سید جمال‌الدین گلپایگانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام = سید جمال‌الدین گلپایگانی

| محل تولد = گلپایگان، سعیدآباد

| محل درگذشت =  

| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |شیخ عبدالکریم گزی |ملا محمد کاشی |جهانگیرخان قشقایی |[[رضا همدانی|حاج آقا رضا همدانی]] |[[سید محمد کاظم یزدی]] |[[محمد تقی شیرازی]] |سید احمد کربلایی |[[محمد حسین نائینی]] |و... }}

| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |احمد فیاض |سید محمد حسین حسینی تهرانی |[[لطف الله صافی گلپایگانی]] |سید مرتضی فیروزآبادی |و ... }}

'''سید جمال‌الدین موسوی گلپایگانی'''، عالم ربانی و [[فقیه]] مجاهد [[شیعه]] و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] و [[محمد حسین نائینی]] بود. ایشان علاوه بر تبحر در [[فقه]] و [[اصول]]، از تهذیب نفس غافل نبود و در این وادی از عارفانی چون [[آخوند کاشی]] و [[سید احمد کربلایی]] بهره برد و صاحب کرامات شد و خود شاگردانی چون علامه تهرانی را تربیت نمود.  

هم‌چنین با [[سید حسین بروجردی]] هم‌درس و هم‌‌مباحثه بود. در جریان [[جنگ جهانی اول]] و تهاجم به [[عراق]] در مقابله با مهاجمان فعالیت کرد.

در سال 1295 هـ. ق. کودکی در سعید آباد گلپایگان، در یک خانواده روحانی متولد شد که اسم او را «جمال‌الدین» گذاشتند. جمال‌الدین خواندن و نوشتن را در روستای خود فراگرفت و دروس حوزوی را در پیش برادران خود آموخت. سپس برای ادامه تحصیل عازم [[حوزه علمیه اصفهان]] شد.

سید جمال‌الدین گلپایگانی دوران کودکی را در سعید آباد سپری کرد. بیش از 9 سال از عمر پربرکتش نمی‌گذشت که پدر بزرگوارش دار فانی را وداع گفت. وی چند سالی در سعیدآباد به چوپانی مشغول بوده؛ ولی [[روح]] بلندی که از پدر خود به [[ارث]] برده بود، او را بر آن داشت تا به اجداد بزرگ خود اقتدا کند.

در سال 1914 م، آتش [[جنگ جهانی اول]] توسط کشورهای قدرتمند اروپایی برافروخته گردید که نتیجه این جنگ تخریب و کشته شدن چندین میلیون [[انسان]] و متلاشی شدن دو امپراتور بزرگ آن زمان یعنی امپراطوری اطریش و [[امپراطوری عثمانی]] بود<ref>تحولات روابط بین الملل از كنگره وین تا امروز، احمد نقیب زاده، ص 133.</ref>.

در این [[جنگ]] وقتی [[كفار|کفار]] به سرزمین‌های [[اسلامی]] هجوم آوردند، علمای بزرگ شیعه در نجف و ایران علیه کفار به مبارزه برخاستند و خودشان هم در جلوی صفوف [[مسلمانان]] به جبهه‌های جنگ اعزام شدند. در عراق، وقتی که آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی [[فتوا]] به وجوب [[جهاد]] علیه کفار داد و همه اقشار مردم و علما را به مبارزه با دشمنان اسلام فرا می‌خواند، آیت‌الله سید جمال‌الدین گلپایگانی همگام با سایر علما از بلاد اسلامی دفاع می‌نماید<ref>پیام حوزه، شماره 8، ص 81.</ref>.

در عصر [[قاجار]]، سلطه مطلقه شاهان قاجار و استبداد آنها سخت مردم را تحت فشار قرار داده بود؛ به طوری که کسی را توان مخالفت نبود. در دوران سلطنت ناصرالدین شاه یک سری تحولات سیاسی ـ اجتماعی، از ناحیه شکست از [[روسیه]]، [[جنبش تنباكو|جنبش تنباکو]] و ضعف دولتمردان باعث شد تا اقتدار شاهانه سلاطین قاجار شکسته شود. پس از مرگ ناصرالدین شاه، مظفرالدین میرزا به سلطنت رسید. در این دوره، مردم خواهان آزادی و محدود شدن قدرت شاه به وسیله قانون بودند. سرانجام مبارزات مردم به رهبری علما باعث پیروزی انقلاب مشروطه شد و در سال 1285 هـ. ش. مظفرالدین شاه فرمان [[مشروطیت]] را صادر نمود و پس از چند روز از دنیا رفت و محمدعلی شاه حکومت را در دست گرفت که به مخالفت با مشروطه طلبان برخاست و مجلس را به توپ بست. امّا قیام مردم، باعث شد تا محمدعلی شاه به سفارت روسیه پناهنده شود. سران مشروطه پس از فتح [[تهران]]، او را از سلطنت خلع و احمدشاه را به سلطنت منصوب کردند، امّا انقلاب مشروطه پس از مدتی به انحراف کشیده شد<ref>اقتباس از تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 1، جلال‌الدین مدنی، ‌فصل هفتم، ص 109 و مقاومت شكننده (تاریخ تحولات اجتماعی ایران... ، جان فوران).</ref> و مرحوم آخوند خراسانی که در نجف بود، تصمیم گرفت به [[ایران]] عزیمت کند تا اقدامات لازم را برای جلوگیری از انحراف مشروطه انجام دهد. قرار شد حدود 15 نفر از علمای نجف، آخوند را همراهی کنند که آیت‌الله سید جمال‌الدین گلپایگانی از جمله آنها بود، امّا شب قبل از حرکت علما از نجف، آخوند خراسانی به وسیله ایادی [[انگلیس]] مسموم شد و دار فانی را وداع گفت<ref>مجله حوزه، شماره 53، ص 51.</ref>.

پس از انقلاب 1920 م. عراق، دولت انگلیس تلاش فراوانی نمود تا [[ملک فیصل]] که یک مهره وابسته به انگلیس بود، در عراق حکومت را به دست بگیرد. تا به وسیله او علاوه بر حفظ سلطه خود بر عراق، به [[ملک حسین شریف]]، حاکم [[حجاز]] فشار بیاورد تا او را وادار به همکاری با انگلیس نماید. قرار شد انتخابات در عراق برقرار گردد و نامزد آن ملک فیصل بود. اعمال خشونت انگلیس‌ها در عراق به حمایت از ملک فیصل، باعث شد تا علمای بزرگ [[شیعه]] عراق، از جمله [[محمد مهدی خالصی]]، [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، میرزا نائینی و [[سید حسن صدر]] فتوا به تحریم انتخابات در عراق را بدهند. ملک فیصل هم در قبال آن، دستور [[تبعید]] علمای ایران را صادر کرد<ref> مسائل مرزی ایران و عراق وتأثیر آن در مناسبات دو كشور، دكتر آزر میدخت، مشایخ فریدون، ص 134.</ref>.

وی [[وصیت]] کرده بودند که مرا در مقبره العلما دفن کنید. اگر نشد در [[وادی السلام]]. وقتی جنازه را به عللی نتوانستند در مقبره العلما دفن کنند، آن را به قبرستان وادی السلام آوردند، امّا جای مناسبی پیدا نکردند که او را دفن کنند، غیر از مکانی که در زمان حیاتش همیشه می‌آمد و در آنجا می‌نشست و فاتحه و [[دعا]] می‌خواند. از این رو، ‌ایشان را همان جا دفن کردند<ref> مجله حوزه، شماره 65، ص 44.</ref>.

[https://www.pasokh.org/fa/Article/View/9730/%D8%A2%D9%8A%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B3%D9%8A%D8%AF-%D8%AC%D9%85%D8%A7%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86-%DA%AF%D9%84%D9%BE%D8%A7%D9%8A%DA%AF%D8%A7%D9%86%D9%8A برگرفته از سایت آیت‌الله سید جمال‌الدین گلپایگانیhttps://www.pasokh.org]