۸۵٬۸۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(←درگذشت) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
آقاحسین پیش از رسیدن به سن بلوغ به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در مدرسه خواجه‌ملک به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد. | آقاحسین پیش از رسیدن به سن بلوغ به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در مدرسه خواجه‌ملک به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد. | ||
آقاحسین علوم عقلی را نزد [[میرابوالقاسم فندرسکی]] و علوم نقلی را در محضر [[محمدتقی مجلسی]] تکمیل کرد و از وی اجازه روایت گرفت. از استادان دیگر وی [[محقق سبزواری]] مؤلف کتاب الذّخیره و حیدر بن محمد خوانساری نویسنده زبدة التصانیف را نام برده‌اند. گرچه در دوران تحصیل گرفتار فقر و تنگدستی بود، ولی سرانجام به جایی رسید که شاه سلیمان صفوی جبّه گران‌بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. آقاحسین با وجود جاه و مقام و رفاهی که داشت، همواره پناه بینوایان و تهیدستان بود. او در دانشهای معقول و منقول تبحّر داشت و به گفته افندی اصفهانی «پشتوانه اهل علم» بود<ref>افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷</ref>. | آقاحسین علوم عقلی را نزد [[میرفندرسکی|میرابوالقاسم فندرسکی]] و علوم نقلی را در محضر [[محمد تقی مجلسی|محمدتقی مجلسی]] تکمیل کرد و از وی اجازه روایت گرفت. از استادان دیگر وی [[محقق سبزواری]] مؤلف کتاب الذّخیره و حیدر بن محمد خوانساری نویسنده زبدة التصانیف را نام برده‌اند. گرچه در دوران تحصیل گرفتار فقر و تنگدستی بود، ولی سرانجام به جایی رسید که شاه سلیمان صفوی جبّه گران‌بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. آقاحسین با وجود جاه و مقام و رفاهی که داشت، همواره پناه بینوایان و تهیدستان بود. او در دانشهای معقول و منقول تبحّر داشت و به گفته افندی اصفهانی «پشتوانه اهل علم» بود<ref>افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷</ref>. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
=== آثار چاپی === | === آثار چاپی === | ||
مشارق الشموس فی شرح الدروس. کتاب معروف او در فقه، که شرحی است بر کتاب‌الدروس نوشته [[شهید اول]] ابوعبدالله | مشارق الشموس فی شرح الدروس. کتاب معروف او در فقه، که شرحی است بر کتاب‌الدروس نوشته [[محمد بن مکی|شهید اول]] ابوعبدالله محمدبن مکی عاملی (۷۳۴-۷۸۴ق/۱۳۳۴-۱۳۸۲م). این کتاب ناتمام است و آقاحسین موفق نشده است، شرح مبحث اخبار ائمه و گفتارهای فقیهان امامی در هر مبحث را به اتمام برساند<ref>غروی حایری، جامع‌الرواه، ج۱، ص۲۳۵</ref>. این کتاب به گفته صاحب روضات‌الجنات از لحاظ کثرتِ تحقیقات، کم‌نظیر | ||
است<ref>محمدباقر خوانساری، روضات‌الجنات، ج۲، ص۳۵۲</ref>.این کتاب ۲ بار در ۱۳۰۵ و ۱۳۱۱ق/۱۸۸۸ و ۱۸۹۳م در [[تهران]] چاپ شده است. تعلیقه بر حاشیه محقق سبزواری. تهران، ۱۳۱۷ق/۱۸۹۹م. الرساله فی مقدمه‌الواجب، [[ایران]]، ۱۳۱۷ق/۱۸۹۹م. | است<ref>محمدباقر خوانساری، روضات‌الجنات، ج۲، ص۳۵۲</ref>.این کتاب ۲ بار در ۱۳۰۵ و ۱۳۱۱ق/۱۸۸۸ و ۱۸۹۳م در [[تهران]] چاپ شده است. تعلیقه بر حاشیه محقق سبزواری. تهران، ۱۳۱۷ق/۱۸۹۹م. الرساله فی مقدمه‌الواجب، [[ایران]]، ۱۳۱۷ق/۱۸۹۹م. | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
المائده‌السلیمانیه به فارسی در خوردنیها و نوشیدنیها برای [[شاه سلیمان صفوی]] | المائده‌السلیمانیه به فارسی در خوردنیها و نوشیدنیها برای [[شاه سلیمان صفوی]] | ||
ترجمه [[صحیفه سجادیه]] به فارسی | ترجمه [[صحیفه سجادیه (کتاب)|صحیفه سجادیه]] به فارسی | ||
رساله در جبر و اختیار | رساله در جبر و اختیار | ||
جواهر و اعراض | جواهر و اعراض | ||