ابن الجزری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:الجزری.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|نسخه خطی یکی از تالیفاتش به نام الجعرانة]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = {{ فهرست جعبه افقی|ابن الجزری| شیخ مشایخ قراء|ابوالخیر}}
!نام
| تصویر =عالمان اهل سنت.jpg
!شمس‌الدين‌ محمدبن‌ محمد بن‌ يوسف‌ الجزری الدمشقی العمری الشیرازی الشافعی
| نام = شمس‌الدين‌ محمدبن‌ محمد بن‌ يوسف‌
|-
| نام‌های دیگر = ابن الجزری
|نام‎های دیگر
| سال تولد = 751 ق
|ابن الجزری
| تاریخ تولد = 25 رمضان
|-
| محل تولد =  جزیره ابن عمر در [[ترکیه]]
|درگذشت
| سال درگذشت = 833 ق
|833ق
| تاریخ درگذشت =
|}
| محل درگذشت = [[مراکش]]
</div>
| استادان =
'''شمس‌الدين‌ محمدبن‌ محمد بن‌ يوسف‌''' معروف به '''ابن الجزری''' (751 - 833 هـ) شیخ مشایخ قراء امام [[شافعی]] و دارای جایگاه کم‌نظیر در علوم لحن و فنون قرائت تا اینکه به مقام امام القراء رسید. ابن جزری نه تنها در قرائت و قرائت عالم بود، بلکه در علوم مختلف مانند [[تفسیر]]، [[حدیث]]، [[فقه]]، اصول، [[توحید]]، بلاغت، صرف و نحو، لغت و غیره نیز صاحب‌نظر بود. او برای گسترش علم به انطاکیه و سپس به بورسای [[ترکیه]] سفر کرد و هنگامی که نزاع تیموریان با رومیان درگرفت، به منطقه ماوراء‌النهر و سپس به شیراز در [[ایران]] سفر کرد و افراد زیادی از محضر او بهره بردند.
| شاگردان =
| دین = [[اسلام]]  
| مذهب = [[سنی]]
| آثار =
| فعالیت‌ها ={{فهرست جعبه افقی |}} 
| وبگاه =
}}


=نسب=
'''شمس‌الدين‌ محمدبن‌ محمد بن‌ يوسف‌''' معروف به '''ابن الجزری'''  شیخ مشایخ قراء امام [[شافعی]] و دارای جایگاه کم‌نظیر در علوم لحن و فنون قرائت تا اینکه به مقام امام القراء رسید. ابن جزری نه تنها در قرائت و قرائت عالم بود، بلکه در علوم مختلف مانند [[تفسیر]]، [[حدیث]]، [[فقه]]، اصول، [[توحید]]، بلاغت، صرف و نحو، لغت و غیره نیز صاحب‌نظر بود. او برای گسترش علم به انطاکیه و سپس به بورسای [[ترکیه]] سفر کرد و هنگامی که نزاع تیموریان با رومیان درگرفت، به منطقه ماوراء‌النهر و سپس به شیراز در [[ایران]] سفر کرد و افراد زیادی از محضر او بهره بردند.


==نسب==
محمد بن محمد بن محمد بن علی بن یوسف الجزری الدمشقی العمری الشیرازی الشافعی و کنیه او ابوالخیر و معروف به ابن جزری آن را به الجزری نسبت دادند که در المنح الفکریه نوشته شیخ ملاعلی القاری آمده است.
محمد بن محمد بن محمد بن علی بن یوسف الجزری الدمشقی العمری الشیرازی الشافعی و کنیه او ابوالخیر و معروف به ابن جزری آن را به الجزری نسبت دادند که در المنح الفکریه نوشته شیخ ملاعلی القاری آمده است.
   
   
خط ۲۰: خط ۲۷:
منطقه‌ای در شمال موصل که اطراف آن را رود دجله مانند هلال احاطه کرده است و مراد از ابن عمر منسوب به عبدالعزیز بن عمر مردی از اهل برقعید است و آن را بنا کرد و به او نسبت داده می‌شود. أبوالولید بن الشحنة الحنفی در تاریخ خود «روضة المناظر فی علم الأوائل والأواخر» به این امر تصریح کرده است. در کتاب الفوائد التجویدیة فی شرح المقدمة الجزریة آمده است مربوط به جزیره ابن عمر بن الخطاب ثعلبی در حدود سال 961 میلادی و بندر ارمنیان بوده است.
منطقه‌ای در شمال موصل که اطراف آن را رود دجله مانند هلال احاطه کرده است و مراد از ابن عمر منسوب به عبدالعزیز بن عمر مردی از اهل برقعید است و آن را بنا کرد و به او نسبت داده می‌شود. أبوالولید بن الشحنة الحنفی در تاریخ خود «روضة المناظر فی علم الأوائل والأواخر» به این امر تصریح کرده است. در کتاب الفوائد التجویدیة فی شرح المقدمة الجزریة آمده است مربوط به جزیره ابن عمر بن الخطاب ثعلبی در حدود سال 961 میلادی و بندر ارمنیان بوده است.


=تولد و تربیت=
==تولد و تربیت==
او در روز جمعه شب شنبه 25 رمضان سال 751 ق، در خط القصاعین [[شام]] متولد شد. پدرش تاجر بود و تا چهل سالگی فرزندی نداشت. تا اینکه خداوند محمد را به او داد که کودکی بسیار باهوش بود و در 13 سالگی حافظ [[قرآن]] شد. او به علوم قرائات روی آورد و از نوابغ زمان خود در این علم و علمای شام و [[مصر]] و [[حجاز]] به صورت فردی و جمعی با استفاده از مطالب کتاب‌های فراوانی چون شاطبیة، التیسیر، الکافی، العنوان، الإعلان، المستنیر، التذکرة، التجرید و دیگر کتب مهم و مرجع استفاده نمود.
==اساتید==
اساتید وی در دمشق شخصیت های زیر بوده اند:
* أبومحمد عبدالوهاب بن السلار.
* أحمد بن إبراهیم الطحان.
* أبوالمعالی محمد بن أحمد اللبان.
* أحمد بن رجب.
* أبو یوسف أحمد بن الحسین الکفری الحنفی.
* أبوالفداء إسماعیل بن کثیر صاحب التفسیر المعروف، و او اولین شخصی بود که به ابن جزری اجازه فتوا و تدریس را در سال 774 هـ داد.


او در روز جمعه شب شنبه 25 رمضان سنة 751 هـ موافق با 30 نوامبر 1350م در خط القصاعین [[شام]] متولد شد. پدرش تاجر بود و تا چهل سالگی فرزندی نداشت. تا اینکه خداوند محمد را به او داد که کودکی بسیار باهوش بود و در 13 سالگی حافظ [[قرآن]] شد. او به علوم قرائات روی آورد و از نوابغ زمان خود در این علم و علمای شام و [[مصر]] و [[حجاز]] به صورت فردی و جمعی با استفاده از مطالب کتاب‌های فراوانی چون شاطبیة، التیسیر، الکافی، العنوان، الإعلان، المستنیر، التذکرة، التجرید و دیگر کتب مهم و مرجع استفاده نمود.
اساتید وی در دمشق شخصیت های زیر بوده اند:
* أبوبکر عبدالله بن الجندی.
* أبوعبدالله محمد بن الصائغ.
* أبومحمد عبدالرحمن بن البغدادی.
* عبدالوهاب القروی.
* ضیاءالدین سعدالله القزوینی.  
* صلاح‌الدین محمد بن إبراهیم بن عبدالله المقدسی الحنبلی.
* البلقینی.


=اساتید=
استاد وی در مدینه أبوعبدالله محمد بن صالح الخطیب الأنصاری، الإمام و مدرس در [[حرم نبوی]](ص) بوده است.
 
== دمشق ==
 
أبومحمد عبدالوهاب بن السلار.
 
أحمد بن إبراهیم الطحان.
 
أبوالمعالی محمد بن أحمد اللبان.
 
أحمد بن رجب.
 
أبو یوسف أحمد بن الحسین الکفری الحنفی.
 
أبوالفداء إسماعیل بن کثیر صاحب التفسیر المعروف، و او اولین شخصی بود که به ابن جزری اجازه فتوا و تدریس را در سال 774 هـ داد.
 
== مصر ==
 
أبوبکر عبدالله بن الجندی.
 
أبوعبدالله محمد بن الصائغ.
 
أبومحمد عبدالرحمن بن البغدادی.
 
عبدالوهاب القروی.
 
ضیاءالدین سعدالله القزوینی.
 
صلاح‌الدین محمد بن إبراهیم بن عبدالله المقدسی الحنبلی.
 
البلقینی.
 
== مدینة المنورة ==
 
أبوعبدالله محمد بن صالح الخطیب الأنصاری، الإمام و مدرس در [[حرم نبوی]](ص).
 
=شاگردان=


==شاگردان==
زین الدین الزبیدی.
زین الدین الزبیدی.
ابنه أبوبکر أحمد که شرح طیبة النشر را دارد.
ابنه أبوبکر أحمد که شرح طیبة النشر را دارد.
محمود بن الحسین بن سلیمان الشیرازی.
محمود بن الحسین بن سلیمان الشیرازی.
أبوبکر بن مصبح الحموی.
أبوبکر بن مصبح الحموی.
نجیب الدین عبدالله بن قطب بن الحسن البیهقی.
نجیب الدین عبدالله بن قطب بن الحسن البیهقی.
أحمد بن محمود بن أحمد الحجازی الضریر.
أحمد بن محمود بن أحمد الحجازی الضریر.
المحب محمد بن أحمد بن الهایم.
المحب محمد بن أحمد بن الهایم.
الخطیب مؤمن بن علی بن محمد الرومی.
الخطیب مؤمن بن علی بن محمد الرومی.
یوسف بن أحمد بن یوسف الحبشی.
یوسف بن أحمد بن یوسف الحبشی.