر از جهان اسلام دارد و غیر مسلمانان ر ا از راه گفتوگو به تقارب و تعامل و نزدیکی میخواند.