صباحیه (منسوب به ابوالصباح سمرقندی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
این فرقه قائل‌اند که جهان قدیم و خالق فقط [[خدا|خدای تعالی]] است. از منظر ایشان خداوند پیوسته آفریده‌های خود را میبیند. [[ابلیس]] دشمن خداوند است، زیرا که پیوسته به شیطنت مشغول است. پیروان این فرقه، ذبایح [[اهل‌کتاب]] و [[نکاح]] با زنان آنان را [[حرام]] می‌دانند. می‌گویند که [[ابوبکر بن‌ابی قحافه|ابوبکر]] در کشتار و به اسارت کشاندن اهل | این فرقه قائل‌اند که جهان قدیم و خالق فقط [[خدا|خدای تعالی]] است. از منظر ایشان خداوند پیوسته آفریده‌های خود را میبیند. [[ابلیس]] دشمن خداوند است، زیرا که پیوسته به شیطنت مشغول است. پیروان این فرقه، ذبایح [[اهل‌کتاب]] و [[نکاح]] با زنان آنان را [[حرام]] می‌دانند. می‌گویند که [[ابوبکر بن‌ابی قحافه|ابوبکر]] در کشتار و به اسارت کشاندن اهل ردّه خطا کرد. آنان باور دارند که چگونه می‌توان قاتل [[عمار یاسر|عمار]] را یاغی و سرکش خواند در حالیکه او بر اصحاب [[معاویه]] خروج کرد. از منظر این فرقه [[عثمان]] مظلومانه کشته شد؛ زیرا تنها افراد مرتد، زناکار و قاتل را می‌توان کشت در حالیکه عثمان مرتکب چنین گناهانی نشده بود. به عقیده آنها هر کسی که ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. بنابر اعتقاد آنان، [[علی‌بن‌ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] در جنگ با معاویه خطا کرد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 297 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>الیمانی یحیی‌بن‌مرتضی؛ المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، تحقیق، مشکور، محمد جواد، بیروت، ص 120.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۴۳
| صباحیه( منسوب به ابوالصباح سمرقندی) | |
|---|---|
 | |
| نام | صباحیه( منسوب به ابوالصباح سمرقندی) |
صباحیه فرقهای منسوب به شخصی به نام ابوالصباح سمرقندی هستند.
عقاید
این فرقه قائل‌اند که جهان قدیم و خالق فقط خدای تعالی است. از منظر ایشان خداوند پیوسته آفریده‌های خود را میبیند. ابلیس دشمن خداوند است، زیرا که پیوسته به شیطنت مشغول است. پیروان این فرقه، ذبایح اهل‌کتاب و نکاح با زنان آنان را حرام می‌دانند. می‌گویند که ابوبکر در کشتار و به اسارت کشاندن اهل ردّه خطا کرد. آنان باور دارند که چگونه می‌توان قاتل عمار را یاغی و سرکش خواند در حالیکه او بر اصحاب معاویه خروج کرد. از منظر این فرقه عثمان مظلومانه کشته شد؛ زیرا تنها افراد مرتد، زناکار و قاتل را می‌توان کشت در حالیکه عثمان مرتکب چنین گناهانی نشده بود. به عقیده آنها هر کسی که ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. بنابر اعتقاد آنان، علی (علیه‌السلام) در جنگ با معاویه خطا کرد[۱]،[۲].