سازمان اطلاعاتی عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

''' سازمان اطلاعاتی عراق: ''' هر کشوری ناچار از داشتن از سازمانی برای ایجاد امنیت است که کار رصد و پیگیری جریانات داخلی و خارجی معارض را مطابق قانون اساسی آن کشور تدبیر و تأمین نماید و اقدامات لازم را نیز انجام دهد. ایجاد امنیت و زمینه سازی برای امنیت و پیشبرد اهداف سیاسی و اقتصادی و ... بر عهده این سازمان است.

تعدد نامتقارن سرویس‌ها و مجموعه‌های اطلاعاتی در [[عراق]] با زمینه اختلافات قومی - مذهبی سران و مأموران اطلاعاتی، به‌ویژه پس از فتنه داعش، آشفتگی محسوسی را در بدنه نظام اطلاعاتی-امنیتی عراق ایجاد کرد؛ اما این به معنای ناکارآمدی محض این سرویس و ناتوانی در تأمین امنیت نسبی این کشور نیست.

عراق با 33 میلیون و 420 هزار نفر جمعیت، از جمله کشورهایی است که از ترکیب جمعیتی نامتجانس برخوردار است. جمعیت عمده این کشور را اعراب با 75 تا 80 درصد و کردها با 15 تا 20 درصد تشکیل می‌دهند. البته نژادهای دیگری مانند [[آشوریان]]، [[ترکمن‌ها]] نیز در عراق سکونت دارند. به لحاظ مذهبی نیز حدود 70 درصد مردم این کشور شیعه و 30 درصد اهل سنت هستند. ضمنا، درصد کمی از جمعیت عراق را نیز سایر مذاهب غیر اسلامی تشکیل می‌دهند. پیشینه تاریخی عراق به‌عنوان یک واحد سیاسی مستقل در عرصه بین‌المللی به کمتر از یک قرن (پایان جنگ جهانی اول)  برمی‌گردد. بررسی تاریخ عراق نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری‌های [[انگلستان]] در شکل‌گیری این کشور و سیاست‌های آمریکا و انگلیس در استقرار دولت‌های  متعدد در عراق تاثیر گذار بوده است.  این کشورها، با مدیریت زمینه‌های واگرائی‌های موجود در عراق که عمده‌ترین آنها  اختلافات مذهبی و قومی است، سعی نموده‌اند اهداف سیاسی و امنیتی خود را اعمال کنند.

اين اداره ابتدا زير مجموعه وزارت دفاع بود سپس به علت حساسيت امر، زير نظر شورای انقلاب قرار گرفت. وظيفه اصلی اين مرکز دستيابی به خبرها و اطلاعات دشمنان رژيم بعث بود. <br>اداره "استخبارات" سال‌ها بعد با "الأمن‌ العسکری" (امنيت نظامی) ادغام و به مجموعه نهادهای زير نظر ریاست‌جمهوری منتقل گرديد و به‌عنوان "مديريه الأستخبارات العسکريه العامه" (اداره کل اطلاعات و ضداطلاعات نظامی) يا به‌اختصار "استخبارات عسکريه" شناخته شد. به باور برخی از تحلیل‌گران، اين نهاد اطلاعاتی-امنيتی مخوف‌ترين دستگاه اطلاعاتی بعثيان با فعاليت‌های گسترده‌ بود.

* شناسايی موقعيت پايگاه‌های هوايی، زمينی و دريايی آن‌ها،

 

* ترور "عبدالرزاق النايف" در لندن؛

* آيت‌الله "سيد حسن شيرازی" در بيروت؛

* حجت‌الاسلام "سيد محمدمهدی حکيم" در خارطوم  و ... .

* تهيه اطلاعات نظامی از کشورهای همسايه؛

* شناسايی فرماندهان نظامی؛

*  جمع‌آوری آگاهی‌های دارای بار امنيتی از سرحدّات همسايگان؛

*  آماده‌سازی نقشه‌های نظامی و گردآوری تصاوير ماهواره‌ای؛

* مبارزه با فعل‌وانفعالات و تحرکاتي که به پشتيبانی بيگانگان در داخل کشور انجام مي‌گيرد؛

* رويارويی با جاسوسان بيگانه از رهگذر شناسايی و خنثی‌سازی برنامه‌های آنان؛

* عملیات کشف بدل صدام حسین یعنی "میخائیل رمضان" و ... .

پس از کودتای 8 فوریه 1963م (41ش) [[حزب بعث]] در عراق <ref>سرهنگ ع.الجمیلی، نگاهی به تاریخ سیاسی عراق، ترجمه‌ محمدحسین زوار کعبه، تهران: حوزه‌ هنری، 1370، ص100 .</ref> این حزب، نهاد «المخابرات العامه» یا سرویس اطلاعات را تشکیل داد<ref>تبرائیان، صفاءالدین، خوابگردها: از پایان جنگ جهانی اول تا روی کار آمدن حزب بعث، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1396، ص66.</ref>. به دنبال کودتای حزب بعث، قدرت اين سازمان بیشتر و بر شدت کنترل شهروندان افزوده شد.  

در سال 1971، امن‌العامه تقریبا در همه استان‌های عراق شعبه داشت.  

امن‌العام، در دوره دهشتناک حاکميت [[صدام]] اقدام به کنترل و سرکوب هر حرکت مخالف از ناحيه شیعیان، کمونيست‌ها، کردها، قوم‌گرایان، بعثی‌های سوری، جنبش‌های دانشجويی، همچنين کنترل دقيق ارتباطات خانواده‌های معدومان، دستگير‌شدگان، فراريان، مبارزان، و شناسايی اخلال‌گران اقتصادی و مبارزه با محتکران، قاچاقچيان و تعامل با ميليشيای بعثی کرد.

 

در دوران حکومت صدام، به بهانه کشف توطئه، در سال 1983 (1361ش)، نهاد «الامن الخاص» یا امنیت ویژه هم ایجاد شد<ref>جنایات پشت پرده، انجمن نجات، 1384، ص3.</ref>. رئیس این اداره در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، قصی، فرزند صدام حسین، بود <ref>همان، ص1.</ref>دفتر اصلی سازمان، در بغداد و کنار رود دجله قرار داشت. رؤسای آن، از بلندپایگان رژیم<ref>برائیان، صفاءالدین، خوابگردها، ص69.</ref> و افسرانی دوره‌دیده و مسلط به چندین زبان بودند. این افسران معمولاً سُنّی و اغلب از شهرهای [[رمادی]]، [[موصل]] و [[تکریت]] بودند که با روش‌های پیچیده‌ای انتخاب می‌شدند<ref>رمضان، میخائیل، شبیه صدام، بی‌نا، 1379، ص243.</ref> افسران این اداره، در سفارتخانه‌های عراق در خارج از کشور، از پوشش دیپلماتیک برای این موارد استفاده می‌کردند: تهیه اطلاعات نظامی از کشورهای همسایه، شناسایی فرماندهان نظامی، جمع‌آوری اطلاعات سرحدات کشورهای همسایه، آماده‌سازی نقشه‌های نظامی، گردآوری عکس‌های ماهواره‌ای، مبارزه با هر فعل و انفعال و تحرکی که با پشتیبانی بیگانگان صورت می‌گرفت، رویارویی با جاسوسان بیگانه و خنثی‌سازی برنامه‌های آنان، کسب اطلاعات، تهیه گزارش درباره فعالیت‌های هسته‌ای و جنگ‌های میکروبی و شیمیایی غرب، تهیه عکس‌های هوایی از پایگاه‌های کشورهای دیگر، مراکز تجمع نیرو، مراکز ساخت اسلحه کشورهای عضو ناتو، شناسایی موقعیت پایگاه‌های هوایی و زمینی و دریایی این کشورها، تهیه طرح‌های محرمانه تسلیحاتی و ساخت جنگ‌افزارهای مدرن، مبارزه با مخالفان داخلی، خنثی کردن فعالیت‌‌های جاسوسان و سوء‌قصد به جان مخالفان حزب در خارج از کشور<ref>تبرائیان، صفاءالدین، خوابگردها، ص68 و 69.</ref>.

در سال 1983، برزان وارد عمل شد و با کمک مخابرات عملیات کشتارجمعی روستائیان دجیل، ربودن افراد مهم طایفه "بارزانی" از اردوگاه "قوشتبه" و ترور 90 نفر از خاندان "حکیم" را صورت داد. برزان، مسئول بسیاری از ترورهای خارج از کشور است که از آن دست می‌توان به ترور "[[آیت‌الله مهدی الحکیم]]" در سودان در ژانویه سال 1988 و دکتر "ایاد حبشی" در 16 اکتبر 1986 در رم اشاره کرد. که مورد اول را با کمک استخبارات العسکریه انجام داد. همچنین همکاری با سازمان‌های تروریستی، پول‌شویی، و خرید سلاح از جمله اقدامات آنها بود.

== دلایل خاص و منحصربه‌فرد بودن ساختار اطلاعاتی عراق ==  

=== سرویس در دوره [[ایاد علاوی]] ===

در ژانویه 2004، روزنامه نیویورک تایمز خبر از تشکیل قریب الوقوع سازمان اطلاعاتی جدید داد. مقرر شده بود که پرسنل اولیه این سازمان بین 500 تا 2 هزار نفر باشد و بودجه آن توسط دولت آمریکا تضمین گردد. در آن زمان، زمزمه‌ها خبر از ریاست احتمالی "ابراهیم الجنابی" بر سازمان می‌داد. این تلاش‌ها موجب اعتراض "[[احمد چلبی]]" -سیاستمدار تبعیدی سابق که پیوسته روابط خوبی با سازمان سیا داشته است- شد. وی، اقدام به تشکیل سازمان جدید را احیاء امنیت به سبک بعثی با آمیزه‌های سرکوبگری خواند.

 

در آوریل 2004، پل برمر منشور آماده شده سازمان را تحویل داد و با امضای قانون شماره 69، شورای حکومتی را مجاز به تأسیس سازمان اطلاعاتی کرد. اولین رییس سازمان، "[[محمد عبدالله الشهوانی]]" است. بودجه سازمان که توسط کنگره آمریکا تعیین شده بود، کاملاً شکل محرمانه داشت و البته در حقیقت 3 میلیارد دلار برای مدت زمان سه سال بود که فعالیت‌های سیا در عراق را پوشش می‌داد. شهوانی، از سال 1955 تا 1984 در ارتش خدمت کرد و در سال 1990 به انگلیس گریخت. او، سه فرزند پسر خود را در کودتای 1996 -که توسط سازمان سیا و حزب وفاق ملی عراق (INA) شکل گرفت و به‌شدت سرکوب شد- از دست داد.  

 

در اوسط سال 2004، شهوانی خبر از ترور 18 مامور سازمان داد. 10 نفر از آنها توسط سازمان بدر و 8 نفر دیگر توسط نیروهای "[[ابومصعب الزرقاوی]]" سرکرده شاخه القاعده عراق کشته شدند. وی، همچنین سفارت ایران در بغداد را متهم به دست داشتن در ترورهای صورت گرفته از سوی سازمان بدر کرد. جهاز المخابرات نقش بسیار پررنگی در کنترل پلیس عراق و تمامی نهادها و سازمان‌های مستقر در خاک عراق داشته و گروه‌های شبه‌نظامی بسیاری را فرماندهی می‌کند. بعد از وی ریاست این سازمان بر عهده "خدیر اسماعیل ابراهیم المشهدانی" بوده است.

 

 

== منابع ==