۸۷٬۱۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = محمد قریب | |||
| تصویر = دکتر قریب و نشان ملی فرانسه.jpg | |||
| نام = محمد قریب | |||
| | | نامهای دیگر = دکتر قریب، پدر طب اطفال [[ایران]] | ||
| | | سال تولد = 1288 ش | ||
| | | تاریخ تولد = | ||
| | | محل تولد = [[تهران]] | ||
| | | سال درگذشت = 1353 ش | ||
| | | تاریخ درگذشت = | ||
| | | محل درگذشت = [[تهران]] | ||
| استادان = | |||
| شاگردان = | |||
''' | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = [[شیعه]] | |||
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |بیماریهای کودکان|مسائل مشکل طب کودکان|}} | |||
| فعالیتها = {{فهرست جعبه افقی |تأسیس مرکز انتقال خون |راهاندازی انجمن اطبا اطفال|}} | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''محمد قریب''' از پزشکان سرشناس و مطرح در [[ایران]] که تمام وقت خود را به طبابت بیماران و بخصوص کودکان این مرز و بوم پرداخت و با تأسیس مراکز مختلف و کسب افتخارات متعدد از جمله '''نشان ملی فرانسه''' همچون نگین انگشتری در رشته و تخصص خود درخشید. | |||
== زندگینامه == | == زندگینامه == | ||
شنیدن نام | شنیدن نام '''«دکتر محمد قریب»''' هر فردی را به یاد مردی میاندازد که به دلیل عشق فراوان به وطن، بلافاصله پس از پایان تحصیلات خود در [[اروپا]] به ایران بازگشت و چندین دهه به خدمت مشغول بود؛ او که به پاس خدماتی که به علم پزشکی ایران انجام داد، نامش برای همیشه جاودان ماند. «محمد قریب» در روزهای نخستین تابستان ۱۲۸۸ شمسی در [[تهران]] چشم به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان رساند و در ۱۳۰۶ شمسی برای فراگرفتن دانش پزشکی راهی [[فرانسه]] شد. وی پشتکاری مثال زدنی در آموختن علوم مختلف داشت به طوری که در پایان سال اول موفق شد، ''جایزهٔ لابراتوار تشریح دانشکده پزشکی'' را دریافت کند. | ||
او در سال دوم در بیمارستانهای [[پاریس]] مشغول به کار شد و در آغاز سال چهارم در آزمون ''اکسترنای بیمارستان'' این شهر پذیرفته شد. قبولی در کنکور ''انترنای بیمارستان پاریس'' یکی دیگر از افتخارات قریب به شمار میرود. او در واقع نخستین ایرانی محسوب | او در سال دوم در بیمارستانهای [[پاریس]] مشغول به کار شد و در آغاز سال چهارم در آزمون ''اکسترنای بیمارستان'' این شهر پذیرفته شد. قبولی در کنکور ''انترنای بیمارستان پاریس'' یکی دیگر از افتخارات قریب به شمار میرود. او در واقع نخستین ایرانی محسوب میشد که در چنین امتحانی پذیرفته شده بود. '''«وقفههای تنفسی شیرخواران»''' عنوانی بود که او برای رساله دکتری خود انتخاب کرد. محمد قریب در ۱۳۱۷ شمسی به میهن بازگشت؛ زیرا اعتقاد داشت که این دانش تنها باید در ایران عرضه شود. '''پروفسور لاپلان''' که از استادان و از نزدیکان او در دوران تحصیل در [[فرانسه|فرانسه]] بود، دربارهٔ قریب میگوید: «در فرانسه، برای یک دانشجوی برجسته کافی نیست کـه مسیر طبیعی تحصیلات پزشکی را طی کند و امتحانات را حتی به بهترین وجه ممکن بگذراند. هیچ کس نمیتواند مدعی مقام استادی فردا بشود، مگر آنکه راه دراز و دشوار و آکنده از موانع کنکورهای بیمارستانی و به دنبال آن اکسترنا و بـخصوص انترنای بیمارستانهای پاریس را گذرانده باشد. قریب با روحیهای دوستانه اما روشـنبـینانه و حـتی انتقادی با فرهنگ [[فرانسه]]<ref>ر. ک: مقالهٔ: [[فرهنگ در فرانسه]].</ref> برخورد کرد و از آن گزیدههایی که باعث استغنای فرهنگی وی شد، برگرفت و تـوانست مـیان مـیراث نیاکان خود و علوم نوین غربی، آشتی برقرار کند... میتوان چنین اندیشید که اگر قـریب در طـول زندگی شغلی خود متکی به این دو فرهنگ نبود، موهبتهای ذاتیاش به چنین درجـهای از شکوفایی نمیرسید. فرانسه از اینکه در چنین کامیابی خارقالعادهای سهم خود را ادا کرده است به خود میبالد...». | ||
== تأسیس مرکز انتقال خون == | == تأسیس مرکز انتقال خون == | ||
خط ۳۱: | خط ۳۷: | ||
== آثار و فعالیتهای علمی == | == آثار و فعالیتهای علمی == | ||
'' | ''«بیماریهای اطفال»'' عنوان کتابی به شمار میرود که «محمد قریب» آن را به رشته تحریر درآورده است. در آن موقع هیچ کتابی به زبان فارسی دربارهٔ بیماریهای اطفال نوشته نشده بود. شاید او در آن برهه از زمان تنها فردی باشد که نخستین کتاب را در این زمینه تألیف کرد. کتابی که جان کلام را با بیانی بسیار شیوا و طنز ارائه میدهد. از آثار علمی ایشان میتوان به کتابهای «بیماریهای کودکان» در یک جلد و «مسائل مشکل طب کودکان» در ۲ جـلد و بـسیاری از مقالات ایشان در زمینهٔ طب کودکان در مجلههای پزشـکی فـارسی و غـیرفارسی و همچنین از مقدمههایی که بر کتابهای مختلف پزشـکی نـگاشتهاند، یاد کرد. | ||
== افتخارات == | == افتخارات == | ||
خط ۳۷: | خط ۴۳: | ||
== حضور در فعالیتهای سیاسی == | == حضور در فعالیتهای سیاسی == | ||
قریب از طرفداران مصدق بود و از نظامیهایی که وارد سیاست شده بودند، بیزار بود و به همین دلیل، پس از کودتای ۲۸ مرداد در قالب مطایبه، انتقادهای زیادی از نخستوزیر دولت کودتا میکرد. قریب به همراه چند تن از استادان دانشگاه در اعتراض به قرارداد نفت با «کـنسرسیوم»<ref> قرارداد کنسرسیوم؛ قراردادی است که پس از کودتای ۲۸ مرداد بین دولت [[ایران]] و کنسرسیومی از شرکتهای نفتی بینالمللی به سهم ۵۰ به ۵۰ برای بهرهبرداری از منابع نفتی ایران بسته شد و اما مدتها بعد قانون مصوبه ۸ مرداد ۱۳۵۲ جایگزین قرارداد سال ۱۳۳۳ شد.</ref> اعلامیهای علیه آن صادر کرد و به همین دلیل، مدتی از کار در دانشگاه برکنار شد تا آن که «منوچهراقبال» رئیس دانشگاه شد و وی از قریب برای کار در دانشگاه، دوباره دعوت به عمل آورد. قریب در مواقع خاص، ایستادگی میکرد و از هیچ فردی هـم نـمیترسید و در اعتقادش به اسلام و منافع ملی راسخ بود و به خاطر دوستیها یا دیگر امور تغییری در عقیدهاش نمیداد. «عباس شیبانی» یکی از شاگردان قریب دربارهٔ فعالیتهای سیاسی قریب میگوید: «در جلسات درس، همیشه با طنز و کنایه دستگاه و رژیـم وقت را به باد انتقاد میگرفت و به این وسیله با گوشه و کنایه نسبت به دسـتگاه اعـتراض خـود را ابراز میکرد. آنـچه کـه دکـتر قریب را به عنوان شخصیت سیاسی شناساند، واقعه بعد از کودتای ۸۲ مرداد یعنی تصویب قرارداد «کـنسرسیوم» تـوسط مجلس سنا بود و آن عبارت بود از نامهای که عدهای از بزرگان آن زمان از قبیل آیـت الله فـیروزآبادی و عـدهای از استادان دانشگاه که یکی از آنها استاد قریب بود، نوشتند، همراه با ۱۱ استاد دیـگر دانـشگاه که مؤسسین همین شرکت «یاد» بودند و به همین مناسبت شرکت «یاد» | قریب از طرفداران مصدق بود و از نظامیهایی که وارد سیاست شده بودند، بیزار بود و به همین دلیل، پس از کودتای ۲۸ مرداد در قالب مطایبه، انتقادهای زیادی از نخستوزیر دولت کودتا میکرد. قریب به همراه چند تن از استادان دانشگاه در اعتراض به قرارداد نفت با «کـنسرسیوم»<ref> قرارداد کنسرسیوم؛ قراردادی است که پس از کودتای ۲۸ مرداد بین دولت [[ایران]] و کنسرسیومی از شرکتهای نفتی بینالمللی به سهم ۵۰ به ۵۰ برای بهرهبرداری از منابع نفتی ایران بسته شد و اما مدتها بعد قانون مصوبه ۸ مرداد ۱۳۵۲ جایگزین قرارداد سال ۱۳۳۳ شد.</ref> اعلامیهای علیه آن صادر کرد و به همین دلیل، مدتی از کار در دانشگاه برکنار شد تا آن که «منوچهراقبال» رئیس دانشگاه شد و وی از قریب برای کار در دانشگاه، دوباره دعوت به عمل آورد. قریب در مواقع خاص، ایستادگی میکرد و از هیچ فردی هـم نـمیترسید و در اعتقادش به اسلام و منافع ملی راسخ بود و به خاطر دوستیها یا دیگر امور تغییری در عقیدهاش نمیداد. «عباس شیبانی» یکی از شاگردان قریب دربارهٔ فعالیتهای سیاسی قریب میگوید: «در جلسات درس، همیشه با طنز و کنایه دستگاه و رژیـم وقت را به باد انتقاد میگرفت و به این وسیله با گوشه و کنایه نسبت به دسـتگاه اعـتراض خـود را ابراز میکرد. آنـچه کـه دکـتر قریب را به عنوان شخصیت سیاسی شناساند، واقعه بعد از کودتای ۸۲ مرداد یعنی تصویب قرارداد «کـنسرسیوم» تـوسط مجلس سنا بود و آن عبارت بود از نامهای که عدهای از بزرگان آن زمان از قبیل آیـت الله فـیروزآبادی و عـدهای از استادان دانشگاه که یکی از آنها استاد قریب بود، نوشتند، همراه با ۱۱ استاد دیـگر دانـشگاه که مؤسسین همین شرکت «یاد» بودند و به همین مناسبت شرکت «یاد» نامگذاری شده است». | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
جسم قریب در واپسین سالهای زندگی، ناتوان شده بود و او از پروردگار، طلب رهایی از چنگال بیماری یا مرگ میکرد. با این وجود همواره نگران شرایط کودکان بیمار بود و توصیههای لازم برای درمان آنان را به دانشجویان میکرد. در هـنگام کسالتش که در [[آمریکا]] بود، نامهای برای یکی از دوستانش نگاشت که در آن اینگونه نوشته بود، '''من گرچه با مرگ دست به گریبان هستم؛ اما مطالعه را ترک نکردهام'''. | جسم قریب در واپسین سالهای زندگی، ناتوان شده بود و او از پروردگار، طلب رهایی از چنگال بیماری یا مرگ میکرد. با این وجود همواره نگران شرایط کودکان بیمار بود و توصیههای لازم برای درمان آنان را به دانشجویان میکرد. در هـنگام کسالتش که در [[آمریکا]] بود، نامهای برای یکی از دوستانش نگاشت که در آن اینگونه نوشته بود، '''من گرچه با مرگ دست به گریبان هستم؛ اما مطالعه را ترک نکردهام'''. | ||
با ایـنکه سـرطان کلیه داشت و میدانست کـه از ایـن بیماری جان سالم به در نخواهد برد، مطالعه و درس خود را ترک نکرد. با نهایت کوشش، سعی میکرد، طوری درس بدهد که شاگردانش به خوبی آزمـوده شـوند و برای کشور و مردم مفید باشند. سرانجام قریب در یکم بهمن ۱۳۵۳ شمسی درگذشت و بنا بر وصیت خودش، پیکرش به قم منتقل شد. برای مراسم خاکسپاری محمد قریب، [[محمدرضا شاه پهلوی]] به همراه خودروهای دربار شخصاً جنازهٔ محمد قریب را از [[تهران]] تا [[قم]] همراهی کرد و [[آیتالله سید شهابالدین مرعشی نجفی]]، [[نماز میت]] بر پیکرش خواند و در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد. | با ایـنکه سـرطان کلیه داشت و میدانست کـه از ایـن بیماری جان سالم به در نخواهد برد، مطالعه و درس خود را ترک نکرد. با نهایت کوشش، سعی میکرد، طوری درس بدهد که شاگردانش به خوبی آزمـوده شـوند و برای کشور و مردم مفید باشند. سرانجام قریب در یکم بهمن ۱۳۵۳ شمسی درگذشت و بنا بر وصیت خودش، پیکرش به قم منتقل شد. برای مراسم خاکسپاری محمد قریب، [[محمدرضا شاه پهلوی]] به همراه خودروهای دربار شخصاً جنازهٔ محمد قریب را از [[تهران]] تا [[قم]] همراهی کرد و [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیتالله سید شهابالدین مرعشی نجفی]]، [[نماز میت]] بر پیکرش خواند و در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:شخصیتها]] | [[رده:شخصیتها]] | ||
[[رده:ایران]] |