محمد حماده: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
حماده معتقد است که مشارکت بین اجزای ملت فلسطین اوج قدرت جمعی است. و به هر مؤلفهای که هموار کننده پایههای سالم برای ایجاد یک موقعیت واحد و مشارکت واقعی است، باید تمسک جست. | حماده معتقد است که مشارکت بین اجزای ملت فلسطین اوج قدرت جمعی است. و به هر مؤلفهای که هموار کننده پایههای سالم برای ایجاد یک موقعیت واحد و مشارکت واقعی است، باید تمسک جست. | ||
او بر این باور است که وقتی نیت واقعی برای رهایی وجود داشته باشد و همه برای یک دیدگاه مشترک آماده شوند، در این صورت روشهای مختلف برای رهایی از اشغال، از جمله آزادی مرحلهای، آزادی همه جانبه، در صورتی که منجر به بازگشت کامل همه آوارهگان فلسطینی به سرزمین خود شود، روشی قابل قبول است. | او بر این باور است که وقتی نیت واقعی برای رهایی وجود داشته باشد و همه برای یک دیدگاه مشترک آماده شوند، در این صورت روشهای مختلف برای رهایی از اشغال، از جمله آزادی مرحلهای، آزادی همه جانبه، در صورتی که منجر به بازگشت کامل همه آوارهگان فلسطینی به سرزمین خود شود، روشی قابل قبول است. | ||
==درگذشت== |
نسخهٔ ۲۰ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۲
محمد حماده | |
---|---|
نام کامل | محمد إبراهيم موسى حماده |
اطلاعات شخصی | |
سال تولد | 1977 م، ۱۳۵۵ ش، ۱۳۹۶ ق |
محل تولد | روستای صور باهر قدس اشغالی |
سال درگذشت | 2013 م، ۱۳۹۱ ش، ۱۴۳۳ ق |
محل درگذشت | طوفان الاقصی، نوار غزه. |
فعالیتها | از اعضای دفتر رسانهای حماس و سخنگوی رسمی این جنبش در شهر قدس |
محمد حماده،
زندگینامه
محمد ابراهیم موسی حماده در دوم ژوئن 1977 م در خانوادهای فلسطینی در روستای صور باهر قدس اشغالی متولد شد و تحصیلات ابتدایی را در مدارس روستای خود، صور باهر، خواند و دیپلم دبیرستان خود را از مؤسسه عربی ابودیس در سال 1995م، اخذ کرد. او، متاهل و دارای چهار فرزند است.
فعالیتهای دانشجویی
وی لیسانس علوم سیاسی و رسانه را از دانشگاه الامه غزه و مدرک کارشناسی ارشد را در رشته علوم سیاسی و روابط بین الملل از دانشگاه الاقصی اخذ کرد.
فعالیتهای مبارزاتی
حماده در خانوادهای وابسته به اخوان المسلمین بزرگ شد و در مساجد فعال بود و در دبیرستان به جنبش اسلامی دانش آموزی پیوست که سپس رهبری آن را به عهده گرفت و در سال 1992 م به جنبش حماس و پس از آن به گردانهای شهید عزالدین قسام پیوست. او رهبر یک گروه در بیت المقدس بود که تحت اندیشههای شهید عادل عواد الله فعالیت میکرد و مأموریت اصلی آن آزادسازی اسرای فلسطینی بود و در این راستا، اقداماتی را نیز برای به اسارت گرفتن سربازان اسرائیلی و همچنین برنامه ریزی برای دستگیری شخصیت های بلندپایه صهیونیستی در رأس آنها ایهود اولمرت، که بعدها به مقام نخست رسید، انجام داد و همچنین این گروه عامل یک عملیات بمب گذاری در تل آویو بود. حماده بعد آزادی از اسارت در سال 2011 م، به عنوان یکی از اعضای دفتر رسانهای جنبش حماس انتخاب شد. همچنین سخنگوی رسمی جنبش حماس و از اعضای این جنبش در شهر قدس بود.
بازداشتها
حماده از دوران جوانی شاهد دستگیریهای مکرر پدرش بود و خودش نیز به دلیل فعالیت در جنبش اسلامی دانشجویی توسط دستگاههای اطلاعاتی رژیم اشغالگر احضار و تحت تعقیب قرار گرفت و به 25 سال زندان محکوم شد و پس از گذراندن پنج سال از اسارت، به دلیل نقشی که در تشکیل گروه مقاومت داشت، دوباره برای تحقیقات بیشتر از سوی دادگاه اشغالگران احضار و در نتیجه محکومیت وی به 33 سال افزایش یافت. او 14 سال را در زندان سپری کرد تا اینکه در معامله وفا الاحرار در سال 2011 م آزاد شد و به نوار غزه تبعید شد.
اندیشهها
توافق اسلو، پروژهای خطرناک برای آرمان فلسطین
حماده معتقد است که توافق اسلو پروژه خطرناکی است که آرمان فلسطین را ضعیف و موانع آزادی را تقویت کرده است و درگیری با اشغالگران را به میدان نادرستی سوق داده و از این طریق مشکلات بیشتری را ایجاد کرده که آرمان فلسطین از آن رنج میبرد و بارزترین آن تفرقه بین گروههای فلسطینی بوده که تأثیر منفی بر عملکرد فلسطین در سطوح مختلف داشته است.
مقاومت، تنها راه حل بحران فلسطین
او معتقد است که هر اشغالی در طول تاریخ، تنها با مقاومت سرسختانه و صبورانه از بین خواهد رفت که شامل همه اشکال مقاومت، از جمله پیگرد قانونی اشغال و تقویت مقاومت مسلحانه را شامل میشود و بدون مقاومت مسلحانه، هر شکلی از مقاومت بیهوده است.
مشارکت بین گروههای فلسطین، اقتدار آرمان فلسطین
حماده معتقد است که مشارکت بین اجزای ملت فلسطین اوج قدرت جمعی است. و به هر مؤلفهای که هموار کننده پایههای سالم برای ایجاد یک موقعیت واحد و مشارکت واقعی است، باید تمسک جست. او بر این باور است که وقتی نیت واقعی برای رهایی وجود داشته باشد و همه برای یک دیدگاه مشترک آماده شوند، در این صورت روشهای مختلف برای رهایی از اشغال، از جمله آزادی مرحلهای، آزادی همه جانبه، در صورتی که منجر به بازگشت کامل همه آوارهگان فلسطینی به سرزمین خود شود، روشی قابل قبول است.