میرزا حسین نوری: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:میرزا حسین نوری.jpg |جایگزین=میرزا حسین نوری]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

 

!میرزا حسین نوری

|نام کامل

|حسین بن محمد تقی بن علی محمد نوری طبرسی

|نام‌های دیگر

|طب‍رس‍ی‌ ن‍وری‌، ح‍س‍ی‍ن ‌ب‍ن‌ م‍ح‍م‍دت‍ق‍ی‌ • م‍ح‍دث ن‍وری‌ • ح‍س‍ی‍ن ‌ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د ت‍ق‍ی • م‍ی‍رزا ح‍س‍ی‍ن‌ ن‍وری • ن‍وری‌ طب‍رس‍ی‌ • ن‍وری‌ م‍ازن‍دران‍ی‌ • میرزا حسین نوری طبرسی نجفی • حاجی نوری

|-

|۱۸ [[شوال]] سال ۱۲۵۴ ق

|محل تولد

|روستاى یالو • شهرستان نور • مازندران

|-

|اساتید

|[[شیخ انصاری|شیخ مرتضی انصاری]] • [[محمد حسن شیرازی|میرزای شیرازی]] • مولی محمد علی محلاتی • شیخ عبدالحسین تهرانى

|شاگردان

|[[شیخ عباس قمی]] • [[آقا بزرگ تهرانی]] • مولی محمد تقی قمی باوزئیری

|-

|تالیفات

|مستدرک الوسائل • فصل الخطاب النجم الثاقب • لؤلؤ و مرجان

|-

|تاریخ درگذشت

|}

 

شهرت محدث نوری بیشتر به سبب تالیف [[کتاب مستدرک الوسائل]] و به‌ویژه کتاب فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب‌ الارباب است. او در کتاب اخیر کوشیده تا با استفاده از پاره‌ای روایات ثابت کند که [[قرآن کریم]] گرچه عیناً کلام الهی است و چیزی بر آن افزوده نشده و تغییر نکرده اما آیاتی از آن پیش از جمع‌آوری به دلایلی حذف شده(تحریف به نقصان) و آنچه حذف شده، نزد اهل خود محفوظ است. انتشار این کتاب، باعث دردسرهایی برای محدث نوری شد و اعتراض عالمان [[شیعه]] و [[سنی]] را برانگیخت و آثار بسیاری در رد این نظریه نوشتند.  

 

محدث نوری در سن ۶۴ سالگی در سامرا در اثر مسمومیت درگذشت. آرامگاه او در [[نجف]] و در [[حرم علی بن ابی‌طالب]] قرار دارد.

میرزا حسین بن محمد تقی بن علی محمد نوری طبرسی (۱۲۵۴-۱۳۲۰ق) معروف به «محدث نوری» از محدثان برجسته و رجالیان بزرگ شیعه در قرن چهاردهم هجری محسوب می‌شود. بسیاری در رد این نظریه نوشتند.

وی در ۱۸ شوال سال ۱۲۵۴ق. در روستای یالو از توابع شهرستان نور در استان [[مازندران]] [[ایران]] به دنیا آمد. <ref>نوری، ج۱، ص۴۲</ref> از همان کودکی به درس فقیه بزرگ، [[ملا محمدعلی محلاتی]] راه یافت و بخشی از علوم دینی را فراگرفت. در آغاز جوانی به [[تهران]] سفر کرد تا از علمای بزرگ آن شهر نظیر شیخ عبدالرحیم بروجردی بهره‌مند گردد و با دختر همو ازدواج کرد. <ref>امین، ج۶، ص۱۴۴</ref> نوری به سال ۱۲۷۳ق. در ۱۹ سالگی عازم [[نجف اشرف]] شد. چهار سال در آن شهر ماند و پس از آن به ایران بازگشت.

در سال ۱۲۸۴ق. به قصد [[زیارت]] [[علی بن موسی بن جعفر|امام رضا(علیه السلام)]] به ایران بازگشت و عازم [[مشهد مقدس]] شد. دو سال بعد در سال ۱۲۸۶ق. به عراق بازگشت و پس از آن، برای دومین بار به زیارت [[خانه خدا]] رفت و بعد از بازگشت به عراق، پای درس [[میرزای شیرازی]] حاضر شد. چون میرزای شیرازی در سال ۱۲۹۱ق. به [[سامرا]] مهاجرت کرد، محدث نوری نیز در سال بعد همراه دیگر استادش فتح [[علی سلطان آبادی]] و دامادش [[شیخ فضل الله نوری]] به سامرا رفت. در سال ۱۳۱۴ق. به نجف اشرف بازگشت و تا آخر عمر در آن شهر باقی ماند. <ref>نوری، ج۱، ص۴۲</ref>

اساتید مهم ایشان عبارتند از: [[ملا محمد علی محلاتی]]، [[شیخ عبدالرحیم بروجردی]]، [[شیخ عبدالحسین تهرانی]]، [[شیخ مرتضی انصاری]]، میرزای شیرازی، [[فتح علی سلطان آبادی]]. <ref>امین، ج۶، ص۱۴۴</ref>

برخی از شاگردان وی نیز بدین شرح می‌باشند: شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح الجنان، آقا بزرگ تهرانی صاحب کتاب الذریعة، شیخ اسماعیل ابن شیخ محمد باقر اصفهانی. <ref>اعیان الشیعه، ج۶، ص۱۴۴</ref>

مشهورترین تألیف محدث نوری در استدراک و تتمیم وسائل الشیعه اثر [[شیخ حر عاملی]] نگاشته شده است.

این کتاب، از کتاب‌های جنجال برانگیز [[جهان تشیع]] است و محدث نوری در 28 جمادى الثانیة سال 1292ق. از تالیف آن فراغت یافته است. از عنوان کتاب برمی‌آید که قرآن کریم تحریف شده همان گونه که بنابر عقیده [[مسلمانان]] [[انجیل]] و [[تورات]] تحریف شده است؛ اما بنابر متن کتاب و نیز بنابر آنچه شیخ آقابزرگ تهرانی از خود محدث نوری شنیده و از او نقل کرده، مراد محدث نوری از تحریف کتاب این نیست که [[قرآن]] فعلی کلام خدا نیست یا چیزی بر آن افزوده یا پس از جمع القرآن(جمع آوری قرآن در زمان [[عثمان]] به عفان به شکل یک کتاب)چیزی از آن کاسته شده است. <ref> آقا بزرگ الطهرانی - ج 16 - ص 231 - 232 و ج 18 - ص 9 - 10</ref>

به باور محدث نوری قرآن فعلی دقیقا همان است که در زمان عثمان جمع‌آوری شد و به صورت یک کتاب میان دو جلد درآمد. او معتقد است که از پاره‌ای [[روایات]] برمی‌آید: پیش از جمع‌آوری، آیاتی در قرآن بوده که پس از آن و هم اکنون در آن نیست و نزد [[معصوم|معصوم(علیه السلام)]] محفوظ است و ما نمی‌دانیم که آنچه حذف شده، چه بوده است و تنها بنابر روایاتی[که در کتاب ذکر کرده]به اجمال خبر داریم که چیزی از قرآن کاسته شده است. نام کتاب محدث نوری یعنی فصل الخطاب فی تحریف الکتاب عالمان معاصر او و مردمان آن روزگار را به این اشتباه انداخت که مراد او این است که قرآن نیز مانند انجیل و تورات عین کلام الله نیست.

او خود از این موضوع سخن گفته و نزد شاگردش آقا بزرگ تهرانی از نامگذاری کتاب به این عنوان اظهار پشیمانی کرده و گفته خوب بود که نام کتاب را «فصل الخطاب فی عدم تحریف الکتاب» یا «القول الفاصل فی اسقاط بعض الوحی النازل» می‌نهادم تا مردم را این گمان خطا پیش نیاید. مراد محدث نوری از تحریف، نقیصه(کاسته شدن)است نه زیادت و نه تغییر و تصرف در کلمات و آیات قرآن فعلی.

آقابزرگ تهرانی، هنگام معرفی کتاب در مجموعه بزرگ کتاب‌شناسی‌اش، این کتاب را کتابی در رد تحریف قرآن می‌خواند و می‌نویسد: «أثبت فیه عدم التحریف بالزیادة والتغییر والتبدیل وغیرها؛ در این کتاب، عدم تحریف قرآن را اثبات کرده است و دور بودنش از تحریف به زیادت و تغییر و تبدیل و جز آن.» <ref>ج 16 - ص 231 - 232</ref>

از همان آغاز علمای شیعه به تالیف کتاب‌هایی در مقابله با این کتاب دست زدند از جمله شیخ محمود تهرانى در سال 1302 ق. ردّیه‌‏اى به نام کشف الارتیاب عن تحریف الکتاب بر آن نگاشت <ref>الذریعة - آقا بزرگ الطهرانی - ج 18 - ص 9 - 10</ref> و محدث نورى نیز در پاسخ به آن رساله‌‏اى به نام الجواب عن شبهات کشف الارتیاب را تألیف کرد و گویا از برخی نظرات خویش در کتاب اصلی بازگشت و یا نظر خود را تشریح کرد و کوشید تا سوء تفاهم های پیش آمده را برطرف سازد او درباره این رساله گفته است رضایت ندارد کسی پیش از خواندن رساله، کتاب فصل الخطاب را بخواند و این رساله منزله تکمله کتاب فصل الخطاب است. <ref> نجم ثاقب، ج 1، ص 31 و 32</ref> <ref> الذریعة - آقا بزرگ الطهرانی - ج 16 - ص 231 - 232 و ج 18 - ص 9 - 10</ref>

که کتابی جامع درباره [[امام زمان(عج)|امام زمان(عجل الله فرجه الشریف)]] بوده، به زبان فارسی نگاشته شده است.

'''معالم العِبَر''' <ref> امین، ج۶، ص۱۴۴ و۱۴۵</ref>

این کتاب که به عنوان «مولودیه» نیز مشهور است، مجموع قصایدى است که در ایام ولادت [[ائمه اطهار(ع)|ائمه اطهار(علیه السلام)]] سروده است و هم چنین مشتمل بر قصیده‌‏اى در مدح [[صاحب الأمر|صاحب الزمان(عجل الله فرجه الشریف)]] و مدح [[سامرا|سامراء]] مى‏‌باشد.

'''موالید الائمة''' <ref>نجم ثاقب، ج 1، ص 31 و 32.</ref>

در شب چهارشنبه ۲۷ [[جمادی الثانی]] در سال ۱۳۲۰ هجری در نجف اشرف درگذشت و در صحن حرم علی بن ابیطالب(علیه السلام) به خاک سپرده شد. <ref>امین، ج۱، ص۱۴۳</ref> مراتب علمی و تقوای او را عالمان دینی و شاگردانش بسیار ستوده‌اند. <ref>نجم ثاقب، ج 1، ص 24 - 26</ref>

== منبع ==

[https://fa.abna24.com/cultural/ahlebayt-ferinds/archive/2015/01/03/662403/story.html برگرفته از سایت پشیمانی "میرزا حسین نوری" از نامگذاری یک کتاب]

 

[[رده:مراجع تقلید]]

[[رده:محدثان شیعه]]

[[رده:رجالیان شیعه]]