۸۹٬۲۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' می پ' به ' می‌پ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عربستان به این دلیل که زادگاه دین مقدس اسلام است | عربستان به این دلیل که زادگاه دین مقدس اسلام است دگرگونی‌های زیادی در آن واقع شده و جنبش‌ها و اندیشه‌های بسیاری در این سرزمین رشد و پس از آن به دورترین نقاط عالم پراکنده شده‌اند. | ||
== جنبش وهابیت در عربستان == | == جنبش وهابیت در عربستان == | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
با تمام این سختی‌ها، دست از باورهای خرافی خود برنداشت و سرانجام پس از درگذشت پدرش ـ که مخالف عقاید او بود ـ به عربستان برگشت و در سال 1153 آشکارا به تبلیغ دیدگاه‌هایش پرداخت. اصول کلی دعوت او، بنابر ادعایش، مبارزه با نوآوری و خرافه در اسلام و بازگشت به سنت‌های واقعی آن بود. | با تمام این سختی‌ها، دست از باورهای خرافی خود برنداشت و سرانجام پس از درگذشت پدرش ـ که مخالف عقاید او بود ـ به عربستان برگشت و در سال 1153 آشکارا به تبلیغ دیدگاه‌هایش پرداخت. اصول کلی دعوت او، بنابر ادعایش، مبارزه با نوآوری و خرافه در اسلام و بازگشت به سنت‌های واقعی آن بود. | ||
«محمد بن عبدالوهاب» که جنبش وهابیت را پایه‌ریزی کرد، پیرو باورهای تند «[[ابن حنبل]]» و «[[ابن تیمیه]]» بود و خود را پیرو قرآن و سنت قلمداد می‌کرد و بسیاری از باورهای اسلامی و حتی تفاسیر و زیارت قبر | «محمد بن عبدالوهاب» که جنبش وهابیت را پایه‌ریزی کرد، پیرو باورهای تند «[[ابن حنبل]]» و «[[ابن تیمیه]]» بود و خود را پیرو قرآن و سنت قلمداد می‌کرد و بسیاری از باورهای اسلامی و حتی تفاسیر و زیارت قبر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را قبول نداشت و به عنوان بدعت رد می‌کرد. «علاوه بر این، او مشروعیت سلاطین [[عثمانی]] را منکر شد و در راه طرفداری شدید از عقاید و اعمال پیامبر وعظ می‌کرد. او استفاده از تسبیح، تنباکو، شراب و اجناس لوکس و زیارت اماکن مقدس (زیارتگاه ها) را ممنوع اعلام کرد. پیروان شیخ با توجه به تأکید کلی او بر یگانگی مطلق خدا، موحدین نامیده می‌شدند و در خارج از عربستان نیز به وهابی‌ها معروفند.» | ||
دعوت «عبدالوهاب» در ابتدا با مخالفت مردم نجد مواجه شد، ولی در درازمدت بسیاری به آن رو آوردند. در سال 1158 (1746 م) امیر نجد «محمد بن سعود» دعوت او را پذیرفت و بالاخره وهابیون، نجد را تصرف کردند. با سقوط نجد، زمینه برای گسترش آیین وهابیت در سراسر عربستان آماده شد. از این نکته نباید غفلت کرد که غیر از «محمد بن سعود» و «سعود بن عبدالعزیز»، امرای بعدی نجد و عربستان نیز، نقش مهمی در گسترش وهابیت داشتند. آنها با حمله، ضرب زور و سرنیزه، همسایگان خود را وادار به قبول وهابیت می‌کردند. به طوری که وهابیت بعد از سلطه بر تمام عربستان، در سال 1803 میلادی، نفوذ خود را در خلیج فارس گسترش داد. | دعوت «عبدالوهاب» در ابتدا با مخالفت مردم نجد مواجه شد، ولی در درازمدت بسیاری به آن رو آوردند. در سال 1158 (1746 م) امیر نجد «محمد بن سعود» دعوت او را پذیرفت و بالاخره وهابیون، نجد را تصرف کردند. با سقوط نجد، زمینه برای گسترش آیین وهابیت در سراسر عربستان آماده شد. از این نکته نباید غفلت کرد که غیر از «محمد بن سعود» و «سعود بن عبدالعزیز»، امرای بعدی نجد و عربستان نیز، نقش مهمی در گسترش وهابیت داشتند. آنها با حمله، ضرب زور و سرنیزه، همسایگان خود را وادار به قبول وهابیت می‌کردند. به طوری که وهابیت بعد از سلطه بر تمام عربستان، در سال 1803 میلادی، نفوذ خود را در خلیج فارس گسترش داد. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
در اوایل قرن نوزدهم شهرهای [[سوریه]]، [[عراق]] و [[فلسطین]] مورد هجوم وهابیان قرار گرفت، به ویژه دو شهر مقدس [[کربلا]] و [[نجف]] از حملات وهابیان در امان نماند و بین سال‌های 1216 ـ 1225 چندین بار مورد شدیدترین تهاجمات واقع شد. وهابیان که از همان آغاز با عقاید شیعیان به مخالفت برخاستند، بعد از خراب کردن گنبد و بارگاه ائمه شیعه، اشیای قیمتی آنها را چپاول کردند. یکی از نویسندگان وهابی درباره حمله وهابیان در سال 1216 به کربلا می‌نویسد: «به زور وارد شهر شدند. بیشتر مردم را در کوچه و بازار و خانه ها به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنایم فراوان از شهر خارج شدند و در آبی به نام ابیض گرد آمدند. خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سواره دو سهم قسمت کرد.» | در اوایل قرن نوزدهم شهرهای [[سوریه]]، [[عراق]] و [[فلسطین]] مورد هجوم وهابیان قرار گرفت، به ویژه دو شهر مقدس [[کربلا]] و [[نجف]] از حملات وهابیان در امان نماند و بین سال‌های 1216 ـ 1225 چندین بار مورد شدیدترین تهاجمات واقع شد. وهابیان که از همان آغاز با عقاید شیعیان به مخالفت برخاستند، بعد از خراب کردن گنبد و بارگاه ائمه شیعه، اشیای قیمتی آنها را چپاول کردند. یکی از نویسندگان وهابی درباره حمله وهابیان در سال 1216 به کربلا می‌نویسد: «به زور وارد شهر شدند. بیشتر مردم را در کوچه و بازار و خانه ها به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنایم فراوان از شهر خارج شدند و در آبی به نام ابیض گرد آمدند. خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سواره دو سهم قسمت کرد.» | ||
دولت [[وهابی]] عربستان در اوایل قرن نوزدهم، سخت به چپاول و تاراجگری رو آورده بود و کشورهای همسایه هر از چندگاهی، مورد تجاوز و دستبرد وهابیون قرار می‌گرفتند. در این هنگام «[[محمدعلی پاشا]]»، حاکم مصر به دستور دولت عثمانی به عربستان که کلید فتح سوریه و عراق به شمار می‌آمد در سال (1811 م.) 1266 ق حمله کرد و به | دولت [[وهابی]] عربستان در اوایل قرن نوزدهم، سخت به چپاول و تاراجگری رو آورده بود و کشورهای همسایه هر از چندگاهی، مورد تجاوز و دستبرد وهابیون قرار می‌گرفتند. در این هنگام «[[محمدعلی پاشا]]»، حاکم مصر به دستور دولت عثمانی به عربستان که کلید فتح سوریه و عراق به شمار می‌آمد در سال (1811 م.) 1266 ق حمله کرد و به لشکرکشی‌های وهابیان پایان داد و آنان سرکوب شدند. | ||
== نفوذ جنبش وهابیت در عربستان == | == نفوذ جنبش وهابیت در عربستان == | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
در حال حاضر تفکر وهابیت در عربستان نیز جذابیت خود را از دست داده است و تضاد در درون جامعه عربستان افزایش پیدا کرده، گرایش‌های سنتی، سلفی و اسلامی غیروهابی و لیبرال مذهبی و نیز تجددخواهی و غرب‌زدگی در حال رشد و یا در رویارویی با یکدیگرند. | در حال حاضر تفکر وهابیت در عربستان نیز جذابیت خود را از دست داده است و تضاد در درون جامعه عربستان افزایش پیدا کرده، گرایش‌های سنتی، سلفی و اسلامی غیروهابی و لیبرال مذهبی و نیز تجددخواهی و غرب‌زدگی در حال رشد و یا در رویارویی با یکدیگرند. | ||
در سیاست‌های داخلی و خارجی رژیم عربستان، به عنوان پشتیبان وهابیت، از اوایل دهه هفتاد به این سو تغییر اساسی به وجود آمده است. حاکمان آل‌سعود با جلوگیری از | در سیاست‌های داخلی و خارجی رژیم عربستان، به عنوان پشتیبان وهابیت، از اوایل دهه هفتاد به این سو تغییر اساسی به وجود آمده است. حاکمان آل‌سعود با جلوگیری از تندروی‌های گروه‌های وهابی، سعی می‌کنند که راه محافظه‌کارانه و مورد پسند آمریکا و غرب را در پیش بگیرند. بنابراین جنبش وهابیت به عنوان یک حرکت واپس گرایانه، سلفی و ناتوان از پاسخگویی به نیازهای امروز جامعه، آخرین نفس‌های خود را می‌کشد. | ||
== جنبش اسلامی جزیرة العرب == | == جنبش اسلامی جزیرة العرب == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
مردم عربستان از این وضعیت ناراضی هستند و بارها در برابر حکومت آل‌سعود قیام کرده‌اند که متأسفانه در هر بار بی‌رحمانه به دست مزدوران رژیم حاکم و اربابان خارجی آنها سرکوب گردیدند. از جمله در سال 1953، مردم در ستیز با بی‌عدالتی در کشور اعتصاب کردند و این اعتصاب دو هفته به طول انجامید، خاندان آل‌سعود با استفاده از پایگاه آمریکا در «ظهران» مردم بی دفاع را سرکوب و تعداد زیادی از رهبران دینی و روشن فکران را کشته و اسیر کردند. این فشارها هیچ وقت نتوانست روحیه آزادی خواهی مردم شبه جزیره عربستان را از بین ببرد. برای همین، شورش‌های اعتراض‌آمیز همواره در استان‌های شرقی این کشور که محل زندگی شیعیان است، ادامه داشته است. | مردم عربستان از این وضعیت ناراضی هستند و بارها در برابر حکومت آل‌سعود قیام کرده‌اند که متأسفانه در هر بار بی‌رحمانه به دست مزدوران رژیم حاکم و اربابان خارجی آنها سرکوب گردیدند. از جمله در سال 1953، مردم در ستیز با بی‌عدالتی در کشور اعتصاب کردند و این اعتصاب دو هفته به طول انجامید، خاندان آل‌سعود با استفاده از پایگاه آمریکا در «ظهران» مردم بی دفاع را سرکوب و تعداد زیادی از رهبران دینی و روشن فکران را کشته و اسیر کردند. این فشارها هیچ وقت نتوانست روحیه آزادی خواهی مردم شبه جزیره عربستان را از بین ببرد. برای همین، شورش‌های اعتراض‌آمیز همواره در استان‌های شرقی این کشور که محل زندگی شیعیان است، ادامه داشته است. | ||
در سال 1952 اولین تشکل سیاسی مربوط به شیعیان به وجود آمد و رهبری آن را «محمد الحبشی» بر عهده داشت، ولی دولت سعودی هرگز آن را به رسمیت نشناخت و حتی آن را غیرقانونی اعلام کرد. اعتراض شیعیان در شبه جزیره، در آغاز بیشتر به شکل تظاهرات صورت می‌گرفت که در اثر بی توجهی دولت به خواسته‌های آنان، بین سال‌های 1970 ـ 1982 به خشونت گراییده و از شدت بیشتری برخوردار شد. تظاهرات و | در سال 1952 اولین تشکل سیاسی مربوط به شیعیان به وجود آمد و رهبری آن را «محمد الحبشی» بر عهده داشت، ولی دولت سعودی هرگز آن را به رسمیت نشناخت و حتی آن را غیرقانونی اعلام کرد. اعتراض شیعیان در شبه جزیره، در آغاز بیشتر به شکل تظاهرات صورت می‌گرفت که در اثر بی توجهی دولت به خواسته‌های آنان، بین سال‌های 1970 ـ 1982 به خشونت گراییده و از شدت بیشتری برخوردار شد. تظاهرات و اعتراض‌های شیعیان که از سوی «سازمان انقلاب اسلامی شبه جزیره عربستان» سازمان دهی می‌شد، معمولاً در ماه‌های محرم به خشونت می‌گرایید. پادشاهی سعودی برای سرکوب این شورش‌ها، گارد ملی خود را به [[قطیف]] و [[سیحات]] می‌فرستاد تا قیام شیعیان را سرکوب نماید. | ||
در محرم 1400 ق تظاهرات بزرگی در شهر مکه راه افتاد، ده ها هزار تظاهر کننده کوس رسوایی رژیم را کوبیدند. در این تظاهرات مردم [[جزیره العرب]] خواستار سرنگونی حکومت دست نشانده آمریکا در این کشور و برپایی نظام جمهوری اسلامی شدند. راهپیمایان، یکصدا از انقلاب اسلامی و [[امام خمینی]] رحمه الله پشتیبانی نمودند. رژیم آل‌سعود این بار نیز تظاهر کنندگان را با سنگدلی تمام به رگبار مسلسل بست و ده ها هزار نفر از انقلابیون شهید، زخمی و اسیر شدند. | در محرم 1400 ق تظاهرات بزرگی در شهر مکه راه افتاد، ده ها هزار تظاهر کننده کوس رسوایی رژیم را کوبیدند. در این تظاهرات مردم [[جزیره العرب]] خواستار سرنگونی حکومت دست نشانده آمریکا در این کشور و برپایی نظام جمهوری اسلامی شدند. راهپیمایان، یکصدا از انقلاب اسلامی و [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] رحمه الله پشتیبانی نمودند. رژیم آل‌سعود این بار نیز تظاهر کنندگان را با سنگدلی تمام به رگبار مسلسل بست و ده ها هزار نفر از انقلابیون شهید، زخمی و اسیر شدند. | ||
=رابطه فکری گروه‌های سیاسی عربستان و انقلاب اسلامی ایران= | =رابطه فکری گروه‌های سیاسی عربستان و انقلاب اسلامی ایران= | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
ب ـ مصادره اموال خاندان آل‌سعود، محاکمه آنان و برقراری عدالت اجتماعی؛ | ب ـ مصادره اموال خاندان آل‌سعود، محاکمه آنان و برقراری عدالت اجتماعی؛ | ||
ج ـ قطع صدور نفت به آمریکا به دلیل سیاست‌های | ج ـ قطع صدور نفت به آمریکا به دلیل سیاست‌های اسلام‌ستیزی که دارد؛ | ||
د ـ اخراج تمامی نظامیان و مستشاران خارجی از عربستان. | د ـ اخراج تمامی نظامیان و مستشاران خارجی از عربستان. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
[[رده:جنبش‌ها]] | [[رده:جریان‌ها و جنبش‌ها]] | ||
[[رده:عربستان سعودی]] | [[رده:عربستان سعودی]] | ||