احمد بن عبدالله بن علی ناقد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن عبدالله بن علی ناقد'''، [[محدث]] امامی | '''احمد بن عبدالله بن علی ناقد'''، [[محدث]] امامی. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن عبدالله بن علی ناقد، [[محدث]] امامی. وی از اساتید [[جعفر بن محمد بن قولویه]] است و از نظر رجالی در طبقه پدر [[ابن قولویه]] قرار دارد بنابراین وفات او حدود 301هجری بوده است. از تاریخ ولادت و زادگاه او اطلاعی نداریم. شرح‌حال او در منابع نیامده است و اطلاعات ما درباره او | احمد بن عبدالله بن علی ناقد، [[محدث]] امامی. وی از اساتید [[جعفر بن محمد بن قولویه]] است و از نظر رجالی در طبقه پدر [[ابن قولویه]] قرار دارد بنابراین وفات او حدود 301هجری بوده است. از تاریخ ولادت و زادگاه او اطلاعی نداریم. شرح‌حال او در منابع نیامده است و اطلاعات ما درباره او اندک است. | ||
== قرار گرفتن در سلسله اسناد | == قرار گرفتن در سلسله اسناد کامل الزیارات == | ||
تنها قرار داشتن وی در سلسله اسناد [[كامل الزیارات]] به ویژه این | تنها قرار داشتن وی در سلسله اسناد [[كامل الزیارات|کامل الزیارات]] به ویژه این که مؤلف این کتاب به طور مستقیم از او روایت میکند، میتواند دلالت بر وجاهت علمی و راست‌گویی او داشته باشد. همچنین میتوان این نکته را نیز دریافت که وی مدتی در [[بغداد]] اقامت داشته است زیرا [[ابوالقاسم بن قولویه]] در بغداد ساکن بود و در [[حرم كاظمین|حرم کاظمین]] مدفون شده است. | ||
=قرار گرفتن در سند بعضی از روایات اهلسنت= | |||
وی همچنین در سند بعضی از روایات [[اهلسنت]] قرار دارد | وی همچنین در سند بعضی از روایات [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] قرار دارد که در آنجا از [[احمد بن محمد حاطبی]] روایت دارد و [[عبدالرحمان بن عمر نجیبی]] از او نقل [[حدیث]] میکند. [[ابن عساكر|ابن عساکر]] در چند مورد از او با لقب «مصری» یاد کرده و گفته است که وی در مصر از [[عبدوس بن دی‌رویه مصری]] و دیگران روایت کرده است. این گزارش حاکی از آن است که وی مدتی در [[مصر]] نیز اقامت داشته است. از اساتید شیعی او «ابوهارون عبسی» و «عبدالرحمان اسلمی» هستند که افرادی ناشناختهاند. از او هیچ اثر تألیفی معرفی نشده است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
# تاریخ مدینه دمشق، ج37ص373، شماره 4407، وج51ص125 شماره 5969؛ | # تاریخ مدینه دمشق، ج37ص373، شماره 4407، وج51ص125 شماره 5969؛ | ||
# طبقات اعلام الشیعه، ج1صص31؛ | # طبقات اعلام الشیعه، ج1صص31؛ | ||
# | # کامل الزیارات، ص142 حدیث 167، وص153 حدیث190؛ | ||
# مسند الشهاب، محمد بن سلامه قضاعی، بیروت، مؤسسه الرساله، ج1ص75 حدیث67، وص378 حدیث650. | # مسند الشهاب، محمد بن سلامه قضاعی، بیروت، مؤسسه الرساله، ج1ص75 حدیث67، وص378 حدیث650. | ||
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۶
| احمد بن عبدالله بن علی ناقد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن عبدالله بن علی ناقد |
| نام‌های دیگر | مصری |
| اطلاعات شخصی | |
| روز درگذشت | 301ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | جعفر بن محمد بن قولویه |
احمد بن عبدالله بن علی ناقد، محدث امامی.
معرفی اجمالی
احمد بن عبدالله بن علی ناقد، محدث امامی. وی از اساتید جعفر بن محمد بن قولویه است و از نظر رجالی در طبقه پدر ابن قولویه قرار دارد بنابراین وفات او حدود 301هجری بوده است. از تاریخ ولادت و زادگاه او اطلاعی نداریم. شرح‌حال او در منابع نیامده است و اطلاعات ما درباره او اندک است.
قرار گرفتن در سلسله اسناد کامل الزیارات
تنها قرار داشتن وی در سلسله اسناد کامل الزیارات به ویژه این که مؤلف این کتاب به طور مستقیم از او روایت میکند، میتواند دلالت بر وجاهت علمی و راست‌گویی او داشته باشد. همچنین میتوان این نکته را نیز دریافت که وی مدتی در بغداد اقامت داشته است زیرا ابوالقاسم بن قولویه در بغداد ساکن بود و در حرم کاظمین مدفون شده است.
قرار گرفتن در سند بعضی از روایات اهلسنت
وی همچنین در سند بعضی از روایات اهلسنت قرار دارد که در آنجا از احمد بن محمد حاطبی روایت دارد و عبدالرحمان بن عمر نجیبی از او نقل حدیث میکند. ابن عساکر در چند مورد از او با لقب «مصری» یاد کرده و گفته است که وی در مصر از عبدوس بن دی‌رویه مصری و دیگران روایت کرده است. این گزارش حاکی از آن است که وی مدتی در مصر نیز اقامت داشته است. از اساتید شیعی او «ابوهارون عبسی» و «عبدالرحمان اسلمی» هستند که افرادی ناشناختهاند. از او هیچ اثر تألیفی معرفی نشده است.
منابع
- تاریخ مدینه دمشق، ج37ص373، شماره 4407، وج51ص125 شماره 5969؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1صص31؛
- کامل الزیارات، ص142 حدیث 167، وص153 حدیث190؛
- مسند الشهاب، محمد بن سلامه قضاعی، بیروت، مؤسسه الرساله، ج1ص75 حدیث67، وص378 حدیث650.