confirmed، مدیران
۳۳٬۷۹۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات | {{جعبه اطلاعات انبیا | ||
| عنوان = حضرت سلیمان | | عنوان = حضرت سلیمان | ||
| تصویر = حضرت سلیمان. | | تصویر = حضرت سلیمان.jpeg | ||
| نام = حضرت سلیمان (علیه السلام) | | نام = حضرت سلیمان (علیه السلام) | ||
| تاریخ تولد = ۹۹۰ قبل از میلاد | | تاریخ تولد = ۹۹۰ قبل از میلاد | ||
| محل تولد = اورشلیم | | محل تولد = [[بیت المقدس|اورشلیم]] | ||
| تاریخ وفات = ۹۳۱ قبل از میلاد | | تاریخ وفات = ۹۳۱ قبل از میلاد | ||
| مدفن = اورشلیم | | مدفن = [[اورشلیم]] | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| کنیه = | | کنیه = | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| مادر = | | مادر = | ||
}} | }} | ||
'''سلیمان بن داود(علیه السلام)''' یکی از پیامبران بزرگ الهی است که در آیههای فراوانی از او یاد شده است. سلیمان(علیه السلام) از پیامبران بزرگ [[بنی اسرائیل]] میباشد. پایتخت او [[بیتالمقدس]] در [[شام]] بود. [[خداوند]]، نعمتها و مواهب گوناگون بزرگی مانند علم و | '''سلیمان بن داود (علیه السلام)'''T یکی از [[پیامبران]] بزرگ الهی است که در آیههای فراوانی از او یاد شده است. سلیمان (علیه السلام) از پیامبران بزرگ [[بنی اسرائیل]] میباشد. پایتخت او [[بیت المقدس|بیتالمقدس]] در [[شام]] بود. [[خدا|خداوند]]، نعمتها و مواهب گوناگون بزرگی مانند علم و [[حکمت]]، آشنایی با زبان حیوانات، تسخیر باد، سپاهی مرکب از [[جن]] و انس و ملک، و حکومت گسترده و بینظیر به او داده بود. | ||
== نسب حضرت سلیمان == | == نسب حضرت سلیمان == | ||
در کتاب البدایة والنهایة نسب او چنین آمده است: | در کتاب البدایة والنهایة نسب او چنین آمده است: | ||
سلیمان بن داود بن ایشا بن عوید بن عابر بن سلمون بن نحشون بن عمینا داب بن ارم بن حصرون بن فارص بن یهوذا بن یعقوب بن إسحاق بن إبراهیم<ref>البدایة والنهایة (ابن کثیر دمشقی)، ج2، ص18</ref>. | |||
سلیمان بن داود بن ایشا بن عوید بن عابر بن سلمون بن نحشون بن عمینا داب بن ارم بن حصرون بن فارص بن یهوذا بن یعقوب بن إسحاق بن إبراهیم<ref>البدایة والنهایة (ابن کثیر دمشقی)، ج2، ص18</ref>. | |||
== دلیل نامگذاری حضرت سلیمان == | == دلیل نامگذاری حضرت سلیمان == | ||
مراد از نام سلیمان که از ریشه سلیم است، فردی است که از صحت و سلامت برخوردار است و یا سلیمان از مداوایی که برای پدرش حاصل شد در سلم و امان باقی ماند ولذا سلیمان نامیده شد. | مراد از نام سلیمان که از ریشه سلیم است، فردی است که از صحت و سلامت برخوردار است و یا سلیمان از مداوایی که برای پدرش حاصل شد در سلم و امان باقی ماند ولذا سلیمان نامیده شد. | ||
[[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] میفرماید: سلیمان از آنجا که قلبی سلیم داشت، لذا نام او مشتمل بر سلامت است و از آنجا پدرش [[حضرت داود|حضرت داود (علیه السلام)]] جراحت خود را با محبت و ود پروردگار مداوا نمود و به کمال رسید و داود نام گرفت و خداوند اراده کرد که در نام سلیمان حرفی از حروف نام او باشد تا شاید از نظر درجه کمال به او ملحق شود، پس (الف) به نام او (سلیم) افزوده شد و برای تکمیل ترکیب و درستی آن نون نیز در آخر آن اضافه شد (سلیم الف ن سلیمان) وگرنه همان سلیم برای دلالت بر سلامت قلب او کفایت میکرد<ref>قصص الأنبیاء (قصص قرآن) (فاطمه مشایخ)، ص۵۲۵</ref>. | |||
[[شیخ صدوق]] میفرماید: سلیمان از آنجا که قلبی سلیم داشت، لذا نام او مشتمل بر سلامت است و از آنجا پدرش [[حضرت داود (علیه السلام)]] جراحت خود را با محبت و ود پروردگار مداوا نمود و به کمال رسید و داود نام گرفت و خداوند اراده کرد که در نام سلیمان حرفی از حروف نام او باشد تا شاید از نظر درجه کمال به او ملحق شود، پس (الف) به نام او (سلیم) افزوده شد و برای تکمیل ترکیب و درستی آن نون نیز در آخر آن اضافه شد (سلیم الف ن سلیمان) وگرنه همان سلیم برای دلالت بر سلامت قلب او کفایت میکرد<ref>قصص الأنبیاء (قصص قرآن) (فاطمه مشایخ)، ص۵۲۵</ref>. | |||
==حضرت سلیمان در قرآن == | ==حضرت سلیمان در قرآن == | ||
حضرت سلیمان (علیه السلام) یکی از پیامبران بزرگی است که هم دارای مقام [[نبوت]] بود و هم دارای حکومت بی نظیر و بسیار وسیع که نام مبارکش هفده بار در قرآن در سورههای: [[سوره بقره]]/ [[سوره نساء]]/ [[سوره انعام]]/ [[سوره انبیاء]]/ [[سوره نمل]]/ [[سوره سبا]]/ [[سوره ص]] آمده است. | حضرت سلیمان (علیه السلام) یکی از پیامبران بزرگی است که هم دارای مقام [[نبوت]] بود و هم دارای حکومت بی نظیر و بسیار وسیع که نام مبارکش هفده بار در قرآن در سورههای: [[سوره بقره]]/ [[سوره نساء]]/ [[سوره انعام]]/ [[سوره انبیاء]]/ [[سوره نمل]]/ [[سوره سبا]]/ [[سوره ص]] آمده است. | ||
{{متن قرآن |وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَیْمانَ نِعْمَ العَبْدُ إِنَّهُ أَوّابٌ|سوره = ص| آیه = ۳۰ }}: و به داود سلیمان را بخشیدم که نیک بندهای است و بسیار به سوی خدا توبه میکند. | {{متن قرآن |وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَیْمانَ نِعْمَ العَبْدُ إِنَّهُ أَوّابٌ|سوره = ص |آیه = ۳۰ }}: و به داود سلیمان را بخشیدم که نیک بندهای است و بسیار به سوی [[خدا]] [[توبه]] میکند. | ||
{{متن قرآن |وَ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ إِذْ یَحْکُمانِ فِی الحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ القَوْمِ وَ کُنّا لِحُکْمِهِمْ شاهِدِینَ × فَفَهَّمْناها سُلَیْمانَ وَکُلّاً آتَیْنا حُکْماً وَ عِلْماً|سوره = انبیاء| آیه = ۷۸- ۷۹ }}: و داود و سلیمان را یاد کن، هنگامی که درباره آن کشتزار × که گوسفندان مردم شب هنگام در آن چریده بودند. × داوری میکردند و شاهد داوری آنان بودیم. پس آن داوری را به سلیمان فهماندیم و به هر یک از آن دو حکمت و دانش عطا کردیم. | {{متن قرآن |وَ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ إِذْ یَحْکُمانِ فِی الحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ القَوْمِ وَ کُنّا لِحُکْمِهِمْ شاهِدِینَ × فَفَهَّمْناها سُلَیْمانَ وَکُلّاً آتَیْنا حُکْماً وَ عِلْماً|سوره = انبیاء|آیه = ۷۸- ۷۹ }}: و داود و سلیمان را یاد کن، هنگامی که درباره آن کشتزار × که گوسفندان مردم شب هنگام در آن چریده بودند. × داوری میکردند و شاهد داوری آنان بودیم. پس آن داوری را به سلیمان فهماندیم و به هر یک از آن دو حکمت و دانش عطا کردیم. | ||
{{متن قرآن |وَلَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً وَ قالا الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنا عَلی کَثِیرٍ مِنْ عِبادِهِ المُؤْمِنِینَ|سوره = نمل|آیه = ۱۵ }}: و به راستی به داود و سلیمان دانشی عطا کردیم، و آن دو گفتند: ستایش خدایی را که ما را بر بسیاری از بندگان باایمانش برتری داده است. | {{متن قرآن |وَلَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً وَ قالا الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنا عَلی کَثِیرٍ مِنْ عِبادِهِ المُؤْمِنِینَ|سوره = نمل|آیه = ۱۵ }}: و به راستی به داود و سلیمان دانشی عطا کردیم، و آن دو گفتند: ستایش خدایی را که ما را بر بسیاری از بندگان باایمانش برتری داده است. | ||
آنچه در [[قرآن]] از داستان او آمده در | آنچه در [[قرآن]] از داستان او آمده در قرآن کریم از سرگذشت آن جناب جز مقداری مختصر نیامده، چیزی که هست دقت در همان مختصر، آدمی را به همه داستانهای او و مظاهر شخصیت شریفش راهنمایی میکند. | ||
یکی این که: آن جناب فرزند و وارث حضرت داود (علیه السلام) بود که دراینباره فرمود: {{متن قرآن |وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَیْمانَ|سوره = ص| آیه = ۳۰ }} و نیز فرموده: {{متن قرآن |وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ|سوره = نمل| آیه = ۱۶ }}. | یکی این که: آن جناب فرزند و وارث حضرت داود (علیه السلام) بود که دراینباره فرمود: {{متن قرآن |وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَیْمانَ|سوره = ص| آیه = ۳۰ }} و نیز فرموده: {{متن قرآن |وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ|سوره = نمل|آیه = ۱۶ }}. | ||
یکی دیگر این که خدای تعالی ملکی عظیم به او داد، جن و طیر و باد را برایش مسخّر کرد و زبان مرغان را به وی آموخت، که ذکر این چند نعمت در کلام مجیدش مکرر آمده است<ref>سوره بقره آیه ۱۰۲، در سوره انبیاء، آیه ۸۱، در سوره نمل، آیه ۱۶ تا ۱۸، در سوره سبا، آیه ۱۲ تا ۱۳ و در سوره ص، آیه ۳۵ تا ۳۹</ref>. | یکی دیگر این که خدای تعالی ملکی عظیم به او داد، جن و طیر و باد را برایش مسخّر کرد و زبان مرغان را به وی آموخت، که ذکر این چند نعمت در کلام مجیدش مکرر آمده است<ref>سوره بقره آیه ۱۰۲، در سوره انبیاء، آیه ۸۱، در سوره نمل، آیه ۱۶ تا ۱۸، در سوره سبا، آیه ۱۲ تا ۱۳ و در سوره ص، آیه ۳۵ تا ۳۹</ref>. | ||
خط ۴۱: | خط ۳۹: | ||
قسمت سوم، آن است که به مساله انداختن جسد، بر روی تخت وی اشاره میکند، که در سوره ص، آیه ۳۳ واقع است. قسمت چهارم، آیاتی است که به مساله داوری او در مساله افتادن گوسفند در زراعت پرداخته و این آیات در سوره انبیاء، آیه ۷۸ تا ۷۹ آمده است. قسمت پنجم، اشاره به داستان مورچه است، که در سوره مورد بحث، آیه ۱۸ و ۱۹ آمده. قسمت ششم، آیات مربوط به داستان هدهد و ملکه سبأ است، که در همین سوره، آیات ۲۰ تا ۴۴ آمده. قسمت هفتم، آیه مربوط به کیفیت درگذشت آن جناب است که در سوره سبا آیه ۱۴ واقع شده است. | قسمت سوم، آن است که به مساله انداختن جسد، بر روی تخت وی اشاره میکند، که در سوره ص، آیه ۳۳ واقع است. قسمت چهارم، آیاتی است که به مساله داوری او در مساله افتادن گوسفند در زراعت پرداخته و این آیات در سوره انبیاء، آیه ۷۸ تا ۷۹ آمده است. قسمت پنجم، اشاره به داستان مورچه است، که در سوره مورد بحث، آیه ۱۸ و ۱۹ آمده. قسمت ششم، آیات مربوط به داستان هدهد و ملکه سبأ است، که در همین سوره، آیات ۲۰ تا ۴۴ آمده. قسمت هفتم، آیه مربوط به کیفیت درگذشت آن جناب است که در سوره سبا آیه ۱۴ واقع شده است. | ||
آیاتی که آن جناب را میستاید در | آیاتی که آن جناب را میستاید در قرآن کریم، در پانزده - شانزده - مورد نام آن جناب را آورده و ثنای بسیاری از او کرده، بندهاش خوانده، اوابش نامیده و فرموده: {{متن قرآن |نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ|سوره = ص |آیه = ۳۰ }}. و به علم و حکمتش ستوده و فرموده: {{متن قرآن |فَفَهَّمْناها سُلَیْمانَ وَ کُلًّا آتَیْنا حُکْماً وَ عِلْماً |سوره = انبیاء |آیه = ۷۹ }}. و نیز فرموده: {{متن قرآن |وَلَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً|سوره = نمل |آیه = ۱۵ }}. و باز فرموده: {{متن قرآن |یا أَیُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ|سوره = نمل|آیه = ۱۶ }}. و او را از انبیاء مهدی و راه یافته خوانده، فرموده: {{متن قرآن |وَ أَیُّوبَ وَ یُونُسَ وَهارُونَ وَ سُلَیْمانَ|سوره = نساء |آیه = ۱۶۳ }}. و نیز فرموده: {{متن قرآن |وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ |سوره = انعام|آیه = ۸۴ }}. | ||
سلیمان (علیه السلام) در [[عهد عتیق|عهد عتیق]] داستان آن جناب در کتاب ملوک اول آمده و بسیار در حشمت و جلالت امر او و وسعت ملکش و وفور ثروتش و بلوغ حکمتش سخن گفته. | سلیمان (علیه السلام) در [[عهد عتیق|عهد عتیق]] داستان آن جناب در کتاب ملوک اول آمده و بسیار در حشمت و جلالت امر او و وسعت ملکش و وفور ثروتش و بلوغ حکمتش سخن گفته. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۱: | ||
و اما قرآن کریم ساحت آن جناب را مبرا از پرستش بت میداند، همچنان که ساحت سایر انبیاء را منزه میداند و بر هدایت و عصمتشان تصریح میکند و در خصوص سلیمان میفرماید: {{متن قرآن |وَ ما کَفَرَ سُلَیْمانُ |سوره = بقره|آیه = ۱۰۲ }}. «سلیمان کافر نشد». | و اما قرآن کریم ساحت آن جناب را مبرا از پرستش بت میداند، همچنان که ساحت سایر انبیاء را منزه میداند و بر هدایت و عصمتشان تصریح میکند و در خصوص سلیمان میفرماید: {{متن قرآن |وَ ما کَفَرَ سُلَیْمانُ |سوره = بقره|آیه = ۱۰۲ }}. «سلیمان کافر نشد». | ||
و نیز، ساحتش را از این که از زنا متولد شده باشد منزه داشته است و از او حکایت کرده که در دعایش بعد از سخن مورچه گفت: "پروردگارا، مرا به شکر نعمتها که بر من و بر پدر و مادر من ارزانی داشتی ملهم فرما<ref>سوره نمل، آیه ۱۹</ref>". که در تفسیرش گفتیم از این دعا برمیآید که مادر او از اهل صراط مستقیم بوده، یعنی از کسانی که خداوند بر آنان انعام کرده، از نبیین و صدیقین و [[شهداء]] و صالحین. | و نیز، ساحتش را از این که از زنا متولد شده باشد منزه داشته است و از او حکایت کرده که در دعایش بعد از سخن مورچه گفت: "پروردگارا، مرا به شکر نعمتها که بر من و بر پدر و مادر من ارزانی داشتی ملهم فرما<ref>سوره نمل، آیه ۱۹</ref>". که در تفسیرش گفتیم از این دعا برمیآید که مادر او از اهل صراط مستقیم بوده، یعنی از کسانی که خداوند بر آنان انعام کرده، از نبیین و صدیقین و [[شهید|شهداء]] و صالحین. | ||
روایاتی که در این داستان وارد شده اخباری که در قصص آن جناب و مخصوصا در داستان هدهد و دنباله آن آمده، بیشترش مطالب عجیب و غریبی دارد که حتی نظائر آن در اساطیر و افسانههای خرافی کمتر دیده میشود، مطالبی که عقل سلیم نمیتواند آن را بپذیرد و بلکه تاریخ قطعی هم آنها را تکذیب میکند و بیشتر آنها مبالغههایی است که از امثال کعب و وهب نقل شده است. | روایاتی که در این داستان وارد شده اخباری که در قصص آن جناب و مخصوصا در داستان هدهد و دنباله آن آمده، بیشترش مطالب عجیب و غریبی دارد که حتی نظائر آن در اساطیر و افسانههای خرافی کمتر دیده میشود، مطالبی که عقل سلیم نمیتواند آن را بپذیرد و بلکه تاریخ قطعی هم آنها را تکذیب میکند و بیشتر آنها مبالغههایی است که از امثال کعب و وهب نقل شده است. | ||
خط ۶۲: | خط ۶۰: | ||
== اخلاق و فضائل و ویژگیهای حضرت سلیمان == | == اخلاق و فضائل و ویژگیهای حضرت سلیمان == | ||
با این که این | با این که این پپیامبر عالی قدر صاحب قدرت و پادشاهی بود، اما لباسی از مو میپوشید، و چون تاریکی شب همه جا را فرامی گرفت، دستها را به گردن خود میبست و تا صبح از (ترس خدا) گریست، و غذایش را از فروش حصیر و بوریایی که با دست خود میبافت، تهیه مینمود و اگر درخواست قدرت از خدا کرد، صرفا برای غلبه بر پادشاهان کافر بود، و گفته شده که منظور از «طلب قدرت» قناعت بوده است<ref>ارشاد القلوب (ترجمه سلگی)، ج۱، ص۴۲۰</ref>. | ||
'''حضرت سلیمان (علیه السلام) در برابر نعمتها، از خداوند توفیق شکرگزاری خواست.''' | '''حضرت سلیمان (علیه السلام) در برابر نعمتها، از خداوند توفیق شکرگزاری خواست.''' | ||
خط ۶۹: | خط ۶۷: | ||
و از همه ی امکانات برای تبلیغ دین استفاده میکرد. (فرستادن نامه به وسیله ی پرنده) {{متن قرآن|اذْهَبْ بِکِتابِی هذا|سوره = نمل| آیه = ۲۸}}. و دست اندرکاران او طی الأرض داشتند. {{متن قرآن|قالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ|سوره = نمل|آیه = ۴۰}} و حکومت بینظیر داشت. {{متن قرآن| هَبْ لِی مُلْکاً لایَنْبَغِی لِأَحَدٍ|سوره = ص|آیه = ۳۵}} و به حسن عاقبت و مقام والا نزد خداوند رسید. {{متن قرآن|وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفی وَ حُسْنَ مَآبٍ|سوره = ص| آیه = ۲۵}} و جن در خدمت او بود. {{متن قرآن|وَالشَّیاطِینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ|سوره = ص|آیه = ۳۷}}.<ref>تفسیر نور (قرائتی محسن)، ج۹، ص۴۲۸</ref>. | و از همه ی امکانات برای تبلیغ دین استفاده میکرد. (فرستادن نامه به وسیله ی پرنده) {{متن قرآن|اذْهَبْ بِکِتابِی هذا|سوره = نمل| آیه = ۲۸}}. و دست اندرکاران او طی الأرض داشتند. {{متن قرآن|قالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ|سوره = نمل|آیه = ۴۰}} و حکومت بینظیر داشت. {{متن قرآن| هَبْ لِی مُلْکاً لایَنْبَغِی لِأَحَدٍ|سوره = ص|آیه = ۳۵}} و به حسن عاقبت و مقام والا نزد خداوند رسید. {{متن قرآن|وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفی وَ حُسْنَ مَآبٍ|سوره = ص| آیه = ۲۵}} و جن در خدمت او بود. {{متن قرآن|وَالشَّیاطِینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ|سوره = ص|آیه = ۳۷}}.<ref>تفسیر نور (قرائتی محسن)، ج۹، ص۴۲۸</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[بیت المقدس|بیتالمقدس]] | |||
* [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] | |||
* [[عهد عتیق]] | |||
* [[بت|بتپرستی]] | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
خط ۷۴: | خط ۷۸: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[https://fa.the-koran.org/content/%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA-%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 برگرفته از سایت fa.the-koran.org] | |||
https://fa.the-koran.org | |||
[[رده:پیامبران]] | [[رده:پیامبران]] |