confirmed، مدیران
۳۷٬۴۳۰
ویرایش
←معرفی اجمالی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن محمد بن محمد بن سلیمان، ابوغالب زراری. فقیه، محدث، متکلم، ادیب و شاعر [[مذهب شیعه|شیعه]]. وی آخرین شخصیت علمی از سلسله «آل اعین بن سنسن» است. در سال 285 هجری در کوفه زاده شد. وفات او در جمادی الاول سال 368 هجری پس از بازگشت از [[مکه]]، در [[بغداد]] روی داد و سپس جنازه او را به کوفه انتقال دادند و در همان‌جا به خاک سپردند. وی از نسل «اعین بن سنسن» و اصالت خانوادگی او به بلاد [[روم]] بر میگردد، زیرا «سنسن» راهبی [[مسیحی]] در یکی از بلاد روم بود، و «أعین» نیز از غلامان رومی بود که توسط یکی از شیبانیان کوفه خریداری شد و در کوفه تربیت اسلامی یافت. ابوغالب در یک خانواده مذهبی و مشهور به علم و دانش، نشو و نما پیدا کرد. | احمد بن محمد بن محمد بن سلیمان، ابوغالب زراری. فقیه، محدث، متکلم، ادیب و شاعر [[مذهب شیعه|شیعه]]. وی آخرین شخصیت علمی از سلسله «آل اعین بن سنسن» است. در سال 285 هجری در [[کوفه]] زاده شد. وفات او در [[جمادی الاول]] سال 368 هجری پس از بازگشت از [[مکه]]، در [[بغداد]] روی داد و سپس جنازه او را به کوفه انتقال دادند و در همان‌جا به خاک سپردند. وی از نسل «اعین بن سنسن» و اصالت خانوادگی او به بلاد [[روم]] بر میگردد، زیرا «سنسن» راهبی [[مسیحی]] در یکی از بلاد روم بود، و «أعین» نیز از غلامان رومی بود که توسط یکی از شیبانیان کوفه خریداری شد و در کوفه تربیت اسلامی یافت. ابوغالب در یک خانواده مذهبی و مشهور به علم و دانش، نشو و نما پیدا کرد. | ||
خاندان او از | خاندان او از بزرگترین و با دوامترین سلسله شیعی کوفه بودند که از زمان امام چهارم شیعیان یعنی از سال 94 تا 368هجری زعامت علمی شیعیان کوفه را به عهده داشتند. وی در سن پنج سالگی پدر جوانش را از دست داد و از آن پس، جد او ابوطاهرمحمدبن سلیمان (م300ق) تربیت او را برعهده گرفت. در یازده سالگی دانش حدیث و ضبط آن را آموخت و پس از درگذشت پدربزرگش، در سن کمتر از بیست سالگی ازدواج کرد و از همسرش دارای فرزندی شد که درگذشت و در پی آن، میان وی با همسرش ناسازگاری پدید آمد و گویا همسرش در اثر هجوم [[قرامطه|قرمطیان]] به کوفه، کشته شد و او در ایام جوانی از کوفه راهی بغداد شد. در آنجا تحصیلات خود را ادامه داد و به تدریج با علوم رایج زمان خود آشنا شد. پس از آن، مسافرتهایی به قم و ری داشت و تحصیلات خود را نزد عالمان این شهرها تکمیل کرده و شاگردانی نیز تربیت نمود. وی در قم تحت تعلیم و سرپرستی «ابوالحسن علی بن حسین سعدآبادی» قرار داشت و با «جعفربن قولویه» (م367ق) همبحث بود. اقامت‌گاه دائمی ابوغالب، بغداد بود اما مدتی در [[ری|شهرری]] نیز اقامت داشت. شواهد موجود نشان میدهند که وی در340هجری در بغداد بود و [[تلعکبری]] (م385ق) از او حدیث شنید. در 350هجری توفیق [[زیارت]] [[کعبه|خانه خدا]] را پیدا کرد و مدتی در آنجا زیست و به عبادت گذراند. در 356هجری وی به نگارش رسالهای در معرفی خاندان خود اشتغال داشت و پس از نگارش این رساله، چون فرزندی نداشت، آن را به نوهاش «محمدبن عبدالله» اهداء کرد تا شاید او خاندان فروپاشیده و منقرض شدهاش را به یاد آورد و استمرار حدیث را در این سلسله ممکن سازد، اما این امید تحقق نیافت. در 367 هجری از مکه بازگشت و یکسال پس از آن درگذشت. | ||
== استادان == | == استادان == | ||