احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم.jpg |جایگزین=احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم|احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم
!نام
| تصویر = احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم.jpg
!احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم
| نام =  
|-
| نام‌های دیگر =
|زاده
| سال تولد =
|نیمه اول سده چهارم هجری • طبرستان
| تاریخ تولد = نیمه اول سده چهارم هجری
|-
| محل تولد = طبرستان
|درگذشت
| سال درگذشت =
|حدود 330هجری طبرستان
| تاریخ درگذشت = حدود 330هجری
|-
| محل درگذشت = طبرستان
|شاگردان
| استادان = 
|احمدبن حسن هارونی • یحیی بن حسن هارونی
| شاگردان = احمدبن حسن هارونی  
|-
| دین = [[اسلام]]
|آثار
| مذهب = [[تشیع]]
|ندارد
| آثار = 
|-
| فعالیت‌ها =
|[[دین]] و [[مذهب]]
| وبگاه =
|[[اسلام]] • [[تشیع]]
}}
|-
|}
</div>
 
'''احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم'''، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند [[شیعی]] در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب [[حسن مثنی]] فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام است. در [[طبرستان]] دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
'''احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم'''، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند [[شیعی]] در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب [[حسن مثنی]] فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام است. در [[طبرستان]] دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.


=معرفی اجمالی=
== معرفی اجمالی ==
 
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام است. ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها [[احمدبن یحیی]] معروف به امام مهدی(م836ق) نویسنده [[كتاب ریاض الفكر|کتاب ریاض الفکر]] نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید که وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است که وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند [[ری]]، [[قم]]، [[بغداد]] و [[كوفه|کوفه]]) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. [[علی بن عبیدالله رازی|شیخ منتجب ‏الدین بن بابویه]](م585ق) در کتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‌‏کند که راویان آن در ری و آمل این روایات را نقل کرده و در سند [[حدیث]]، کسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‌رسد فرد مذکور همان صاحب شرح ‏حال است که در مازندران و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام است. ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها [[احمدبن یحیی]] معروف به امام مهدی(م836ق) نویسنده [[كتاب ریاض الفكر|کتاب ریاض الفکر]] نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید که وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است که وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند [[ری]]، [[قم]]، [[بغداد]] و [[كوفه|کوفه]]) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. [[شیخ منتجب ‏الدین بن بابویه]](م585ق) در کتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‌‏کند که راویان آن در ری و [[آمل]] این روایات را نقل کرده و در سند [[حدیث]]، کسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‌رسد فرد مذکور همان صاحب شرح ‏حال است که در [[مازندران]] و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.
 
=شاگردان=


== شاگردان ==
خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند.
خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند.


=آثار=
== آثار ==
 
اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
اثر تألیفی از او گزارش نشده است.



نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۹

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم.jpg
اطلاعات شخصی
روز تولدنیمه اول سده چهارم هجری
محل تولدطبرستان
روز درگذشتحدود 330هجری
محل درگذشتطبرستان
دیناسلام، تشیع
شاگرداناحمدبن حسن هارونی

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام است. در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.

معرفی اجمالی

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام است. ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها احمدبن یحیی معروف به امام مهدی(م836ق) نویسنده کتاب ریاض الفکر نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید که وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است که وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. شیخ منتجب ‏الدین بن بابویه(م585ق) در کتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‌‏کند که راویان آن در ری و آمل این روایات را نقل کرده و در سند حدیث، کسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‌رسد فرد مذکور همان صاحب شرح ‏حال است که در مازندران و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.

شاگردان

خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند.

آثار

اثر تألیفی از او گزارش نشده است.

منابع

  1. الاربعون حدیثاً، صص28 و82؛
  2. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص17.