۸۶٬۲۵۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) جز (added Category:آخر‌الزمان using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خَسفِ بَیداء، یا خسف در بیداء'''، یکی از نشانه‌های حتمی [[ظهور]] به شمار می‌رود که هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل‌سنت به این مساله پرداخته شده است؛ مقصود از خسف بیداء این است که لشکر [[سفیانی]] که به قصد کشتن [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)]] از [[مدینه]] به سمت [[مکه]] راه می‌افتد در میانه راه و در سرزمین بیداء به شکلی اعجاز آمیز در زمین فرو می‌رود. | |||
'''خَسفِ بَیداء، یا خسف در بیداء'''، یکی از نشانه‌های حتمی [[ظهور]] به شمار می‌رود که هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل‌سنت به این مساله پرداخته شده است؛ مقصود از خسف بیداء این است که لشکر [[سفیانی]] که به قصد کشتن [[حجت بن | |||
«خسف» فرورفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله، سیل، طوفان، بمباران و بالا آمدن آب دریا است<ref>كریمشاهی بیدگلی، حسین، فرهنگ موعود، انتشارات ناصر، 1377، ص 88.</ref>. | «خسف» فرورفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله، سیل، طوفان، بمباران و بالا آمدن آب دریا است<ref>كریمشاهی بیدگلی، حسین، فرهنگ موعود، انتشارات ناصر، 1377، ص 88.</ref>. | ||
«بیداء» نام سرزمینی میان مكه و مدینه است<ref>قمی، عباس، منتهی الامال، انتشارات فراروی، 1381، ص 1317، ف 7، ب 14.</ref>؛ «وادی است چهار فرسخ دورازمدینه درمسیر مكه و مدینه<ref> خراسانی، جواد، مهدی منتظر، بنیاد پژوهش های علمی فرهنگی نور الاصفیاء، ص 242.</ref>.» | «بیداء» نام سرزمینی میان مكه و مدینه است<ref>قمی، عباس، منتهی الامال، انتشارات فراروی، 1381، ص 1317، ف 7، ب 14.</ref>؛ «وادی است چهار فرسخ دورازمدینه درمسیر مكه و مدینه<ref> خراسانی، جواد، مهدی منتظر، بنیاد پژوهش های علمی فرهنگی نور الاصفیاء، ص 242.</ref>.» | ||
== معنای اصطلاحی == | == معنای اصطلاحی == | ||
مقصود از «خسف بیداء» آن است كه لشكر سفیانی پس از قتل و غارت درمدینه در تعقیب [[حجت بن | مقصود از «خسف بیداء» آن است كه لشكر سفیانی پس از قتل و غارت درمدینه در تعقیب [[حجت بن الحسن (مهدی)|حضرت مهدی(عج)]] به سوی مكه حركت می‌كنند و چون به سر زمین «بیداء» برسند در آنجا همه لشكر، به جز دو نفر یا سه نفر، دچار «خسف» خواهند شد و در زمین فرو خواهند رفت. | ||
«خسف بیداء» در وقتی واقع می‌شود كه حضرت ظهور كرده و آغاز به قیام ننموده است. بنا به روایت [[حذیفه یمانی]]، نخستین لشكری كه سفیانی به جانب مدینه گسیل داشته پس از مدتی به جانب [[شام (شامات)|شام]] حركت می‌كنند و لشكریان حق، آن ها را از دم تیغ می‌گذرانند. سفیانی در پی این شكست لشكر دومی به مدینه اعزام می كند كه آن ها سه روز مدینه را مورد تجاوز و غارت قرار داده و آن گاه مدینه را به قصد مكه ترك می‌كنند و در بیابان «بیداء» میان مكه و مدینه به فرمان خداوند، با وارد آمدن ضربتی بوسیله [[جبرئیل]] بر زمین، همه در كام زمین فرو می‌روند<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 52. ص 186.</ref>. | «خسف بیداء» در وقتی واقع می‌شود كه حضرت ظهور كرده و آغاز به قیام ننموده است. بنا به روایت [[حذیفه یمانی]]، نخستین لشكری كه سفیانی به جانب مدینه گسیل داشته پس از مدتی به جانب [[شام (شامات)|شام]] حركت می‌كنند و لشكریان حق، آن ها را از دم تیغ می‌گذرانند. سفیانی در پی این شكست لشكر دومی به مدینه اعزام می كند كه آن ها سه روز مدینه را مورد تجاوز و غارت قرار داده و آن گاه مدینه را به قصد مكه ترك می‌كنند و در بیابان «بیداء» میان مكه و مدینه به فرمان خداوند، با وارد آمدن ضربتی بوسیله [[جبرئیل]] بر زمین، همه در كام زمین فرو می‌روند<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 52. ص 186.</ref>. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
== در منابع شیعه و اهل سنت == | == در منابع شیعه و اهل سنت == | ||
روایات مربوط به این حادثه در بسیاری از منابع کهن [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] ذکر شده، که تنوع این منابع و نیز دست اول بودن آن ها دلیلی بر اصالت و صحت اصل این ماجرا است. از میان منابع شیعه می‌توان به قرب الاسناد [[حمیری]]<ref>حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، ص 123</ref>، [[ | روایات مربوط به این حادثه در بسیاری از منابع کهن [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] ذکر شده، که تنوع این منابع و نیز دست اول بودن آن ها دلیلی بر اصالت و صحت اصل این ماجرا است. از میان منابع شیعه می‌توان به قرب الاسناد [[حمیری]]<ref>حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، ص 123</ref>، [[اصول کافی (کتاب)|الکافی کلینی]]<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 8، ص 166</ref>، الغیبه نعمانی<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، 257</ref>، کمال الدین شیخ صدوق<ref>صدوق، محمد بن علی، ج 2، ص </ref>، الارشاد [[محمد بن محمد بن نعمان|شیخ مفید]]<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج 2، ص 368</ref>، و تفسیر [[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|عیاشی]]<ref>عیاشی، محمد بن مسعود، ج 2، ص 261</ref> اشاره کرد<ref>آیتی، نصرت الله، تاملی در نشانه های حتمی ظهور، ص 189</ref>. | ||
از میان منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] می‌توان به مسند [[احمد بن حنبل|احمدبن حنبل]]<ref>شیبانی، احمد، ج 6، ص 316</ref> [[سنن ابی داودد]]<ref>سجستانی، ابی داوود، الصحیح، ج 2، ص 310</ref> و صحیح [[ابن حبان]]<ref>فارسی، علی بن بلبلان، ج 15، 158</ref> اشاره کرد<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج 3، ص 19؛ ابن حبان، علی بن بلبان، صحیح ابن حبان، ج 15، ص 158؛ سجستانی، ابوداود، سنن ابی داود، ص 310.</ref>. | از میان منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] می‌توان به مسند [[احمد بن حنبل|احمدبن حنبل]]<ref>شیبانی، احمد، ج 6، ص 316</ref> [[سنن ابی داودد]]<ref>سجستانی، ابی داوود، الصحیح، ج 2، ص 310</ref> و صحیح [[ابن حبان]]<ref>فارسی، علی بن بلبلان، ج 15، 158</ref> اشاره کرد<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج 3، ص 19؛ ابن حبان، علی بن بلبان، صحیح ابن حبان، ج 15، ص 158؛ سجستانی، ابوداود، سنن ابی داود، ص 310.</ref>. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۷: | ||
== سرانجام سپاه سفیانی == | == سرانجام سپاه سفیانی == | ||
در حدیث دیگر آمده كه در همین مقطع، [[نفس زکیه|نفس زكیه]] در [[مسجد الحرام]] كشته می‌شود و [[حجت بن | در حدیث دیگر آمده كه در همین مقطع، [[نفس زکیه|نفس زكیه]] در [[مسجد الحرام]] كشته می‌شود و [[حجت بن الحسن (مهدی)|حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)]] به سوی مكه حركت می‌كند، تا قیام جهانی خود را آغاز كند، بانگ [[جبرئیل]] برای نابود كردن سپاه سفیانی در فضای سرزمین بیداء طنین انداز می‌شود. | ||
[[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه السلام )]] فرموده است: سپاه سفیانی در سرزمین «بیداء» فرود می‌آیند، سپس منادی آسمان بانگ می‌زند: ای سرزمین «بیداء» این جمعیت را نابود ساز. آنگاه همگی در كام زمین فرو می‌روند<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 52.ص 235.</ref>. | [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه السلام )]] فرموده است: سپاه سفیانی در سرزمین «بیداء» فرود می‌آیند، سپس منادی آسمان بانگ می‌زند: ای سرزمین «بیداء» این جمعیت را نابود ساز. آنگاه همگی در كام زمین فرو می‌روند<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 52.ص 235.</ref>. | ||
[[علی بن | [[علی بن ابی‌طالب|امام علی (علیه السلام )]] نیز فرموده‌اند: لشكر سفیانی وقتی در طلب آنهایی كه از مدینه به طرف مكه بیرون رفته اند، در «بیداء» فرودمی‌آیند زمین آن‌ها را در خود فرو می‌برد. و این است معنای فرموده خدا «و اگر ببینی، آنگاه كه فریادشان بلندمی شود اما نمی توانند فرار كنند و از مكانی نزدیك گرفتارشان سازند<ref>سبأ/51.</ref>. | ||
در این آیه «گرفته شوند، از مكانی نزدیك» یعنی از زیرپاهای خود، و از آن لشكر مردی برای یافتن ناقه خود بیرون می‌رود و وقتی بر می‌گردد كسی را نمی‌یابد و اوست كه خبر می‌دهد كه آنان در زمین فرو رفته‌اند<ref>مجلسی، محمد باقر، پیشین، ص 238، ب 25، حكومت 105.</ref>. | در این آیه «گرفته شوند، از مكانی نزدیك» یعنی از زیرپاهای خود، و از آن لشكر مردی برای یافتن ناقه خود بیرون می‌رود و وقتی بر می‌گردد كسی را نمی‌یابد و اوست كه خبر می‌دهد كه آنان در زمین فرو رفته‌اند<ref>مجلسی، محمد باقر، پیشین، ص 238، ب 25، حكومت 105.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
* [[حجت بن | * [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)]] | ||
* [[قرآن]] | * [[قرآن]] | ||
* [[فلسطین]] | * [[فلسطین]] | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۷: | ||
[[رده:مهدویت]] | [[رده:مهدویت]] | ||
[[رده:آخر‌الزمان]] | [[رده:آخر‌الزمان]] | ||
[[رده:نشانه‌های ظهور]] | |||